Το άτομο που γράφει αυτές τις σημειώσεις γνωρίζει πολύ λίγα για τη θεολογία.
ΠΟΛΥ ΛΙΓΑ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΔΑΙΜΟΝΙΚΟΥΣ ΛΟΓΙΣΜΟΥΣ ΠΟΥ ΜΑΣ ΤΡΕΛΑΙΝΟΥΝ
ΔΕΝ ΘΑ ΕΧΕΙΣ ΑΛΛΟ ΕΙΔΩΛΟ ΕΚΤΟΣ ΑΠΟ ΕΜΕΝΑ
Δεν θα έχεις άλλο είδωλο πριν από μένα. Με το Pachamama αναζητούν την πίστη που έχουν χάσει; Τα σύνορα έχουν ξεπεραστεί: μια νέα λατρεία προς τη Μητέρα Γη γεννήθηκε. Εάν ο Ιησούς δεν είναι ο Θεός, το Βατικανό θα πρέπει να κλείσει με συνέπεια τις πόρτες του
Όποιος γράφει αυτές τις σημειώσεις γνωρίζει πολύ λίγα για τη θεολογία. Είναι ένας πιστός μεγαλωμένος στον Καθολικισμό, ο οποίος, παρά τις χίλιες αμφιβολίες που τροφοδοτούνται από έναν ακατανόητο κόσμο, φιλοδοξεί να είναι εργάτης στον αμπελώνα του Κυρίου. Με αυτό το πνεύμα, δέχτηκε υπομονετικά την αφοπλιστική «καλησπέρα» με την οποία ο Χόρχε Μάριο Μπεργκόλιο χαιρέτησε τον χριστιανικό λαό μετά την εκλογή του ως Ρωμαίου Ποντίφικα. Στη συνέχεια προχώρησε στην αμηχανία, από την αμηχανία, τελικά στην αηδία και -με μια παρωχημένη λέξη- στό σκάνδαλο για όσα συμβαίνουν στην Καθολική Εκκλησία, κάποτε μητέρα και δασκάλα.
Τις τελευταίες εβδομάδες το όριο μεταξύ καινοτομίας και επανάστασης έχει ξεπεραστεί. Η σύνοδος του Αμαζονίου πήρε μαζί της ό,τι είχε απομείνει από το depositum fidei . Ας μην μιλήσουμε για τις διαμάχες που σχετίζονται με την αγαμία, τη γυναικεία χειροτονία ή το διάκονο για viri probati , οικογενειάρχες με περιβόητη ηθική. Αυτά είναι σημαντικά ερωτήματα, αλλά δεν αφορούν τον πυρήνα της πίστης. Τα σύνορα που φοβόμαστε ότι έχουν ξεπεραστεί είναι αυτά του πανθεϊσμού και της ειδωλολατρίας.Στον Αμαζόνιο, σύμβολο της εκμετάλλευσης της Δημιουργίας για οικονομικούς λόγους, γεννήθηκε μια νέα λατρεία , αυτή της Μητέρας Γης . "Η σοφία των προγονικών λαών δηλώνει ότι η μητέρα γη έχει γυναικείο πρόσωπο, οι λατρείες τους αξίζουν να γίνουν γνωστές στη σχέση τους με το δάσος και τη μητέρα γη », αναφέρουν τα εγκεκριμένα έγγραφα.
Απεικόνιση του Pachamama στην κοσμολογία σύμφωνα με τον Juan de Santa Cruz Pachacuti Yamqui Salcamayhua (1613), βασισμένη σε μια εικόνα στον ναό Qurikancha του Ήλιου στο Κούσκο.
Για τον απλό πιστό, για τον οποίο η Μητέρα είναι η Μαντόνα, «παρθένα, κόρη του Υιου σου» και ο Πατέρας έχει το αρχαίο και σεβαστό όνομα του Θεού, είναι συγκλονιστικός πανθεϊσμός ( 1 ) . Επιστρέφοντας στη Ρώμη, οι Αμαζόνιοι τουρίστες κατάφεραν να προχωρήσουν παραπέρα, φέρνοντας στον Άγιο Πέτρο, ανάμεσα σε φτερά και φυλετικούς χορούς, το αγαλματίδιο μιας ανιμιστικής θεότητας των Άνδεων, Pachamama (2) , τη μητέρα γη , κόρη του Inti, του Θεού Ήλιου, θεάς της γονιμότητας και της γεωργίας. Ένα είδωλο εισήχθη στον σημαντικότερο ναό του Χριστιανισμού και έλαβε τον φόρο τιμής του Πάπα.Σοκαριστικά είναι τα λόγια του Βραζιλιάνου θεολόγου Πάουλο Σους, σύμφωνα με τον οποίο «ακόμα και αν ήταν παγανιστική τελετή, αυτό που συνέβη ήταν υπηρεσία λατρείας». Λάτρευαν ένα φετίχ στο οποίο τους αποδίδονται υπερφυσικές ικανότητες - να δίνουν γονιμότητα, να φέρνουν καλούς καρπούς - παρά στον Θεό.
Εάν ο Ιησούς δεν είναι ο Θεός, το Βατικανό θα πρέπει, για λόγους συνέπειας, να κλείσει τις πόρτες του. Η απόλυτη αλήθεια είτε υπάρχει και η Εκκλησία είναι ο θεματοφύλακάς της, είτε ο καθένας μπορεί να φτιάξει μια για τον εαυτό του, περικλείοντάς την σε ένα προσωπικό είδωλο!
Είμαι ένας παλιός Χριστιανός, αναφώνησε περήφανα ο Σάντσο Πάντσα . Ας προσπαθήσουμε να είμαστε κι εμείς έτσι. Ας μείνουμε στις Δέκα Εντολές, τους πίνακες του νόμου που υπαγορεύει ο Θεός στο όρος Σινά. Το πρώτο είναι απολύτως σαφές, δραστικό: δεν θα έχετε άλλο Θεό πλήν εμού. Στο βιβλικό βιβλίο της Εξόδου (20-2,17) ο Θεός απαιτεί να μην «φτιάξουμε γλυπτό ή εικόνα οποιουδήποτε από τα πράγματα που είναι στον ουρανό πάνω ή στη γη κάτω ή στα νερά κάτω από τη γη. Μην προσκυνάς μπροστά τους και μην τους υπηρετείς». Οι Εβραίοι ζήτησαν από τον Ααρών να φτιάξει ένα χρυσό μοσχάρι μπροστά στο οποίο θα μπορούσαν να γονατίσουν και να προσφέρουν θυσίες. Η ειδωλολατρία είναι μια πνευματική ασθένεια, με χριστιανικούς όρους αμαρτία κατά του Θεού, πράξη δυσπιστίας προς τον δημιουργό. Η πρώτη εντολή ανατρέπεται.Δεν θα έχεις άλλο είδωλο εκτός από εμένα, θα απαιτήσει ο Παχαμάμα, περήφανος για τον παπικό φόρο τιμής. (βλέπε 1)
Ελπίζουμε στο θείο έλεος, που τόσο αγαπούσε ο Μπεργκόλιο, να συγχωρήσει τους δράστες πράξεων που αφήνουν τον άνθρωπο με κομμένη την ανάσα. Παράξενο έλεος, αυτό ενός Θεού που δεν κρίνει πια το καλό και το κακό, που διακρίνεται μόνος του στις εντολές και εμπνευσμένο στην καρδιά του ανθρώπου. Συμβαίνει να ακούμε κριτική στις εντολές, ακόμη και από την εκκλησιαστική πλευρά, να κατηγορούνται ότι καθιέρωσαν μια ακολουθία απαγορεύσεων. Είναι απαράδεκτο ο σύγχρονος άνθρωπος να μην είναι Θεός και να μην κρίνει τον εαυτό του, αλλά οι Νόμοι διδάσκουν ότι το καλό και το κακό συνυπάρχουν στον άνθρωπο. Ο ίδιος ο Θεός το είπε, με μια επίσημη υπόθεση: Εγώ είμαι ο Κύριος, δεν θα έχετε άλλο Θεό εκτός από εμένα. Ξεχώρισε το καλό από το κακό, δεν τοποθέτησε στο θρόνο καμία μάνα γη ή Γαία. Δεν υπάρχει καθολική θρησκεία, ούτε παραδέχεται συγκρητισμό, Νέα Εποχή πολύ λιγότερο τόν νατουραλισμό, τόν πανθεϊσμό που κάνει τη φύση -πρώην κτιστή- δημιουργημένη- τη μητέρα γιά να ειδωλοποιείται. (βλέπε 2)
Το Pachamama είναι ένα είδωλο, όπως αυτό του ναυτικού Queequeg από τον Moby Dick, που δεν αποχωρίστηκε ποτέ από το μικρό του Yojo (3) , λατρεμένο σαν θεότητα. Αυτό είναι το παρόν της Εκκλησίας που έχει δεσμευτεί νά
Ξυλογλυπτική Rarotonga 18ου-19ου αιώνα που απεικονίζει την Tangaroa, Βρετανικό Μουσείο
ζητήσει συγγνώμη από όλους. Τι συμπέρασμα μπορεί να βγάλει ο άνθρωπος στο δρόμο αν μια μεγάλη πνευματική υπηρεσία με δύο χιλιάδες χρόνια ιστορίας εκλιπαρεί συγχώρεση για όλα; Είναι προφανές ότι η Εκκλησία έχει κάνει λάθη, αποτελείται από ανθρώπους, αλλά αν ζητήσει συγγνώμη χτυπώντας το στήθος της, οποιοσδήποτε έχει δικαίωμα να πιστεύει ότι είναι πάντα λάθος. Γιατί λοιπόν να της δώσεις σημασία;Τώρα επιβεβαιώνει ένα είδος ισοδυναμίας των θρησκειών. Στη δήλωση που υπογράφηκε στο Άμπου Ντάμπι, ο Μπεργκόλιο υπέγραψε ότι όλες οι θρησκείες είναι «θέλημα Θεού» . Σε ανθρώπινους όρους, είναι προφανές ότι διαφορετικοί πολιτισμοί έχουν δημιουργήσει τη δική τους ιδέα για τον Θεό, μια συγκεκριμένη πορεία προς την υπέρβαση. Ωστόσο, ο χριστιανός γνωρίζει, αφού είναι (ήταν;) ο λόγος του Θεού, ότι ο Ιησούς είναι η οδός, η αλήθεια και η ζωή.
