Η ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΚΑΙ Ο ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ - του Αγίου Ιουστίνου (Πόποβιτς)

Η Β΄ Σύνοδος του Βατικανού αποτελεί αναγέννησιν όλων των ευρωπαϊκών ουμανισμών, αναγέννησιν πτωμάτων. Διότι αφ΄ ότου ο Θεάνθρωπος Χριστός είναι παρών εις τον γήϊνον κόσμον, ο κάθε ουμανισμός είναι πτώμα. Τα δε πράγματα έχουν ούτω, διότι η Σύνοδος ενέμεινεν επιμόνως εις το δόγμα περί του αλαθήτου του πάπα=του ανθρώπου. Θεωρούμενοι από την σκοπιάν του αεί ζώντος Θεανθρώπου, του ιστορικού Κυρίου Ιησού, όλοι οι ουμανισμοί κατά το μάλλον ή ήττον ομοιάζουν με εγκληματικάς ουτοπίας, διότι εν ονόματι του ανθρώπου φονεύουν κατά διαφόρους τρόπους και εξοντώνουν τον άνθρωπον ως ψυχοφυσικήν οντότητα. Όλοι οι ουμανισμοί επιτελούν ένα αλογίστως τραγικόν έργον: διϋλίζουν τον κώνωπα και καταπίνουν την κάμηλον. Δια δε του δόγματος περί του αλαθήτου του πάπα το έργον αυτό έχει αναχθή εις δόγμα. Όλα αυτά όμως είναι φρικτά, φρικτότατα. Διατί; Διότι το ίδιον δόγμα περί του αλαθήτου του ανθρώπου δεν είναι τίποτε άλλο, παρά η ανατριχιαστική κηδεία του κάθε ουμανισμού, από του βατικανού, του αναχθέντος εις δόγμα, μέχρι του σατανικού ουμανισμού του Σαρτρ. Εις το ουμανιστικόν πάνθεον της Ευρώπης όλοι οι θεοί είναι νεκροί, με επί κεφαλής τον Ευρωπαϊκόν Δία. Νεκροί, έως ότου εις την μαραμένην καρδίαν των ανατείλη η μέχρι τελείας αυταπαρνήσεως μετάνοια, με τας αστραπάς και τας οδύνας της του Γολγοθά, με τους αναστασίμους σεισμούς και τας μεταμορφώσεις της, με τας καρποφόρους της θυέλλας και αναλήψεις. Και τότε; Τότε θα είναι ατελείωτοι αι δοξολογίαι των προς τον αεί ζωοποιόν και θαυματουργόν Θεάνθρωπον, τον όντως μόνον Φιλάνθρωπον εις όλους τους κόσμους.

Orthodox Voice - Ορθόδοξη Φωνή: Η ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΚΑΙ Ο ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ του Αγίου Ιουστίνου (Πόποβιτς) (orthodox-voice.blogspot.com)

ΑΦΟΡΗΤΗ ΓΕΝΙΚΟΛΟΓΙΑ. ΚΑΜΜΙΑ ΥΠΟΨΙΑ ΟΤΙ ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ Η ΟΥΣΙΑ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΥ. ΟΛΕΣ ΟΙ ΘΡΗΣΚΕΙΕΣ ΟΔΗΓΟΥΝ ΣΤΗΝ ΣΩΤΗΡΙΑ.

 ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΚΡΙΒΕΙΑ Η Α' ΒΑΤΙΚΑΝΕΙΟΣ ΠΡΟΗΓΑΓΕ ΤΟ ΑΛΑΘΗΤΟ. Η ΔΕΥΤΕΡΗ ΕΠΕΒΑΛΛΕ ΤΗΝ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ, Η ΟΠΟΙΑ ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΤΟ ΣΚΗΠΤΡΟ ΤΗΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣ ΤΗΣ ΣΗΜΕΡΙΝΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ. Η ΣΙΩΠΗΡΗ ΣΥΜΦΩΝΙΑ ΟΤΙ Ο ΤΥΠΟΣ ΔΙΝΕΙ ΤΟ ΑΓΙΟ ΠΝΕΥΜΑ, Η ΕΥΧΗ ΕΙΝΑΙ ΔΙΑΤΑΓΗ, ΣΤΗΝ ΧΕΙΡΟΤΟΝΙΑ ΛΑΜΒΑΝΕΤΑΙ ΤΟ ΑΓΙΟ ΠΝΕΥΜΑ, ΚΑΘΟΤΙ Ο ΚΥΡΙΟΣ ΕΝΕΦΥΣΗΣΕ ΤΟ ΑΓΙΟ ΠΝΕΥΜΑ ΣΤΟΥΣ ΜΑΘΗΤΕΣ ΤΟΥ. ΠΛΗΡΗΣ ΑΔΙΑΦΟΡΙΑ ΣΤΗΝ ΠΡΟΕΙΔΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΓΡ. ΠΑΛΑΜΑ ΟΤΙ ΑΥΤΟ ΑΚΡΙΒΩΣ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΦΙΛΙΟΚΒΕ. ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΣΤΗΡΙΖΕΙ ΤΗΝ ΑΛΑΘΗΤΗ ΓΕΝΙΚΟΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΓΕΡΟΝΤΑ.

 ΚΑΙ ΣΤΑ ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΕΧΟΥΜΕ ΜΙΑ ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΗ ΓΙΑ ΚΑΘΕ ΜΥΣΤΗΡΙΟ. ΕΟΡΤΑΖΟΝΤΑΣ ΤΑ ΑΙΩΝΙΑ ΓΕΝΕΘΛΙΑ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΚΑΙ ΤΩΝ ΕΠΙΣΚΟΠΩΝ ΤΗΣ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΙΝΗΣ ΚΕΦΑΛΗΣ ΤΗΣ.

ΚΑΙ ΟΙ ΟΡΘΟΔΟΞΟΙ ΣΗΜΕΡΑ ΠΡΟΣΚΥΝΟΥΝ ΤΟ ΑΓΙΟ ΠΝΕΥΜΑ, ΜΕΙΩΝΟΝΤΑΣ ΤΟΝ ΛΟΓΟ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΣΕ ΓΕΝΙΚΟΛΟΓΙΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΚΥΡΙΟ ΚΑΙ ΘΕΟ ΜΑΣ ΣΕ ΑΠΟΣΤΟΛΟ ΤΟΥ ΠΑΤΡΟΣ.

ΣΤΟ ΛΥΚΟΦΩΣ ΟΛΕΣ ΟΙ ΑΓΕΛΑΔΕΣ ΕΧΟΥΝ ΤΟ ΙΔΙΟ ΧΡΩΜΑ.

ΕΤΣΙ ΦΤΑΝΟΥΜΕ ΣΤΗΝ ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΗ ΔΙΟΤΙ ΟΙ ΕΠΙΣΚΟΠΟΙ ΔΕΝ ΤΗΡΟΥΝ ΤΟΥΣ ΚΑΝΟΝΕΣ, ΣΤΗΝ ΚΕΝΟΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΚΑΝΤΙΩΤΗ ΟΤΙ Η ΠΑΝΑΓΙΑ ΕΙΝΑΙ ΠΡΟΤΥΠΟ ΤΟΥ ΓΥΝΑΙΚΕΙΟΥ ΚΟΣΜΟΥ, ΣΤΗΝ ΜΗΤΕΡΑ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΟΥ ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΥ, ΣΤΟ ΑΥΤΟΚΕΦΑΛΟ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟ ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΔΟΞΑΖΕΙ ΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ ΔΙΑΤΥΜΠΑΝΙΖΟΝΤΑΣ ΟΤΙ ΟΙ ΠΑΤΕΡΕΣ ΤΟΥ ΣΧΙΣΜΑΤΟΣ ΗΤΑΝ ΔΑΙΜΟΝΙΣΜΕΝΟΙ.

