Οι αντιανθρώπινες ιδεολογίες της τερματικής Δύσης. Δεύτερο μέρος – Roberto Pecchioli

Η αντι-ανθρώπινη λογική του αντι-ειδισμού(αντι-είδους), με την τρελή εξίσωση όλων των «αισθανόμενων» όντων, έχει τον πιο επιδραστικό κήρυκα στον Πιερ Σίνγκερ, εκείνον που ανέλαβε να ανοίξει το παράθυρο του Overton της ζωικής παλινδρόμησης του ανθρώπινου είδους. . Ωστόσο, είναι κάποια ακραία κινήματα - μειονότητες, αλλά πολύ θορυβώδη - που παρέχουν το μέτρο της ψυχικής σύγχυσης που κυριαρχεί στο πεδίο του ριζοσπαστικού ζωοποιισμού. Το ισπανικό κόμμα Pacma, με την ευκαιρία της 8ης Μαρτίου, κυκλοφόρησε ένα μανιφέστο στο οποίο εξισώνει τις γυναίκες με τις αγελάδες, υποστηρίζοντας έναν «φεμινισμό χωρίς διάκριση είδους». Η εικόνα της εκστρατείας δείχνει μια νεαρή γυναίκα από τη μια πλευρά και μια αγελάδα από την άλλη, με το σύνθημα «για έναν αντι-ειδους φεμινισμό, όλων και για όλους, χωρίς διάκριση. "

Ο εξισωτισμός που φτάνει στα άκρα, σε συνδυασμό με την ανάμειξη με άλλες κακομασημένες πολιτιστικές προτάσεις οδηγεί σε αυτό. Τίποτα διαφορετικό, ποιοτικά, από κάποια κινήματα του παρελθόντος, ειδικά στον χριστιανικό χώρο, όπως οι Καθαροί, οι Αναβαπτιστές, οι οπαδοί του Fra Dolcino, οι οποίοι όμως ποτέ δεν είχαν φτάσει στο σημείο να εξισώνουν το ανθρώπινο πλάσμα – ακόμη και για αυτούς το αντικείμενο ενός θεϊκού σχεδίου -στο ζώο. Ωστόσο, έχοντας ξεπεράσει τον ανθρωπισμό, το υποχρεωτικό αποτέλεσμα της ιδέας της ισότητας είναι ακριβώς η ισοδυναμία κάθε ζωντανού πράγματος στο όνομα ενός αμφίσημου βιοκεντρισμού. Ο Πέις Σίνγκερ, εξάλλου, είναι ακριβώς ο Χριστιανισμός, που επικρίθηκε από αυτόν για την ηθική που αποτρέπει τη θανάτωση των αδύναμων (ίσως μια ασήμαντη ανάγνωση της «ηθικής των κυρίων και των σκλάβων» του Νίτσε) που θέτει τα θεμέλια για τη σιδερένια διάκριση μεταξύ ανθρώπων και ζώων. Συνέβη στην αυγή της ευρωπαϊκής αποικιακής περιπέτειας, όταν οι Ισπανοί κατακτητές έτειναν να μην θεωρούν τους λαούς που υποδήλωναν εντελώς ανθρώπινους. Ο μεγάλος φιλόσοφος και νομικός Francisco de Vitoria (1483-1546), Δομινικανός, ιδρυτής του σύγχρονου διεθνούς δικαίου, στο δοκίμιο De Indis επιβεβαίωσε σθεναρά την ανθρωπιά των αυτόχθονων πληθυσμών, αρνούμενοι ότι οι κατακτητές είχαν το δικαίωμα να τους υποδουλώσουν. Οι λεγόμενοι « ίνδιοι », μάλιστα, είχαν πλήρη αυτοσυνείδηση ​​και μπορούσαν να αυτοκυβερνηθούν, ανεξάρτητα από τις θρησκευτικές πεποιθήσεις και κάθε άλλη πρακτική και έθιμο.