Η πρώτη Εντολή είναι απολύτως σαφής, δραστική: «Δεν θα έχετε άλλο Θεό εκτός από εμένα»: γιατί στο Άμπου Ντάμπι, ο Μπεργκόλιο υπέγραψε ότι όλες οι θρησκείες είναι «το θέλημα του Θεού»; Ποιος λέει ψέματα ο Ιησούς Χριστός ή ο Μπεργκόλιο;
Δεν ξέρουμε αν τα λόγια του Φραγκίσκου είναι αιρετικά, αλλά ο σχετικισμός στα χείλη του διαδόχου του Πέτρου είναι τρομακτικός, όπως και η εντολή να τα διδάξουν στα πανεπιστήμια τού Βατικανού, δημιουργώντας μια επιτροπή για τη διάδοση ενός διφορούμενου δόγματος.Αλλά ξέρετε, τώρα η προφητεία αξίζει περισσότερο από το δόγμα. Είναι κρίμα που δεν βλέπουμε προφήτες στον ορίζοντα, αλλά ενεργούς αποδομητές του συστήματος που εκτείνεται σε χιλιετίες και έχει σπονδυλώσει τον πολιτισμό μας. Οι πίστεις θα ήταν ισοδύναμες: η αίσθηση του Θεού, η αόριστη αίσθηση ενός Πέραν είναι αρκετή για να είσαι σωστός. Μά σωστός σε τι;
Η χριστιανική αλήθεια είναι απλή: ο άνθρωπος είναι ένα πλάσμα φτιαγμένο κατ' εικόνα και ομοίωση μιας δημιουργικής οντότητας, του Θεού, που έστειλε τον γιο του για «τη νέα και αιώνια συμμαχία» με την ανθρωπότητα. Αντιτιθέμενος από τη δύναμη, ο Ιησούς σταυρώθηκε αλλά κέρδισε τον θάνατο μέ τήν Ανάσταση, και το βασίλειό Του δεν είναι αυτής της γης. Κάθε άνθρωπος είναι παιδί του και μπορεί να συμμετάσχει στην αιωνιότητα, αν τηρήσει το Καλό που του έχει εμπνεύσει ή που του δίδαξε άμεσα ο Δημιουργός, ξεκινώντας από την πρώτη εντολή. Ο Θεός δεν είναι φετίχ, απαιτεί αποκλειστικότητα. Χωρίς Yojo του καλού Queequeg, χωρίς Pachamama, πολύ λιγότερο στον San Pietro. Στη συνέχεια τα αγαλματίδια μεταφέρθηκαν σε μια ρωμαϊκή εκκλησία, όπου λάμβαναν χώρα παράξενες μαγικές ειδωλολατρικές τελετές που ονομάζονταν «στιγμές πνευματικότητας του Αμαζονίου». Ρίχτηκαν στον Τίβερη από κάποιους Καθολικούς, επανεμφανίστηκαν (θαύματα του τροπικού δάσους) όχι χωρίς ο επίσκοπος της Ρώμης να ζητήσει συγγνώμη σε όποιον είχε νιώσει προσβεβλημένος από την απομάκρυνση των ειδώλων. Καμία συγνώμη από τους ταπεινωμένους πιστούς.
Ένα άλλο είδωλο πολύ αγαπητό στη νέα Εκκλησία είναι ο μετανάστης!
Αναπτύσσεται επίσημα μια ιεροτελεστία του Αμαζονίου (γιατί όχι η Νέα Ζηλανδία ή το Νότιο Τιρόλο;), η οποία συμφωνεί με έναν λαϊκό όπως ο Ερνέστο Γκάλι Ντέλα Λότζια: « μια μοχθηρή επιθυμία εκ μέρους της Εκκλησίας να συγχωνευτεί με τον κόσμο εξαπλώνεται. Η ηθική ιδεολογία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων έχει δημιουργήσει «μια ασαφή προοπτική παγκοσμιοποίησης . Ο Ρωμαιοκαθολικισμός με την ομοούσια καθολική του φιλοδοξία βρέθηκε έτσι αντιμέτωπος με την εντελώς νέα πρόκληση για κάτι που στην πραγματικότητα φιλοδοξούσε να είναι στο ίδιο επίπεδο με αυτόν, που ήταν στο ίδιο επίπεδο. Βρέθηκε ότι έπρεπε να αντιμετωπίσει ένα είδος ηθικής που ήταν επίσης καθολική, νατουραλιστικής έμπνευσης και έντονα κοσμικού τόνου, το αποτέλεσμα του οποίου ήταν και είναι να τοποθετήσει κάθε συγκεκριμένο θρησκευτικό λόγο σε υποδεέστερη θέση».
Η ξέφρενη καταδίωξη τελείωσε: η εκκλησία φτάνει στον κόσμο, αλλά γίνεται άχρηστη, ένας φιλανθρωπικός οργανισμός μεταξύ άλλων, του οποίου το quid pluris, το υπερβατικό, έχει ξεχαστεί. Ο Θεός απομακρύνεται, δεν είναι καν πέτρινος καλεσμένος, αλλά ο ενοχλητικός ελέφαντας στα γυάλινα σκεύη. Είναι εκεί, αλλά αρνούνται την παρουσία του, περιμένοντας να βγάλουν την κόκκινη κάρτα και να τον διώξουν από το γήπεδο για επικίνδυνο παιχνίδι. Υπερβολικά απαιτητικός, ο ισχυρισμός ότι είναι μοναδικός, ακόμη και λυτρωτικός. Η αιώνια ζωή, η αθανασία της ψυχής, τα πιο πρόσφατα πράγματα στην παράδοση ακυρώνονται. Καλύτερο από τα φτερά κάποιας φυλής, το φετίχ της μητέρας γης: περισσότερο από την προφητεία, είναι η ακραία μεταμφίεση όσων δεν πιστεύουν πια.
Μόνο εσύ έχεις λόγια αιώνιας ζωής, είπε ο Πέτρος στον Ιησού.Μύθοι, λέει η εξελικτική ψυχολογία, η ψυχή δεν είναι παρά «το φάντασμα στο σπίτι» του Στίβεν Πίνκερ, καθαρή γνωστική ψευδαίσθηση (LM ) . Τι κι αν μια μέρα ο Πάπας διακήρυξε από το Βατικανό ότι ο Θεός δεν υπάρχει; Είναι το ορθολογιστικό παιχνίδι του Marc Augé στο φυλλάδιο The Three Words That Changed the World (LM) . Δεν είμαστε ακόμα εκεί, αλλά η άφιξη στον πνευματιστικό φυλετισμό είναι ένα αποφασιστικό βήμα, που καλύπτεται από μια δύσκολη λέξη, τον πολιτισμό. Ο Doctores κρατά την εκκλησία, οι γιατροί έχουν την εκκλησία, λέει μια καστιλιάνικη παροιμία. Επιπολιτισμός σημαίνει ανάληψη της κουλτούρας των άλλων. Για τον Καθολικισμό σημαίνει αποκήρυξη της καθολικής κλήσης, αλλά πάνω απ' όλα τοποθέτηση της στο περιθώριο της αλήθειας.
Ο Καθολικός Θεός δεν είναι φετίχ, απαιτεί αποκλειστικότητα!
Η εκκλησία φαίνεται να βλέπει τον εαυτό της ως μια οργάνωση μεταξύ άλλων, αποκηρύσσοντας τον μαγικό ρόλο που της έδωσε ο Ιησούς.Ο ίδιος βγαίνει χτυπημένος από τη νέα ειδωλολατρική Εκκλησία: η ζωή του έχει σχετικοποιηθεί, οι ευαγγελικές ιστορίες δεν είναι βέβαιες, τα στοιχεία λείπουν, ο δαίμονας πού πολέμησε στην έρημο είναι μια μεταφορά του κακού. Ποιος ξέρει αν την τρίτη μέρα αναστήθηκε, «κατά τις Γραφές», που είναι τόσο αντιεπιστημονικά αξιόπιστες. Ταραγμένοι, σε κρίση πίστης, καταφεύγουν στα είδωλα. Η διαίσθηση του Gilbert Chesterton (4) παραμένει εξαιρετική . "Αφού οι άνθρωποι δεν πιστεύουν πλέον στον Θεό, δεν είναι ότι δεν πιστεύουν σε τίποτα: πιστεύουν σε όλα".Υπάρχουν πολλά είδωλα: χρήματα, εξουσία, σεξ, αιώνια νιότη, ιδεολογίες, επιστήμη, ανθρωπιά.
Ένα άλλο είδωλο πολύ αγαπητό στη νέα Εκκλησία είναι ο μετανάστης . Δεν υπάρχει αμφιβολία για τον σεβασμό που αποδίδεται σε κάθε άνθρωπο, αλλά μια σεχταριστική τρέλα έχει καταλάβει ιερείς και ιεράρχες που, στο όνομα του μετανάστη-ειδώλου, αρνούνται τα προσόντα του χριστιανού σε όσους υπερασπίζονται τον λαό τους και δεν θέλουν νά μιλούν, για να «λογιάζουν». Δολοφόνο αποκαλούν (έλεος, ευλαβείς πατέρες, έλεος!) όποιον αποδοκιμάζει τη μαζική μετανάστευση. Ο ξένος, που επαναπροσδιορίζεται ως «μετανάστης» σε σεβασμό προς τον κυρίαρχο υγρό νομαδισμό, είναι ένας άνθρωπος, όχι ένα είδωλο που πρέπει να λατρεύεται ή του οποίου τα πόδια πρέπει να φιλιούνται.
