ΤΟ ΑΡΕΟΠΑΓΙΤΙΚΟ ΣΥΜΠΑΝ (27)

Συνέχεια από:Παρασκευή 20 Μαρτίου 2020

ΤΟ ΑΡΕΟΠΑΓΙΤΙΚΟ ΣΥΜΠΑΝ 

Η Ιεραρχικη δομή τού κόσμου σύμφωνα με τόν ψευδο Διονύσιο Αρεοπαγίτη.

Του Rene Roques.

                                                            Κεφ. Τέταρτο. 

                                                        Η ιεραρχική επιστήμη.

                             

        

Τέταρτο κεφάλαιο: Η Ιεραρχική επιστήμη!

          

Τάξις και δραστηριότης (ενέργεια), η ιεραρχία είναι ταυτοχρόνως επιστήμη. Γνωρίζουμε τί πρέπει να εννοήσουμε με αυτόν τον όρο. Δεν υπάρχει επιστήμη τού τυχαίου, τού συμπτωματικού, τού κινητού και τού φθαρτού και πρόσκαιρου: αυτό είναι για τον Διονύσιο, όπως και για τον Πλάτωνα, το πεδίο τών αισθητηρίων και τής γνώμης. Το αντικείμενο της επιστήμης δεν μπορεί παρά να είναι αναγκαίο, μόνιμο, αιώνιο. Επομένως η Ιεραρχική επιστήμη όπως η τάξις και η ενέργεια, μάς επαναφέρει στον Θεό και στα Θεία πράγματα! Αυτή η ταυτότης τού αντικειμένου εξηγεί χωρίς αμφιβολία το γεγονός ότι οι τρείς πλευρές ή όψεις τής Ιεραρχίας παρουσιάζουν πολλά κοινά στοιχεία. Ας προσπαθήσουμε να τα εξετάσουμε ταχύτατα πριν αντιμετωπίσουμε τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά τής επιστήμης!

          1 . Τα κοινά χαρακτηριστικά τής επιστήμης, στην τάξη και στην Ιεραρχική ενέργεια (δραστηριότητα). 

Τέσσερα ουσιώδη  χαρακτηριστικά επιτρέπουν να πλησιάσουμε την έννοια τής Ιεραρχικής επιστήμης στις έννοιες τής τάξης και τής ενέργειας : ο σκοπός τους είναι κοινός, οι βασικές τους όψεις είναι οι ίδιες, η διπλή τους πρόοδος, αναγωγική και καταγωγική, είναι ταυτόσημη. Τέλος, τάξις, ενέργεια και επιστήμη έρχονται από τον Θεό.

          Πρώτα απ’όλα η Ιεραρχική επιστήμη, όπως η τάξις και η ενέργεια, έχει σαν σκοπό τήν θέωσί μας. Η γνώση είναι πράγματι πρόξενος ενότητος (Θ. Ονομ. 701 Β : η τού νοητού φωτός παρουσία, συναγωγός και ενωτική). Όμως όποιος λέει ενότης λέει πρόοδο στην αφομοίωση στον Θεό και σε όλες τις δραστηριότητες που συνεπιφέρει αυτή η θέωση. Αυτό που ισχύει για την γνώση υπολογιζόμενη στους ιδιαίτερους νόες, ισχύει, ακόμη περισσότερο για την Ιεραρχική επιστήμη, στην οποία οφείλει να εισαχθεί αναγκαίως κάθε αυθεντική γνώση του Θεού. Γνωρίζουμε εξ’άλλου ότι, σαν μετοχή στην Θεαρχική επιστήμη, η Επιστήμη των Ιεραρχιών είναι ταυτοχρόνως κάθαρση, φωτισμός και τελείωση (Ουρ. Ιερ. 209 C/D: και κάθαρσις εστι και φωτισμός και τελείωσις η τής θεαρχικής επιστήμης μετάληψις, αγνοίας μέν οίον αποκαθαίρουσα… φωτίζουσα δε αυτή η Θεία γνώση... και τελειούσα πάλιν αυτώ τω φωτί, τη καθ’εξιν επιστήμη των φανοτάτων μυήσεων. Ο Διονύσιος ακολουθώντας την σωκρατική εξίσωση αρετής-επιστήμης, θέλει μία και την ίδια πραγματικότητα στην γνώση και στην θέωση). Αυτές όμως είναι και οι όψεις οι ίδιες τής Ιεραρχικής ενέργειας. Αυτοί είναι και οι σκοποί που ορίζει σε κάθε ιεραρχία ο Διονύσιος, είτε την υπολογίζει σαν τάξη ή σαν ενέργεια. Ταυτόσημες στούς σκοπούς τους και στις όψεις τους, ενέργεια και τάξις Ιεραρχικές είναι επίσης και στην πρόοδο τους. Η αναγωγική και η καταγωγική διαμεσολάβηση παίζουν ακριβώς με τον ίδιο τρόπο και για την επιστήμη και για την ενέργεια: από τις τελευταίες ουσίες στις πρώτες εάν πρόκειται για την αναγωγική μεσολάβηση, από τις πρώτες στις τελευταίες εάν πρόκειται για την καταγωγική μεσολάβηση! Και η Θεία επιστήμη, όπως και η ενέργεια, είναι μετεχόμενη με διαφορετικό τρόπο από τους διάφορους νόες, λαμβάνοντας υπ’όψιν τής πνευματικής τους δεκτικότητος (αναλογία) και τής αντίστοιχης αξίας τους!  (Ούρ. Ιερ. 212 Α, όπου η πρώτη ουράνιος ιεραρχία είναι θεαρχικής επιστήμης και γνώσεως εν μετουσία κατά θεμιτόν γιγνομένη). Το θεμιτόν αντιστοιχεί στην αναλογία. Εκκλ. Ιερ. Ο επίσκοπος καθοδηγεί τούς υποτελείς του στην επιστήμη που τους αρμόζει (αναλόγως αυτοίς). Εκκλ. Ιερ. 532 C : ο άγιος λαός υψώνεται και αυτός στην αγάπη τής επιστήμης των Θείων πραγμάτων σύμφωνα με την αναλογία του (προς τον Θείον τής επιστήμης αυτών έρωτα ταις αναγωγικαίς αυτών δυνάμεσιν αναλόγως αναπτερουμένη)! (Ούρ. Ιερ. 209 C/D : η επιστήμη δίδεται στον καθένα σύμφωνα με την αξία του : τη κατ’αξίαν ενδιδομένη γνώσει ή κατά τάξιν). (Εκκλ. Ιερ: 372 D : ο επίσκοπος μυεί τούς υποτακτικούς του και τούς ενώνει στον Θεό κατ’αξίαν εκάστω).