Ο Βιτόρια υποστήριξε ότι ακόμα κι αν ήταν σαν μικρά παιδιά, είχαν κάποια νοητική υστέρηση ή ήταν τρελοί, το να κυριαρχήσουν πάνω τους θα ήταν αδικία ( ινουρία ), αφού φαντάζονταν τον Θεό σαν οποιονδήποτε άλλο άνθρωπο. Το επιχείρημα τού Vitoria είναι  ουμανιστικό, καθώς αποδεικνύει ότι οι Ινδοί έχουν τα ίδια δικαιώματα με τους Ισπανούς καθότι ανθρώπινα όντα. Ο «αυτοέλεγχος» περιλαμβάνει δικαιώματα όπως ιδιοκτησία, σε αντίθεση με τα ζώα. «Το να στερείς το θήραμά του από έναν λύκο ή ένα λιοντάρι δεν συνεπάγεται αδικία». Αν τα ζώα είχαν αυτοέλεγχο, συνεχίζει, «όποιος περικλείει ένα κομμάτι γρασίδι στο οποίο συχνάζουν ελάφια θα διέπραττε ένα έγκλημα, γιατί θα έκλεβε το φαγητό χωρίς την άδεια του ιδιοκτήτη».

Το παράδειγμα τού Βιτόρια σήμερα θα κατηγορούνταν για ανθρωποκεντρισμό, ένα άλλο από τα θανάσιμα αμαρτήματα του ανθρώπινου είδους σύμφωνα με τα απόκρυφα ευαγγέλια woke  (τών αναγεννημένων). Ορισμένοι τομείς πιο ριζοσπαστικού φεμινισμού συνορεύουν με τον αντι-ειδισμό: αυτή είναι η περίπτωση του λεγόμενου ξενοφεμινισμού της Helen Hester, η οποία αμφισβητεί τα βιολογικά όρια του ανθρώπινου όντος και ορίζει τον εαυτό της ως εξωγήινο, ξεκινώντας από το πρόθεμα «xeno», ξένο. Το τελικό αποτέλεσμα είναι ο μετανθρωπισμός, η αντι-ανθρώπινη ιδεολογία των ολιγαρχιών. Ηγέτης αυτών των φεμινιστικών τάσεων είναι η Donna Haraway, συγγραφέας του περίφημου Cyborg Manifesto, ερευνήτρια της σχέσης μεταξύ επιστήμης και «ταυτότητας φύλου». Το μήνυμα εκφράζει την απόρριψη της «φυσιολογικής» ανθρώπινης κατάστασης. Η κυβερνοφεμινιστική επιλογή είναι το λογικό συμπέρασμα της θεωρίας τής Χάραγουεϊ για τους δυϊσμούς: ο δυτικός πολιτισμός χαρακτηρίζεται από μια δυαδική δομή που περιστρέφεται γύρω από ζεύγη κατηγοριών. άνδρας/γυναίκα, φυσικός/τεχνητός, σώμα/νους. Ένας μη συμμετρικός εννοιολογικός δυισμός, με βάση την επικράτηση του ενός στοιχείου έναντι του άλλου: στις γυναίκες, στους έγχρωμους ανθρώπους, στη φύση, στους εργάτες, στα ζώα. Η φιγούρα του  cyborg , από μια εφεύρεση επιστημονικής φαντασίας γίνεται μεταφορά για την υπεράνθρωπη κατάσταση: άνθρωπος και μηχανή ταυτόχρονα, ένα άτομο χωρίς σεξ που βρίσκεται πέρα ​​από τις κατηγορίες του φύλου, ένα πλάσμα αιωρούμενο μεταξύ φαντασίας και πραγματικότητας. ένα κυβερνητικό προϊόν, ένα υβρίδιο μηχανής και οργανισμού, ένα πλάσμα που ανήκει τόσο στην πραγματικότητα όσο και στη φαντασία.[ΔΑΙΜΟΝΑΣ] «Το cyborg μας επιτρέπει να καταλάβουμε πώς η ισχυριζόμενη φυσικότητα του ανθρώπου είναι μόνο μια πολιτιστική κατασκευή».

