Ο καθηγητής Γεωπολιτικής και Σύγχρονης Στρατιωτικής τεχνολογίας στην Σχολή Ευελπίδων, Κύριος Κώστας Γρίβας μιλάει για την θέση της χώρας μας στην Ουκρανική σύγκρουση. Στην περίοδο που διανύουμε, ακόμα και σε χώρες σαφώς φιλοδυτικές όπως η Δανία ή ακόμα και η Πολωνία ακούγονται πλέον φωνές που ζητούν μια διαφορετική πολιτική της Δύσης στην Ουκρανική Διένεξη.
Η χώρα μας έχει πάρει από την αρχή μια σαφή φιλοδυτική στάση ή οποία πολλές φορές, σύμφωνα με αρκετούς αναλυτές, ήταν παραπάνω επιθετική από όσο θα έπρεπε απέναντι στην Ρωσία. Δυστυχώς όπως τονίζει ο Κύριος Γρίβας και όπως έχουμε διαπιστώσει και στο κανάλι μας, η συζήτηση για το ζήτημα αυτό γίνεται σχεδόν με ποδοσφαιρικούς όρους, με την χειρότερη έννοια. Όποια άποψη διαφοροποιείται εν μέρη από την πλήρη στήριξη των ΝΑΤΟικών συμφερόντων αντιμετωπίζεται με ύβρεις, προσβολές και αναφορές σε χρηματισμούς και διάφορα άλλα γραφικά.
Από την αρχή αυτής της Κρίσης, έχουμε επιλέξει να φιλοξενούμε όλες τις απόψεις ώστε καθείς να μπορεί να βγάλει τα δικά του συμπεράσματα.
Τι λέει ο Κύριος Γρίβας, που είναι πολύ σημαντικό. Η απόλυτη στήριξη της Ελλάδας στην πολιτική της Ουάσιγκτον έχει νόημα υπό κάποιες προϋποθέσεις. Αν δηλαδή στόχος της χώρας μας, στόχος που ακολουθείται ένα σχέδιο με συγκεκριμένα βήματα, είναι να καταστεί η Ελλάδα η βασικότερη σύμμαχος των Hνωμένων Πολιτειών στην περιοχή, χωρίς αστερίσκους και ερωτηματικά, τότε ναι, η πολιτική που ακολουθούμε έχει νόημα. Πάνω από όλα ουσιαστικά σημειώνει ο Κύριος καθηγητής πρέπει να είναι η εξυπηρέτηση του Εθνικού μας συμφέροντος. Σε διαφορετική περίπτωση είναι μια πολιτική υψηλού ρίσκου χωρίς ουσιαστικό αποτέλεσμα.
Πρακτικά λοιπόν, αν η Ελλάδα έχει ως στόχο να γίνει ο "άνθρωπος των Αμερικανών στην περιοχή" και eπίσης να θέσει την Τουρκία εκτός Δυτικού Πλαισίου τότε πολύ σωστά πράττει Αλλά πρέπει να υπάρχει ένα σχέδιο σημειώνει ο Κύριος Γρίβας
Σημειώσεις,
1) Ο Πόλεμος των Έξι Ημερών, γνωστός και ως Τρίτος Αραβοϊσραηλινός Πόλεμος του 1967 ξέσπασε μεταξύ του Ισραήλ και των Αράβων γειτόνων του, την Αίγυπτο, την Ιορδανία και τη Συρία. Το Ιράκ, η Σαουδική Αραβία, το Κουβέιτ και η Αλγερία συνεισέφεραν με άντρες και οπλισμό στις αραβικές δυνάμεις
2) Ο Γκαμάλ Άμπντελ Νάσερ (15 Ιανουαρίου 1918 - 28 Σεπτεμβρίου 1970) ήταν ο δεύτερος πρόεδρος της Αιγύπτου, υπηρετώντας από το 1956 μέχρι το θάνατό του. Ο Νάσερ ηγήθηκε της ανατροπής της μοναρχίας το 1952 και εισήγαγε εκτεταμένες μεταρρυθμίσεις το επόμενο έτος. Μετά από μία απόπειρα κατά της ζωής του το 1954 από μέλος της Μουσουλμανικής Αδελφότητας, διέλυσε την οργάνωση, έθεσε τον πρόεδρο Μουχάμαντ Ναγκίμπ σε κατ' οίκον περιορισμό και ανέλαβε την εξουσία, γινόμενος επίσημα πρόεδρος τον Ιούνιο του 1956
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου