Η μάσκα «Γκρέτα»

   Η Γκρέτα και το κλίμα. Όταν τα παιδιά κάνουν Ω                 

από τον Roberto Pecchioli

                           

Όλοι επιβιβάζονται στον κόσμο που ταιριάζει σε όλους, για χάρη ενός σκοτεινού και ιδιότροπου Θεού, του Κλίματος. Στα τσίρκα έδειχναν τον ζωολογικό κήπο επί πληρωμή και ένας κράχτης φώναζε: Περάστε κύριοι, όσο περισσότεροι άνθρωποι μπαίνουν, τόσο περισσότερα θηρία βλέπετε. Τα θηρία είμαστε εμείς. Οι θηριοδαμαστές, δυστυχώς, είναι ίδιοι με τους ιδιοκτήτες του τσίρκου.

Η περίπτωση της Γκρέτα Θέρνμπεργκ, της Σουηδής που έγινε το σύμβολο της σταυροφορίας για το κλίμα, μέχρι την απεργία με το βροντερό χειροκρότημα των «ανωτέρων», θυμίζει πολύ την ταινία Idiocracy του Mike Judge. Ως ένα βαθμό, πρόκειται για τη συνέχειά της προσαρμοσμένη στην πραγματικότητα.
Μια φωνή ανοίγει την ταινία λέγοντας κάπως έτσι: «Τα έργα επιστημονικής φαντασίας προέβλεπαν ένα πιο ευημερούν και πιο ευφυές μέλλον, ωστόσο, όσο περνούσε ο καιρός, τα πράγματα πήγαιναν προς την κατεύθυνση της αποδυνάμωσης των γνωστικών ικανοτήτων. Η εξέλιξη δεν ανταμείβει πάντα τη νοημοσύνη. Δεδομένου ότι δεν υπήρχαν αρπακτικά στη φύση ικανά να αποδεκατίσουν το κοπάδι, η εξέλιξη άρχισε να ανταμείβει αυτούς που αναπαράγονταν περισσότερο».
Η ταινία περιέγραφε ένα δυστοπικό σενάριο στο οποίο η αυξανόμενη αναπαραγωγή των ανόητων είχε μειώσει το επίπεδο της ανθρώπινης νοημοσύνης.

Η γενική θέση ήταν αντιναταλιστική, νεομαλθουσιανή και τεχνοκρατική, καθώς και μολυσμένη από εξελικτικές προκαταλήψεις, τα ίδια στοιχεία που βρίσκονται στο κίνημα του οποίου η Γκρέτα έχει γίνει σύμβολο. Οι νέοι ηλίθιοι εξαρτώνται από την επανάληψη γενικών, αυτονόητων, εύκολα κατανοητών μηνυμάτων και αποθαρρύνονται από την άσκηση κριτικής σκέψης μέσω της συμμόρφωσης και της δύναμης των μέσων ενημέρωσης. Υπάρχει ένα είδος εκφοβισμού εκατομμυρίων νέων από τους κυρίους του κόσμου, αρπακτικά πουλιά μεταμφιεσμένα σε λευκά περιστέρια. Η εξαπάτηση είναι τόσο ξεκάθαρη, η χειραγώγηση τόσο εμφανής, που σου κόβει την ανάσα για την επιτυχία της επέμβασης.
Οι μεταμοντέρνοι αυλητές του Χαμελίν (δηλ. οι γόητες, γητευτές) κέρδισαν ξανά.

Ο αυλητής των αδερφών Γκριμ, για να εκδικηθεί τους πολίτες που δεν τον είχαν πληρώσει, κατάφερε με τη μουσική του να παγιδεύσει τα παιδιά της πόλης, απομακρύνοντάς τα για πάντα. Η Γκρέτα είναι και μοντέλο και θύμα ενός πλανητικού μηχανισμού εξαπάτησης των αφεντάδων του κόσμου που σκοπεύουν να ανασκευάσουν το μυαλό μας, να επεξεργαστούν εκ νέου την κοσμοθεωρία των νεότερων, των οποίων η έλλειψη φίλτρων και η κριτική ικανότητα τους καθιστούν ιδανική λεία για μια αποκρουστική πλύση εγκεφάλου. Ακολουθούν την Γκρέτα σαν κοπάδι στο άκουσμα της φλογέρας, χειροκροτούν και επαναλαμβάνουν το μικρό μάθημα. Θυμάστε το τραγούδι της Ποβίας; «Όταν τα παιδιά λένε, ώωω τι υπέροχα, τι υπέροχα, αλλά τι ανόητο, καταλαβαίνεις όμως, και ντρέπομαι λίγο γιατί δεν μπορώ να κάνω ώωωωω πια».
Στην περίπτωση της Γκρέτα και της μάχης για το κλίμα, το φυσικό θαύμα των νεότερων, η ειλικρίνειά τους, χρησιμοποιείται για να φτιάξει μια κολοσσιαία απάτη.

Ο συναγερμός της Γκρέτα είναι σωστός, ο κόσμος δεν μπορεί να συνεχίσει έτσι, αλλά η λύση δεν μπορεί να βρίσκεται στα χέρια εκείνων που προκάλεσαν τις καταστροφές.

Ο παγκόσμιος αυλητής έχει επιλέξει τέλεια την «εκπρόσωπο» του σκοπού που σκοπεύει να προωθήσει: ένα κοριτσάκι με κοτσιδάκια από ένα έθνος, τη Σουηδία, που θεωρείται, κατά κοινή γνώμη, όχι η κόλαση της μοναξιάς και της ηθικής ερήμου που είναι, αλλά ένα προηγμένο, αξιοζήλευτο κοινωνικό εργαστήριο.
Η Γκρέτα είναι γυναίκα, έχει και το φύλο το μερίδιό της, υποφέρει χρόνια από το τρελό κλίμα, το σύνδρομο Άσπεργκερ την κάνει αδιαπέραστη στον κριτικό συλλογισμό με στοιχεία εμμονικής επαναληπτικότητας. Η ανησυχία της, ίσως η προσήλωσή της, είναι η κλιματική αλλαγή, παράξενη για ένα κοριτσάκι, αλλά πολύ χρήσιμη για τους αφέντες του κόσμου που έχουν κάνει κτήμα τους τον χαρακτήρα της και, δυστυχώς, τα βάσανά της.

Οι άρχοντές σας έχουν οδηγήσει τον πλανήτη στο χείλος πολλών γκρεμών: ρύπανση, συστηματική εκμετάλλευση των πόρων, μείωση εκατομμυρίων ανθρώπων σε εργαλεία, έχουν στα χέρια τους τους περισσότερους οικονομικούς και φυσικούς πόρους, έχουν κάνει τους πάντες φτωχότερους, επισφαλείς, φοβισμένους για το μέλλον. Φοβούνται την κοινωνική εξέγερση, συνειδητοποιούν ότι το σχοινί είναι τεντωμένο πέρα ​​από τα όριά του, τρομοκρατούνται από την πρόοδο των νέων οικονομικών δυνάμεων, ξέρουν ότι η δύναμή τους, όσο τεράστια κι αν είναι, κινδυνεύει.
Εργάζονται για να χτίσουν μια νέα γενιά υπηρετών που αγαπούν τις αλυσίδες, εκλιπαρούν για μια πιο λιτή ζωή, αποδέχονται ένα θλιβερό σύμπαν που δεν ενδιαφέρεται να αναπαραχθεί, βιολογικά και πολιτισμικά. Τίποτα καλύτερο από μια αιτία τόσο όμορφη, ευγενική και αδιαμφισβήτητη όσο η προστασία της γης από την κλιματική αλλαγή για να συγκεντρώσει έναν επευφημούντα στρατό από μικρές ηλικίες.
Πραγματικά εκπληκτικό πώς η επιχείρηση πετυχαίνει πάντα: οι μεγαλύτεροι εμπρηστές ξεκινούν τη φωτιά, φωνάζουν φωτιά και τους μπερδεύουμε με πυροσβέστες.

Ούτε οι επιστήμονες γνωρίζουν αν η υπερθέρμανση του πλανήτη - ένα αβέβαιο δόγμα - προκαλείται από τον άνθρωπο ή έχει φυσική προέλευση. Η ρύπανση προχωρά και φταίμε εμείς, ένα όραμα ζωής εχθρικό στα άκρα, με επίκεντρο τον πλούτο και τα απαραβίαστα  μάντρα, τά δικαιώματα τής τεχνικής προόδου, της ανάπτυξης, ανάπτυξης μετρήσιμης σε χρήμα, σε σκληρά μετρητά.

