Η κυβέρνηση συνεχίζει τη δειλή πολιτική του κατευνασμού απέναντι στην Τουρκία, παρά το ότι έχουμε αναφέρει πολλές φορές ότι έτσι μας οδηγεί σε πόλεμο. Μπορεί έτσι να αποφεύχθηκε ένα θερμό επεισόδιο χθες, αλλά δεν θα συμβαίνει πάντοτε το ίδιο – ενώ αργά ή γρήγορα θα στείλουν οι Τούρκοι κάποιο σκάφος εξόρυξης στα χωρικά μας ύδατα, οπότε θα είναι δύσκολο να προσποιηθούμε ότι δεν βλέπουμε. Ο στόχος τους άλλωστε δεν είναι ο Έβρος, αλλά το Καστελόριζο και η Κύπρος – γενικότερα η συνεκμετάλλευση του Αιγαίου, όπου φυσικά δεν θα πρόκειται για συνεκμετάλλευση, αλλά για μονομερή ιδιοποίηση των κοιτασμάτων μας από την Τουρκία, παράλληλα με τη μετατροπή της Ελλάδας σε δορυφόρο της. Μόνο ένας τυφλός δεν θα το έβλεπε ή, καλύτερα, κάποιος που εθελοτυφλεί, όπως η κυβέρνηση μας – ενώ ένα μεγάλο μέρος της απάτριδος πολιτικής και οικονομικής μας ελίτ θα ήταν πρόθυμο να συμφωνήσει με τους Τούρκους, αρκεί να διατηρήσει την εξουσία, τα περιουσιακά στοιχεία και τα προνόμια του. Το ίδιο άλλωστε συνέβη κατά τη διάρκεια της γερμανικής κατοχής του 1940 – σε μία χώρα όπως η δική μας που δεν είναι γνωστή μόνο για τους ήρωες, αλλά και για τους προδότες της.
“Τα σύνορα στον Έβρο σφραγίστηκαν με επιτυχία και ήδη η κυβέρνηση σχεδιάζει την επέκταση του τείχους κατά 40 χιλιόμετρα. Όταν το τείχος καλύψει το μεγαλύτερο μέρος των συνόρων, η Ελλάδα θα μπορεί να ελέγχει τις μεταναστευτικές ροές με λιγότερους φρουρούς και περιπολίες. Αποτελεσματικές αποδείχτηκαν και οι απωθήσεις από το λιμενικό στη θάλασσα, καθώς οι αφίξεις στα νησιά του Αιγαίου έχουν μειωθεί δραστικά. Η δημιουργία των κλειστών κέντρων κράτησης σε κατοικημένες περιοχές αλλά κυρίως σε ακατοίκητα νησιά θα αυξήσει την αποτρεπτική ισχύ.Η μεγαλύτερη επιτυχία όμως είναι η αναστολή του υποχρεώσεων της χώρας με βάση τις διεθνείς συμφωνίες σε όσους αιτούν άσυλο χωρίς να θεωρηθεί πως εγκατέλειψε τις συμφωνίες και να έχει επιπτώσεις. Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων απέρριψε ως απαράδεκτο το αίτημα να ληφθούν ασφαλιστικά μέτρα κατά της Ελλάδας για την απόφαση να κλείσει τα σύνορα και να αναστείλει την υποχρέωση της εξέτασης των αιτήσεων ασύλου που γίνονται από τους εισβολείς μετανάστες που προσπαθούν να καταστρατηγήσουν τις σχετικές συμφωνίες” (πηγή).
Επικαιρότητα
Το να θεωρούνται όλα τα παραπάνω επιτυχία της κυβέρνησης από τα φιλικά της ΜΜΕ, είναι κάτι περισσότερο από θράσος – αφού δεν υπάρχει κανένας που να μη γνωρίζει ποιό πολιτικό κόμμα έκανε προ πολλού τις συγκεκριμένες προτάσεις και ποιό το μιμήθηκε. Για παράδειγμα, αρκεί να διαβάσει κανείς το άρθρο μας «Ο βίαιος εποικισμός της Ελλάδας» από το 2019 με 9.000 shares, καθώς επίσης το «Η λύση εναντίον του βίαιου εποικισμού της Ελλάδας» με 5.400 shares που υιοθέτησε η κυβέρνηση, την οποία ενέκρινε φυσικά το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων αφού βασίζεται στο άρθρο 78 του Μάαστριχτ που αναγράφαμε στον επίλογο του άρθρου, για να καταλάβει – ενώ φυσικά είναι γνωστή η πηγή των υπολοίπων μέτρων που δρομολόγησε η κυβέρνηση, έστω με μεγάλη καθυστέρηση.
Όλα αυτά δεν σημαίνουν βέβαια πως προβληματιζόμαστε. Το ακριβώς αντίθετο, αφού ο λόγος που συμμετέχουμε στα κοινά, με όποιον τρόπο μπορούμε, δεν είναι άλλος από το να υποστηρίξουμε τα συμφέροντα της χώρας μας – να πιέσουμε δηλαδή τις κυβερνήσεις που υπερχρέωσαν, χρεοκόπησαν και υποθήκευσαν την Ελλάδα και τις οποίες οι Έλληνες συνεχίζουν δυστυχώς να ψηφίζουν (ανάλυση), να λειτουργήσουν επιτέλους σωστά. Να πάψουν να ενδιαφέρονται μόνο για τα ιδιοτελή, κομματικά τους συμφέροντα και για τη νομή της εξουσίας, λαμβάνοντας έστω την ύστατη στιγμή τις σωστές αποφάσεις.
Δυστυχώς όμως, πρόκειται μόνο για σπασμωδικές κινήσεις, αφού τα υπόλοιπα προβλήματα της χώρας μας συσσωρεύονται χωρίς να επιλύονται – όπως είναι το μη βιώσιμο δημόσιο χρέος που συνεχίζει την ανοδική του πορεία παρά το ξεπούλημα της κρατικής περιουσίας και τη φορολογική/μισθολογική λεηλασία των Πολιτών, το μοναδικό στην παγκόσμια ιστορία κόκκινο ιδιωτικό χρέος, οι ιδιωτικοποιήσεις σε εξευτελιστικές τιμές, οι κατασχέσεις και οι πλειστηριασμοί της ιδιωτικής περιουσίας χωρίς να υιοθετείται η λύση που προτείναμε (=η ίδρυση μίας κρατικής εταιρείας διαχείρισης τουλάχιστον των δανείων της πρώτης κατοικίας κατά το παράδειγμα των Η.Π.Α. το 1933), η συνεχής στήριξη των τραπεζών εις βάρος του δημοσίου χρέους κοκ.
Εκτός αυτού, το χειρότερο, η κυβέρνηση συνεχίζει τη δειλή πολιτική του κατευνασμού απέναντι στην Τουρκία, παρά το ότι έχουμε αναφέρει πολλές φορές ότι έτσι μας οδηγεί σε πόλεμο – ενώ δεν πρόκειται μόνο για τη δική μας άποψη, αλλά για το συμπέρασμα όλων των διεθνολόγων, όπως του καλού μας φίλου καθηγητή Ήφαιστου, μεταξύ άλλων στο άρθρο του «Τουρκικός αναθεωρητισμός, ασύμμετρες απειλές και κλιμάκωση των κρίσεων». Εν προκειμένω, οι κίνδυνοι για την Ελλάδα είναι τεράστιοι – ενώ ασφαλώς δεν είναι λύση η άτακτη φυγή του σκάφους του λιμενικού, για να αμυνθεί απέναντι στον εμβολισμό του από την τουρκική ακταιωρό.
Με απλά λόγια, μπορεί έτσι να αποφεύχθηκε ένα θερμό επεισόδιο, αλλά δεν θα συμβαίνει πάντοτε το ίδιο – ενώ αργά ή γρήγορα θα στείλουν οι Τούρκοι κάποιο σκάφος εξόρυξης στα χωρικά μας ύδατα, οπότε θα είναι δύσκολο να προσποιηθούμε ότι δεν βλέπουμε. Ο στόχος τους άλλωστε δεν είναι ο Έβρος, αλλά το Καστελόριζο και η Κύπρος – γενικότερα η συνεκμετάλλευση του Αιγαίου, όπου φυσικά δεν θα πρόκειται για συνεκμετάλλευση, αλλά για μονομερή ιδιοποίηση των κοιτασμάτων μας από την Τουρκία, παράλληλα με τη μετατροπή της Ελλάδας σε δορυφόρο της.
Πόσο μάλλον όταν η χώρα είναι στα πρόθυρα της χρεοκοπίας, με ένα δικτάτορα στην εξουσία – ο οποίος δεν βλέπει άλλη λύση για να παραμείνει στην κυβέρνηση μετά τις στρατιωτικές ήττες του στη Συρία και στη Λιβύη, εκτός από τον πόλεμο ή την αμαχητί υποταγή της Ελλάδας. Το ότι ξεκίνησαν οι πτήσεις των τουρκικών πολεμικών αεροπλάνων επάνω από τον εναέριο χώρο μας στον Έβρο, είναι ένα ξεκάθαρο δείγμα των προθέσεων του καθεστώτος της χώρας – ενώ η κυβέρνηση δεν έχει καν το θάρρος να επιβάλλει τουλάχιστον οικονομικές κυρώσεις στην Τουρκία, κλείνοντας επί πλέον τη διέλευση των φορτηγών της από τα ελληνικά σύνορα.
Μόνο ένας τυφλός δεν θα το έβλεπε ή, καλύτερα, κάποιος που εθελοτυφλεί, όπως η κυβέρνηση μας – ενώ ένα μεγάλο μέρος της απάτριδος πολιτικής και οικονομικής μας ελίτ θα ήταν πρόθυμο να συμφωνήσει με τους Τούρκους, αρκεί να διατηρήσει την εξουσία, τα περιουσιακά στοιχεία και τα προνόμια του. Το ίδιο άλλωστε συνέβη κατά τη διάρκεια της γερμανικής κατοχής του 1940 – σε μία χώρα όπως η δική μας που δεν είναι γνωστή μόνο για τους ήρωες, αλλά και για τους προδότες της.
1 σχόλιο:
Η ενός ανδρός αρχή έχει πολλά θετικά και ένα αρνητικό .Τα θετικά είναι η λειτουργικότητα, η ταχύτητα, η ευκολία στην επίτευξη των στόχων , η απουσία αντιπολιτεύσεων κλπ. Έχει όμως ένα αρνητικό: όταν εκλείψει ο αρχηγός το όλο σύστημα κλυδωνίζεται επικίνδυνα. Εγώ εάν διεύθυνα κάποιες υπηρεσίες, θα έδινα την εντολή: με κάθε μέσο, να εξουδετερωθεί ο ''επιθετικός ανήρ'' της ημισελήνου.
Δημοσίευση σχολίου