Ὁ πόλεμος τῶν Πανεπιστημίων ἐναντίον τῆς ἀλήθειας!

Ἀποκλειστικὴ μετάφραση: Ρωμαίικο Ὁδοιπορικὸ

Δὲν εἶναι πλέον ἀνεκτό νὰ ἔχεις "πιστεύω" καὶ νὰ τὸ ἐκφράζεις!

Οἱ νέοι σήμερα εἶναι πολὺ διστακτικοὶ γιὰ νὰ ὑποθέσουν ὅτι κάτι εἶναι βέβαιο καὶ αὐτὴ ἡ διστακτικότητα ἀποκαλύπτεται στὴ γλώσσα τους. Σὲ κάθε θέμα ὅπου θὰ μποροῦσε νὰ ὑπάρχει διαφωνία θὰ βάλουν ἕνα ἐρωτηματικὸ στὸ τέλος τῆς πρότασης. 

Καὶ γιὰ νὰ ἐνισχύσουν τὴ στάση αὐτῆς τῆς οὐδετερότητας  θὰ εἰσάγουν λέξεις ποὺ λειτουργοῦν γιὰ «ἀποποίηση εὐθυνῶν», ὅπως γιὰ παράδειγμα τὸ «περίπου». Μπορεῖ κάποιος νὰ εἶναι ἀνένδοτος ὅτι ἡ γῆ εἶναι σφαιρική, αὐτοὶ θὰ ὑποστηρίξουν ὅτι ἡ γῆ εἶναι «περίπου σφαιρική».

Ἀπὸ ποῦ πηγάζει αὐτὸς ὁ μόνιμος δισταγμός; Ὅπως καταλαβαίνω, ἔχει νὰ κάνει μὲ τὴ νέα ἰδεολογία τῆς μὴ διάκρισης/διαφοροποίησης. Ἡ σύγχρονη ἐκπαίδευση στοχεύει νὰ εἶναι ἀνοιχτὴ σὲ ὅλους, καὶ αὐτὸ σημαίνει, νὰ μὴν ἀκούγεται πολὺ σίγουρό το ὁτιδήποτε, καὶ εἰδικὰ στὴν περίπτωση ποὺ κάνει κάποιους ἀνθρώπους ποὺ δὲν συμμερίζονται αὐτὰ τὰ «πιστεύω» νὰ αἰσθανθοῦν ἄβολα. Πράγματι, ἀκόμα καὶ ἀποκαλώντας τὰ «πιστεύω» εἶναι ἐλαφρῶς ὕποπτο. Ἡ σωστὴ λέξη εἶναι «ἀπόψεις». Ἂν προσπαθήσεις νὰ ἐκφράσεις τὰ δεδομένα σου σήμερα σὲ μιὰ αἴθουσα ἐκπαιδευομένων μπορεῖ νὰ ἀντιμετωπιστεῖς μὲ ἀπορία, ὄχι ἐπειδὴ εἶσαι λάθος ἀλλὰ ἀπὸ....

τὴν «περιέργειά» του νὰ εἶσαι σίγουρος γιὰ ὁτιδήποτε, καὶ ἀκόμη περισσότερο ὅταν προσπαθεῖς νὰ τὰ μεταλαμπαδεύσεις στοὺς ὑπολοίπους. Ὁ ἄνθρωπος μὲ βεβαιότητες χαρακτηρίζεται ὡς αὐτὸς ποὺ δὲν τηρεῖ τὸ δικαίωμα ποὺ ἔχουμε ὅλοι νὰ σχηματίσουμε τὴ δική μας γνώμη γιὰ ὁποιοδήποτε θέμα.

Ὡστόσο, ὅσο ἡ πληρότητα ἀπόψεων τίθεται ὑπὸ ἐρωτηματικὰ ἡ ἐλευθερία περιορίζεται. Οἱ μαθητὲς φαίνεται νὰ εἶναι τόσο ἕτοιμοι ὅσο ἦταν ποτὲ νὰ ἀπαιτήσουν το ὅτι δὲν πρέπει νὰ δοθεῖ «χῶρος» σὲ ἀνθρώπους ποὺ μιλοῦν ἢ σκέφτονται μὲ «λάθος τρόπο».  

Μιλώντας ἢ σκεπτόμενος μὲ λάθος τρόπο δὲν σημαίνει ὅτι διαφωνεῖς μὲ τὶς πεποιθήσεις τῶν φοιτητῶν – γι' αὐτοὺς δὲν ἔχεις πεποιθήσεις. 

Αὐτὸ σημαίνει σκέψη χωρὶς πραγματικὰ νὰ ὑπάρχει κάτι νὰ σκεφτεῖς  λὲς καὶ ὑπάρχει πραγματικὰ μιὰ ἀλήθεια ποὺ προσπαθοῦμε νὰ φτάσουμε. Αὐτὸ ποὺ ἐμεῖς νομίζαμε ὅτι εἶναι ἀνοιχτόμυαλος τείνει τελικὰ νὰ γίνει ἔλλειψη μυαλοῦ: ἡ ἀπουσία πεποιθήσεων καὶ μιὰ ἀρνητικὴ ἀντίδραση σὲ ὅλους αὐτοὺς ποὺ ἔχουν. Ἡ μεγαλύτερη ἁμαρτία εἶναι ἡ ἄρνηση νὰ τελειώσει κάθε πρόταση μὲ ἕνα ἐρωτηματικό.

Μὲ τόσες ἀλλαγὲς στὴ γλώσσα μας καὶ στὸν πολιτισμὸ τὰ τελευταῖα 25 χρόνια, ὁ στόχος εἶναι νὰ ἀνακαλύψουμε καὶ ἐπίσης νὰ ξεχάσουμε τὶς κρυμμένες μορφὲς διακρίσεων. Σχεδὸν κάθε σύστημα πεποιθήσεων ποὺ στὸ παρελθὸν φάνηκε ἀντικειμενικὸ καὶ σημαντικὸ τώρα ἔχει ἀπορριφθεῖ ὡς θεωρία ἡ φοβία ἔτσι ὥστε ἐκεῖνοι ποὺ τὸ ὑποστηρίζουν νὰ φαίνονται ὡς ἰδεολογικὰ φανατικοί.

Στὴ δεκαετία τοῦ 1970, ὅταν ὁ φεμινισμὸς ἄρχισε νὰ κάνει τὴν ἐμφάνισή του, τέθηκε τὸ ζήτημα ἐὰν ὑπῆρχαν ριζικὲς διαφορὲς μεταξύ τῶν δύο φύλων, τὸ ὁποῖο θὰ ἐξηγεῖ γιατί οἱ ἄνδρες ἦταν ἐπιτυχὴς σὲ ὁρισμένους τομεῖς καὶ οἱ γυναῖκες σὲ ἄλλους. Οἱ φεμινίστριες ἐπαναστάτησαν ἐναντίον αὐτῆς τῆς ἰδέας. Ὡς ἀποτέλεσμα, ἐφευρέθηκε ἡ ἔννοια «διαφορετικοῦ φύλου», τὸ ὁποῖο δὲν εἶναι μιὰ βιολογικὴ κατηγορία, ἀλλὰ ἕνας τρόπος περιγραφῆς εὔπλαστων καὶ πολιτιστικὰ μεταβαλλόμενων  χαρακτηριστικῶν. Δὲν μπορεῖς νὰ ἐπιλέξεις τὸ «φύλο σου», ἴσως. Ἀλλὰ μπορεῖς νὰ ἐπιλέξεις τὸ «σεξουαλικό σου προσανατολισμό». Καὶ αὐτὸ ἀκριβῶς εἶναι ποὺ ἔκαναν οἱ γυναῖκες – ἐπαναπροσδιορισμὸ τῆς θηλυκότητας ἔτσι ὥστε νὰ μποροῦν νὰ ἐπικρατοῦν σὲ χώρους ποὺ μέχρι τώρα μονοπωλοῦνται ἀπὸ ἄντρες. Στὴ συνέχεια ἡ βιολογία ὑποβαθμίστηκε καὶ στὴ θέση τοποθετήθηκε ὁ σεξουαλικὸς προσανατολισμὸς καὶ ἡ «ἐπιλογὴ τοῦ φύλου». 