Οι αντανακλάσεις τής Haraway γίνονται μια σκοτεινή προφητεία που αναγγέλλει μια εποχή που ονομάζεται Chthulucene. Στη νέα εποχή, η αύξηση του πληθυσμού θα παρακαμφθεί προς όφελος ενός πολιτιστικού μοντέλου που στοχεύει στη «γενιά συγγενών με την ευρεία έννοια, μέσω εσωτερικών και προσωπικών αποφάσεων για τη δημιουργία ακμάζουσας και γενναιόδωρης ζωής χωρίς να γεννηθούν παιδιά. «Μια από τις πολλές κλίσεις του πολιτισμού του θανάτου που διαπερνά τη σύγχρονη Δύση. Ο όρος Chthulucene θυμίζει το τέρας Chthulu, έναν χαρακτήρα του συγγραφέα Howard P. Lovecraft, ένα ημι-θεϊκό ον που ζει σε έναν ύπνο σαν θάνατο, περιμένοντας μια αστρική σύνοδο που θά του επιτρέψει να ξυπνήσει. Το Cthulhu έχει τη ρίζα του «χθόνιου», υπόγειου, που συνδέεται με τον ανησυχητικό κόσμο του υπεδάφους. Όλοι οι ψαλμοί τελειώνουν δοξάζοντας: τήν περιφρόνηση για τον πραγματικό άνθρωπο, τήνεξέγερση ενάντια στη φύση και τη βιολογία, τη θέληση να ξεπεραστούν όλα τα όρια, τήν απελευθέρωση υπόγειων δυνάμεων.

Ο βιοκεντρισμός είναι διαφορετικός, αλλά εξίσου αντι-ανθρώπινος, στη βάση της κλιματικής ιδεολογίας, πεπεισμένος ότι οι αλλαγές στο κλίμα της γης δεν οφείλονται στη μακροπρόθεσμη δράση των δυνάμεων της φύσης, αλλά στην ανθρώπινη δράση. Ο απώτερος στόχος είναι να περάσουμε από το ανθρωπόκαινο -ο όρος που επινοήθηκε από τον Ολλανδό χημικό Paul Crutzen για να προσδιορίσει την εποχή της κυριαρχίας του ανθρώπου στη φύση- σε ένα είδος «βιόκαινου», αφού τα ανθρώπινα όντα έχουν εκφυλιστεί σε απειλή για το φυσικό κόσμο. Συνέπεια είναι να θεωρηθεί κατάλληλη η δραστική μείωση τους μέχρι την εξαφάνιση του είδους. Η βιοποικιλότητα δεν ισχύει για τον homo sapiens.Αν θέλετε να πολεμήσετε την κλιματική αλλαγή, μην κάνετε παιδιά είναι ένα από τα συνθήματα. Η υποκείμενη ιδέα είναι ότι υπάρχει φύση μόνο εκεί που δεν υπάρχει άνθρωπος. Περίεργο που δεν σημειώνεται ότι μόνο το είδος μας γνωρίζει τα δικά του λάθη και τήν φρίκη, και ότι επομένως κάθε σύστημα ιδεών -ακόμα και το πιο αντιανθρώπινο- μπορεί να προκύψει και να επιβιώσει μόνο μέσα στον άνθρωπο, ο οποίος είναι πραγματικά το μέτρο όλων των πραγμάτων. ειδικά αν απορριφθεί οποιαδήποτε υπόθεση υπέρβασης.

