ΤΟ ΑΡΕΟΠΑΓΙΤΙΚΟ ΣΥΜΠΑΝ (25)

 Συνέχεια από: Σάββατο 1 Ιανουαρίου 2022

ΤΟ ΑΡΕΟΠΑΓΙΤΙΚΟ ΣΥΜΠΑΝ 

Η Ιεραρχικη δομή τού κόσμου σύμφωνα με τόν ψευδο Διονύσιο Αρεοπαγίτη.

Του Rene Roques.

                                                                 Κεφ. Τρίτο. 
                                                                 Η ιεραρχική δραστηριότης.

                             

4. Η Θεαρχία υπερβατική αιτία τής Ιεραρχικής δραστηριότητος (συνέχεια).

        
  “Θα έπρεπε να δούμε μία πολλαπλότητα πηγών ενεργείας ανεξαρτήτων από τήν θεαρχική ενέργεια, οι οποίες θα μπορούσαν και να τήν εκμηδενίσουν;”.

         
Μία παρόμοια ερμηνεία θα αντέφασκε το όλον τής Θεωρίας! Δεν υπάρχει και δεν θα μπορούσε να υπάρχει μία αυθεντική δραστηριότης παρά μόνον εάν προέρχεται από τον Θεό. Και το κακό συνίσταται ουσιωδώς, για έναν νου, στον αποκλεισμό του από αυτή την ενέργεια (πώς δυνήσεταί τι το ενάντιον ταγαθώ, τό ουσίας και βουλήσεως και δυνάμεως και ενεργείας εστερημένον) (Θ. Ονομ. 733 Α). Είναι η περίπτωση τών διεφθαρμένων ψυχών (Θ. Ονομ. 728 Α). Η διαφθορά τους συνίσταται εν τα τών αγαθών έξεων και ενεργειών ελλείψει. 736 Α. Η αμαρτία είναι μία αδυναμία στην πίστη ή στην πραγματοποίηση τού αγαθού! (Ασθενούντας δε περί την πίστιν ή την ενέργειαν του αγαθού)! Είναι επίσης και η περίπτωση τών δαιμόνων. Το κακό γι’αυτούς συνίσταται στην εγκατάλειψη τής καταστάσεως και τής ενέργειας που τα Θεία αγαθά τούς προσφέρουν (εν τίνι γάρ… κακύνεσθαι φαμεν τούς δαίμονας, ει μή εν τή παύσει τής τών Θείων αγαθών έξεως και ενεργείας: Θ. Ον. 725 Α. Εις δύναμιν ενέργειαν φθοράς). Είναι αποτέλεσμα μίας πτώσεως τής φυσικής τους ενέργειας! (ασθενείν περί την κατά φύσιν ενέργειαν! Θ. Ονομ. 725 Β. Ο όρος φύσις δείχνει καθολικά εδώ την αγγελική κατάσταση πριν της πτώσεως. Δεν αντιτίθεται επομένως στην χάρη και στην υπερφυσική κατάσταση, αλλά τα συμπεριλαμβάνει). Όλη αυτή η ανάπτυξη τού IV κεφαλαίου τών Θείων ονομάτων θέλει να φανερώσει ότι το κακό είναι μια διαστροφή, μία έλλειψη ισορροπίας, ένα ρήγμα ή μία αδυναμία σε στοιχεία τα οποία είναι καθαυτά αγαθά. Δεν υπάρχει τίποτε θετικό: ούτε ουσία, ούτε δύναμις, ούτε ενέργεια. Αυτές οι βεβαιώσεις δεν αφήνουν καμία αμφιβολία. Οι ενέργειες εναντίον τών οποίων ο βαπτισμένος πρέπει να αμυνθεί, εκείνες που προκαλούν το βάσανο τού αμαρτωλού, δεν είναι τίποτε άλλο παρά μία ανισορροπία τής ψυχής, όπου τα πάθη αποκτώντας τήν κυριότητα, θέτουν σε κίνδυνο τήν μόνη ενέργεια άξια αυτής τής ονομασίας : την θέωση μέσω τής κάθαρσης τού φωτισμού και τής τελειώσεως, τα οποία μας έρχονται από την θεαρχία!

          Έτσι κατανοημένη η ενέργεια λοιπόν αποτελεί την αποκλειστική ιδιότητα τής Θεαρχίας και τών εντολών και τών νόμων στους οποίους τήν κοινωνεί η θεαρχία (εξ αυτού και δι’αυτού πάσα δύναμις, πάσα ενέργεια). Και η Ιεραρχική ενέργεια είναι μία μετεχόμενη ενέργεια. “ Κάθε τάξις, μέσω μίας δύναμης που είναι μία χάρις τού Θεού, πραγματοποιεί κάποιες ενέργειες οι οποίες λόγω τής υπερβατικής των φύσεως σε κάθε φύση, ανήκουν στην Θεαρχία και η Θεαρχία εκτελεί μ’έναν τρόπο που ξεπερνά κάθε ουσία”. (Ούρ. Ιερ. 168 Α). Αλλά μιλώντας για μετοχή και ακόμη περισσότερο για μετοχή μεσολαβημένη και προοδευτικώς αποδυναμένη δεν σημαίνει την διακινδύνευση τής Ιεραρχικής δραστηριότητος; Και επι πλέον δεν θα ήταν ανίερο να ορίσουμε σαν Θεία ή Θεαρχική μία ενέργεια τήν οποία έχει παραμορφώσει σε μεγάλο βαθμό η πτώση της μέσω τής κλίμακος τών όντων; Τα ίδια τα κείμενα λοιπόν πρέπει να απαντήσουν σ’αυτή την ερώτηση!

          Και πρώτα απ’όλα ο Διονύσιος δεν κουράζεται να επαναλαμβάνει ότι το πάν έρχεται από ψηλά σε όλες τις Ιεραρχικές τάξεις: από τον Θεό, καθότι η καθολική τους αιτία, από τις ανώτερες ουσίες, καθώς αγγελιοφόροι τού Θεού (Ούρ. Ιερ. 304 Α: πάσαν Ιεράν και Θεομίμητον ενέργειαν επί Θεόν μέν ώς αίτιον αναφέρουσιν, επί δε τούς πρώτους Θεοειδείς νόας ώς πρωτουργούς τών Θείων και διδασκάλους). Αλλά αυτές οι δηλώσεις δεν θα μπορούσαν να δείξουν ένα ξεχωριστό δώρο τής Θεαρχικής ενέργειας, η οποία εξ’άλλου είναι μεταβλητή σύμφωνα με τις διαφορετικές τάξεις τής Ιεραρχίας που την προσλαμβάνουν; Αυτή η ερμηνεία δεν είναι δυνατή καθότι η μοναδικότης τής δυνάμεως και τής ενέργειας είναι καθαρά βεβαιωμένη για κάθε Ιεραρχία. Υπάρχει μία μοναδική και ίδια δύναμις για την εκκλησιαστική Ιεραρχία (μίαν έχει και την αυτήν διά πάσης τής Ιεραρχικής πραγματείας τήν δύναμιν. Εκκλ. Ιερ. 372 C ). Αυτή η μοναδική ενέργεια φανερώνεται πάνω απ’όλα στό μυστήριο τής Θ. Ευχαριστίας, το οποίο δωρίζει σε όλους τούς συμμετέχοντες ένα είδος "κοινής πνοής" ενοποιού τής οποίας το Μοναδικό Θεαρχικό Πνεύμα είναι η αρχή (… ο βλέπων Ιερώς όψεται τήν ενοειδή και μίαν σύμπνοιαν ώς υφ ενός τού Θεαρχικού πνεύματος κεκινημένην. Εκκλ. Ιερ. 432 Β). Η μοναδικότης τής ενέργειας τής Εκκλησιαστικής Ιεραρχίας αφορά τήν ίδια τήν παρουσία τού Μοναδικού Θεαρχικού πνεύματος το οποίο είναι ο χορηγός (υφ’ ενός τού Θεαρχικού πνεύματος κεκινημένην. Εκκλ. Ιερ. 432 Β)

          Το ίδιο ισχύει και για την ουράνιο Ιεραρχία; Βεβαίως. Για να αποδειχθεί φτάνει ένα χωρίο στο οποίο ο Διονύσιος, αφού μοίρασε έναν ρόλο πρόνοιας στούς αγγέλους, στην συμπεριφορά τών ανθρώπων και τών εθνών, βιάζεται να προσθέσει πώς δεν υπάρχουν πολλές πρόνοιες αλλά μόνον μία (Ούρ. Ιερ. 261 Β: μία γάρ εστίν ή πάντων αρχή και πρόνοια... όπως επίσης, αυτής μέν τής μίας απάντων Υψίστου προνοίας) & (περί Θ. Ονομ: 597 Α : της μίας αυτής και παναιτίου προνοίας). Όμως εμείς γνωρίζουμε ότι οι δύο μορφές τής Ιεραρχικής ενέργειας είναι η απαγωγική μεσότης, η οποία ασκείται με τον τρόπο τής πρόνοιας (προνοητικώς) και η αναγωγική μεσότης η οποία πραγματοποιεί τήν μεταστροφή (επιστρεπτικώς). Γνωρίζουμε επίσης ότι κάθε μεταστροφή είναι ένα δώρο τού Θεού και ότι αυτή δεν είναι κατά βάθος παρά μία νέα πλευρά τής Πρόνοιάς του. Ανάγκη λοιπόν να δηλώσουμε ότι όλη η Ιεραρχική ενέργεια απαγωγική ή αναγωγική, δεν είναι παρά μία μετοχή στην μόνη ενέργεια η οποία αξίζει αυτό το όνομα: Στην Θεαρχική ενέργεια! Πολλά χωρία επίσης καθορίζουν την ενύπαρξη και την υπερβατικότητα τής προνοητικής Ενέργειας!

Συνεχίζεται

Η ΘΕΑΡΧΙΑ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΚΟΙΝΕΣ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΤΡΙΑΔΟΣ ΕΝΕΡΓΕΙΕΣ ΤΗΝ ΘΕΟΛΟΓΙΑ ΤΩΝ ΟΠΟΙΩΝ ΑΝΕΠΤΥΞΕ Ο ΑΓΙΟΣ ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ ΠΑΛΑΜΑΣ.
ΤΗΝ ΟΠΟΙΑ ΘΕΟΛΟΓΙΑ ΔΙΕΦΘΕΙΡΑΝ ΣΗΜΕΡΑ ΟΙ ΘΕΟΛΟΓΟΥΝΤΕΣ ΣΤΑ ΧΝΑΡΙΑ ΤΟΥ ΜΕΓΕΝΤΟΡΦ.

ΠΡΟΣ ΑΚΙΝΔΥΝΟΝ ΛΟΓΟΣ ΑΝΤΙΡΡΗΤΙΚΟΣ ΤΡΙΤΟΣ

Διότι δεν θα μπορούσε κάνεις να διαχωρίσει ούτε τη δύναμιν και ενέργεια από τον δυνάμενο και ενεργούντα. Σ’ αυτά και το ότι δεν μπορεί να θεωρηθεί σε ιδιαίτερη υπόσταση η ενέργεια καθώς και η λαμπρότης που παριστάνει εναργώς το αχώριστο προς τη φύσιν.

Αμέθυστος.