Ένα κρίσιμο ζήτημα για τις σχέσεις Ανατολής και Δύσης είναι:
O ρόλος του επισκόπου της Ρώμης στην κοινωνία της εκκλησίας κατά την διάρκεια της πρώτης χιλιετίας!
Ποιός ήταν αλήθεια ο ρόλος του επισκόπου Ρώμης στην κοινωνία της εκκλησίας;
Ας δούμε όμως ποιος ήταν ο ρόλος του επισκόπου της Ρώμης στην δική του εκκλησία.
Ι. Ρωμανίδης, Ρωμηοσύνη, σελ. 48-49 : Ο Κάρολος ο Μέγας εδογμάτισε την προσθήκην του Filioque εις το Σύμβολον της Πίστεως το 809. Χωρίς να ερωτηθή ο πάπας Ρώμης.
Και συνεχίζει ο Ρωμανίδης : Πάντως οι Ρωμαίοι ηγωνίσθησαν σκληρώς να διατηρήσουν το πατριαρχείον της πρεσβυτέρας Ρώμης εις την Ρωμηοσύνην μέχρι του Όθωνος του Α΄ (936-973) και την αποχώρηση από τον θρόνο της Ρώμης του τελευταίου Ρωμαίου πάπα το 1009.
Συνεχίζει ξανά στη σελ. 51: Οι δυτικοί Ιστορικοί γνωρίζουν καλώς και περιγράφουν λεπτομερώς τον αγώνα που έκαμαν οι Ρωμαίοι της πρεσβυτέρας Ρώμης να διατηρήσουν την ρωμαϊκότητα της μικράς τότε επταμελούς Ιεράς συνόδου των και του θρόνου του πάπα! Ένας αγώνας που κράτησε από το 754 μέχρι το 1009.
Ο πάπας έκανε αγώνα επιβιώσεως χάνοντας τελικά την μάχη από τους Γερμανούς, για ποιόν ρόλο κοινωνίας μιλάμε;! Τρελλά πράγματα!
Ας δούμε τι λέει και ο σύγχρονος ιστορικός της θεολογίας κ. Γιανναράς, στο βιβλίο του “Ενάντια στη θρησκεία” σελ. 247: Πρώτοι οι Φράγκοι φιλοδόξησαν να αυτονομηθούν από την ελληνορωμαϊκή «οικουμενικότητα». Να συστήσουν μια γερμανική «οικουμένη» με δικό της εκκλησιαστικό – ενοποιητικό θεσμό: Ένα εθνοφυλετικά καθορισμένο πατριαρχείο. Η αντίσταση της λατινικής Ορθοδοξίας, από τον 9ο έως τον 11ο αιώνα, καθυστέρησε την ολοκλήρωση αυτής της επιδίωξης. Όταν για πρώτη φορά αναδείχθηκε Φράγκος επίσκοπος Ρώμης (1014) ο δρόμος για τη γερμανική «οικουμένη» ήταν ανοιχτός – η αυτονομία της έγινε μαχητικά οριστική με το Σχίσμα του 1054.
Για ποιόν ρόλο του πάπα την πρώτη χιλιετία μιλάμε; Για ποιο αναγνωρισμένο πρωτείο;
Αμέθυστος
1 σχόλιο:
Αγαπητέ αμέθυστε,
Αυτού του είδους οι νεωτερικές ιστορικές μεθοδεύσεις, που προσπαθούν να αθωώσουν τη λατινική Δύση για το Σχίσμα και να αποδώσουν όλη την ευθύνη στους Φράγκους, θυμίζει λιγάκι την απάντηση που έδωσε το ιερατείο των Ιουδαίων στον Πιλάτο, όταν αυτός τους είπε ότι δεν βρίσκει κανένα ενοχοποιητικό στοιχείο σε βάρος του Ιησού ( : εγώ γαρ ουχ ευρίσκω αυτώ αιτίαν). Του είπαν : "Εάν τούτον απολύσης, ουκ ει φίλος του Καίσαρος. πας ο βασιλέα εαυτόν ποιών αντιλέγει τω Καίσαρι".
Η λατινική Δύση υπέκυψε, και μάλιστα ολοκληρωτικά, αφού ποτέ δεν την είδαμε έκτοτε να αναθεωρεί τη στάση της. Και μην μου πεις ότι στον παπικό θρόνο βρισκόταν πάντα Φράγκος.
Τώρα, βέβαια, υπάρχει και το ερώτημα : Μα, καλά, όλοι φράγκεψαν και ουδείς Λατίνος δεν έμεινε πιστός στην αρχαία Παράδοση; Δυστυχώς, ναί. Έτσι έγινε, όλοι φράγκεψαν, όπως σταδιακά και χωρίς να το καταλαβαίνουμε, γίνεται και σε μας εδώ. Μαζεύτηκαν υπογραφές για τις ταυτότητες, μαζεύονται υπογραφές για την Ομολογία Πίστεως, θα μαζευτούν ακόμη άλλες τόσες και περισσότερες για την "κάρτα του πολίτη", αλλά η σεπτή Ιεραρχία θα αρκείται στα μακριά γένια, στα ράσα και σε πολλούς άλλους εξωτερικούς τύπους. Τα εσωτερικά θα είναι μόνο για όσους ασχολούνται με τη "χαβούζα" του Διαδικτύου, το οποίο σύντομα θα αρχίσει να φορολογείται δεόντως. Θα πρέπει κάποτε να γίνει και αυτό ΠΡΑΣΙΝΟ για να σωθεί ... η πατρίδα από τη χρεωκοπία.
Δημοσίευση σχολίου