Δεν θα έχεις άλλο είδωλο πριν από μένα. Με το Pachamama αναζητούν την πίστη που έχουν χάσει;
Παχαμάμα η μητέρα γη
Το Παχαμάμα είναι ένα αξιοσέβαστο σύμβολο ταυτότητας ορισμένων λαών, όχι ένα τοτέμ που πρέπει να μεταφερθεί σε πομπή στον Άγιο Πέτρο και να τοποθετηθεί δίπλα στον Μακαριώτατο. Ακόμη λιγότερο μπορούν να οργανωθούν αγρυπνίες προς τιμήν του, όπως συνέβη σε μια ενορία στη Βερόνα, όπου διαβάστηκε η ακόλουθη προσευχή : « Παχαμάμ από αυτά τα μέρη (;;;) πιες και φάε αυτή την προσφορά με την καρδιά σου, για να μπορέσει αυτή η γη να είναι καρποφόρα. Της ζητήθηκε να φροντίσει ώστε τα βόδια να περπατήσουν καλά και ο παγετός να μην καταστρέψει τον σπόρο, μέχρι την απίστευτη τελευταία έκκληση: Να είσαι ευνοϊκή, να είσαι ευνοϊκή . Δηλαδή, επικαλέστηκαν μια θεότητα που δεν είναι Θεός.Μάλλον δεν το ξέρουν, στη ζέση του νεοφώτιστου: Ο Θεός αφαιρεί το μυαλό αυτών που θέλουν να τό χάσουν.
Υπάρχει ένα εξόγκωμα στο λαιμό: αίρεση, αποστασία, ειδωλολατρία ή μια σύγχυση τόσο μεγάλη που να τυφλώνει, ένα χάος στο οποίο προσκολλάται κανείς σε οποιαδήποτε λαβή επειδή ο Θεός έχει βγει από το ραντάρ. Δεν είναι νεκρός: χειρότερα, έχει εξαφανιστεί, είναι η υπόθεση που δεν εξετάζεται πλέον, όπως για τον εξελικτικό βιολόγο Lamarck (5) . Επιπλέον, είδωλο είναι κάθε αντικείμενο ή εικόνα που λατρεύεται και λατρεύεται επειδή θεωρείται θεότητα ή σύμβολό της. Για τον Μπέικον (6) τα είδωλα ήταν προκαταλήψεις, ψευδείς πεποιθήσεις, προϊόντα του περιβάλλοντος . Ήλπιζε σε μια ιδανική κοινωνία βασισμένη στην επιστήμη. Το προσωπικό του είδωλο ήταν η τελειότητα της πόλης του ανθρώπου, όπως ο εκκοσμικευμένος Χριστιανισμός.Ένα εξόγκωμα έρχεται στο λαιμό: αίρεση, αποστασία, ειδωλολατρία; Ο Θεός έριξε το ραντάρ της νέας εκκλησίας!
Με τα είδωλα ενθρονισμένα και τοποθετημένα στο βωμό του Πέτρου, ο σχετικισμός κερδίζει . Η Pachamama είναι η μητέρα γη ορισμένων πληθυσμών της Αμερικής, αλλού, με την ίδια νομιμότητα, θα λατρεύονται διαφορετικά simulacra. Προσομοιώσεις, όχι του Θεού, ενός γενικού πνευματισμού, του νατουραλισμού, του ανιμισμού, της παγκόσμιας ενέργειας. Πρέπει να ζητήσουμε διευκρίνιση από τον Πάπα Σκαλφάρι, τον μεγαλύτερο εκφραστή της σκέψης του Χόρχε Μάριο Μπεργκόλιο. Φοβόμαστε ότι ο παλιός άθεος κατάλαβε το μονοπάτι του πλοίου του Πέτρου καλύτερα από τον καθένα. Στο τελευταίο άρθρο στο οποίο ασχολήθηκε με την εκκλησία, με τον συνήθη εμπνευσμένο τόνο του Μαέστρου, έθεσε την υπόθεση ότι ο οπαδός του San Lorenzo (η ομάδα ποδοσφαίρου της Αργεντινής, όχι ο άγιος των πεφταστέρων) δεν πιστεύει στη θεότητα του Ιησού. Η αδύναμη άρνηση, λόγω υπηρεσιακού καθήκοντος, της ανακοίνωσης του Βατικανού δεν ήταν πειστική. Αν είχε δίκιο ο Μπαρμπαπαπάς, θα είχαμε έναν μη χριστιανό ποντίφικα. Αυτό θα εξηγούσε την ειδωλολατρική παραμόρφωση, την αγάπη του Αμαζονίου, την ποιμαντική φροντίδα με επίκεντρο τους μετανάστες, την ενόχληση με το δόγμα, τα αγαλματίδια και τις επικλήσεις σε εξωτικές ψευδοθεότητες όπως η Pachamama, κόρη του Inti, του θεού Ήλιου.
Εάν ο Ιησούς δεν είναι Θεός, το Βατικανό θα πρέπει, για λόγους συνέπειας, να κλείσει τις πόρτες του. Η απόλυτη αλήθεια είτε υπάρχει και η Εκκλησία είναι ο θεματοφύλακάς της, είτε ο καθένας μπορεί να φτιάξει μια για τον εαυτό του, περικλείοντάς την σε ένα προσωπικό είδωλο.Εν τω μεταξύ, εκατομμύρια άνθρωποι δεν καταλαβαίνουν τη γλώσσα των ιερέων, τη σκοτεινή κληρική διάλεκτο , γεμάτη μεταχειρισμένο κοινωνιολογισμό, μακριά από τη σαφήνεια που ορίζει ο ιδρυτής. Ας αποκαλούμε τον Ιησού έτσι για να μην κάνουμε κρίσεις: Θεός, προφήτης, σπουδαίος άνθρωπος, επινοημένη φιγούρα, που δεν έζησε ποτέ, ο σταυρός ένα είδωλο τσέπης σαν τον Παχαμάμα. Όταν ο κόσμος δεν καταλαβαίνει, τρέπεται σε φυγή. Οι εκκλησίες αδειάζουν ανάμεσα σε κιθάρες, πολιτικές ομιλίες, ακατανόητα κηρύγματα, πολυπολιτισμικότητα και τώρα επικλήσεις σε εναλλακτικές θεότητες.
Υπάρχει ένα μάθημα στη λατρεία του Παχαμάμα από μια εξαντλημένη εκκλησία. Αναζητούν, χωρίς να το βρίσκουν στη λύτρωση, την πίστη που έχουν χάσει !
Αν η νεωτερικότητα είναι η ιστορία της προοδευτικής απώλειας των χριστιανικών αξιών προς όφελος της ηγεμονίας του ουμανισμού, η α-χριστιανική μετανεωτερικότητα αντιπροσωπεύει την πλήρη διάλυση και αποτυχία του ίδιου του ουμανισμού. Η πνευματική έρημος, ωστόσο, δεν είναι το αποτέλεσμα, αλλά ένα στάδιο της ιστορίας. Δεν χρειαζόμαστε είδωλα ή παρεξηγήσεις φιλικών προς το περιβάλλον μητρικών εδαφών, αλλά έναν νέο Μεσαίωνα, μια εποχή πνευματικής και πολιτιστικής αναζωπύρωσης. Πρέπει να επιστρέψουμε στην πραγματικότητα, στην καταγωγή, στην ταπεινή αναζήτηση της αλήθειας και του θείου. Είναι η σκέψη του Gustave Thibon (7) , του χωρικού φιλοσόφου, που πάτησε τη γη χωρίς να επικαλεστεί την κόρη του ήλιου, και του ορθόδοξου υπαρξιστή Nikolai Berdjaev.
Υπάρχει ένα μάθημα στη λατρεία του Παχαμάμα από μια εξαντλημένη εκκλησία. Αναζητούν, χωρίς να το βρίσκουν στη λύτρωση, την πίστη που έχουν χάσει . Ο Τερτυλλιανός ανατράπηκε (8) , credo quia absurdum , πιστεύω ακριβώς λόγω του παραδόξου της πίστης, πάρα πολλοί χριστιανοί δεν πιστεύουν πια για τον ίδιο λόγο, σιωπηλοί μπροστά στην επιστήμη, την τεχνολογία, την ύλη. Το μάθημα ενός μεγάλου χριστιανού, του Λέοντος Τολστόι, έχει χαθεί: «Ο άνθρωπος χωρίς πίστη είναι πνευματικώς και ηθικώς ανάπηρος. Μπορεί να ζήσει μόνο χάρη σε τεχνητές προσαρμογές: ψυχαγωγία, τέχνη, λαγνεία, φιλοδοξία, απληστία, περιέργεια, επιστήμη». Είδωλα.
