Αγ. Γρηγόριος Παλαμάς - ΥΠΕΡ ΤΩΝ ΙΕΡΩΣ ΗΣΥΧΑΖΟΝΤΩΝ (34)

 Συνέχεια από Κυριακή, 6 Δεκεμβρίου 2020

38. Αλλ’ όμως, αν το θείο και πάνω από κάθε αίσθηση φώς θεάθηκε με αισθητούς οφθαλμούς (όπως βέβαια και θεάθηκε, όπως ισχυρίζονται και εκείνοι που αντιλέγουν στους πνευματικούς εκείνους άνδρες, συμφωνώντας σ’ αυτό με εκείνους και με εμάς)· αν λοιπόν το θείο φως θεάθηκε με σωματικούς οφθαλμούς, γιατί δεν θα θεαθεί και με νοερούς οφθαλμούς; 

Ή μήπως είναι η ψυχή κάτι το πονηρό και ασυνδύαστο (αταίριαστο) με το αγαθό και ανεπαίσθητο αυτού, πράγμα το οποίο δεν είπε ποτέ κανείς ούτε από τους τολμηρότερους κακόδοξους; 

Ή είναι βέβαια καλό, αλλ’ ανώτερο αυτής  το σώμα; 

Γιατί, πώς δεν θα ήταν κατώτερη του σώματος η ψυχή, αν το σώμα λαμβάνει και αντιλαμβάνεται το φως του Θεού, ενώ η ψυχή όχι; 

Και πώς δεν θα ήταν το σώμα αυτό το υλικό και θνητό συγγενέστερο και πλησιέστερο και εγγύτερο προς τον Θεό, παρά η ψυχή, αν αυτή βλέπει τον Θεό μέσα σε φως μέσω αυτού, και όχι αυτό μέσω αυτής; 

Και αν η μεταμόρφωση του Κυρίου στο όρος Θαβώρ ήταν προοίμιο της ένδοξης μελλούσης ορατής θεοφάνειας του Θεού, και αυτήν καταξιώθηκαν να δουν οι απόστολοι με οφθαλμούς σωματικούς, γιατί οι καθαροί στην καρδία να μη δουν με οφθαλμούς της ψυχής και το προοίμιο και τον αρραβώνα της θεοφάνειας αυτού μέσα στο νου; 

Επειδή όμως ο Υιός του Θεού, ώ! ποιά πρωτοφανής φιλανθρωπία, δεν ένωσε μόνο τη θεϊκή του υπόσταση με τη δική μας φύση, αλλά και αφού έλαβε σώμα έμψυχο και ψυχή με νου «φανερώθηκε πάνω στη γη και συναναστράφηκε με τους ανθρώπους», αλλά, τί θαύμα που δεν παραλείπει καμιά υπερβολή, ενώνεται και με αυτές τις ανθρώπινες υποστάσεις, αναμιγνύοντας τον εαυτό του με τον καθένα από τους πιστούς δια της μεταλήψεως του αγίου σώματός του, και γίνεται με εμάς σύσσωμος και μας καθιστά ναό της όλης θεότητας (γιατί στο σώμα του Χριστού «κατοικεί όλο το πλήρωμα της θεότητας σωματικώς»), πώς δεν θα περιαστράψει και δεν θα φωτίσει τις ψυχές εκείνων που άξια μετέχουν μέσω της θεϊκής ακτινοβολίας του εν ημίν (μέσα μας) σώματος αυτού, όπως φώτισε και τα σώματα των μαθητών στο Θαβώρ; 

Γιατί τότε το σώμα εκείνο, που έχει την πηγή του φωτός της χάριτος, φώτιζε από έξω τους άξιους από εκείνους που το πλησίαζαν, χωρίς να ενωθεί ακόμη με τα σώματά μας, και έβαζε μέσα στην ψυχή τον φωτισμό με τους αισθητούς οφθαλμούς· τώρα όμως, αφού αναμίχθηκε με εμάς και εν ημίν υπάρχον (βρίσκεται μέσα μας), εύλογα περιλάμπει ένδοθεν (από μέσα) την ψυχή με το φως του.

