Η Ελλάδα είναι μία πάμπλουτη, πολλαπλά προικισμένη χώρα, ενώ οι Έλληνες μπορούν να πετύχουν θαύματα, εάν κάποια στιγμή εμπιστευθούν το κράτος και την κυβέρνηση τους. Εμπιστοσύνη δεν έχουν και με το δίκιο τους – αφού καμία κυβέρνηση δεν ενδιαφέρθηκε για αυτούς έως σήμερα, παρά μόνο για τη νομή της εξουσίας, χωρίς ίχνος ντροπής.
Κοινοβουλευτική Εργασία
Εμείς, πριν ακόμη εισέλθουμε στη Βουλή, είχαμε τοποθετηθεί ξεκάθαρα υπέρ της ψήφου των Ελλήνων του εξωτερικού, χωρίς κανέναν περιορισμό – έχοντας αφιερώσει ένα ολόκληρο κεφάλαιο του προγράμματος διακυβέρνησης μας των 500 σελίδων, σε αυτό ακριβώς το θέμα. Το ίδιο υποστηρίξαμε και στο νομοσχέδιο για την παροχή του δικαιώματος το 2019 – θεωρώντας πως αποτελούσε μία δικαίωση των Ελλήνων του εξωτερικού που το επιδίωκαν για πάρα πολλά χρόνια.
Δυστυχώς όμως, μας απογοήτευσαν οι περιορισμοί που τοποθετήθηκαν, όπως το σύνολο σχεδόν των ομογενών μας – προφανώς για ψηφοθηρικούς κατά κάποιον τρόπο λόγους, εκ μέρους ορισμένων κομμάτων.
Ελπίζουμε όμως πως θα επικρατήσει σήμερα η ωριμότητα, η κοινή λογική και θα διορθωθούν τα λάθη του παρελθόντος, έστω σε κάποιο βαθμό – αδυνατώντας να πιστέψουμε πως θα υπάρξουν κόμματα που δεν θα ψηφίσουν το αυτονόητο, απλά και μόνο επειδή φοβούνται πως θα μειωθεί η εκλογική τους ισχύς.
Δεν είναι δυνατόν να θυσιάζονται τα πάντα στο βωμό της εξουσίας, πόσο μάλλον οι συμπατριώτες μας στο εξωτερικό – ενώ εμείς δεν είμαστε μόνο υπέρ της ψήφου των αποδήμων, αλλά θέλουμε επί πλέον να διαμορφώσουμε τις συνθήκες επιστροφής όσο περισσοτέρων γίνεται, όσο το δυνατόν γρηγορότερα.
Ο δικός μας στόχος άλλωστε είναι να παραδώσουμε την Ελλάδα στα παιδιά μας καλύτερη, από αυτήν που μας παρέδωσαν οι γονείς μας – σε καμία περίπτωση μία εξαθλιωμένη αποικία χρέους, στην οποία δρομολογείται η αλλαγή του ιδιοκτησιακού της καθεστώτος, από μία κυβέρνηση υποχείριο των Γερμανών.
Εν προκειμένω, αυτό που μας απασχολεί είναι η διαμόρφωση μίας οικονομίας που θα διευκολύνει την επιστροφή των Ελλήνων του εξωτερικού – μίας οικονομίας που δεν θα εξυπηρετεί τα συμφέροντα της εγχώριας και ξένης Ολιγαρχίας, με τεράστια μη βιώσιμα χρέη που λειτουργούν ως μοχλός πίεσης, για την επιτάχυνση του αφελληνισμού της πατρίδας μας.
Με χρέη, για τα οποία δεν ευθύνονται οι απλοί Πολίτες, αλλά το σαθρό πολιτικό μας σύστημα – το οποίο είναι τελικά το μόνο που επιβίωσε από την κρίση, έστω και αν κάποια κόμματα αναγκάσθηκαν να αλλάξουν όνομα και ΑΦΜ για να τα καταφέρουν.
Είναι δυστυχώς αυτό το πολιτικό σύστημα, σε συνδυασμό με το λανθασμένο οικονομικό και τουριστικό μας μοντέλο, το οποίο ανάγκασε 650.000 Έλληνες να εγκαταλείψουν κατά τη διάρκεια της κρίσης την πατρίδα τους – για να μπορέσουν να επιβιώσουν.
