Η παλαιά συνείδηση λοιπόν ανήκε στις λειτουργίες τής καρδιάς, αποκάλυπτε το κακό και το τιμωρούσε, με τέτοιο τρόπο που σχεδόν ο Νόμος ήταν στην υπηρεσία της! Η συνείδηση ήταν μέρος τής δικαιοσύνης! Ο Πλάτων έλεγε πως η τιμωρία ακολουθεί από πολύ κοντά το κρίμα: «Το κακό τον κακό τυραννάει πιο πολύ»! Όπως η σφήκα τσιμπάει και πονά άλλους, βλάπτει πιο πολύ τον εαυτό της, γιατί χάνει το κεντρί της και τη δύναμή της για πάντα. Έτσι και οι κακοί στην πληγή που κάνουν, εκεί αφήνουν και τη ζωή τους!
Η πρώτη τιμωρία είναι πως κανένας ένοχος δεν μπορεί να βγει αθώος στο ίδιο του τό δικαστήριο. Έτσι λοιπόν, ανάλογα με την κρίση που η συνείδηση αποδίδει στον εαυτό της, η καρδιά μας μέσα μας είναι γεμάτη φόβο ή ελπίδα!
Αυτή η χρυσή εποχή τής συνειδήσεως αγγελιοφόρου του Νόμου, του γραμμένου στην καρδιά μας, τελειώνει με τον Αθεϊσμό του Locke, το cogito του Descartes, το Εγώ σκέπτομαι των Kant και Φίχτε!
Η Δύση απελευθερώνει την συνείδηση από την υπηρεσία της στον Θεό και την αναδεικνύει σε ταυτότητα του ανθρώπου. Υπηρετεί από τότε τον άνθρωπο ενάντια στο Θεό. Η αυτοσυνειδησία είναι η σύγχρονη «θέωση».
Η σύγχρονη συνείδηση λοιπόν έχει την βάση της στην αντικειμενικότητα. Δεν μπορεί να χωρισθεί από τον αντικειμενικό κόσμο, βρίσκεται μέσα στον κόσμο όπως η ίδια τον συλλαμβάνει (χαράζει η εκκοσμίκευση).
Η γλώσσα καταλήγει εκδήλωση της πραγματικότητος τής συνείδησής μας. Διότι μ' αυτή ο άνθρωπος γνωρίζει τον άλλο άνθρωπο και γνωρίζεται ο ίδιος από τους άλλους. Το να είσαι συνειδητός σημαίνει να αφηγείσαι την εμπειρία σου και επομένως η γλώσσα είναι μια δομική ποιότητα της συνειδήσεως.
Η γλώσσα αναδεικνύεται ώς η εμπειρία και ο τρόπος ύπαρξης τού ΕΓΩ. Το ΕΓΩ περικλείει στον εαυτό του τα γεγονότα που το οικοδομούν. Αυτή είναι η Ιστορικότητά του. Η προσωπικότητα είναι μια Ιστορία, δηλαδή ο τρόπος που οικοδομείται σαν μια βιογραφία, που δένει σε μια σειρά γεγονότων τους τρόπους υπάρξεως του ΕΓΩ.
Το σύστημα του προσώπου αναπτύσσεται σαν δημιουργία τού κόσμου του και το ΕΓΩ είναι ο συγγραφέας τής καθαυτό προσωπικότητος, δανεισμένης και αντιτιθέμενης ταυτόχρονα στον άλλο.
Το συνειδητό ον λοιπόν είναι δομημένο σαν αντανάκλαση τού Εγώ, πάνω στην εμπειρία του Εγώ. Δεν ταυτίζεται με το Εγώ, αλλά απαιτεί το Εγώ του να υπερβαίνει το βίωμά του. Το βίωμα του ΕΓΩ μπαίνει στην συνείδηση και το συνειδητό ον τότε γεννιέται καθώς γίνεται κύριο της εμπειρίας του από την αντικειμενοποίηση τής ύπαρξής του μέσα στο Εγώ του.
ΤΟ ΣΥΝΕΙΔΗΤΟ ΟΝ ΔΗΜΙΟΥΡΓΕΙ ΕΝΑ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟ ΜΟΝΤΕΛΟ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ.
Ο σύγχρονος κοσμικός άνθρωπος, χωρίς καρδιά, χωρίς ψυχή, χωρίς τον Νόμο του Θεού, χωρίς Μετάνοια, χωρίς πίστη επομένως, αυτοκαθορίζεται σαν Χριστιανός ο οποίος θέλει να σώσει τον κόσμο από τα προβλήματά του! Με την δύναμη του θεού βεβαίως, διότι καθώς είδαμε στον Ηegel, ο θεός κατοικεί στην συνείδησή μας και είναι όπως τον σκέπτομαι, αυτή δε η σκέψη, το Είναι του θεού, δημιουργεί κόσμο και Ιστορία η οποία πορεύεται προς τα έσχατα!
Αμέθυστος
Σχόλιο: Τό βίωμα είναι υποκειμενικό. Σήμερα τό ταυτίζουμε μέ τήν εμπειρία αλλά είναι λάθος. Τό βίωμα προϋποθέτει τά δικά μας δεδομένα. Η εμπειρία είναι ξαφνική καί ανανακατανέμει τά δικά μας δεδομένα. Η Πνευματική εμπειρία σβύνει τά δικά μας δεδομένα. Η αυτοσυνειδησία είναι βεβαιότης. Αναφέρεται στόν κόσμο, στό περιβάλλον καί στό πνεύμα τής εποχής. Είναι χρωματισμένη ιστορικά δηλ. εξαρτάται από τόν χρόνο καί τίς διαστάσεις του. Η ορθοδοξία αναφέρεται στό παρελθόν νομίζοντας ότι τό παρελθόν δέν είναι χρόνος. Είναι τό θέλημά μας τό οποίο δέν προσφέρουμε καί δέν υποτάσσουμε στό θέλημα τού Κυρίου. Είναι μιά θέση στήν ροή τών πραγμάτων. Η Πίστις είναι αοράτων υπόστασις, ανήκει στόν Κύριο.
ΜΗ ΠΥΡΟΒΟΛΕΙΤΕ ΤΟΝ...ΠΙΑΝΙΣΤΑ. ΔΗΛΑΔΗ ΤΗ ΣΥΝΟΔΟ! - Πέτρος Βασιλειάδης
ΜΗ ΠΥΡΟΒΟΛΕΙΤΕ ΤΟΝ...ΠΙΑΝΙΣΤΑ.
ΔΗΛΑΔΗ ΤΗ ΣΥΝΟΔΟ!
Πέτρος Βασιλειάδης
Γιατί η "Σύνοδος είναι Σύνοδος". Τάδε έφη ο μακαριστός Μητροπολίτης Σερβίων και Κοζάνης κυρός Διονύσιος (Ψαριανός), όταν τον επισκεφτήκαμε οι...καταδικασθέντες (σχεδόν αφορισθέντες) από τη σύνοδο της εποχής εκείνης μεταφραστές της Καινής Διαθήκης στη δημοτική, καθηγητές όλοι της Καινής Διαθήκης Ορθοδόξων Θεολογικών Σχολών της Ελλάδος, βεβαίως, βεβαίως. Αλλά αυτό ελάχιστη σημασία έχει. Κι' όταν έκπληκτοι τον ρωτήσαμε, τι πάει να πει αυτό, η απάντηση με αρκετή δόση χιούμορ ήταν: Όταν βρισκόμαστε εν συνόδω η σκέψη μας δεν είναι στο θεολογικώς ορθόν, αλλά στο πρακτικώς εφικτόν! Μ' άλλα λόγια στο τι θα πει το (αμόρφωτο θεολογικά) ποίμνιό μας, όχι πώς εμείς ως εκκλησιαστικοί ταγοί θα το καθοδηγήσουμε.
Η συνέχεια Αναστάσιος
ΔΕΝ ΚΑΘΟΔΗΓΕΙΣΤΕ, ΠΩΣ ΘΑ ΚΑΘΟΔΗΓΗΣΕΤΕ.
ΓΙ' ΑΥΤΟ ΤΟ ΜΟΝΟ ΠΟΥ ΜΕΝΕΙ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΚΟΣΤΟΣ, ΤΟ ΠΝΕΥΜΑ ΤΗΣ ΕΠΟΧΗΣ.
1 σχόλιο:
Στο συγκεκριμένο blog από όπου έκανες την Ανάρτηση κάποιος πολύ χριστιανός σχολιαστής με τα ίδια αρχικά με μένα επίτηδες φυσικά εφόσον μιμήθηκε το ύφος έγραψε υπέρ της παράλογης κατ εμέ απόφασης μητροπολίτη να μειωθούν οι Ακολουθίες στην διάρκεια της Σαρακοστής .Για εμένα είναι τελείως αδύνατο άνθρωπος που σχολιάζει στον Αναστάσιο να μην διαβασε ποτέ επί 10 χρόνια κάποια σχόλια του υποφαινομενου σε τουλάχιστον 4 θρησκευτικά blog's .Άρα το ότι υπέγραψε με τα δικά μου αρχικά και μιμούμενος το ύφος μου έγραψε τα ακριβώς αντίθετα από αυτά που 10 χρόνια πρεσβεύω το θεωρώ τουλάχιστον ανεντιμη ενέργεια .Και σίγουρα είμαι μετριότητα αλλά καποιοι προφανώς ενοχλούνται και κάποιες μικροπροβοκατσιες τις χρησιμοποιούν . Έγραψα σχετική απάντηση στον Αναστάσιο και ελπίζω καθότι Ζωικοί να έχουν κληρονομήσει την αστική ευγένεια του Τρεμπέλα και το ήθος του Ματθοπουλου για να μην υπάρχει σύγχυση ότι ξαφνικά ο ΑΜ έγινε της λειτουργικής ανανέωσης .ΑΜ
Δημοσίευση σχολίου