Ήταν αναμφισβήτητα ένα τουρκικό χτύπημα, ακόμη και αν δεχτεί κανείς πως δεν οφειλόταν σε ηλεκτρονικό πόλεμο, αφού η ευθύνη ανήκει στην τουρκική ηγεσία και στις συνεχείς προκλήσεις της στο Αιγαίο
Επικαιρότητα
από Σερένα Νομικού
Διαβάζοντας στο διαδίκτυο πως «οι οπαδοί της συγκυβέρνησης εξαπέλυσαν ένα μπαράζ χυδαίων επιθέσεων, κατά του Έλληνα πιλότου που έχασε τη ζωή του προστατεύοντας την πατρίδα του στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης» (Tweeter, Face Book), με μία αηδιαστική ορολογία για να τους χαρακτηρίσουν (ΣΥΡΙΖΟΤΡΟΛ), ένοιωσα μεγάλη ντροπή.
Ντροπή, μεγάλη ντροπή για όλους αυτούς τους αντιπολιτευόμενους που δεν διστάζουν να χρησιμοποιήσουν ακόμη και τον ανθρώπινο θάνατο, σε τέτοιες αντίξοες συνθήκες, για τους δικούς τους σκοπούς, για τα συμπλέγματα και για τα βρώμικα συμφέροντα τους. Για να κατηγορήσουν αυθαίρετα Έλληνες και Ελληνίδες, ισχυριζόμενοι ότι γνωρίζουν ποιοι κρύβονται πίσω από τα χυδαία σχόλια. Χωρίς φυσικά να κάνουν τον κόπο να το τεκμηριώσουν.
Το ίδιο ένοιωσα για τις κατηγορίες εναντίον του υπουργού άμυνας, παρά το ότι δεν τον συμπαθώ καθόλου, επειδή δήθεν έδωσε την εντύπωση πως επρόκειτο για ένα τουρκικό χτύπημα. Το δυστύχημα όμως ήταν αναμφισβήτητα ένα τουρκικό χτύπημα, ακόμη και αν δεχτεί κανείς πως δεν οφειλόταν σε ηλεκτρονικό πόλεμο, όπως είναι πολύ πιθανό.
Το θεωρώ ως τέτοιο επειδή, ακόμη και αν ήταν ατύχημα, η ευθύνη ανήκει ασφαλώς στην τουρκική ηγεσία και στις συνεχείς προκλήσεις της στο Αιγαίο. Στην ελληνική εναέρια ζώνη, στην οποία δεν έχει κανένα δικαίωμα να στέλνει τα αεροπλάνα της, αναγκάζοντας τους Έλληνες πιλότους να διακινδυνεύουν καθημερινά τη ζωή τους για να αμυνθούν. Ούτε τα πλοία της για να συγκρούονται με τα δικά μας, ούτε να απαγάγει στρατιώτες μας κρατώντας τους ομήρους στις άθλιες φυλακές της, χωρίς καν να τους δίνει το δικαίωμα να δικαστούν έντιμα.
Την ίδια την πατρίδα μας να δαπανά τεράστια ποσά εις βάρος της ευημερίας των πολιτών της, για την αγορά πολεμικού εξοπλισμού, για τις συντηρήσεις, για τα καύσιμα και για τόσα άλλα που σπαταλούνται χωρίς λόγο.
Ένοιωσα επί πλέον μεγάλη ντροπή για το επίπεδο του πολιτισμού μας, όταν διάβασα τις κατηγορίες εναντίον της κυβέρνησης, σύμφωνα με τις οποίες ο πρωθυπουργός μαζί με τον υπουργό άμυνας παρέδωσαν αμαχητί την εθνική κυριαρχία της χώρας σε ξένους, αντί να την υπερασπιστούν όπως ο πιλότος! Για ακόμη μία ντροπιαστική προσπάθεια δηλαδή να χρησιμοποιηθεί ο θάνατος του παλικαριού για κομματικά συμφέροντα, για τη συλλογή likes και για την προσέλκυση αναγνωστών.
Με τα λόγια μου αυτά δεν εννοώ πως δεν είναι υπεύθυνη η κυβέρνηση για την απώλεια της εθνικής μας κυριαρχίας. Φυσικά είναι, αν μη τι άλλο επειδή δεν παραιτήθηκε ως όφειλε τον Ιούλιο του 2015, αρνούμενη να υποταχθεί στους εκβιασμούς της Γερμανίας. Η ενοχή όμως δεν ανήκει σε καμία περίπτωση μόνο στην ίδια, αφού αυτό κάνουν όλες οι ενδοτικές κυβερνήσεις μας από το 2010.