Πήραν δε μαζί τους 32,5 δις € ετήσιο ΑΕΠ, το οποίο δεν πρόκειται να αναπληρώσουμε εάν δεν επιστρέψουν – ενώ προίκισαν τις χώρες υποδοχής τους με τα τουλάχιστον 100 δις € που κόστισε στη χώρα μας η ανατροφή και η εκπαίδευση τους.
18.000 γιατροί μόνο εγκατέλειψαν την Ελλάδα, όπως θα καταθέσουμε στα πρακτικά, μαζί με την απίστευτη δήλωση του ΠΘ, σύμφωνα με την οποία δεν μπορούμε να γεννήσουμε γιατρούς, νοσηλευτές και αναισθησιολόγους – λέγοντας του πως μία χώρα που δεν μπορεί να δώσει δουλειά στα παιδιά της, ασφαλώς δεν είναι χώρα.
Όσο για τον υπουργό ανάπτυξης που τοποθετήθηκε ξανά πρόσφατα υπέρ των μνημονίων και του PSI, θυμίζοντας τις δηλώσεις του από το παρελθόν, κατά τις οποίες δεν ήθελε να του πάρει τη δόξα η Τρόικα, ελπίζουμε να έχουν καταλάβει οι Έλληνες την ποιότητα του, σε εισαγωγικά βέβαια – αφού προφανώς δεν υπάρχει κανένας άνθρωπος στον πλανήτη που να πιστεύει σε κάτι ανάλογο, μετά την τεκμηριωμένα απίστευτη καταστροφή που υπέστη η Ελλάδα από τα μνημόνια και από το PSI.
Δεν είναι δυνατόν να μην καταλαβαίνει πως είναι παράλογο να υποθηκεύεις μία χώρα και να την ξεπουλάς, απλά και μόνο με αντάλλαγμα τα 51,3 δις € που κουρεύτηκε το χρέος της με το PSI – για να αυξηθεί αμέσως μετά με τα άνω των 40 δις € που στοίχησαν οι τράπεζες, χωρίς να αναφέρουμε καν τις ζημίες των ασφαλιστικών ταμείων, των οργανισμών του δημοσίου και των μικροομολογιούχων. Κανένας δεν μπορεί να είναι τόσο ανόητος.
Ειδικά όσον αφορά τις τράπεζες, συνεχίζεται η κατάρρευση τους, όπως φάνηκε την Παρασκευή – ενώ φαίνεται πως διακινδυνεύουμε ακόμη 24 δις €, λόγω των κρατικών εγγυήσεων για τα προγράμματα Ηρακλής, όπως ακριβώς είχαμε προβλέψει.
24 δις € που θα προστεθούν ξανά στο δημόσιο χρέος μας – αυξάνοντας το πάνω από τα 400 δις €. Την ίδια στιγμή, δρομολογούνται από την 1η Ιουνίου οι πλειστηριασμοί των πάντων, χωρίς καμία εξαίρεση – ούτε καν για τις ευάλωτες ομάδες του πληθυσμού μας.
Πώς είναι δυνατόν αλήθεια να επιτρέπουμε στις τράπεζες να απομυζούν τόσα πολλά χρόνια τους Έλληνες; Κάτω από αυτές τις προϋποθέσεις, αφού έχουν μάθει δηλαδή να διασώζονται συνεχώς από τους Πολίτες, παίρνοντας παράλληλα τα σπίτια τους, για ποιο λόγο να δανείζουν την πραγματική οικονομία;
Σύμφωνα τώρα με μία έρευνα του Πανεπιστημίου Μπρουνέλ του Λονδίνου, σχετικά με το πρόσφατο braindrain που θα καταθέσουμε στα πρακτικά, η φυγή των Ελλήνων υπήρξε ταυτόχρονα μια μορφή διαμαρτυρίας, ενάντια στις χρόνιες δυσλειτουργίες της ελληνικής κοινωνίας – οι οποίες οξύνθηκαν κατά τη διάρκεια της ύφεσης, όπως αυτές αντικατοπτρίστηκαν στους καταρρέοντες κοινωνικοπολιτικούς θεσμούς, καθώς επίσης στην αδικία που κυριάρχησε στον κοινωνικό και επαγγελματικό στίβο.