Θα είχαν μεταστραφεί οι δικτάτορες του ΑΕΠ στον περιβαλλοντισμό, στην υπεράσπιση του πλανήτη, θα κρέμονταν όλοι στα χείλη ενός ελαφρώς ανάπηρου κοριτσιού;
Αυτό μας κάνουν να το πιστεύουμε, αφού ένας μπάτλερ με τήν λιβρέα της οικονομικής εξουσίας όπως ο Jean Pierre Juncker της ΕΕ, ανάμεσα σε σπονδές και εμπιστευτικές συναντήσεις, βρήκε τον χρόνο να υποκλιθεί στην Γκρέτα και να της φιλήσει το χέρι. Η διεθνής ελίτ του χρήματος συγκεντρώθηκε στο ελβετικό χιόνι, το λεγόμενο «πάρτι του Νταβός» που αποφασίζει για όλους κεκλεισμένων των θυρών, την προσκάλεσε και την υποδέχτηκε με κάθε τιμή.

                   

   Ο παγκόσμιος αυλητής έχει επιλέξει τέλεια την «εκπρόσωπο» του σκοπού που σκοπεύει να προωθήσει!

Στο κατώφλι της, στη Σουηδία, οι μεγαλοπερούκες του βραβείου Νόμπελ σκέφτονται να της το δώσουν, αγνοώντας μάλλον τις συνέπειες του θορύβου. Λιγότερα μάλλον αγνοεί ο πανούργος υπεύθυνος δημοσίων σχέσεών της, και η αυλή των θαυμάτων που την ακολουθεί και την κατευθύνει, τήν ανώριμη μαριονέτα των πονηρών κουκλοθεατρίνων.
Νέοι που (ίσως) διαβάζουν αυτές τις γραμμές και γίνονται μάρτυρες της γιγαντιαίας διαφημιστικής εκστρατείας, τής τυμπανοκρουσίας των μέσων ενημέρωσης, της διαδραστικής και πολυμεσικής ρητορικής, δεν σάς βρωμάνε τουλάχιστον λιγάκι όλα αυτά; Δεν αισθάνεστε εξαπατημένοι, αναγκασμένοι να ενταχθείτε σε έναν στρατό που πηγαίνει στον πόλεμο χωρίς να ξέρεις ποια είναι η αιτία, πού είναι ο εχθρός και ποιος ο φίλος;

Ένας θεατρικός συγγραφέας πριν από μερικές δεκαετίες, ο Μπέρτολτ Μπρεχτ, έγραψε διαφωτιστικά λόγια. «Την ώρα της πορείας, πολλοί δεν γνωρίζουν ότι ο εχθρός βαδίζει επικεφαλής τους. Η φωνή που τους διατάζει είναι η φωνή του εχθρού τους. Και αυτός που μιλάει για τον εχθρό είναι ο ίδιος ο εχθρός».
Η Γκρέτα, η καημένη, είναι η φωνή του εχθρού, του αιώνιου λύκου που μεταμφιέζεται σε αρνί, της χρηματοπιστωτικής, τεχνολογικής, οικονομικής, πολιτιστικής εξουσίας, της ολιγαρχίας που μας χειραγωγεί σαν μαριονέτες για τους σκοπούς της. Όσοι μελετάτε τα λατινικά - βάρβαρη αρχαιοκρατία που «δεν ωφελεί» - θα θυμάστε τον μύθο του Φαίδρου. Ο λύκος κατηγορεί το αρνί από κάτω του ότι λέρωσε το νερό που έπρεπε να πιει. Ξέρεις πώς τελείωσε, ο λύκος έφαγε το αρνί. Δεν σας λέει τίποτα, δεν νιώθετε σαν τά θυσιασμένα αρνιά πού χειροκροτούν τον δήμιο;

Η εξουσία σας καλεί να παλέψετε για κάτι πολύ γενικό, το κλίμα, για το οποίο δεν ξέρετε -δεν ξέρουμε- τίποτα για να της επιτρέψετε να αλλάξει τα μοντέλα ανάπτυξης που δεν είναι πλέον κερδοφόρα για αυτήν, σε βάρος σας. Σκεφτείτε το: όχι άδικο ή μη βιώσιμο, όπως σας κάνουν να πιστεύετε με την Γκρέτα να παίζει την πίπιζα, αλλά όχι πλέον κερδοφόρο. Για να συνεχίσουν το παιχνίδι, πρέπει να σε φέρουν στο πλευρό τους.