Αυτό θα κάνει, κρίνοντας τουλάχιστον από την τυφλή αποδοχή της πολιτικής των μνημονίων και η αξιωματική αντιπολίτευση, εάν καταφέρει να εκλεγεί. Το ίδιο άλλωστε έκανε και στο παρελθόν, αφού προηγουμένως είχε και αυτή γεμίσει ψέματα την ελληνική κοινωνία, με τις γνωστές υποσχέσεις του Ζαππείου I, II κλπ.
Όσο για το ότι εθνική κυριαρχία παραχωρεί όποιος αμείβει τους πιλότους της πολεμικής αεροπορίας με μισθούς χαμηλότερους από τους κρατικοδίαιτους και τους «κηφήνες» του δημοσίου που κάθονται ασφαλείς στις καρέκλες τους χωρίς το φόβο να απολυθούν, δεν είναι ότι καλύτερο να τοποθετείται η μία κοινωνική ομάδα εναντίον της άλλης.
Ποτέ δεν δούλεψα στο δημόσιο, αλλά αυτό δεν σημαίνει πως όλοι όσοι εργάζονται εκεί είναι κηφήνες. Ούτε πως η σημερινή κυβέρνηση τους συμπεριφέρεται καλύτερα από τις προηγούμενες, όπως ο κ. Καραμανλής που ουσιαστικά χρεοκόπησε τη χώρα αυξάνοντας τα δημόσια έξοδα και τους δημοσίους υπαλλήλους όσο κανένας άλλος μέχρι τότε.
Κλείνοντας, είναι ανόητο να πυροδοτούμε εμφυλίους πολέμους, ειδικά στην κατάσταση που βρισκόμαστε σήμερα. Είναι ακόμη πιο ανόητο να ενοχοποιούμε Έλληνες για κάτι που η ευθύνη ανήκει σε άλλους. Στους Τούρκους στην προκειμένη περίπτωση, είτε ως ηθικούς αυτουργούς, είτε ως πραγματικούς δράστες. Σε κάθε περίπτωση, η τακτική της δουλοπρέπειας και οι αλληλοκατηγορίες δεν οδηγούν πουθενά ενώ, όσο δεν το καταλαβαίνουμε, τόσο θα υποφέρουμε.
Υστερόγραφο από αναφορά του κ. Δρούγου: Ακήρυχτος πόλεμος στον αέρα με πάνω από 150 θύματα
Ένας ακήρυχτος πόλεμος με τουλάχιστον 150 Έλληνες στελέχη της Πολεμικής Αεροπορίας, βρίσκεται σε εξέλιξη τα περίπου τελευταία 30 χρόνια. Από το 1990 όταν ξεκίνησε αυτό το γαϊτανάκι των τουρκικών προκλήσεων με παραβιάσεις του ελληνικού εναέριου χώρου, η Ελλάδα θρηνεί και κάθε φορά που συμβαίνει ένα τραγικό γεγονός σαν αυτό της Πέμπτης, υπενθυμίζει σε όλους τη λίστα θανάτου. Ο σμηναγός Γιώργος Μπαλταδώρος, ο άτυχος χειριστής του Mirage 2000-5 που κατέπεσε στην Σκύρο ήταν ουσιαστικά ένας προαναγγελθείς θάνατος. Το «ατύχημα» που όλοι φοβούνταν έγινε με τον πιο τραγικό τρόπο. Παλαιός πιλότος της Πολεμικής Αεροπορίας που έχει ζήσει αερομαχίες στο Αιγαίο τονίζει τα εξής:
«Ήταν αναμενόμενο να συμβεί κάτι τέτοιο. Η πίεση στην οποία βρίσκεται την τελευταία περίοδο ο ελληνικός στρατός, και ειδικά οι πιλότοι που καλούνται κάθε ημέρα να κάνουν αναχαιτίσεις, είναι απίστευτη. Η αναχαίτιση τα τελευταία 30 χρόνια έχει γίνει ρουτίνα για τους Έλληνες πιλότους.