Τι έχει αλήθεια αλλάξει έκτοτε, όσον αφορά το συγκεκριμένο θέμα που ασφαλώς δεν είναι τόσο δύσκολο στην επίλυση του, όσο τα υπόλοιπα; Απολύτως τίποτα – ενώ ο ΠΘ έφτασε ακόμη και στο σημείο να προτείνει τη φυγή των νέων, για να βρουν εργασία στο εξωτερικό.
Αυτός είναι αλήθεια ο ρόλος του; Η κυριότερη ευθύνη της κάθε κυβέρνησης, δεν είναι η εξασφάλιση θέσεων εργασίας στους Πολίτες της χώρας της; Δεν είχε υποσχεθεί πριν τις εκλογές 600.000 νέες θέσεις εργασίας, εκ των οποίων 240.000 από το πρόγραμμα υποδομών και 80.000 από το Ελληνικό, όπως θα καταθέσουμε στα πρακτικά;
Ειδικά όσον αφορά το τελευταίο πάντως η Lamda, χωρίς να έχει πληρώσει ακόμη έστω ένα ευρώ στο κράτος, έχει αυξήσει την οικονομική της ισχύ λόγω του Ελληνικού κατά 2,5 δις € – θυμίζοντας πως η εξαγορά θα γίνει μέσω μίας εταιρείας στο Λουξεμβούργο, με κεφάλαιο μόλις 36.000 €.
Σύμφωνα δε με τον υπουργό ανάπτυξης, σε ερώτηση μας την προηγούμενη εβδομάδα, δεν έχει δώσει ακόμη την προκαταβολή των 315 εκ. € – η οποία ήταν εγγεγραμμένη στο προϋπολογισμό του 2020 και μετά στο πρώτο τρίμηνο του 2021.
Μόνο στην Ελλάδα οι κυβερνήσεις είναι έρμαια της Ολιγαρχίας που κερδίζει τεράστια ποσά χρημάτων, χωρίς να βάζει ούτε ένα ευρώ δικό της – ενώ ασφαλώς δεν τις σέβονται καθόλου (κανένας δεν σέβεται κάποιον που δεν το αξίζει), όπως άλλωστε φάνηκε από την πρόσφατη άθλια αναφορά του ελληνόφωνου εφοπλιστή Λασκαρίδη.
Συνεχίζοντας, οι περιορισμοί που είχαν υιοθετηθεί για την ψήφο των Ελλήνων του εξωτερικού, ως προς τη δεκαετή απουσία και τον ΑΦΜ, οι οποίοι καταργούνται, δεν φαίνεται να ισχύουν σε πολλές χώρες – με εξαίρεση το Ηνωμένο Βασίλειο που έχει ως όριο τη 15ετία, αλλά συζητάει την άρση της.
Αναφερόμαστε στο Ηνωμένο Βασίλειο, επειδή η κοινοβουλευτική ιστορία του είναι σημαντική, ενώ έχει μία ανάλογη διασπορά στο εξωτερικό με τη δική μας – στο 6,8%, όπως θα καταθέσουμε στα πρακτικά, με στοιχεία του 2014.
Εν προκειμένω, ο αριθμός των Βρετανών του εξωτερικού που ψήφιζαν, ήταν διαχρονικά πολύ χαμηλός – στους 35.000 περίπου.
Πριν από το BREXIT όμως, ο αριθμός των εγγεγραμμένων αυξήθηκε στους 264.000 – ενώ στις εκλογές του 2017 είχαν εγγραφεί 285.000, όσο περίπου το 20% των αποδήμων που είχαν δικαίωμα, με το όριο της 15ετίας.
Μετά ο αριθμός μειώθηκε, για να αυξηθεί ξανά στις κρίσιμες εκλογές του 2019 – ενώ όλα αυτά οφείλονταν στις εκστρατείες εγγραφής ψηφοφόρων εκ μέρους των πολιτικών κομμάτων, όπως θα καταθέσουμε στα πρακτικά.