Ρομπέρτο Πεκιόλι
ΣΗΜΕΙΩΣΗ
(1) Πανθεϊσμός ((παν) = τα πάντα και (θέος) = Θεός), κυριολεκτικά σημαίνει «ο Θεός είναι τα πάντα» και «τα πάντα είναι Θεός») είναι ένα όραμα της πραγματικότητας σύμφωνα με το οποίο τα πάντα διαποτίζονται από έναν έμφυτο Θεό ή Αυτό είναι το βασικό χαρακτηριστικό που ξεχωρίζει τον πανθεϊσμό από τον πανθεϊσμό και τον πανδεϊσμό. Από αυτό προκύπτει ότι πολλές θρησκείες, ενώ διεκδικούν πανθεϊστικά στοιχεία, είναι στην πραγματικότητα από τη φύση τους πιο πανθεϊστικές και πανδεϊστικές. [ Ο πανντεισμός (από το ελληνικό «όλα», «πλήρης». Λατινικά «deus» = θεός/θείος) είναι μια ορθολογιστική φιλοσοφία της θρησκείας που συνδυάζει πανθεϊσμό και ντεϊσμό. Κυριολεκτικά σημαίνει «όλα είναι θεός/θεϊκός». Συνήθως αυτό συνδέεται με την πεποίθηση ότι ο Θεός συμπίπτει με οτιδήποτε υπάρχει, ολόκληρο το σύμπαν ή τη φύση.] (2) Pachamama (επίσης Pacha Mama ή Mama Pacha) σημαίνει Μητέρα Γη στη γλώσσα Κέτσουα. Είναι μια θεότητα που λατρεύουν οι Ίνκας και άλλοι λαοί που ζουν στο οροπέδιο των Άνδεων, όπως οι Αϊμάρα και οι Κέτσουα. Είναι η θεά της γης, της γεωργίας και της γονιμότητας. Κίνητρα για λατρεία. Οι λόγοι που οδήγησαν στη λατρεία του Pachamama εκτός από τον Inti (Θεό Ήλιου) φαίνεται να είναι οι εξής: Η μυθολογία των Ίνκα προβλέπει μια δυαδικότητα: η Inti, μια ψηλή, αρσενική θεότητα, έπρεπε να έχει ένα κοντό, θηλυκό αντίστοιχο, η λατρεία της Inti ήταν στην πραγματικότητα προοριζόταν για μια ελίτ, ενώ η λατρεία του Παχαμάμα ήταν περισσότερο συνδεδεμένη με τον αγροτικό κόσμο και, επομένως, με τους ανθρώπους. (3) Yojo. – Ο Queequeg και η θρησκεία του, ειδικά το ξύλινο είδωλό του Yojo, με γοήτευσαν για πολλούς λόγους. Μετά από διάφορες έρευνες, μπόρεσα να υποθέσω ότι το Queequeg προήλθε από μια φανταστική εκδοχή των Νήσων Κουκ, συγκεκριμένα το κύριο νησί Rarotonga, καθώς η γενέτειρά του ονομάστηκε Rokovoko ή Kokovoko από τον Ισμαήλ. Οι νησιώτες πίστευαν στη μυθολογία και σε διάφορους θεούς για τη θρησκεία τους πριν από τη μαζική μεταστροφή που έκαναν οι χριστιανοί ιεραπόστολοι. Ένας από τους κύριους θεούς για τους κατοίκους των νησιών Κουκ ήταν ο Τανγκαρόα, ο θεός της θάλασσας. Το όνομα Tangaroa (μαζί με μερικές διάφορες ορθογραφίες) μπορεί να φανεί ευρέως στα νησιά του Νότιου Ειρηνικού ως ο θεός του ουρανού και της θάλασσας. Θεωρείται ως το αντίθετο του Τάνε, θεού της γης, και επομένως φαίνεται στο ίδιο επίπεδο. Ο Tangaroa θεωρείται επίσης ο πατέρας πολλών θαλάσσιων πλασμάτων, που πιθανότατα περιλαμβάνει τη φάλαινα. Στην παραπάνω φωτογραφία απεικονίζεται ένα μικρό ξύλινο είδωλο που ανακαλύφθηκε στο νησί Ραροτόνγκα από τον 18ο έως τον 19ο αιώνα, που τώρα εκτίθεται στο Βρετανικό Μουσείο. Το είδωλο έχει μεγάλη ομοιότητα με τον Yojo, συμπεριλαμβανομένου του τρόπου με τον οποίο το είδωλο είχε τατουάζ. (4) Gilbert Keith Chesterton (1874-1936). Ήταν Βρετανός συγγραφέας, δημοσιογράφος και αφοριστής. Ένας εξαιρετικά παραγωγικός και πολύπλευρος συγγραφέας, έγραψε εκατό βιβλία, συνεισφορές σε άλλα διακόσια, εκατοντάδες ποιήματα, ένα επικό ποίημα, πέντε δράματα, πέντε μυθιστορήματα και περίπου διακόσια διηγήματα, συμπεριλαμβανομένης της δημοφιλής σειράς με πρωταγωνιστή τη φιγούρα του πατέρα Μπράουν. Ήταν επίσης συγγραφέας περισσότερων από τέσσερις χιλιάδες δοκίμια για εφημερίδες. Αγαπούσε το παράδοξο και τη διαμάχη, συμβάλλοντας επίσης στην οικονομική θεωρία της διανομής. «Όλη η επιστήμη, ακόμη και η θεϊκή επιστήμη, είναι μια υπέροχη κίτρινη ιστορία. Μόνο που δεν πρόκειται να αποκαλύψει γιατί πέθανε ένας άνθρωπος, αλλά το πιο σκοτεινό μυστικό του γιατί ζει». (Gilbert Keith Chesterton, My Faith). (5) Ο Jean-Baptiste Lamarck , (Bazentin-le-Petit, 1 Αυγούστου 1744 – Παρίσι, 18 Δεκεμβρίου 1829), ήταν Γάλλος φυσιοδίφης, ζωολόγος, βοτανολόγος και εγκυκλοπαιδιστής. Προς τα τέλη του 18ου αιώνα εισήγαγε τον όρο «βιολογία» και ανέπτυξε την πρώτη θεωρία για την εξέλιξη των ζωντανών οργανισμών που βασίζεται στην προσαρμογή και την κληρονομικότητα επίκτητων χαρακτηριστικών, γνωστή ως Λαμαρκισμός. Συμμετείχε στον Επταετή Πόλεμο στον στρατό υπό τη διοίκηση του δούκα ντε Μπρολί. (6) Ο Σερ Φράνσις Μπέικον , (Λονδίνο, 22 Ιανουαρίου 1561 – Λονδίνο, 9 Απριλίου 1626), ήταν Άγγλος φιλόσοφος, πολιτικός, νομικός και δοκιμιογράφος που έζησε στην αγγλική αυλή, επί βασιλείας της Ελισάβετ Α' Τυδόρ και του Τζέιμς Α' Στιούαρτ. Εκπαιδευμένος με σπουδές στη νομική και τη νομολογία, έγινε υποστηρικτής και ένθερμος υπερασπιστής της Επιστημονικής Επανάστασης, υποστηρίζοντας την επαγωγική μέθοδο που βασίζεται στην εμπειρία. (7) Ο Gustave Thibon (Saint-Marcel-d'Ardèche, 2 Σεπτεμβρίου 1903 – Saint-Marcel-d'Ardèche, 19 Ιανουαρίου 2001) ήταν Γάλλος φιλόσοφος και συγγραφέας. Ονομάστηκε «ο χωρικός φιλόσοφος» («le philosophe-paysan»). «Δεν θέλω να φωτίσω τους ανθρώπους με το φως μου, αλλά μόνο να τους βοηθήσω να συλλογιστούν καλύτερα τον ήλιο». (8) Ο Quintus Septimius Florens Tertullian (Καρχηδόνα, περίπου 155 – περίπου 230), γνωστός απλώς ως Τερτυλλιανός, ήταν Ρωμαίος συγγραφέας, φιλόσοφος και χριστιανός απολογητής, από τους πιο διάσημους της εποχής του. Τα τελευταία χρόνια της ζωής του ήρθε σε επαφή με ορισμένες αιρέσεις που θεωρούνται αιρετικές, όπως αυτή που αποδίδεται στον ιερέα Montano. γι' αυτό ήταν ο μόνος αρχαίος χριστιανός απολογητής, μαζί με τον Ωριγένη Αδαμάντιο, που δεν απέκτησε τον τίτλο του Πατρός της Εκκλησίας.
(δρ. 1)ΕΙΝΑΙ ΕΙΔΩΛΑΤΡΕΙΑ ΤΑ ΑΓΑΛΜΑΤΑ ΚΑΙ ΟΙ ΕΙΚΟΝΕΣ; ΟΧΙ!!
Ο Θεός δεν καταδικάζει τις εικόνες, τα αγάλματα ή τα γλυπτά από μόνα τους αλλά τη χρήση και το νόημά τους, τόσο πολύ που μόλις περάσει αυτός ο κίνδυνος, ο ίδιος ο Θεός διατάζει την κατασκευή εικόνων.
Εκπληκτος? Ας δώσουμε φωνή στην Αγία Γραφή και ας ακούσουμε τι λέει ο Κύριος στον Μωυσή στο Βιβλίο των Αριθμών: «Φτιάξτε ένα φίδι και βάλτε το σε ένα κοντάρι. όποιος το κοιτάξει αφού δαγκωθεί, θα παραμείνει ζωντανός» (Νμ 21,8). Όπως βλέπουμε, το φίδι είναι ένα ζώο που σέρνεται στη γη και επομένως σύμφωνα με την εντολή δεν μπορούσε να απεικονιστεί, και αντίθετα ο Θεός το ζητά και ο Μωυσής το κάνει μπρούντζο. Αλλά ιδού, όταν οι Ισραηλίτες τον αποκαλούν Νεκουστάν και ως εκ τούτου τον λατρεύουν, ο Εζεκίας θα τον κάνει κομμάτια και αυτή η χειρονομία επαινείται, γιατί έχει μετατραπεί σε μέσο ειδωλολατρίας, και επομένως και εδώ το πρόβλημα δεν υπάρχει στο ίδιο το γλυπτό αλλά για άλλη μια φορά στη χρήση και τη σημασία του.
Αλλά ας συνεχίσουμε: ο Θεός λέει ακόμα στον Μωυσή να φτιάξει αγάλματα όπως όταν τον διατάζει να τοποθετήσει χερουβείμ στο καπάκι της κιβωτού: «Θα φτιάξεις δύο χερουβείμ από χρυσό: θα τα κάνεις σφυρήλατα στις δύο άκρες του καπακιού» (Εξ. 25,19) ; Εφόσον τα χερουβίμ ήταν άγγελοι και συνεπώς πνευματικά όντα, πώς θα μπορούσε να τα τακτοποιήσει στην κιβωτό αν όχι χτίζοντας δύο αγάλματα; Και εδώ το γεγονός είναι φανερό: Δεν έλεγε η εντολή να μην κάνουμε εικόνες για αυτό που υπάρχει εκεί ψηλά στον ουρανό; Όπως βλέπουμε εδώ, οι άγγελοι χρησιμεύουν για να στολίσουν και να επισημοποιήσουν την κιβωτό, όπως σήμερα οι εικόνες και τα αγάλματα που βρίσκουμε στις καθολικές εκκλησίες χρησιμεύουν για να στολίσουν και να προσδώσουν ιερότητα στον τόπο λατρείας, καλώντας σε προσευχή και λατρεία του Θεού.
Αλλά δεν έχει τελειώσει: δεν έχει τοποθετήσει ο Σολομών δύο χερουβείμ από ξύλο ελιάς στο κελί του ναού (βλ. Α' Βασιλέων 6,23-28); Δεν υπάρχουν εικόνες στο παλάτι του, όπως τα αγάλματα 12 βοδιών από λιωμένο μέταλλο (βλ. Α' Βασιλέων 7,23-26); Πώς εξηγούν αυτά τα εδάφια οι επικριτές της Εκκλησίας;
Αλλά πάνω από όλα: με την Ενσάρκωση του Ιησού, η εικόνα αποκτά νέο νόημα. Στην πραγματικότητα, στην Παλαιά Διαθήκη ο Θεός δεν ήταν αναπαραστάσιμος επειδή ήταν αόρατος. αλλά τώρα ο Ίδιος έγινε ορατός μέσω του Χριστού, ο οποίος λέει: «όποιος με βλέπει, βλέπει τον Πατέρα» (Ιω. 12,45). Επιπλέον, ο Άγιος Παύλος δηλώνει ότι ο Ιησούς είναι «η εικόνα του αοράτου Θεού» (Κολ 1:15). Και αυτό εξηγεί επίσης τον λόγο για τον οποίο στους πρώτους αιώνες ο Ιησούς απεικονιζόταν με το πρόσχημα του Καλού Ποιμένα (που αντιπροσώπευε τον Θεό και τους αγίους ήταν ήδη σε χρήση μεταξύ των πρώτων Χριστιανών, που εκτιμήθηκαν ιδιαίτερα από τους Μάρτυρες του Ιεχωβά και τους Προτεστάντες, επειδή δεν ήταν ακόμη " μολυσμένο» από την έλευση του Κωνσταντίνου). (επιμ. 2) «Ο θεός είναι μέρα και νύχτα, χειμώνας και καλοκαίρι, πόλεμος και ειρήνη, κορεσμός και πείνα, και αλλάζει σαν φωτιά όταν αναμειγνύεται με ευωδιαστά αρώματα, παίρνοντας κατά καιρούς το άρωμά τους. Ο άνθρωπος άλλο θεωρεί σωστό και άλλο άδικο, γιατί ο Θεός είναι όλα όμορφα, καλά και δίκαια». Ηράκλειτος, φρ. B 67 και Fr. Β 102.
Αν το ιερό είναι εμποτισμένο με γοητεία και τρόμο, χαρά και φόβο, αντανακλώντας την πολυπλοκότητα και την ασάφεια της ζωής, ο Χριστιανισμός έχει μεταμορφώσει τον Θεό σε μόνο καλό, σε μόνο δικαιοσύνη. Ο Χριστιανισμός έχει αποιεροποιήσει το ιερό. Τι σημασία θα είχε για έναν Θεό που δεν ήξερε ούτε θυμό, ούτε εκδίκηση, ούτε φθόνο, ούτε κοροϊδία, ούτε πονηριά, ούτε βίαιες ενέργειες... δεν θα καταλαβαίναμε έναν τέτοιο Θεό, για ποιο σκοπό να τον είχαμε;, ρώτησε ήδη ο Νίτσε ο ίδιος. Αφαιρώντας την ευθύνη του κακού από τον Θεό, ο Χριστιανισμός τον εξαθλίωση, τον μείωσε, τον καταπάτησε, καθιστώντας τον ανίκανο να γεμίσει τον ουρανό της ιστορίας. Εκείνος ο ουρανός που πριν ήταν εικόνα και απορία. Μόλις χάθηκαν τα ίχνη του ιερού, η υπέρβαση του Θεού μετριάστηκε με την ενσάρκωση, ο Χριστιανισμός περιορίστηκε σε μια ηθική αρχή.
Εικόνα : Nicolas Poussin Adoration of the Golden Calf (1634)
ΤΟ ΕΙΔΩΛΟ ΟΛΟΚΛΗΡΩΝΕΤΑΙ ΜΕ ΤΟΝ ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟ ΣΤΗΝ ΣΚΙΑ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΒΟΥΔΑ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΕΠΟΧΗΣ.
Στο παρελθόν ήμασταν πεπεισμένοι ότι οι σπασμοί της εποχής μας οφείλονταν σε ένα κουβάρι μπερδεμένων αντιφάσεων. Είμαστε πλέον βέβαιοι ότι ζούμε σε έναν ανεστραμμένο κόσμο. Είναι σαν μια τρελή πυξίδα που σηματοδοτεί το νότο αντί για το βορρά. Μιλάμε για ελευθερία και αποδεχόμαστε τον πιο ύπουλο ολοκληρωτισμό· Διεκδικούμε αυτονομία και έχουμε παραχωρήσει την κυριότητα του σώματος και του νου. Ο πρώτος που κατάλαβε την έκταση της επίθεσης ήταν ο Pier Paolo Pasolini, πιάνοντας τα σημάδια της αναστροφής. Έγραψε μια ομιλία που δεν εκφωνήθηκε ποτέ λόγω του βίαιου θανάτου του, στην οποία προφήτευσε «την εποχή κατά την οποία τα λόγια της ελευθερίας θα χρησιμοποιηθούν για να δημιουργήσουν μια νέα ομολογημένη εξουσία, να δημιουργήσουν νέες αδικίες και έναν νέο κομφορμισμό. Και οι κληρικοί της θα είναι αριστεροί κληρικοί».
Η κυριαρχία του παγκόσμιου τεχνολογικού καπιταλισμού οικοδομεί μια τεχνικά τροποποιημένη μετα-ανθρωπότητα. Η νοημοσύνη του ανθρώπινου πλάσματος αποδίδει, γίνεται μικροσκοπική, αναχρονιστική μπροστά στην απρόσωπη δύναμη των τεχνικών μηχανισμών που ο ίδιος προκάλεσε με την ανακάλυψη πολλών νόμων της φύσης. Ένας τομέας όπου η αντιστροφή αρχών και προτεραιοτήτων είναι ιδιαίτερα συγκλονιστική είναι αυτός που σχετίζεται με το περιβάλλον. Μπορούμε να πούμε ότι το περιβάλλον έχει αντικαταστήσει τη φύση. Ο άνθρωπος-Θεός μισεί τη φύση: γεννήθηκε πριν από αυτόν και θα επιβιώσει, οι νόμοι της είναι αμετάβλητοι ενώ θέλει να τους τροποποιήσει πολύ έντονα μέχρι να αντιστραφούν.
Πιστεύει στο περιβάλλον ακριβώς επειδή απεχθάνεται τη φύση ως μια πρωτότυπη κατάσταση που προηγείται της θέλησης, της ελευθερίας και της επιθυμίας, τοτέμ του Homo Deus.Η φύση είναι η νίκη της αρχής της πραγματικότητας, του ορίου και του πεπρωμένου. Για τον σύγχρονο άνθρωπο δεν υπάρχει πιο απειλητική έκφραση από τη «δεύτερη φύση». Για τον Μαρτσέλο Βενετσιάνι, το περιβάλλον, το όνομα αυτού που περιβάλλει τον άνθρωπο αφού έχει στερηθεί κάθε υπερβατικό και μόνιμο νόημα, είναι ένα είδος εξαπάτησης για το μάτι. Ένα trompe l'oeil παρόμοιο με πίνακες ζωγραφικής σε σπίτια που προσομοιώνουν παράθυρα, περβάζια παραθύρων και ακόμη και χαμογελαστούς ανθρώπους πίσω από ψεύτικες κουρτίνες.
Η φύση είναι πραγματικότητα, τό περιβάλλον αναπαράσταση . Το «βιολογικό» κύμα φαίνεται να κατακλύζει τα πάντα, αλλά είναι μόνο μια μεταμφίεση της βιομηχανικής και πολιτιστικής μηχανής. Ζωισμός, βιγκανισμός, οικολογισμός: μόδες για τους πλούσιους που αγωνίζονται με μια δυστυχισμένη συνείδηση. Η βιολογία – μια ανθρώπινη επιστήμη – έχει εκθρονίσει τη φύση: γίνεται λόγος για «βιολογικούς» και όχι «φυσικούς» γονείς για να δυσφημίσουν τους δεσμούς αίματος, να περάσουν τις πιο αφύσικες πρακτικές και να μεταμορφώσουν τον άνθρωπο σε ένα νέο πλάσμα, ένα εργαστηριακό προϊόν. Οι Pied Pipers εκμεταλλεύονται τον νοσηρό συναισθηματισμό της καταναλωτικής κοινωνίας για να καθαρίσουν την νοικιασμένη μήτρα – μια επαίσχυντη σκλαβιά ενάντια στις φτωχές γυναίκες – και κάθε πρακτική που συνδέεται με την τεχνική και τεχνητή παραγωγή ανθρώπων. Νεκρομάντες της τεχνολογίας εχθροί της φύσης.
Η δημιουργία ανακαλεί έναν δημιουργό, μια αφόρητη ιδέα για τον Homo Deus, μονοθεϊστικός για τον εαυτό του. Ο όρος Μητέρα Φύση είναι ακόμη πιο ύποπτος: η συγγένεια είναι ανεπιθύμητη. Καλύτερα το περιβάλλον, το οποίο έχουμε το δικαίωμα να τροποποιούμε κατά βούληση, με το πρόσχημα της διάσωσής του. Επιπλέον, η φύση είναι το πεπρωμένο, ο εχθρός της ελευθερίας και του περιορισμού. Ακόμη πιο δυσάρεστη, στο ευαίσθητο αυτί του μεταμοντέρνου ανθρώπου, είναι η αναφορά στο νόμο της φύσης που προϋπήρχε από εμάς και τον πολιτισμό, στοιχείο της «φυσικής» τάξης. Ακόμη και το επικούρειο δίδαγμα της ζωής σύμφωνα με τη φύση μας είναι ξένο προς εμάς, αφού θέλουμε να απελευθερωθούμε από όλους τους περιορισμούς για να κάνουμε αυτό που μας ευχαριστεί.
Η φύση είναι πραγματικότητα: τίποτα δεν θα μπορούσε να απέχει περισσότερο από τον εικονικό κόσμο, από το μετασύμπαν, από το avatar, από το ολόγραμμα, από τον κυβερνοχώρο. Εν ολίγοις, η φύση είναι κακή. Εάν υπάρχει δημιουργός, έχει ενεργήσει πολύ άσχημα και εναπόκειται σε εμάς να διορθώσουμε τα κατασκευαστικά ελαττώματα. Ο Μεγάλος Αρχιτέκτονας δεν τα πάει καλά, δέχεται επίθεση από το αναζωπυρωμένο γνωστικό εργαστήριο, την υπόγεια ιδεολογία των Illuminati που ξαναφτιάχνουν τον κόσμο και τη φύση, μετονομασμένη περιβάλλον. Ο όρος παραπέμπει σε κάτι κατασκευασμένο, τεχνητό, τροποποιήσιμο. Το περιβάλλον μου είναι οι φιλίες και οι προτιμήσεις μου, αλλά και ένα γκρίζο εμπορικό κέντρο όπου η φύση αναπαρίσταται ως μυθοπλασία: τεχνητοί χλοοτάπητες, φτωχά μαραμένα δέντρα φυτεμένα σε μια πλατεία γης που περιορίζεται από τούβλα ή πέτρινες πλάκες, ίσως για να κοσμήσουν ένα υπόγειο πάρκινγκ. Ψευδαίσθηση, εικονικότητα, trompe l'oeil.
Οι εκστρατείες για την υπεράσπιση του περιβάλλοντος αφθονούν, αλλά καμία δεν στοχεύει στη διάσωση της φύσης. Ο λόγος είναι απλός: φύση σημαίνει μια αντίληψη του ανθρώπου και της ζωής που σέβεται αυτό που είναι και ήταν πάντα, η οποία λαμβάνει υπόψη την πραγματικότητα και συμμορφώνεται με τις αρχές, τις αξίες, τους τρόπους ζωής. Ακριβώς το αντίθετο από τα κυρίαρχα, τεχνοεπιστημονικά, προοδευτικά, ακόμη και μετανθρωπιστικά οράματα. Καμία σχέση με τη δέσμευση του ανθρώπου – μοναδικού μεταξύ των ζωντανών – να κάνει τη φύση και τα μέρη πιο φιλόξενα για τον εαυτό του. Ο περιβαλλοντισμός ισχυρίζεται ότι υπερασπίζεται τα φυτά, τον αέρα, τα ζώα, ακόμη και τους ορυκτούς κόσμους, αλλά σιωπά για τον άνθρωπο. Ακόμη χειρότερα, θεωρεί ότι είναι ένα εμπόδιο, μια ατυχία που πρέπει να εξαλειφθεί.
Στις ΗΠΑ, από όπου κάθε ψευδο-πολιτισμική μόδα ξεχειλίζει στις περιφέρειες της αυτοκρατορίας, εξαπλώνεται ο ριζοσπαστικός αντιναταλισμός, ο οποίος υποστηρίζει τη μη αναπαραγωγή του ανθρώπινου είδους, επομένως την εξαφάνισή του, ενόψει της διατήρησης της βιολογικής ποικιλομορφίας. Ο οπισθοδρομικός προοδευτισμός, για τον οποίο η απουσία του ανθρώπου σημαίνει μείωση της περιβαλλοντικής καταστροφής, ενώ απέχει από τη δημιουργία νέας ζωής – ανθρώπινης, φυσικά – «είναι το πιο αποτελεσματικό μέσο ελαχιστοποίησης του πόνου για όλα τα σημερινά και μελλοντικά αισθανόμενα όντα».
Ζωντανό και αισθανόμενο ακαθόριστο, λες και ο άνθρωπος, το βακτήριο, το φυτικό και το ζώο ήταν ισοδύναμα, μια πλήρης ανατροπή ιεραρχιών και αυτοσυνείδησης. Μια αντιστροφή της θεωρίας της Ανθρωπόκαινου, της εποχής της γης που χαρακτηρίζεται από την ανθρώπινη δραστηριότητα. Ένα μίσος για τον εαυτό μας ίσο και αντίθετο με την ανθρωποκεντρική ύβρη, που τροφοδοτείται από το μίσος για τη φύση και τον άνθρωπο, καθώς και από την αρρωστημένη λατρεία για την Gea, το προσωποποιημένο όνομα του πλανήτη που είναι αγαπητό στους ριζοσπάστες περιβαλλοντολόγους. Ωστόσο, δεν γίνεται διάκριση για τη μη βιώσιμη δημογραφική πίεση σε ορισμένα μέρη του κόσμου και, αντιστρόφως, για τον δημογραφικό χειμώνα στις λεγόμενες ανεπτυγμένες χώρες.
Οι Δυτικοί του εικοστού πρώτου αιώνα είναι αρκετά ανόητοι ώστε να αρνούνται τις «φυσικές» αλήθειες. Δεν είναι αλήθεια ότι είμαστε άνδρες ή γυναίκες, είναι ψευδές ότι η δύναμη να δώσουμε ζωή προορίζεται για το θηλυκό δείγμα του είδους, είναι ψευδές ότι οι γονείς είναι δύο. Όλα αυτά είναι η προϋπόθεση για την άρνηση της φύσης υπέρ της τεχνολογίας, δηλαδή της κυριαρχίας και του κέρδους ορισμένων ανθρώπων πάνω σε όλους τους άλλους. Η περιβαλλοντική ιδεολογία αγωνίζεται ενάντια στη γενετική χειραγώγηση των φυτών και των σπόρων, αλλά δεν αντιτίθεται στη χειραγώγηση του ανθρώπινου προσώπου, από την αναπαραγωγή έως τον υβριδισμό με τη μηχανή. Το νέο σύνορο είναι η άρνηση αυτού που υπάρχει, υπέρ αυτού που κάποιος θέλει να είναι ή επιθυμεί, με αποτελέσματα που θα εξέπλητταν τις προηγούμενες γενιές. Βιολογικά οι άνδρες αθλητές αγωνίζονται στις γυναικείες κατηγορίες, υποστηρίζεται ότι θεωρείται τι δεν είναι με βάση την επιθυμία της στιγμής. Ορίζουμε τους εαυτούς μας από την υποκειμενική και ανακλητή βούληση: είμαι αυτό που θέλω καί θά θελήσω να είμαι, μια αρχή του μετανθρωπισμού, της οποίας το σύμβολο είναι ο «επαυξημένος» άνθρωπος, κλεισμένος σε έναν μη κλειστό κύκλο.
Έχουμε θεσμοθετήσει την άρνηση να δεχτούμε αυτό που είναι από τη φύση μας, τη φυλακή από την οποία μπορούμε να δραπετεύσουμε. Στην ελληνική μυθολογία ο θεός Πρωτέας άλλαζε συνεχώς εμφάνιση, αποφεύγοντας το Όριο, και αν η φύση δεν κάνει το άλμα, προχωρά αργά και με άγνωστη λογική, έρχεται η Τεχνική που επιτρέπει τα πάντα. Οι υπερασπιστές του περιβάλλοντος, ξεκινώντας από τη θλιβερή Γκρέτα, έχουν το πιο αφύσικο πρόγραμμα: ισιώνοντας το στραβό ξύλο από το οποίο είναι φτιαγμένη η ανθρωπότητα. Στην υπηρεσία εκείνων που βιάζουν τη φύση για κυριαρχία και κέρδος και πρέπει να επανασχεδιάσουν τους στόχους τους – απίστευτο ότι δεν συνειδητοποιούν ότι είναι μαριονέτες στα χέρια των κυρίαρχων του κόσμου – φωνάζουν ενάντια σε όλα στο όνομα του περιβάλλοντος, αλλά ζουν σε πλήρη άγνοια της ιστορίας, αποσυνδεδεμένοι από κάθε κοινοτικό δεσμό.
Φαίνονται πεπεισμένοι ότι μια πορεία για το κλίμα, μια απεργία και μια σημαία ουράνιου τόξου είναι αρκετά για να αλλάξουν τον κόσμο. Παιδαριώδης μετατόπιση του τερματικού σταθμού Δύση που πεθαίνει από γηρατειά και γίνεται ξανά παιδί, μπερδεύοντας το όνειρο και την εγρήγορση, τό εικονικό και τό πραγματικό. Η φύση είναι πραγματικά σε κίνδυνο, από αμέτρητες απόψεις, αλλά πολύ λίγοι τολμούν να αμφισβητήσουν το σύστημα, αυτό το πολύ ψεύτικο ακρωνύμιο TINA (δεν υπάρχει εναλλακτική λύση) στο όνομα του οποίου προχωράμε στην παγκοσμιοποίηση, στην απεριόριστη επέκταση της κατανάλωσης, της τεχνολογίας και όλων όσων αποκαλούν πρόοδο. Είναι πραγματικά απαραίτητη η τεχνολογία 5G, η οποία επιτρέπει μια ταχύτητα που είναι αδύνατο να υπολογιστεί με ανθρώπινους όρους στα δίκτυα επικοινωνίας και θα μας κάνει στόχους ηλεκτρομαγνητικών κυμάτων των οποίων τις συνέπειες δεν γνωρίζουμε;
Επικρίνουν τον καταναλωτισμό για οικολογικούς λόγους, αλλά είναι η άλλη πλευρά της ιδεολογίας στην οποία η υποκειμενική βούληση υπερισχύει των πάντων, ενός συστήματος στο οποίο θέλουμε να επιλέξουμε τα πάντα, προϊόντα, τρόπους ζωής, σεξ και θάνατο. Για τον Αριστοτέλη, η φύση είναι το θεμέλιο της πραγματικότητας και της ανθρώπινης κατάστασης.Ο άνθρωπος – το μόνο ον που ξέρει πώς να αναβάλει τις ανάγκες και τα ένστικτα – πάντα καταλάβαινε ότι πρέπει να σταματήσει κάποιες φυσικές τάσεις, προσπαθώντας να κυβερνήσει, να διοχετεύσει ένστικτα και εγωισμό. Ο πολιτισμός δεν αρνήθηκε τη φύση, αλλά μάλλον προσπάθησε να την απομακρύνει από μια αρχέγονη κατάσταση, να την οργανώσει στην αποστολή της διαφύλαξης της δημιουργίας.
Η ελευθερία στις ορμές, τις επιθυμίες, τις ιδιοτροπίες καταργεί το όριο και αρνείται το σεβασμό για τη φύση που είναι εγγενής στη χιλιετή αναγνώριση της κατάστασης του πλάσματος. Αν αυτό το ανάχωμα καταρρεύσει, όλα σαλτάρουν και δεν θα είναι το γενικό – φανατικό – κάλεσμα προς το περιβάλλον ικανό γιά να διαφυλαχθεί για να αποκατασταθεί η ανθρωπότητα. Ενώ η έκκληση στη φύση δεν αλλάζει αυτό που σκέφτεται ο άνθρωπος για τον εαυτό του, αναγνωρίζοντας την ιδιαιτερότητα του ρόλου του στον κόσμο, η περιβαλλοντική ιδεολογία έχει μια αντι-ανθρώπινη, επομένως αντι-φυσική, στάση.
Υπενθυμίζει τη χημική διαδικασία μετουσίωσης, που συνίσταται στην αλλαγή της δομής των μορίων, με αποτέλεσμα την απώλεια της αρχικής λειτουργίας ενός προϊόντος ή μιας ουσίας. Η διαδικασία οδηγεί σε απώλεια τάξης και μη αναστρέψιμη αύξηση της εντροπίας. Ο μετουσιωμένος άνθρωπος δεν είναι πια ο εαυτός του και το ερώτημα είναι αν οι φόβοι που εξαπλώνονται σε περιόδους επιδημίας, η αναδιαμόρφωση του ανθρώπου σε πειθήνια μοναχική ενότητα ενός ποιμνίου υπάκουου στις παρακλήσεις και τις εντολές της εξουσίας, οι παρορμήσεις που αντιτίθενται στη ζωή, της κυρίαρχης κουλτούρας (έκτρωση, ευθανασία, πανσεξουαλικότητα άσχετη με την αναπαραγωγή, συγκαλυμμένη περιφρόνηση της ανθρώπινης αξιοπρέπειας) αποτελούν την προϋπόθεση για την οριστική υπέρβαση της ανθρωπότητας.
Διαταράσσει όχι μόνο την αξία – ενοχλητική – αλλά και την αδυναμία του Homo Deus να αμφισβητήσει το μόνο μη φυσικό γεγονός, το τεχνοκαπιταλιστικό σύστημα, την κινητήρια δύναμη των τεράστιων προβλημάτων του περιβάλλοντος. Είναι δυνατόν να είμαστε περιβαλλοντολόγοι παραμένοντας αγκυροβολημένοι στην αγορά, στην ιδιωτικοποίηση του κόσμου, στη λογική του κέρδους και της κυριαρχίας; Ένας περαιτέρω περιορισμός της περιβαλλοντολογικής ιδεολογίας – η άλλη πλευρά τού Ανθρωπόκαινου(ανθρωπόθεου) – είναι ο απειλητικός της ορίζοντας, η λανθάνουσα αγωνία, ο φόβος για το μέλλον. Ένα σημάδι γήρατος σώματος και πνεύματος, καθώς και ενός αμυντικού παραδείγματος: ο οπισθοδρομικός περιβαλλοντισμός ριζώνει σε χώρες, τάξεις, πλούσια πολιτιστικά περιβάλλοντα, που παραπλανώνται ότι θά σταματήσουν τον κόσμο με ανούσιες χειρονομίες.
Η προσδοκία για το μέλλον έχει εξαφανιστεί και τα περιβαλλοντολογικά συνθήματα, που σε μεγάλο βαθμό μεταφέρονται από μεγάλες ιδιωτικές εταιρείες, δεν είναι τίποτα περισσότερο από υποκρισία, εξαπάτηση για την κατεύθυνση της νέας κατανάλωσης, σύμφωνα με την τεράστια αναδιάρθρωση που η ολιγαρχία σκοπεύει να μας επιβάλει. Ίσως μια λύση – σύνθετη, απαιτητική και καθόλου απαλλαγμένη από αντενδείξεις – είναι η ελεγχόμενη αποανάπτυξη, α λα Σερζ Λατούς, με κεφαλαιώδη διάκριση μεταξύ αγαθών – αυτό που εξυπηρετεί τη ζωή και πρέπει να αφαιρεθεί από την αγορά και την ιδιοποίηση – και αγαθών.
Ο πόλεμος κατά της φύσης έχει ως τελικό στόχο την απόρριψη της πραγματικότητας και την έλευση μιας μετα-ανθρώπινης εικονικότητας βασισμένης στην τεχνολογία. Ο περιβαλλοντισμός τείνει να δαιμονοποιεί τον άνθρωπο.Και οι δύο ιδεολογίες στερούν από τον άνθρωπο τη μνήμη, την κληρονομικότητα, τον πολιτισμό, ακόμη και τη βιολογία. Τι θα απομείνει από έναν μετουσιωμένο άνθρωπο και μια φύση εκμηδενισμένη από την τεχνολογία, αν όχι από την έρημο; Αλίμονο σε εκείνους που κουβαλούν την έρημο μέσα τους, προειδοποίησε ο Νίτσε, προάγγελος του τέλους του ανθρώπου, σάν συνέπεια του θανάτου του Θεού.
Ωχ, τα φώτα έσβησαν στην Ισπανία. Η Μεγάλη Διακοπή έφτασε: ο μαύρος κύκνος, το απροσδόκητο γεγονός με τις ανατρεπτικές επιπτώσεις που θεωρητικά διατύπωσε ο Νασίμ Ταλέμπ, έχει γίνει μια σκληρή πραγματικότητα. Δεν υπήρχε ηλεκτρικό ρεύμα στην Ιβηρική Χερσόνησο για μια ολόκληρη μέρα.
Η οικονομική ζημία ανέρχεται σε αρκετά δισεκατομμύρια, η ζημιά στην εικόνα είναι τεράστια, σε τέτοιο βαθμό που η πόλη του Λονδίνου εξετάζει το ενδεχόμενο μαζικών αποεπενδύσεων στο πληγωμένο ισπανικό σύστημα. Το συμβάν έχει έναν σαφή ένοχο, την υπερβολική εξάρτηση από ανανεώσιμες εναλλακτικές πηγές ενέργειας, την ηλιακή και την αιολική ενέργεια. Αδέξια, ακόμη και κωμική, είναι η προσπάθεια της κυβέρνησης Σάντσες – η οποία είχε ήδη δείξει όλη της την ανικανότητα πριν από μερικούς μήνες με την καταστροφική πλημμύρα στη Βαλένθια – να αποδώσει την ευθύνη σε ένα ανύπαρκτο «πολύ σπάνιο ατμοσφαιρικό συμβάν», σε μια ηλεκτρονική πειρατεία με απροσδιόριστα περιγράμματα, ακόμη και σε μια «καταστροφή τής ενέργειας» που θα έκανε τον Λαβουαζιέ και τον Νεύτωνα να στριφογυρίσουν στους τάφους τους. Το γεγονός είναι ότι ολόκληρο το ισπανικό σύστημα επαρχιών και ένα μεγάλο μέρος του πορτογαλικού έχουν μπλοκαριστεί. Η Μεγάλη Διακοπή της Ηλεκτροπαραγωγής επηρέασε τα πάντα, απολύτως τα πάντα, από τις μεταφορές μέχρι τη βιομηχανία και τα νοικοκυριά. Πριν από λίγες εβδομάδες, ο επικεφαλής της κυβέρνησης, αντιμέτωπος με την αμηχανία πολλών, καθησύχαζε: Η Ισπανία δεν θα υποστεί καμία διακοπή ρεύματος, μάλιστα «“apagòn”», αφού πέρα από τα Πυρηναία δεν μιλούν αγγλικά. Ο πρόεδρος της Enel Iberica, πρώην σοσιαλιστής υπουργός, έφτασε στο σημείο να χλευάσει όσους εξέφραζαν αμφιβολίες για τη βιωσιμότητα του συστήματος ενεργειακού εφοδιασμού.
Ήταν μια καταστροφή που είχε ανακοινωθεί και όσοι την είχαν προβλέψει αντιμετωπίστηκαν όπως η Κασσάνδρα, η οποία είπε την αλήθεια και ποτέ δεν την πίστεψαν. Η αστάθεια και η απρόβλεπτη φύση των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας, η πανάκεια για όλα τα δεινά και η ναυαρχίδα τής πολύ αριστερής κυβέρνησης, έχουν προκαλέσει τρομερή ζημιά.