ΤΟ ΕΙΝΑΙ, Η ΑΡΧΗ, Η ΖΩΗ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΓΕΝΟΣ, ΓΕΝΙΚΟΛΟΓΙΑ. Η ΜΙΑ ΑΓΙΑ ΚΑΘΟΛΙΚΗ ΚΑΙ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ, ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ, ΤΟ ΚΑΘΟΛΟΥ ΔΕΝ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΟΙ ΠΑΝΤΕΣ, ΟΥΤΕ ΠΑΝΑΓΑΠΗ ΟΥΤΕ ΠΑΝΑΙΡΕΣΗ 

.....Και ο Αριστοτέλης συνεχίζει λέγοντας πώς η εμπειρία έχει γιά αντικείμενο τό ιδιαίτερο, τό ξεχωριστό καί μοναδικό. Ή καλύτερα τίς ατομικές πραγματικότητες. Υπάρχει όμως καί μιά παραπάνω μορφή γνώσεως ανώτερης από τήν εμπειρία πού τήν ονομάζει γνώση τού καθολικού, δηλ. αυτού πού είναι κοινό καί ίδιο ανάμεσα σέ πολλές ιδιαίτερες περιπτώσεις ή ατομικές περιπτώσεις. Σ' αυτό τό σημείο ο Αριστοτέλης δίνει μερικά υπέροχα παραδείγματα, τά οποία όμως δέν έχουμε τό χρόνο νά αναλύσουμε : Ο ιατρός δέν γνωρίζει νά γιατρέψει τόν ξεχωριστό άρρωστο, όπως μπορεί νά κάνει ο έμπειρος. Γιατρός είναι εκείνος ο οποίος γνωρίζει πώς όλοι εκείνοι πού έχουν εκείνη τήν συγκεκριμένη ασθένεια ή εκείνη τήν συγκεκριμένη φυσική διάπλαση, χρειάζονται ένα συγκεκριμένο φάρμακο, μιά συγκεκριμένη θεραπεία. Κατορθώνει δηλ. νά αναγνωρίσει τόν σύνδεσμο ανάμεσα στήν ιδιαίτερη περίπτωση καί τό είδος στό οποίο ανήκουν οι άρρωστοι μιάς συγκεκριμένης ασθένειας ή όσοι έχουν μιά συγκεκριμένη φυσική δομή : Νά τό καθόλου.......

Μ'ΑΥΤΑ ΚΑΙ Μ'ΑΥΤΑ ΒΥΘΙΣΤΗΚΑΜΕ ΣΤΗΝ ΗΜΙΜΑΘΕΙΑ ΚΑΙ ΣΤΟΝ ΦΑΡΙΣΑΙΣΜΟ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΘΕΣΗ ΤΗΣ ΠΙΣΤΗΣ ΒΑΛΑΜΕ ΤΟ ΘΑΥΜΑ, ΣΑΝ ΑΠΟΔΕΙΞΗ ΤΗΣ ΠΙΣΤΗΣ. ΚΑΙ ΣΤΟ ΑΛΛΟ ΑΚΡΟ ΑΦΗΝΟΥΜΕ ΝΑ ΒΑΣΙΛΕΥΕΙ Η ΑΝΟΧΗ ΤΟΥ ΔΙΑΦΩΤΙΣΜΟΥ ΚΑΙ Ο ΒΟΛΤΑΙΡΟΣ, Ο ΝΕΟΣ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΣ ΟΔΗΓΟΣ ΤΩΝ ΕΠΙΣΚΟΠΩΝ. Η ΟΠΟΙΑ ΑΝΤΙΚΑΤΕΣΤΗΣΕ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ. ΑΓΑΠΑ ΚΑΙ ΟΛΑ ΘΑ ΠΑΝΕ ΚΑΛΑ.