Σε ένα μυθιστόρημα του προαναφερθέντος Μπρεχτ, ένα αφεντικό της μαφίας διατάζει τους οπαδούς του: η εργασία πρέπει να είναι νόμιμη. Η νομιμότητα γίνεται σύνθημα ενός γκάνγκστερ. Πρέπει να αλλάξουν το σύστημά τους σε βάθος, αλλά ο λογαριασμός πρέπει να παραμείνει μαζί μας. Θα είμαστε ακόμα πιο φτωχοί και πιο ανασφαλείς, αλλά πρέπει να πιστεύουμε ότι η σωτηρία του πλανήτη είναι για το κλίμα, για το καλό μας.

Η φάρσα είναι τόσο κραυγαλέα που αν το πιστέψουμε, πραγματικά η Ιδιοκρατία είναι στην εξουσία. Ξεκαρδιστικός είναι ο τίτλος της εφημερίδας Fiat στην οποία εξυψώνονται τα παιδιά που προορίζονται να σώσουν τον πλανήτη που "μολύνθηκε από τους γονείς τους".. Κρίμα που η Fiat είναι η ιταλική βιομηχανία που έχει συμβάλει περισσότερο στην ιταλική ρύπανση. Από ποιο άμβωνα προέρχεται το κήρυγμα, με την ολοένα και πιο θρασύδειλη τεχνική του να αντιπαραθέτει τον ένα στον άλλο. Άντρες εναντίον γυναικών, ιθαγενείς εναντίον μεταναστών, παιδιά ενάντια σε καταραμένους ρυπαίνοντες γονείς, τα θύματα μετατράπηκαν σε δήμιους, οι ένοχοι παίρνουν την καρέκλα για να δώσουν μαθήματα. Αποκρουστικό.

Η Γκρέτα είναι και μοντέλο και θύμα ενός πλανητικού μηχανισμού εξαπάτησης των αφεντάδων του κόσμου που σκοπεύουν να ανασκευάσουν το μυαλό μας, να επεξεργαστούν εκ νέου την κοσμοθεωρία των νεότερων, των οποίων η έλλειψη φίλτρων και η κριτική ικανότητα τους καθιστούν ιδανική λεία για μια αποκρουστική πλύση εγκεφάλου.

Ο συναγερμός της Γκρέτα είναι σωστός, ο κόσμος δεν μπορεί να συνεχίσει έτσι, αλλά η λύση δεν μπορεί να βρίσκεται στα χέρια εκείνων που προκάλεσαν τις καταστροφές. Ο Αϊνστάιν το δίδαξε, δεν λύνεις ένα πρόβλημα με την ίδια νοοτροπία που το δημιούργησε. Ο Νόαμ Τσόμσκι, ένας από τους διανοούμενους με τη μεγαλύτερη επιρροή του τελευταίου μισού αιώνα, εξήγγειλε τους κανόνες εξουσίας για να διατηρηθεί ο κοινωνικός έλεγχος. Θέλουμε να τους θυμηθούμε, καλώντας τον αναγνώστη να επαληθεύσει την αναλογία με την επιχείρηση στην οποία πρωταγωνιστεί η Γκρέτα.
Πρώτον, υπάρχει η στρατηγική του αντιπερισπασμού, της απόσπασης της προσοχής, αποσπώντας την προσοχή του κοινού μέσω της υπερπληθώρας πληροφοριών και της δημιουργίας ψευδών στόχων. Το σύστημα δημιουργεί το πρόβλημα, τονίζει τον συναγερμό, αλλά μετά, καλέ, εδώ είναι η λύση, φυσικά απλή και προσιτή σε όλους. Ενεργεί αλλάζοντας σταδιακά την πραγματικότητα και την αντίληψή της, απευθυνόμενος στο κοινό σαν σε παιδιά, χρησιμοποιώντας το συναίσθημα, ένα βραχυκύκλωμα που αποφεύγει την ορθολογική ανάλυση και την κριτική αίσθηση. Η χρήση του συναισθηματικού μητρώου είναι η πόρτα πρόσβασης στο ασυνείδητο, όπου εμφυτεύει ιδέες, επιθυμίες και φόβους, προκαλώντας τις επιθυμητές αντιδράσεις και συμπεριφορές.