Η ιδεολογία του κλίματος είναι η πιο εξελιγμένη μορφή αντιανθρωπισμού. Αυτό αποδεικνύεται από τα συμπεράσματα της έρευνας The Clim mitigation gap , που συντάχθηκε από το περιοδικό Environmental research letters. Τα μέτρα που προτείνονται για την καταπολέμηση της υπερθέρμανσης του πλανήτη – ένα δόγμα που επαναλαμβάνεται ξανά και ξανά – χωρίζονται σε δράσεις χαμηλού, μεσαίου και υψηλού αντίκτυπου. Τα δύο πρώτα είναι ουσιαστικά λογικά, που πρέπει να συζητηθούν στο πλαίσιο της ουμανιστικής προοπτικής. Τα υψηλά αντίκτυπα είναι κατάφωρα αντιανθρώπινα. Ξεχωρίζει η θέληση για αλλαγή των διατροφικών συνηθειών του είδους – παμφάγου- επιβάλλοντας τήν χορτοφαγία και τόν βιγκανισμό, που από ατομικές επιλογές πρέπει να γίνονται υποχρεωτικές. Σε αυτή την περίπτωση, πρόκειται για ανατροπή ενός φυσικού βιολογικού γεγονότος ως φόρου τιμής… στη φύση. Ακόμη πιο συγκλονιστική είναι η πρόταση για δραστική μείωση του αριθμού των ανθρώπων, προκειμένου να μειωθούν οι εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου. Κάθε νεογέννητο συνεισφέρει πενήντα πέντε τόνους CO2 στην ατμόσφαιρα κάθε χρόνο, γράφει ο μελετητής Travis Rieder. «Με την αναπαραγωγή, δεν δημιουργούμε μόνο ένα νέο άτομο που θα εκπέμπει αέρια του θερμοκηπίου, αλλά και ένα ον που θα μπορεί με τη σειρά του να αναπαράγει». Η προτεινόμενη λύση είναι η οικειοθελής εξαφάνιση του είδους. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι οι τάσεις που εκτίθενται είναι παραλλαγές στο θέμα ενός άλλου δυτικού δόγματος, του εξελικτικού.

Η θεωρία της εξέλιξης των ειδών μέσω της φυσικής επιλογής που επεξεργάστηκε τον 19ο αιώνα ο Κάρολος Δαρβίνος – επιπλέον στηριγμένη στις προηγούμενες μελέτες του Άλφρεντ Ράσελ Γουάλας – έχει επιβληθεί ως κοσμολογική και επιστημονική αλήθεια χωρίς να έχει αποδειχθεί πέραν πάσης αμφιβολίας. Σκεφτόμαστε τους διάφορους «συνδετικούς κρίκους» μεταξύ πιθήκου και ανθρώπου που ανακοινώθηκαν επανειλημμένα και δεν εκτέθηκαν ποτέ, όπως ο αυστραλοπίθηκος που ανακαλύφθηκε το 1925 ή η υπόθεση του Πεκίνου τού περίεργου Ιησουίτη Pierre Theilhard de Chardin. Κανείς δεν μπορεί να αρνηθεί τις τροποποιήσεις – του κλίματος, της φύσης, των ζωντανών όντων –αλλά η χρησιμότητα του εξελικτισμού για να δικαιολογήσει οικονομικές θεωρίες (φιλελευθερισμός à la Adam Smith), ευγονικές πρακτικές, φιλοσοφικές θεωρίες όπως ο θετικισμός του Herbert Spencer, ο πραγματικός κοινωνικός δαρβινισμός, είναι πολύ ξεκάθαρη.

Η ιδέα της «φυσικής» επιλογής είναι το πανίσχυρο θεωρητικό στήριγμα για τις χειρότερες αντιανθρώπινες τάσεις, μια ιδεολογική κατασκευή για τη χρήση ολιγαρχιών που διαμορφώνουν την κοινή λογική των δυτικών γενεών ως αίσθηση ενοχής και περιφρόνησης για το άνθρωπινο είδος, εξισωμένο με ζώα ή θεωρημένο σάν κακό που πρέπει να εξαλειφθεί. Επιλέγω σημαίνει διαλέγω. οι άρχουσες τάξεις το κάνουν για όλους, αποκαλώντας ένα μεγάλο μέρος της ανθρωπότητας πλεόνασμα, σπατάλη, κίνδυνο. Ο υπερανθρωπισμός δεν μπορεί να επιτευχθεί - η προμηθεϊκή θέληση των ελίτ - χωρίς πρώτα να εξαπλωθεί το μίσος για τον εαυτό του στο ανθρώπινο πλάσμα, με τις πιο ποικίλες ιδανικές και ακόμη και ηθικές δικαιολογίες.

Χωρίς ταυτότητα, στερημένος του αυτοσεβασμού, πεπεισμένος ότι ενσαρκώνει το κακό, ο πρώην homo sapiens γίνεται ένας παρασυρόμενος εχθρός του εαυτού του, που δεν μπορεί να ακούσει το μάθημα του Terenzio : «Είμαι άντρας. τίποτα ανθρώπινο δεν μου είναι ξένο»

Le ideologie antiumane dell’occidente terminale. Seconda Parte – Roberto Pecchioli - EreticaMente (www-ereticamente-net.translate.goog)

ΑΣ ΕΡΘΟΥΜΕ ΟΜΩΣ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΣΤΟ ΖΟΥΜΙ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΘΕΟΛΟΓΙΑΣ-ΟΝΤΟΛΟΓΙΑΣ Η ΟΠΟΙΑ  ΚΥΡΙΑΡΧΕΙ ΜΕ ΤΟ ΠΡΑΣΙΝΟ ΕΝΔΥΜΑ ΤΗΣ ΟΙΚΟΛΟΓΙΑΣ, ΤΗΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΑΚΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΟΛΟΓΙΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΘΕΟΛΟΓΙΑΣ ΤΩΝ ΛΟΓΩΝ ΤΩΝ ΟΝΤΩΝ. ΥΠΑΚΟΥΟΝΤΑΣ ΣΤΗΝ ΠΡΟΤΕΣΤΑΝΤΙΚΗ ΑΡΧΗ ΟΤΙ Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΟΦΕΙΛΕΙ ΝΑ ΕΚΣΥΓΧΡΟΝΙΖΕΤΑΙ ΔΙΑΡΚΩΣ.

ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ Η ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΗΣ ΕΝΣΑΡΚΩΣΕΩΣ , ΤΗΣ ΕΝΑΝΘΡΩΠΗΣΕΩΣ. 

Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΕΙΝΑΙ ΤΕΛΕΙΟΣ ΘΕΟΣ ΚΑΙ ΤΕΛΕΙΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ. ΤΙ ΘΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΟΜΩΣ ΝΑ ΤΟΝ ΚΡΑΤΗΣΟΥΜΕ ΣΤΗΝ ΠΙΣΤΗ ΜΑΣ ΣΑΝ ΣΩΤΗΡΑ ΜΠΡΟΣ ΣΤΗΝ ΑΛΜΑΤΩΔΗ ΕΞΕΛΙΞΗ Ή ΟΠΙΣΘΟΔΡΟΜΗΣΗ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ; ΕΠΕΙΓΕΙ Η ΑΝΤΙΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ, ΚΑΤ'ΑΡΧΑΣ ΜΕ ΤΟ ΑΓΙΟ ΠΝΕΥΜΑ ΚΑΙ ΠΟΛΥ ΣΥΝΤΟΜΑ ΜΕ ΤΟΝ ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟ. 

ΕΥΚΟΛΟ ΣΕ ΕΝΑΝ ΛΑΟ ΟΠΩΣ Ο ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΜΕ ΞΕΝΟΜΑΝΙΑ, ΧΩΡΙΣ ΑΥΤΟΓΝΩΣΙΑ ΚΑΙ ΑΥΤΟΚΥΡΙΑΡΧΙΑ.