          Αλλά σε κάθε νέα μετάδοση, η γνώση χάνει λίγο από την λαμπρότητά της. Μέσω τού τελευταίου βαθμού τής τρίτης ουράνιας Ιεραρχίας, η θεαρχική γνώση διέρχεται στην δική μας ανθρώπινη ιεραρχία! Αυτή παραδίδεται κατά πρώτον στούς Επισκόπους. Από αυτούς φθάνει στους Ιερείς και στην συνέχεια στους Διακόνους. Σ’αυτή την μετοχή, οι πρώτες αγγελικές ουσίες έχουν λοιπόν ακόμη τον πιο σημαντικό ρόλο, καθότι την προσλαμβάνουν χωρίς μεσολαβήσεις αμέσως! Μέσω αυτών, όπως η ενέργεια, η γνώση της Θεαρχίας μεταδίδεται στην δεύτερη ουράνιο Ιεραρχία και από αυτή στην Τρίτη! Από την οποία μεταδίδεται στην ανθρώπινη Ιεραρχία. Κάθε μία από αυτές τις τάξεις τού κλήρου διδάσκει ένα μέρος τών πιστών: ο Επίσκοπος τούς τελείους (θεωμένους), ο Ιερέας τούς φωτισμένους, ο διάκονος τούς κεκαθαρμένους. Και έτσι ολοκληρώνεται, όπως και για την ενέργεια η προοδευτική ακτινοβολία η οποία προοδευτικά συσκοτίζεται, τής γνώσης, μέσω τών Ιεραρχικών νόων. Κάθε τάξις είναι ουσιωδώς μεταδιδόμενη με την διδασκαλία! Δεν γνωρίζεται ο Θεός από εμάς μόνους μας! (Μόνον ο Χριστός). Πρέπει η γνώση, όπως και η θεοποιός ενέργεια, να αναμένεται και να λαμβάνεται από ψηλά και μόνον μέσω τής μεσολαβήσεως τής αμέσως ανώτερης τάξεως, μία δεδομένη τάξις μπορεί να υψωθεί στην μία και στην άλλη. Η παράβαση αυτού του κανόνος θα ήταν μία υπερήφανη ύβρις η οποία δεν άργησε επίσης να γίνει αιτία καταστροφών τών νόων. Για την τελειότητα τής γνώσεως τής πρώτης ουράνιας Ιεραρχίας, Ουρ. Ιερ. 208 C: Οι πρώτες αγγελικές ουσίες είναι τέλειες, διότι οι πρώτες, σε ένα υψηλότατο βαθμό, είναι πλήρως θεωμένες, σύμφωνα με την υψηλότατη επιστήμη τών Θείων ενεργειών η οποία αρμόζει στους αγγέλους (ως πρώτης, και υπερεχούσης θεώσεως αποπληρουμένας, κατά την υπερτατην ως εν αγγέλοις των Θεοργιών επιστήμην). Σ’αυτές τις πρώτες ουσίες, ο Ιησούς εμφανίζεται άμεσα. Ούρ. Ιερ. 209 Β: ταύτας αυτόν Ιησούν αμέσως μυούντα! Περί τής αρχής τής μεταδόσεως τής Ιεραρχικής επιστήμης (γνώσεως) γενικά,  Ουρ. Ιερ. 209 Α: τας μέν υφειμένας των ουρανίων ουσιών διακοσμήσεις, προς των υπερβεβηκυιών ευκόσμως εκδιδάσκεσθαι τας θεουργικάς επιστήμας. Για την μετάδοση τής επιστήμης από την πρώτη στην δεύτερη Ιεραρχία. Ούρ. Ιερ. 212 Β : την Θεολογικήν επιστήμην η πρώτη διακόσμησις, ώς θεμιτόν, ελλαμφθείσα προς την Θεαρχικής αγαθότητος ταύτης, ώς αγαθοειδής Ιεραρχία και τοις μετ’αυτών εξής μεταδέδωκεν…

          Ουρ. Ιερ. 273 Α: Εκφαντορικοί δε πάντες εισί άγγελοι τών πρό αυτών!

          “Κάθε τάξις είναι ουσιωδώς μεταδιδόμενη διά τής διδασκαλίας!” Το ρήμα διδάσκω και τα επίθετα διδάσκαλος και διδασκαλία, μεταφράζει με ακρίβεια αυτή την όψη τής δογματικής μεταδόσεως από μερικούς εγκεκριμένους, εξουσιοδοτημένους δασκάλους. Οι πρώτοι αγγελικοί νόες είναι οι πρώτοι που πραγματοποίησαν τα Θεία μυστήρια τα οποία διδάσκουν : τους πρώτους Θεοειδείς νόας ώς πρωτουργούς τών Θείων και διδασκάλους. Ουρ. Ιερ. 304 Α. Ο άγγελος διδάσκει τον Ησαΐα! Ο επίσκοπος απλώνει σε όλους τα φώτα της Θείας διδασκαλίας (τας φωτοειδείς αυτού της ενθέου διδασκαλίας αυγής αφθόνως επί πάντας απλών , Εκκλ. Ιερ. 400 Β). Η λειτουργία παρομοίως με την Γραφή, είναι αυτή η ίδια μία διδασκαλία, Εκκλ. Ιερ. 512 Α… μία επιστήμη λειτουργική για τους πιστούς. Ο διάκονος στον κατώτερο βαθμό τού εξαγνιστού, ξεγεννά τούς μυημένους στην Θεία ζωή (μαιευομένη) μέσω τού φωτισμού και της καθαρτικής διδασκαλίας τών Γραφών (ταις καθαρτικαίς τών λογίων ελλάμψευσι και διδασκαλίαις. Εκκλ. Ιερ. 508 Β).

Συνεχίζεται

Αμέθυστος.