Αρχαίο κείμενο

38. Οὐ μήν ἀλλ᾿ εἴπερ αἰσθητοῖς ὤφθη ὀφθαλμοῖς τό θεῖον καί ὑπέρ πᾶσαν αἴσθησιν ὑπάρχον φῶς (ὥσπερ οὖν καί ὤφθη, καθάπερ καί οἱ τοῖς πνευματικοῖς ἐκείνοις ἀνδράσιν ἀντιλέγοντές φασι, κατά τοῦτ᾿ ἐκείνοις καί ἡμῖν ὁμολογοῦντες)˙ εἴπερ οὖν τό φῶς τό θεῖον σωματικοῖς ὤφθη ὀφθαλμοῖς, διατί μή καί νοεροῖς ὀφθαλμοῖς ὀφθήσεται; Ἤ πονηρόν τι πρᾶγμα ἡ ψυχή καί ἀσυνδύαστον τῷ ἀγαθῷ καί ἀνεπαίσθητον αὐτοῦ, ὅ μηδέ τῶν παντόλμων κακοδόξων πώποτέ τις εἴρηκεν; Ἤ καλόν μέν, κρεῖττον δέ τό σῶμα ταύτης; Πῶς γάρ οὐχ ἧττον ἡ ψυχή τοῦ σώματος εἴπερ τό μέν σῶμα μεταληπτικόν καί ἀντιληπτικόν ἐστι φωτός Θεοῦ, ἡ ψυχή δ᾿ οὐχί; Πῶς δ᾿ οὐ τῆς ψυχῆς συγγενέστερόν τε καί προσεχέστερον καί μᾶλλον ἐγγίζον Θεῷ τό σῶμα τουτί τό ὑλικόν τε καί θνητόν, εἴπερ δι᾿ αὐτοῦ μέν αὕτη μεσιτεύοντος ἐν φωτί Θεόν ὁρᾷ, ἀλλ᾿ οὐχί τοῦτο δι᾿ αὐτῆς; Εἰ δέ καί προοίμιον τῆς ἐν δόξῃ μελλούσης ὁρατῆς Θεοῦ θεοφανείας ἡ ἐν Θαβωρίῳ τοῦ Κυρίου μεταμόρφωσις, καί ταύτην οἱ ἀπόστολοι ὀφαλμοῖς σώματος λαβεῖν κατηξιώθησαν, διατί μή καί τό προοίμιον καί τόν ἀρραβῶνα τῆς κατά νοῦν αὐτοῦ θεοφανείας ὀφθαλμοῖς νῦν λήψονται ψυχῆς οἱ κεκαθαρμένοι τήν καρδίαν; Ἐπεί δέ μή μόνον τήν ἑαυτοῦ θεϊκήν ὑπόστασιν ὁ τοῦ Θεοῦ Υἱός, βαβαί τῆς ἀνεικάστου φιλανθρωπίας, ἥνωσε τῇ καθ᾿ ἡμᾶς φύσει, καί σῶμα λαβών ἔμψυχον καί ψυχήν ἔννουν «ἐπί γῆς ὤφθη καί τοῖς ἀνθρώποις συνανεστράφη», ἀλλ᾿ ὤ θαύματος οὐδεμίαν ἀπολείποντος ὑπερβολήν, καί αὐταῖς ταῖς ἀνθρωπίναις ὑποστάσεσιν ἑνοῦται, τῶν πιστευόντων ἑκάστῳ συνανακιρνῶν ἑαυτόν διά τῆς τοῦ ἁγίου σώματος αὐτοῦ μεταλήψεως, καί σύσσωμος ἡμῖν γίνεται καί ναόν τῆς ὅλης θεότητος ἡμᾶς ἀπεργάζεται (καί γάρ ἐν αὐτῷ τῷ τοῦ Χριστοῦ σώματι «κατοικεῖ πᾶν τό πλήρωμα τῆς θεότητος σωματικῶς» πῶς οὐχί διά τῆς θεϊκῆς αὐγῆς τοῦ ἐν ἡμῖν σώματος αὐτοῦ τάς ψυχάς περιαστράψας φωτίσει τῶν ἀξίως μετεχόντων, ὡς τῶν μαθητῶν ἐν Θαβώρ καί τά σώματα ἐφώτισε; Τότε γάρ μήπω φυραθέν ἡμῶν τοῖς σώμασι τό τήν πηγήν ἔχον τοῦ φωτός τῆς χάριτος ἐκεῖνο σῶμα τῶν ἐγγιζόντων τούς ἀξίους ἔξωθεν ἐφώτιζε καί διά τῶν αἰσθητῶν ὀμμάτων ἐπί τήν ψυχήν εἰσέπεμπε τόν φωτισμόν˙ νῦν δ᾿ ἀνακραθέν ἡμῖν καί ἐν ἡμῖν ὑπάρχον εἰκότως ἔνδοθεν περιαυγάζει τήν ψυχήν.