Η απεργία για το κλίμα είναι ξεκάθαρη: αν οι κύριοι του κόσμου ζητήσουν να σταματήσουν οι δραστηριότητες, ενεργούν εναντίον τους και θα πρέπει να ρωτήσουμε ποιος ωφελείται, αλλά ένα αρχαίο μέσο είναι να κρατάμε το κοινό σε άγνοια και μετριότητα, ώστε να μην έχει τη διανοητική εργαλεία για την κατανόηση τους μηχανισμούς που χρησιμοποιούνται για να το ελέγξουν, να το κατευθύνουν και να το εξαρτήσουν. Το συμπέρασμα είναι να τονωθεί ο εφησυχασμός για την μετριότητα.
Τότε ενισχύουν το αίσθημα της ενοχής: εμείς -όχι αυτοί- ευθυνόμαστε για την ατυχία μας, χαλάσαμε, καταστρέψαμε το κλίμα. Άρα πέφτουμε σε κατάθλιψη, αντίο δράση, αντίο αντίδραση, είμαστε αντικείμενα στα χέρια της εξουσίας, γιατί -είναι άλλη μια από τις σκοπιμότητες που αποκαλύπτει ο Τσόμσκι- η εξουσία μάς γνωρίζει καλύτερα από ό,τι γνωρίζουμε τον εαυτό μας.

Η Γκρέτα, η μεταμοντέρνα Ιωάννα της Λωραίνης, λέει ότι δεν θα σταματήσει μέχρι να πέσουν οι εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου κάτω από το επίπεδο συναγερμού. Ευγενής σκοπός, αλλά το φαινόμενο του θερμοκηπίου δεν είναι το κλίμα, ποιος καθορίζει ποιο είναι το επίπεδο συναγερμού και πού;
Υπάρχουν πολλές ενοχλητικές σιωπές στη μάχη της Γκρέτας, που έρχεται, ας μην ξεχνάμε, από το πιο πλούσιο μέρος του κόσμου. Πριν εκμεταλλευτούμε, μολύναμε, λεηλατήσαμε, τώρα θέλουμε να εμποδίσουμε δισεκατομμύρια ανθρώπινα όντα να φτάσουν το βιοτικό μας επίπεδο. Είναι ένα ανησυχητικό υπονοούμενο που διαψεύδεται έντονα, αλλά ποιοι είμαστε εμείς, Ευρωπαίοι και Δυτικοί, που επιβάλλουμε για άλλη μια φορά το όραμά μας στους Κινέζους, τους Ινδούς, τους Αφρικανούς;
Ο Χέγκελ θα το αποκαλούσε δυστυχισμένη συνείδηση, αλλά είναι η γκροτέσκα, τραγελαφική ηθική των πλουσίων, που επικαλέστηκαν πρώτοι τη δημοκρατία, τώρα θέλουν να την αναστείλουν, όπως ο Τζέιμς Λάβλοκ, ο θεωρητικός της Γαίας, που μας κάλεσε να εμπιστευτούμε τη μοίρα του κόσμου σε  λίγους «φωτισμένους» τούς μόνους που ξέρουν τι είναι καλό και σωστό για την υπόλοιπη ανθρωπότητα.

Κέρδισαν ξανά οι μεταμοντέρνοι Pied Pipers του Hamelin (αυλητές του Χαμελίν);