Τόσο ἐπιτυχὴς ἦταν αὐτὴ ἡ τακτικὴ ποὺ πλέον τὰ «βιολογικὰ φύλα» ἔχουν ἀντικατασταθεῖ ἀπὸ τὸ «σεξουαλικὸ προσανατολισμὸ» σὲ ὅλα τα ἐπίσημα ἔγγραφα καὶ μὲ τὸν ὑπαινιγμὸ ὅτι ἡ σεξουαλικὲς διαφορὲς ἔχουν καθοριστεῖ καὶ ὑποβιβαστεῖ στὴν κατηγορία τῶν ἀπαγορευμένων. Ἀπὸ τότε ποὺ ἡ ἐπιλογὴ τοῦ φύλου εἶναι ἕνα κοινωνικὸ κατασκεύασμα, οἱ ἄνθρωποι πρέπει νὰ εἶναι ἐλεύθεροι νὰ ἐπιλέξουν τὸ δικό τους καὶ ὅποιος ὑπονοεῖ τὸ ἀντίθετο εἶναι ὁ φανατικός. Ἀκόμα καὶ σὲ μία πρωτοπόρο φεμινίστρια τὴν Germaine Greer ἀπαγορεύτηκε νὰ μιλήσει σὲ μιὰ πανεπιστημιούπολη ὑπὸ τὸ φόβο του ὅτι οἱ ἀπόψεις της περὶ τοῦ «σεξουαλικοῦ προσανατολισμοῦ» μπορεῖ νὰ ἀπειλοῦσαν τὶς εὐπαθεῖς ὁμάδες τῶν φοιτητῶν ποὺ μπορεῖ ἀκόμα νὰ μὴν εἶχαν ἀποφασίσει γιὰ τὸ σεξουαλικό τους προσανατολισμό. Οἱ σεξουαλικὲς διαφορὲς ἔχουν χαρακτηριστεῖ ὡς μιὰ ἐπικίνδυνη περιοχὴ ὅπου οἱ ἀπόψεις, ἀκόμα καὶ τῆς Germaine Greer, εἶναι ἐπισφαλεῖς. 

Μία-μία οἱ μέχρι τώρα δεδομένες καταστάσεις-βεβαιότητες καταγγέλλονται καὶ τείνουν νὰ γίνουν μία θεωρία ἢ μιὰ φοβία. Θεωρεῖται ὅτι οἱ ἄνθρωποι διαφέρουν ἀπὸ τὰ ἄλλα ζῶα;  Τότε εἶστε θύμα τοῦ «εἰδισμοῦ». Θεωρεῖται ὅτι ὑπάρχει μιὰ πραγματικὴ καὶ ἀντικειμενικὴ διάκριση μεταξὺ ἀνδρῶν καὶ γυναικών; «Τρανσφοβία». Θεωρεῖται ὅτι οἱ συμπεριφορὲς ποῦ ὁδηγοῦν σὲ μαζικὴ δολοφονία εἶναι ὕποπτες; «Ἰσλαμοφοβία». Τὸ μόνο σίγουρο γιὰ τὸν κόσμο στὸν ὁποῖο ζοῦμε εἶναι ὅτι ἂν πιστεύετε ὅτι ὑπάρχει πραγματικὴ καὶ ἀντικειμενικὴ διάκριση μεταξύ τῶν ἀνθρώπων, καλύτερα νὰ μὴν μιλᾶτε γιὰ αὐτό, εἰδικὰ ἂν εἶναι ἀλήθεια.
life

.orthodoxia-ellhnismos