2 Δεκεμβρίου. Η μέρα ενός κορυφαίου αγίου - Θανάσης Παπαθανασίου

                       

«Βασική πεποίθηση τοῦ γέροντα Πορφυρίου ἦταν ὅτι τό σκοτάδι τό διώχνει τό ἄναμμα τοῦ φωτός• ὅτι, μέ ἄλλα λόγια, ἡ οὐσία τῆς χριστιανικῆς ζωῆς εἶναι ἡ πραγμάτωση τῆς ἀγάπης. Ἡ ἀγάπη εἶναι τό θεμελιῶδες στοιχεῖο τῆς χριστιανικῆς ζωῆς, ἐνῶ ὅλα τά ἄλλα στοιχεῖα της (ὅσο ἐνδεχομένως θαυμαστά καί ἔκτακτα κι ἄν εἶναι) νοηματοδοτοῦνται ἀπό τήν ἀγάπη καί ἀποκτοῦν ἀξία, μόνο ἄν νοηματοδοτοῦνται ἀπό τήν ἀγάπη. Κατά τήν ταπεινή μου αἴσθηση, εἶναι ὀφθαλμοφανές ὅτι ἡ ἀγάπη ὑπῆρξε ἡ ραχοκοκκαλιά τῆς ζωῆς καί τῆς θεολογίας τοῦ γέροντα Πορφυρίου, καί ὡς ἐκ τούτου εἶναι (ἄς μοῦ ἐπιτραπεῖ) ἐντυπωσιακό να συναντᾶ κανείς ἀφηγήσεις ἀνθρώπων πού τόν ἔζησαν ἀπό κοντά, τίς ὁποῖες σαρώνει ἡ ἔκπληξη προοράσεων, διοράσεων, θαυματουργιῶν, ὄχι ὅμως τό πρωτεῖο τῆς ἀγάπης! […]
Ἕνα χαριτωμένο περιστατικό, πού ἔχει διηγηθεῖ ἡ γερόντισσα Εὐφημία ἀπό τήν Κέρκυρα, δείχνει αὐτό τόν κυριαρχικό προσανατολισμό τοῦ Πορφυρίου στήν ἀγάπη. Ὁ Γέροντας ἔτρεφε πελώριο σεβασμό γιά τή λειτουργική ζωή καί τήν ἁγιαστική της δύναμη. Ὡστόσο, μέ ἕναν περίπου παιδικό τρόπο, κάποια στιγμή ἐξέφρασε τή διαφωνία του πρός τόν ἅγιο Ἀνδρέα Κρήτης, διότι στό κορυφαῖο ὑμνο λογικό ἔργο του, τόν Μεγάλο Κανόνα, δεσπόζει μιά ὀπτική θρηνητική, στραμμένη στήν κόλαση καί τόν θάνατο, ἐνῶ ὁ ἴδιος ὁ Πορφύριος προτιμοῦσε νά κοιτάζει πρός τήν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ. Ὅταν ἡ συνομιλήτριά του τοῦ ἀνέφερε ὡς ἀντίθετο δεῖγμα γραφῆς τόν Κανόνα πού συνέθεσε ὁ ἅγιος Ἀνδρέας γιά τόν ἅγιο Ἰγνάτιο τόν Θεοφόρο, τότε ὁ γέροντας Πορφύριος εἶπε τό καταπληκτικό: “Ὤ, αὐτός δέν εἶναι Κανόνας, εἶναι φωτιά. Σ’ αὐτόν τόν Κανόνα πάει ὁ ὑμνογράφος, χάθηκε! Τόν κατάπιε, τόν παρέσυρε ὁ ἅγιος Ἰγνάτιος”. Ὑπενθυμίζω ὅτι τοῦ ἁγίου Ἰγνατίου εἶναι τά φοβερά λόγια “ὁ ἐμός ἔρως ἐσταύρωται [...]. Ἄρτον Θεοῦ θέλω, ὅ ἐστιν σάρξ Ἰησοῦ Χριστοῦ [...], καί πόμα θέλω τό αἷμα αὐτοῦ, ὅ ἐστιν ἀγάπη ἄφθαρτος”. 
 

Θανάσης Ν. Παπαθανασίου, 

«Όσιος Πορφύριος Καυσοκαλυβίτης. Ένας ησυχαστής του Αγίου Όρους στην καρδιά της πόλης», εκδ. Εν Πλω, Αθήνα 2014, σσ. 24-26.

https://anastasiosk.blogspot.com/2022/12/2_2.html

ΤΑΥΤΙΖΕΙ ΤΟΝ ΘΕΙΟ ΕΡΩΤΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ ΚΑΙ ΤΟ ΘΕΩΡΕΙ ΑΥΤΟΝΟΗΤΟ. ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ. Η ΑΓΑΠΟΛΟΓΙΑ ΕΙΣΠΗΔΗΣΕ ΔΙΑ ΤΗΣ  ΝΕΟΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ ΣΤΗΝ ΠΑΤΕΡΙΚΗ ΜΑΣ ΠΑΡΑΔΟΣΗ  ΚΑΙ ΓΕΝΝΗΣΕ ΤΗΝ ΙΔΕΟΛΟΓΙΑ ΤΗΣ ΑΓΑΠΟΛΟΓΙΑΣ. ΑΚΟΜΗ ΚΑΙ Σ' ΑΥΤΕΣ ΤΙΣ ΔΥΟ ΠΑΡΑΓΡΑΦΟΥΣ ΕΝΤΥΠΩΣΙΑΖΕΙ Η ΠΑΡΑΒΑΣΗ. ΞΕΧΝΟΥΜΕ ΟΤΙ ΤΗΝ ΕΠΙΚΑΛΕΣΤΗΚΕ Ο ΚΥΡΙΟΣ ΣΤΟΝ ΦΑΡΙΣΑΙΟ ΠΟΎ ΗΘΕΛΕ ΝΑ ΤΟΝ ΠΕΙΡΑΞΕΙ.