Ένας άλλος κίνδυνος της ιδεολογίας της Γκρέτα –ας την πούμε έτσι γνωρίζοντας ότι το κορίτσι είναι μάσκα– είναι ο κενός κοσμοπολιτισμός της. Φαίνεται να υποδηλώνει: ο πλανήτης είναι ένας, πρέπει να τον υπερασπιστούν όλοι, καλύτερα μέσω μιας ενιαίας παγκόσμιας κυβέρνησης. Για να σωθούμε από το κλίμα, μια έκφραση τόσο γενική που να περιέχει τα πάντα και το αντίθετό τους, πρέπει να εγκαταλείψουμε την ελευθερία, την ευημερία, να λέμε τη γνώμη μας, να κάνουμε παιδιά και να παραδώσουμε τη ζωή μας στους νέους δημιουργούς, τους μάγους του κλίματος. Όλοι επιβιβάζονται στον κόσμο που ταιριάζει σε όλους, για χάρη ενός σκοτεινού και ιδιότροπου Θεού, του Κλίματος. Στα τσίρκα έδειχναν τον ζωολογικό κήπο επί πληρωμή και ένας κράχτης φώναζε: μπείτε κύριοι, όσο περισσότεροι μπαίνουν, τόσο περισσότερα ζώα βλέπετε. Είμαστε τα θηρία. Οι δαμαστές, δυστυχώς, είναι ίδιοι με τους ιδιοκτήτες του τσίρκου.

Όταν θα έχουν πείσει τη συντριπτική πλειοψηφία, ίσως θα μας ωθήσουν στον πόλεμο ενάντια στους νέους κακούς, τους «εξωτερικούς» ρυπαίνοντες, την Κίνα, την Ινδία ή όποιον αποφασίσουν.
Εάν πεισθούν για την καλοσύνη ενός σκοπού, οι άνθρωποι μπορούν να πεθάνουν για αυτό με χαρά: είναι η ιστορία του κόσμου.
Η περιβαλλοντική αιτία είναι δίκαιη, εκφράζεται με τον παγκοσμιοποιητικό τρόπο που τόσο ελκύει τη δυτική νεολαία, τη γενιά του Erasmus, χορτασμένη και νυσταγμένη, συνηθισμένη σε ό,τι είναι αδιαφανές, ρευστό, βολικό, άμεσο. Μια ιδεολογία παντοδύναμη που οι κύριοι του κόσμου έχουν δημιουργήσει και θα οδηγήσουν κυνικά. Κατέχουν όλα τα χαρτιά στην τράπουλα, τα μοιράζουν όπως θέλουν και διασφαλίζουν ότι οι μεγάλες μάζες ανθρώπων δεν αναγνωρίζουν κανένα άλλο παιχνίδι.

Οι Λατίνοι, για να αξιολογήσουν τα γεγονότα, ρώτησαν τον εαυτό τους cui prodest, σε ποιον βολεύει. Στον κόσμο της αμερικανοποιημένης υποκουλτούρας, το κριτήριο της κρίσης είναι να ακολουθείς το χρήμα. Εκστρατείες όπως αυτή της Γκρέτα κοστίζουν δισεκατομμύρια, δεσμεύουν τα μέσα ενημέρωσης, την πολιτιστική εξουσία, τους άρχοντες της διασκέδασης. Το σκεπτικό για την αξιολόγηση είναι κουραστικό και δεν συνιστάται. Οι ερωτήσεις καταργούνται χωρίς τυπική απαγόρευση, οι προσυσκευασμένες FAQ αρκούν, ερώτηση και απάντηση, αποτέλεσμα επικροτούμενο, εξαιρετική νίκη για τους masters of steam! [science (S), technology (T), engineering (E), the arts (A), and mathematics (M)].
Γνωρίζουμε τη ματαιότητα των λόγων μας, τη φωνή εκείνων που φωνάζουν στην έρημο, αλλά, αγαπητοί οπαδοί της Γκρέτα, αναρωτηθείτε γιατί μια παγκόσμια εκστρατεία κατά των ναρκωτικών και άλλων τεχνητών παραδείσων που καταστρέφουν τη ζωή δεν ξεκινά ποτέ από τους ίδιους άμβωνες;;. Είναι κύριοι των πάντων, θα ήταν εύκολο να παρατάξουν τον Τύπο, την τηλεόραση, τους γίγαντες του Διαδικτύου, τη μουσική και την πολιτιστική βιομηχανία ενάντια στη χρήση χαπιών, κοκαΐνης, ηρωίνης, διεγερτικών και διαφόρων βρωμιών, να βρουν μια άλλη Γκρέτα, να την υποδεχθούν στο Νταβός, νά τήν τιμήσουν μέ τήν υπόκλιση των δυνατών.
Δεν το κάνουν. Ακολουθήστε τό χρήμα…

La maschera “Greta” - Articolo di Roberto Pecchioli (www-unavox-it.translate.goog)