Σε σχέση με την Ελλάδα τώρα, στις ευρωεκλογές του 2014 ψήφισαν μόνο 10.096 Έλληνες το 2014 και 11.792 το 2019, όπως θα καταθέσουμε στα πρακτικά – με τη ΝΔ να έχει υπερδιπλάσια ποσοστά από το ΣΥΡΙΖΑ. Είναι όμως λόγος αυτός, για να τάσσεται εναντίον ο ΣΥΡΙΖΑ; Δεν θα επρόκειτο για μία φθηνή μικροπολιτική;
Με βάση πάντως τα παραπάνω, αν και μας στενοχωρεί ιδιαίτερα, δεν προβλέπεται να υπάρξει μεγάλη συμμετοχή των αποδήμων – οπότε δεν θα επηρεαστεί το εκλογικό αποτέλεσμα και δεν υπάρχει λόγος καταψήφισης του σχεδίου νόμου από κανένα κόμμα.
Περαιτέρω, αυτό που έχει μεγαλύτερη σημασία είναι η αντιπροσώπευση – αφού μέσα από αυτήν θα αυξηθεί και η συμμετοχή. Κατ’ αρχήν εδώ, είναι θετική η επανασύσταση του ΣΑΕ, με το Ν 4781/21 και με τα άρθρα 452 έως 457 – η οποία όμως έγινε βιαστικά, ελπίζοντας όχι προσχηματικά.
Η διάλυση πάντως του ΣΑΕ είχε πληγώσει πολύ την Ομογένεια μας – οπότε, για να μην επαναλαμβάνουμε τα ίδια λάθη, θα πρέπει να οργανωθεί σωστά ο ΣΑΕ, έτσι ώστε να μην εξελιχθεί σε ένα εθιμοτυπικό όργανο ή σε ένα όχημα για την εξυπηρέτηση προσωπικών τοπικών φιλοδοξιών.
Πόσο μάλλον ματαιοδοξιών ή κομματικών σκοπιμοτήτων – εάν αναφερόμαστε ενδεχομένως και σε ομογενείς, με δικαίωμα ψήφου.
Ειδικότερα, θα πρέπει να ανάγουμε τον ΣΑΕ σε ένα ουσιαστικό όργανο υποστήριξης της πολιτικής της χώρας μας – με διάφορους τρόπους που θα πρέπει να αναλυθούν προσεκτικά.
Σε κάθε περίπτωση, οι απόδημοι μπορούν να προσφέρουν πάρα πολλά στην Ελλάδα, αρκεί να τους αντιμετωπίζουμε σωστά – όπως στις εξαγωγές, στο εμπόριο γενικότερα, στην προώθηση του τουρισμού και των αγροτικών προϊόντων μας, στη στήριξη των εθνικών μας θεμάτων, καθώς επίσης σε πολλούς άλλους τομείς.
Κλείνοντας, η Ελληνική Λύση είναι υπέρ της ψήφου των Ελλήνων του εξωτερικού, χωρίς κανέναν περιορισμό – ελπίζοντας να τοποθετηθούν όλα τα κόμματα της Βουλής ανάλογα, τεκμηριώνοντας πως μπορούμε να συνεννοηθούμε μεταξύ μας, τουλάχιστον σε θέματα εθνικής σημασίας.
Εν τούτοις, ο βασικός μας στόχος είναι η επιστροφή των Ελλήνων από το εξωτερικό – χωρίς τους οποίους πολύ δύσκολα θα ξεφύγει η Ελλάδα από την παγίδα, στην οποία έχει οδηγηθεί από τις κυβερνήσεις της.
Ακριβώς για το λόγο αυτό, τονίζουμε συνεχώς πως θέλουμε τέσσερα χρόνια για να κυβερνήσουμε – γνωρίζοντας πως η Ελλάδα είναι μία πάμπλουτη, πολλαπλά προικισμένη χώρα, ενώ οι Έλληνες μπορούν να πετύχουν θαύματα, εάν κάποια στιγμή εμπιστευθούν το κράτος και την κυβέρνηση τους.
Εμπιστοσύνη δεν έχουν και με το δίκιο τους – αφού καμία κυβέρνηση δεν ενδιαφέρθηκε για αυτούς έως σήμερα, παρά μόνο για τη νομή της εξουσίας, χωρίς ίχνος ντροπής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου