«ΣΙΩΠΗΤΗΡΙΟΝ» ΕΖΗΤΗΣΕΝ Ο ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ

πηγή : ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΤΥΠΟΣ

«Ἡ ἱστορία τῶν νεότερων χρόνων ἔχει δείξει, ὅτι πολλές φορές,ὅταν ἡ κρατική ἐξουσία βρέθηκε σέ δύσκολη θέση πολιτική ἤ οἰκονομική, ἡ εὔκολη λύση ἦταν ἡ μετάθεση τῆς προσοχῆς τοῦ λαοῦ πρός τήν Ἐκκλησία, διά τῆς προβολῆς ἀρνητικῶν εἰκόνων ἤ μεγαλοποιώντας μεμονωμένα ἀτοπήματα. Ὅμως, ἀκόμη καί ἄν κάποιες ἀπό τίς ρίζες ἑνός δέντρου χρειάζονται ἐξυγίανση, μέ ποιούς χυμούς θά θρέψει τόν καρπό του ἄν καταστρέψουμε ὅλη τή ρίζα; Ὅταν ἐμεῖς οἱ Ἱεράρχες πολιτικολογοῦμε ἤ καλλιεργοῦμε ἐντάσεις καί ὑποθάλπουμε ἰδεολογικές ἀντιπαλότητες εἶναι βέβαιο ὅτι αὐτό ἐντέλει διευκολύνει τό παιγνίδι τῆς πόλωσης καί αὐτούς πού τήν ἐπιθυμοῦν καί τήν ἐκμεταλλεύονται, ἀλλά ὑπονομεύει οὐσιαστικά τήν προσπάθειά μας. Ὁ λαός περιμένει ἀπό ἐμᾶς νηφαλιότητα καί εἰρηνοποιό παρουσία. Ὄχι θορυβώδη ἀλλά ἀποτελεσματική διαχείριση τῶν σοβαρῶν θεμάτων πού μᾶς συνέχουν καί μᾶς ἀπασχολοῦν ὅλους. Ἄλλο χύνω τό αἷμα μου γιά τήν πατρίδα, ὅταν χρειαστεῖ, καί ἄλλο εὐκαίρως –ἀκαίρως προβάλλω μία εἰκόνα τῆς Ἐκκλησίας ὡσάν νά εἶναι θεσμός προσόμοιος τοῦ στρατοῦ ἤ τῶν κομματικῶν παρατάξεων.

Τό καθῆκον μας εἶναι διπλό:Ἔχουμε χρέος νά ἐργασθοῦμε δυναμικά καί μέ κάθε τρόπο γιά τόν ἐπανευαγγελισμό τοῦ λαοῦ μας. Τοῦτο σημαίνει ὅτι ὀφείλουμε πρώτιστα νά μεριμνήσουμε γιά τήν ἀναβάθμιση τῆς ἐνορίας καί τῶν κληρικῶν μας. Καί, ταυτοχρόνως, ὀφείλουμε νά σηκώσουμε τά μανίκια καί νά δραστηριοποιηθοῦμε στόν τομέα τῆς κοινωνικῆς καί προνοιακῆς ἀρωγῆς τοῦ λαοῦ μας. Ὄχι μέ λόγια ἀλλά μέ ἔργα καί συγκεκριμένες προσφορές, καί τό παράδειγμα πρέπει νά δώσουμε πρῶτοι ἐμεῖς οἱ Ἀρχιερεῖς. Δέν πρέπει νά διαφύγει τῆς προσοχῆς μας, ἐπίσης, ὅτι ἡ Ἑλλάδα βρίσκεται κάτω ἀπό τόν μεγεθυντικό φακό τῆς παγκόσμιας κοινῆς γνώμης καί τό πῶς θά πορευθεῖ ἡ Ἐκκλησία μας θά εἶναι ὁρατό πολύ πέρα ἀπό τά ἐθνικά μας σύνορα. Ἄν λοιπόν κινηθοῦμε σύμφωνα μέ τήν παράδοση καί τή θεολογία μας, ἄν σταθοῦμε ὅπως πρέπει καί ὅπως πάντοτε ἔπραξε σέ κρίσιμες ὧρες ἡ Ἐκκλησία μας, τότε καί μόνον θά ἔχουμε κάθε δικαίωμα ἀπαιτήσεων, ἐλέγχου, κριτικῆς, ἀκόμη καί καταγγελίας ἐνώπιον τοῦ λαοῦ καί τῆς Ἱστορίας, ὅσων δέν ἀνταποκριθοῦν ὑπεύθυνα στίς ἀπαιτήσεις τῆς κοινωνικῆς καί πολιτειακῆς τους θέσης καί ἀπέναντι στό ἐθνικό καί ἱστορικό καθῆκον. “Οἱ καιροί οὐ μενετοί”. Χρειάζεται πολλή ἐργασία ἀπό ὅλου μας».:

«Ἡ παροῦσα Σύνοδος τῆς Ἱεραρχίας τῆς Ἐκκλησίας συνέρχεται σέ μία χρονική στιγμή, πού ἡ Πατρίδα μας, ἀλλά καί ἡ παγκόσμια κοινότητα, βρίσκονται στό μέσον μιᾶς ἀπό τίς σοβαρότερες κρίσεις τῶν νεότερων χρόνων. …Ἡ προσωπική μου ἐκτίμηση εἶναι ὅτι ἔχουμε ἀπόλυτο καθῆκον καί ὑποχρέωση νά ἀσχοληθοῦμε μέ τό ἐν λόγῳ ζήτημα γιά λόγους πρωτίστως ποιμαντικούς καί θεολογικούς, ἀλλά καί κοινωνικούς καί προνοιακούς. Οἱ δύσκολες ἡμέρες, πού διέρχεται ὁ τόπος μας, καλοῦν τήν Ἐκκλησία νά καταστήσει ἐμφανῆ τήν προφητική διάσταση τῆς ἐν Ἁγίῳ Πνεύματι παρουσίας Της στή ζωή τοῦ κόσμου. Οἱ καιροί μᾶς καλοῦν νά ἀρθρώσουμε λόγο οὐσιαστικό, νά διεισδύσουμε στά βαθύτερα καί οὐσιωδέστερα τῆς κρίσεως καί, ἀκόμη, νά ἐξετάσουμε πῶς μποροῦμε νά συμβάλλουμε στήν ὑπέρβασή της. Ὅμως, στά συστατικά τοῦ προφητικοῦ χαρίσματος συμπεριλαμβάνονται καί ἡ μετάνοια, ἡ αὐθεντικότητα τῆς πίστεως καί ἡ ἐπίγνωση τῆς ἀληθείας. Ἡ προφητική λειτουργία ἐμπεριέχει τήν ἐν Πνεύματι Ἁγίῳ διάγνωση τῶν αἰτιῶν τοῦ προβλήματος καί τήν κλήση σέ γνήσια ἀλλαγή νοοτροπίας, ὥστε ἡ Χάρις τοῦ Θεοῦ νά εὐλογήσει τήν μετάνοια καί νά εὐοδώσει τήν ὑπέρβαση τῆς ἑκάστοτε δοκιμασίας, στήν ὁποία ὁδηγεῖται ἡ ζωή τοῦ κόσμου κάθε φορά, πού ἀποστατεῖ καί ἐκτροχιάζεται ἀπό τό σωστό δρόμο. Ἡ κρίση πού διέρχεται ὁ τόπος μας εἶναι πρώτιστα πνευματική καί κατά συνέπεια ἠθική. Ἡ οἰκονομική κρίση εἶναι τό πιό κραυγαλέο, τό ἄμεσα ὁρατό καί ἐπώδυνο σύμπτωμα τῆς νόσου. Ὅμως ἡ νόσος εἶναι κατʼοὐσίαν ὑπαρξιακή. …Τό ζητούμενο, λοιπόν, εἶναι πῶς θά ξαναβροῦν οἱ ἄνθρωποι αὐτό τό πνεῦμα. Πῶς θά πείσουμε τούς ἑαυτούς μας, τόν λαό καί τούς ἄρχοντές μας νά μετανοήσουμε. Ὄχι στενά, ἠθικά, ἀτομοκεντρικά, ἀλλά βαθειά, οὐσιαστικά, ὡς πρόσωπα πού ζοῦν τό “ἐμεῖς”. Πῶς θά ἀλλάξουμε νοοτροπία. Πῶς θά διαπλάσουμε τό ἦθος ἐκεῖνο, πού περιγράφει ὁ Μακρυγιάννης, ὅπου τά ἱερά καί τά ὅσια τοποθετοῦνται ὑπεράνω οἰκονομικῶν κρίσεων καί συμφερόντων».

ΣΧΌΛΙΟ
Ο άνθρωπος αυτός πιστεύει ότι είναι χριστιανός, ότι είναι ποιμένας, ότι είναι παραδοσιακός χριστιανός καί μέσα στήν απόλυτη άγνοιά μας τόν πιστεύουμε κιόλας. Εάν προσέξουμε όλα τά υπογραμμισμένα μέρη τού λόγου του, θά μπορέσουμε να καταλάβουμε εύκολα πώς αυτό πού πιστεύει είναι ένα μετριοπαθές ΚΟΣΜΙΚΟ ΦΡΟΝΗΜΑ. Όλο του τό είναι προσπαθεί να επηρεάσει αυτό πού θά πούν οι άλλοι. Ή διαφορετικά να κάνει καλή εντύπωση ή να ανταποκριθεί στίς προσδοκίες τών άλλων. Μιά νοοτροπία πολύ γνωστή σέ όλους μας καθώς η ηθική τών οικογενειών μας μετά τήν απελευθέρωσή μας από τούς Τούρκους, βάπτισε εχθρό τόν γείτονα καί ο τρόμος τών οικογενειών μας ήταν τό τί θα πούν οι άλλοι. Σήμερα ονομάζεται ΟΜΑΔΙΚΟ ΠΝΕΥΜΑ.
Όμως βλέπουμε καί καινούρια στοιχεία. ΤΗΝ ΘΕΟΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΜΑΚΑΡΙΣΤΟΥ. Η μετάνοια πχ. είναι αλλαγή ΝΟΟΤΡΟΠΙΑΣ. Η προφητική παρουσία τής εκκλησίας δέν είναι τίποτε άλλο παρά η διερεύνηση και λύση τών προβλημάτων τού κόσμου διά τού Αγίου Πνεύματος τού ιδίου!
Η εκκλησία είναι ένα εξωγήινο παράρτημα τό οποίο μπορεί σε δύσκολες καταστάσεις να λύνει τα προβλήματα τού κόσμου με την βοήθεια υπερφυσικών δυνάμεων.
Ὅμως ἡ νόσος εἶναι κατʼοὐσίαν ὑπαρξιακή. …
Πώς εμφανίστηκε ξαφνικά τό υπαρξιακό; Τό οποίο φανερώνει τήν εξάρτηση τής Συνόδου από τόν Ζηζιούλα; Τί αντικαθιστά; Τί εκκοσμικεύει;
Πῶς θά πείσουμε τούς ἑαυτούς μας, τόν λαό καί τούς ἄρχοντές μας νά μετανοήσουμε.
ΕΚΚΟΣΜΙΚΕΥΕΙ ΟΛΟΚΛΗΡΗ ΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ!!!
Η εκκλησία είναι ένας πατερναλιστικός οργανισμός πού προσπαθεί να πείσει τα άτακτα παιδιά του να σωφρονιστούν.  Ας το προσέξουμε καλά : πώς θα πείσουμε τούς εαυτούς μας, τόν λαό καί τούς άρχοντες να αλλάξουν νοοτροπία!!!
ΕΝΑΣ ΚΑΛΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΑΛΛΑ ΠΑΝΤΕΛΩΣ ΑΘΕΟΣ.

Αμέθυστος