Όμως, αυτή την περίοδο όπου η ένταση μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας είναι απίστευτη, και οι πιλότοι αισθάνονται διαφορετικά. Το βάρος της ευθύνης, οι αντοχές και η διαρκής ετοιμότητα είναι αρκετά στοιχεία για να γίνει το λάθος. Δεν ξέρουμε αν χθες υπήρξε ανθρώπινο λάθος, αν κι όλα δείχνουν απώλεια αποπροσανατολισμού, όμως,κάποια στιγμή, υπ' αυτές τις συνθήκες θα γινόταν το κακό. Έχουμε να κάνουμε με έναν ακήρυχτο πόλεμο κι ας είναι ο Μπαλταδώρος το τελευταίο θύμα του».
Τα σενάρια για την πτώση του μοιραίου Mirage 2000
Εντοπίστηκε η σορός του άτυχου πιλότου Γ. Μπαλταδώρου. Η αλήθεια είναι ότι αυτός ο πόλεμος που γίνεται καθημερινά θα έχει κόστος, σε ζωές και σε πόρους. Άνθρωποι και μηχανές ωθούνται στο να φτάσουν στα όριά τους και να συμβούν τραγικά δυστυχήματα όπως στην Σκύρο. Ο σμηναγός Γιώργος Μπαλταδώρος έπεσε θύμα αυτού του ακήρυχτου πολέμου. Από τις αρχές της δεκαετίας του '90 ο φόρος αίματος στον αέρα είναι ιδιαίτερα βαρύς.
Συνολικά, από το 1990 η Πολεμική Αεροπορία θρηνεί 123 νεκρούς και έχει χάσει 85 αεροσκάφη, η Αεροπορία Στρατού θρηνεί 28 άτομα και έχει χάσει 6 ελικόπτερα και το Πολεμικό Ναυτικό 3 άτομα σε μόλις ένα δυστύχημα. Μαύρη σελίδα ήταν και η πτώση του Chinook της Αεροπορίας Στρατού που μετέφερε τον Πατριάρχη Αλεξανδρείας στο Άγιο Όρος, τον Σεπτέμβριο του 2004. Χάθηκαν 17 άτομα.
Στις περισσότερες περιπτώσεις πρόκειται για πτώση μονοθέσιων ή διθέσιων πολεμικών αεροσκαφών, όμως, κανείς δεν ξεχνά την τραγωδία στο όρος Όθρυς το 1991 όταν χάθηκαν σε μια στιγμή 63 άνθρωποι από την πτώση του μεταγωγικού C-130 της Πολεμικής Αεροπορίας που μετέφερε σμηνίτες.
Από τα αεροπορικά δυστυχήματα στην Πολεμική Αεροπορία, δύο συνέβησαν κατά τη διάρκεια αναχαιτίσεων. Το πρώτο ήταν το 1992 όταν τον Mirage F-1 με πιλότο τον Νίκο Σιαλμά συνετρίβη στην περιοχή του Αι Στρατή. Βρισκόταν σε αερομαχία με τουρκικά F-16. Το δεύτερο περιστατικό ήταν το 2006 όταν έχασε τη ζωή του ο Κώστας Ηλιάκης που πιλόταρε ένα F-16 που χάθηκε στην Κάρπαθο. Την Πέμπτη, όπως διαβεβαιώνει το Υπουργείο Άμυνας, η πτώση του Mirage 2000-5 δεν έγινε κατά τη διάρκεια αναχαίτισης διότι τα τουρκικά αεροσκάφη είχαν απομακρυνθεί. Έγινε κατά την επιστροφή και λίγο πριν από την προσγείωση στην Σκύρο.
Όπως υπολογίζεται, τα τελευταία 28 χρόνια έχουν καταγραφεί περισσότερες από 1,3 εκατομμύρια ώρες πτήσης που αφορούσαν εμπλοκές με τουρκικά αεροσκάφη που παραβίασαν το ελληνικό FIR. Αξίζει να σημειωθεί ότι και η Τουρκία θρηνεί περισσότερους από 90 πιλότους σε 141 πτώσεις αεροσκαφών μόνο την περίοδο από το 1977 μέχρι το 2006. Σε ότι αφορά το οικονομικό κόστος, υπολογίζεται ότι πάνω από 20 δις € σε σημερινές τιμές είναι οι απώλειες των αεροσκαφών. Τα ατυχήματα στην Πολεμική Αεροπορία και στην Αεροπορία Στρατού (πίνακας μέχρι την Πέμπτη 12 Απριλίου 2018).
Πηγή
Επικαιρότητα
από Σερένα Νομικού
Διαβάζοντας στο διαδίκτυο πως «οι οπαδοί της συγκυβέρνησης εξαπέλυσαν ένα μπαράζ χυδαίων επιθέσεων, κατά του Έλληνα πιλότου που έχασε τη ζωή του προστατεύοντας την πατρίδα του στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης» (Tweeter, Face Book), με μία αηδιαστική ορολογία για να τους χαρακτηρίσουν (ΣΥΡΙΖΟΤΡΟΛ), ένοιωσα μεγάλη ντροπή.
Ντροπή, μεγάλη ντροπή για όλους αυτούς τους αντιπολιτευόμενους που δεν διστάζουν να χρησιμοποιήσουν ακόμη και τον ανθρώπινο θάνατο, σε τέτοιες αντίξοες συνθήκες, για τους δικούς τους σκοπούς, για τα συμπλέγματα και για τα βρώμικα συμφέροντα τους. Για να κατηγορήσουν αυθαίρετα Έλληνες και Ελληνίδες, ισχυριζόμενοι ότι γνωρίζουν ποιοι κρύβονται πίσω από τα χυδαία σχόλια. Χωρίς φυσικά να κάνουν τον κόπο να το τεκμηριώσουν.
Το ίδιο ένοιωσα για τις κατηγορίες εναντίον του υπουργού άμυνας, παρά το ότι δεν τον συμπαθώ καθόλου, επειδή δήθεν έδωσε την εντύπωση πως επρόκειτο για ένα τουρκικό χτύπημα. Το δυστύχημα όμως ήταν αναμφισβήτητα ένα τουρκικό χτύπημα, ακόμη και αν δεχτεί κανείς πως δεν οφειλόταν σε ηλεκτρονικό πόλεμο, όπως είναι πολύ πιθανό.
Το θεωρώ ως τέτοιο επειδή, ακόμη και αν ήταν ατύχημα, η ευθύνη ανήκει ασφαλώς στην τουρκική ηγεσία και στις συνεχείς προκλήσεις της στο Αιγαίο. Στην ελληνική εναέρια ζώνη, στην οποία δεν έχει κανένα δικαίωμα να στέλνει τα αεροπλάνα της, αναγκάζοντας τους Έλληνες πιλότους να διακινδυνεύουν καθημερινά τη ζωή τους για να αμυνθούν. Ούτε τα πλοία της για να συγκρούονται με τα δικά μας, ούτε να απαγάγει στρατιώτες μας κρατώντας τους ομήρους στις άθλιες φυλακές της, χωρίς καν να τους δίνει το δικαίωμα να δικαστούν έντιμα.
Την ίδια την πατρίδα μας να δαπανά τεράστια ποσά εις βάρος της ευημερίας των πολιτών της, για την αγορά πολεμικού εξοπλισμού, για τις συντηρήσεις, για τα καύσιμα και για τόσα άλλα που σπαταλούνται χωρίς λόγο.
Ένοιωσα επί πλέον μεγάλη ντροπή για το επίπεδο του πολιτισμού μας, όταν διάβασα τις κατηγορίες εναντίον της κυβέρνησης, σύμφωνα με τις οποίες ο πρωθυπουργός μαζί με τον υπουργό άμυνας παρέδωσαν αμαχητί την εθνική κυριαρχία της χώρας σε ξένους, αντί να την υπερασπιστούν όπως ο πιλότος! Για ακόμη μία ντροπιαστική προσπάθεια δηλαδή να χρησιμοποιηθεί ο θάνατος του παλικαριού για κομματικά συμφέροντα, για τη συλλογή likes και για την προσέλκυση αναγνωστών.
Με τα λόγια μου αυτά δεν εννοώ πως δεν είναι υπεύθυνη η κυβέρνηση για την απώλεια της εθνικής μας κυριαρχίας. Φυσικά είναι, αν μη τι άλλο επειδή δεν παραιτήθηκε ως όφειλε τον Ιούλιο του 2015, αρνούμενη να υποταχθεί στους εκβιασμούς της Γερμανίας. Η ενοχή όμως δεν ανήκει σε καμία περίπτωση μόνο στην ίδια, αφού αυτό κάνουν όλες οι ενδοτικές κυβερνήσεις μας από το 2010.
Αυτό θα κάνει, κρίνοντας τουλάχιστον από την τυφλή αποδοχή της πολιτικής των μνημονίων και η αξιωματική αντιπολίτευση, εάν καταφέρει να εκλεγεί. Το ίδιο άλλωστε έκανε και στο παρελθόν, αφού προηγουμένως είχε και αυτή γεμίσει ψέματα την ελληνική κοινωνία, με τις γνωστές υποσχέσεις του Ζαππείου I, II κλπ.
Όσο για το ότι εθνική κυριαρχία παραχωρεί όποιος αμείβει τους πιλότους της πολεμικής αεροπορίας με μισθούς χαμηλότερους από τους κρατικοδίαιτους και τους «κηφήνες» του δημοσίου που κάθονται ασφαλείς στις καρέκλες τους χωρίς το φόβο να απολυθούν, δεν είναι ότι καλύτερο να τοποθετείται η μία κοινωνική ομάδα εναντίον της άλλης.
Ποτέ δεν δούλεψα στο δημόσιο, αλλά αυτό δεν σημαίνει πως όλοι όσοι εργάζονται εκεί είναι κηφήνες. Ούτε πως η σημερινή κυβέρνηση τους συμπεριφέρεται καλύτερα από τις προηγούμενες, όπως ο κ. Καραμανλής που ουσιαστικά χρεοκόπησε τη χώρα αυξάνοντας τα δημόσια έξοδα και τους δημοσίους υπαλλήλους όσο κανένας άλλος μέχρι τότε.
Κλείνοντας, είναι ανόητο να πυροδοτούμε εμφυλίους πολέμους, ειδικά στην κατάσταση που βρισκόμαστε σήμερα. Είναι ακόμη πιο ανόητο να ενοχοποιούμε Έλληνες για κάτι που η ευθύνη ανήκει σε άλλους. Στους Τούρκους στην προκειμένη περίπτωση, είτε ως ηθικούς αυτουργούς, είτε ως πραγματικούς δράστες. Σε κάθε περίπτωση, η τακτική της δουλοπρέπειας και οι αλληλοκατηγορίες δεν οδηγούν πουθενά ενώ, όσο δεν το καταλαβαίνουμε, τόσο θα υποφέρουμε.
Υστερόγραφο από αναφορά του κ. Δρούγου: Ακήρυχτος πόλεμος στον αέρα με πάνω από 150 θύματα
Ένας ακήρυχτος πόλεμος με τουλάχιστον 150 Έλληνες στελέχη της Πολεμικής Αεροπορίας, βρίσκεται σε εξέλιξη τα περίπου τελευταία 30 χρόνια. Από το 1990 όταν ξεκίνησε αυτό το γαϊτανάκι των τουρκικών προκλήσεων με παραβιάσεις του ελληνικού εναέριου χώρου, η Ελλάδα θρηνεί και κάθε φορά που συμβαίνει ένα τραγικό γεγονός σαν αυτό της Πέμπτης, υπενθυμίζει σε όλους τη λίστα θανάτου. Ο σμηναγός Γιώργος Μπαλταδώρος, ο άτυχος χειριστής του Mirage 2000-5 που κατέπεσε στην Σκύρο ήταν ουσιαστικά ένας προαναγγελθείς θάνατος. Το «ατύχημα» που όλοι φοβούνταν έγινε με τον πιο τραγικό τρόπο. Παλαιός πιλότος της Πολεμικής Αεροπορίας που έχει ζήσει αερομαχίες στο Αιγαίο τονίζει τα εξής:
«Ήταν αναμενόμενο να συμβεί κάτι τέτοιο. Η πίεση στην οποία βρίσκεται την τελευταία περίοδο ο ελληνικός στρατός, και ειδικά οι πιλότοι που καλούνται κάθε ημέρα να κάνουν αναχαιτίσεις, είναι απίστευτη. Η αναχαίτιση τα τελευταία 30 χρόνια έχει γίνει ρουτίνα για τους Έλληνες πιλότους.