ΓΙΑΤΙ ΛΟΙΠΟΝ ΟΙ ΠΙΣΤΟΙ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΜΕΤΑΛΛΑΓΜΕΝΟΙ; 

ΤΙ ΔΟΥΛΕΙΑ ΕΧΕΙ Ο ΚΑΘΕ ΒΑΜΒΑΣ ΚΑΙ ΤΡΕΜΠΕΛΑΣ ΜΕ ΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ; 

ΑΥΤΟΙ ΚΑΙ ΟΙ ΔΙΑΔΟΧΟΙ ΤΟΥΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΣΥΓΧΡΟΝΟΙ ΚΕΡΒΕΡΟΙ ΠΟΥ ΜΑΣ ΔΙΩΧΝΟΥΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΥΛΗ ΤΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΑΣ;

Ο κορονοιός μάς δίνει τήν ευκαιρία νά δούμε ποιό καθαρά τά πράγματα. Ζούμε τόν πολιτισμό τής πληροφορίας. Ακόμη καί τά εμβόλια πού ετοιμάζονται αφορούν τήν σωστή ή όχι πληροφορία τού DNA καί τούς διαμεσολαβητές RNA. Σήμερα τό κέντρο τού ανθρώπου είναι τό μόριο τό οποίο θά διασπάσουμε όπως διασπάσαμε τό άτομο, τόν πυρήνα. Υπάρχει μιά θλιβερή γραμμική εξέλιξη. Βλέπουμε καί τήν ανάσταση τών μογγολικών κινεζικών φυλών οι οποίες πότισαν τόν εύθραυστο πολιτισμό τής Ευρώπης μέ βαρβαρότητα. Τήν οποία συμπεριέλαβαν στή διαλεκτική τους σύνθεση προκειμένου νά αλλάξουν τόν κόσμο καθότι είχαν ήδη αλλάξει οι ίδιοι καί δέν μπορούσαν νά ζήσουν πιά μέ τόν ανθρωπισμό πού τούς γέννησε. 

Εμείς δέν έχουμε αποφασίσει καί μάλλον δέν θά τό κατορθώσουμε ποτέ, ποιό θέλουμε νά είναι τό κέντρο μας. Τό μόριο μέ ότι συνεπάγεται ή η καρδιά; Τό περικάρδιο ή ο νούς στό βάθος τής καρδίας; Γι' αυτό καί δέν έχουμε πληροφορία από τον νού, αφού τήν αντικαταστήσαμε μέ τήν πληροφορική. Χάσαμε καί τόν ορατό καί τόν αόρατο πόλεμο. Καί ο αριστερισμός αντικατέστησε τούς αστερισμούς τού ουρανού μας καί η πληροφορική πήρε τήν θέση τής αστρολογίας. Αντιπρόσωποι, διαμεσολαβητές, πρωτείνες, πρωτεία, πληροφορία, αυτοάνοσα, ιατρική επιστήμη η εκκλησία, θεολογία τού σώματος. Κινέζικοι δράκοι, οθωμανικό δίκαιο, ωμή τροφή φυτών καί ζώων. Αλλες μυθολογίες. Τόν θάψαμε καί τόν Προμηθέα. Γίναμε όλοι μας Σάρκα μία.