Όμως, αυτή την περίοδο όπου η ένταση μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας είναι απίστευτη, και οι πιλότοι αισθάνονται διαφορετικά. Το βάρος της ευθύνης, οι αντοχές και η διαρκής ετοιμότητα είναι αρκετά στοιχεία για να γίνει το λάθος. Δεν ξέρουμε αν χθες υπήρξε ανθρώπινο λάθος, αν κι όλα δείχνουν απώλεια αποπροσανατολισμού, όμως,κάποια στιγμή, υπ' αυτές τις συνθήκες θα γινόταν το κακό. Έχουμε να κάνουμε με έναν ακήρυχτο πόλεμο κι ας είναι ο Μπαλταδώρος το τελευταίο θύμα του».
Τα σενάρια για την πτώση του μοιραίου Mirage 2000
Εντοπίστηκε η σορός του άτυχου πιλότου Γ. Μπαλταδώρου. Η αλήθεια είναι ότι αυτός ο πόλεμος που γίνεται καθημερινά θα έχει κόστος, σε ζωές και σε πόρους. Άνθρωποι και μηχανές ωθούνται στο να φτάσουν στα όριά τους και να συμβούν τραγικά δυστυχήματα όπως στην Σκύρο. Ο σμηναγός Γιώργος Μπαλταδώρος έπεσε θύμα αυτού του ακήρυχτου πολέμου. Από τις αρχές της δεκαετίας του '90 ο φόρος αίματος στον αέρα είναι ιδιαίτερα βαρύς.
Συνολικά, από το 1990 η Πολεμική Αεροπορία θρηνεί 123 νεκρούς και έχει χάσει 85 αεροσκάφη, η Αεροπορία Στρατού θρηνεί 28 άτομα και έχει χάσει 6 ελικόπτερα και το Πολεμικό Ναυτικό 3 άτομα σε μόλις ένα δυστύχημα. Μαύρη σελίδα ήταν και η πτώση του Chinook της Αεροπορίας Στρατού που μετέφερε τον Πατριάρχη Αλεξανδρείας στο Άγιο Όρος, τον Σεπτέμβριο του 2004. Χάθηκαν 17 άτομα.
Στις περισσότερες περιπτώσεις πρόκειται για πτώση μονοθέσιων ή διθέσιων πολεμικών αεροσκαφών, όμως, κανείς δεν ξεχνά την τραγωδία στο όρος Όθρυς το 1991 όταν χάθηκαν σε μια στιγμή 63 άνθρωποι από την πτώση του μεταγωγικού C-130 της Πολεμικής Αεροπορίας που μετέφερε σμηνίτες.
Όπως υπολογίζεται, τα τελευταία 28 χρόνια έχουν καταγραφεί περισσότερες από 1,3 εκατομμύρια ώρες πτήσης που αφορούσαν εμπλοκές με τουρκικά αεροσκάφη που παραβίασαν το ελληνικό FIR. Αξίζει να σημειωθεί ότι και η Τουρκία θρηνεί περισσότερους από 90 πιλότους σε 141 πτώσεις αεροσκαφών μόνο την περίοδο από το 1977 μέχρι το 2006. Σε ότι αφορά το οικονομικό κόστος, υπολογίζεται ότι πάνω από 20 δις € σε σημερινές τιμές είναι οι απώλειες των αεροσκαφών. Τα ατυχήματα στην Πολεμική Αεροπορία και στην Αεροπορία Στρατού (πίνακας μέχρι την Πέμπτη 12 Απριλίου 2018).
Πηγή
1 σχόλιο:
Η Τουρκία έτρεξε αμέσως να δηλώσει ότι δεν ευθύνεται αυτή για την πτώση του αεροπλάνου. Το έκανε διότι φοβήθηκε αντίποινα και escalation. Οι Τούρκοι πρέπει να γνωρίζουμε ότι φοβούνται το εξής: ακόμη και εάν υπάρχει μία πιθανότητα στο εκατομμύριο να χάσουν(όπως αυτοί ίσως να σκέφτονται)αυτή την πιθανότητα την τρέμουν γιατί θα γίνουν διεθνώς ρεζίλι και επίσης όλοι οι εχθροί τους θα πάρουν θάρρος. Αυτό φοβούνται. Μόνον εάν έχουν την σιγουριά, όπως στην Κύπρο, θα κάνουν την απόπειρα. Τώρα μας ενοχλούν διότι γνωρίζουν ότι μπορούν να αποκτούν κυριαρχία γαυγίζοντας.
Δημοσίευση σχολίου