Η πραγματικότητα και η φύση παρουσιάζουν τόν λογαριασμό στην ιδεολογία, ενώ οι παράξενες οικολογικά αφυπνισμένες θεωρίες της Ισπανίδας Ευρωπαίας Επιτρόπου Τερέζα Ριμπέρα, μιας μεγάλης πράσινης θεωρητικού, απειλούν να προσανατολίσουν ολόκληρη την Ευρωπαϊκή Ένωση.
Πριν από μήνες, άλλα πράσινα παραμύθια έκαναν τον ισολογισμό τού αριθμού των νεκρών και τών υλικών ζημιών από την πλημμύρα που γονάτισε την περιοχή της Βαλένθια ακόμη πιο δραματικά. Οι τρελές θεωρίες της κυβέρνησης εμποδίζουν τήν διοχέτευση και τήν αξιοποίηση τού νερού - το αιώνιο ισπανικό πρόβλημα - να καθαρισθούν οι κοίτες των ποταμών και να χτιστούν νέα φράγματα. Στην περίπτωση της Μεγάλης Διακοπής, αυτό που προκάλεσε την καταστροφή ήταν η αποτυχία ρύθμισης των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας. Ο Απόλλωνας, ο θεός που οδηγεί τον ήλιο στο χρυσό του άρμα, κάνει ό,τι θέλει. Ο Αίολος, θεός των ανέμων, τους κάνει να φυσούν όποτε το κρίνει κατάλληλο. Έτσι, δεν υπάρχει τρόπος να μετρηθεί ή να προσδιοριστεί η ενέργεια σε ένα σύστημα που αντιλαμβάνεται τη φύση ως ένα απόθεμα ύλης προς αξιοποίηση. Και η ηλεκτρική ενέργεια δεν μπορεί να αποθηκευτεί, παρά μόνο να παραχθεί και να διανεμηθεί. Σε αντίθεση με αυτήν που προέρχεται από πυρηνικούς, υδροηλεκτρικούς ή σταθμούς παραγωγής ενέργειας με καύση άνθρακα, η ποσότητα ηλιακής ή αιολικής ενέργειας που παράγεται εξαρτάται από παράγοντες πέρα από τον έλεγχο του Homo Technologicus.Ο άνεμος και ο ήλιος δεν μπορούν να αποθηκευτούν. Εξ ου και οι διακυμάνσεις, οι κορυφώσεις και οι ενεργειακές ελλείψεις, με μοιραίες συνέπειες για την ορθή λειτουργία του ηλεκτρικού δικτύου, του γιγάντιου μηχανισμού που τροφοδοτεί το οικονομικό σύστημα και την καθημερινή ζωή. Η ιδεολογική οικολογία δεν περιορίζεται στην κοπή χιλιάδων αιωνόβιων ελαιόδεντρων στην Ισπανία ή, όπως θα συμβεί στη Σαρδηνία, στην παραμόρφωση της γεωργίας, του τοπίου και της κτηνοτροφίας για να τα αντικαταστήσει με ηλιακούς συλλέκτες και γιγάντιες, υπερ-ενεργοβόρες ανεμογεννήτριες.Αυτή η αντι-οικολογία όχι μόνο καταστρέφει όλη τη μεγαλοπρέπεια του τοπίου, υποβαθμίζοντας το σε τρομακτικούς ανεμόμυλους, γίγαντες που αξίζουν να δεχθούν επίθεση και να καταστραφούν όπως ήθελε ο Δον Κιχώτης. Η ανεξέλεγκτη και απρόβλεπτη ροή της παραγωγής νέας ενέργειας, παρά τις βλάβες που προκαλεί στη φύση και το τοπίο, μπορεί να βυθίσει ένα ολόκληρο έθνος στο σκοτάδι, μπλοκάροντας τα πάντα, απολύτως τα πάντα.
Αυτό δεν σημαίνει ότι η μαζική εκμετάλλευση άλλων πηγών ενέργειας, από την πυρηνική ενέργεια έως τα ορυκτά καύσιμα, δεν βλάπτει την ακεραιότητα και την ομορφιά της φύσης. Αλλά οι θεραπείες που προβλέπονται από τον ιδεολογικοποιημένο περιβαλλοντισμό είναι φάρμακα χειρότερα από την ίδια την ασθένεια.Στην Ισπανία, αυτό που λειτούργησε στην έκτακτη ανάγκη ήταν γεννήτριες με κινητήρες ντίζελ που τροφοδοτούνταν με καύσιμο ντίζελ, σώζοντας τα νοσοκομεία από την καταστροφή.
Ωστόσο, η ΕΕ και ορισμένες κυβερνήσεις διεξάγουν έναν παράλογο πόλεμο κατά του ντίζελ με το πρόσχημα της απαλλαγής της ατμόσφαιρας από τον άνθρακα, βασιζόμενες στην ιδεολογική υπόθεση, η οποία δεν έχει αποδειχθεί με κανέναν τρόπο, ότι η κλιματική αλλαγή προκαλείται από την υπερβολική εκπομπή CO2. Το ισπανικό μπλακ άουτ είναι το σοβαρότερο ενεργειακό ατύχημα των τελευταίων είκοσι ετών, σύμφωνα με τον Ευρωπαίο Επίτροπο Ενέργειας Γιόργκενσεν.
Οι ειδικοί επιβεβαιώνουν ότι πριν από το συμβάν υπήρχε πλεόνασμα ανανεώσιμων πηγών ενέργειας, κυρίως φωτοβολταϊκών.Υπό αυτές τις συνθήκες, σημειώνουν, το δίκτυο είναι πολύ εύθραυστο, καθώς οι ανανεώσιμες πηγές ενέργειας στερούνται αδράνειας και, σε περίπτωση μπλοκαρίσματος, δεν έχουν ικανότητα απόκρισης. Από την άλλη πλευρά, οι υδροηλεκτρικοί σταθμοί, οι σταθμοί συνδυασμένου κύκλου αερίου και οι πυρηνικοί σταθμοί είναι εξοπλισμένοι με πολύ βαριά περιστρεφόμενα στοιχεία που περιστρέφονται με υψηλή ταχύτητα, τα οποία μπορούν να αντέξουν πολύ καλά αρνητικά γεγονότα και έχουν την ικανότητα να προσαρμόζουν την ισχύ τους σε περίπτωση αποτυχίας της παραγωγής σε άλλη περιοχή. Για λόγους που σχετίζονται με την πράσινη ιδεολογία, το ισπανικό δίκτυο ηλεκτρικής ενέργειας λειτουργεί σχεδόν αποκλειστικά με ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, χωρίς ένα πραγματικό σύστημα διακυβέρνησης και ελέγχου. Όταν ένα σύστημα δεν διέπεται από κανόνες, καθίσταται αδύνατο να ανταποκριθεί στις προδιαγραφές για τις οποίες σχεδιάστηκε. Λειτουργεί με ασταθή λειτουργία, θυμίζοντας ποδήλατο που πρέπει να παραμένει ακίνητο στους τροχούς του χωρίς να κάνει πετάλι ή να κινείται. Όταν όμως ένα ποδήλατο χάνει την αδράνεια που του επιτρέπει να κινείται, πρέπει να πατήσουμε το ένα πόδι στο έδαφος για να αποφύγουμε την πτώση. Ένα σύστημα κατασκευασμένο με αυτόν τον τρόπο δεν διαθέτει την ηλεκτρική αδράνεια που είναι απαραίτητη για να εγγυηθεί το επίπεδο δυναμικής ισορροπίας που είναι απαραίτητο για τη λειτουργία του δικτύου. Η αδράνεια - χωρίς την οποία το σύστημα καταρρέει - πρέπει να παρέχεται από άλλη πηγή ενέργειας. Ο κορυφαίος Ισπανός ειδικός στις ενεργειακές τεχνολογίες, José María Martínez-Val, χρησιμοποίησε πολύ σκληρά λόγια: «Το μείγμα που βασίζεται σε εκατό τοις εκατό ανανεώσιμες πηγές ενέργειας και μηδενική διακυβέρνηση έχει αποτύχει και αυτό το μηδέν μας έχει αφήσει εγκαταλελειμμένους. Οι πολιτικοί έχουν μετατρέψει το ηλεκτρικό δίκτυο σε ένα είδος έκθεσης λίστας επιθυμιών. Δεν έχουμε κανέναν έλεγχο. Όταν συμβαίνει ένα μικρό γεγονός, μπορείτε να το διαχειριστείτε επειδή υπάρχει πλεόνασμα. Μπορείτε να θέσετε σε λειτουργία μια άλλη σειρά ανεμογεννητριών, οι οποίες είναι πολύ πιεσμένες. Όταν το γεγονός είναι πιο σημαντικό, δεν είστε σε θέση να το διαχειριστείτε. Δεν έχει τη θερμική αδράνεια που προσφέρουν το φυσικό αέριο ή ο άνθρακας». Προσθέτει ότι η Μεγάλη Διακοπή θα είχε περάσει απαρατήρητη αν το δίκτυο λειτουργούσε με δέκα μεγαβάτ φυσικού αερίου.
Μέχρι στιγμής, τα γεγονότα και οι αντιπαραθέσεις. Το πραγματικό πρόβλημα, που αφορά ολόκληρη την Ευρώπη, είναι το τοξικό μείγμα πράσινου φανατισμού που διέπεται από ανικανότητα και πολιτικού αποκλεισμού από τις πηγές ενέργειας από ορυκτά καύσιμα, το οποίο θα παραμείνει κεντρικό για τις επόμενες δεκαετίες. Επιπλέον, η Ευρωπαϊκή Ένωση - και όχι μόνο η Ισπανία - επιδιώκει επίμονα κοντόφθαλμες και τεχνολογικά επικίνδυνες πολιτικές, εγκαταλείποντας το ρωσικό φυσικό αέριο σε λογικό κόστος - που εισάγεται στην παράλληλη αγορά σε υψηλή τιμή - υπέρ του αμερικανικού προϊόντος, το οποίο έχει οικολογικό αντίκτυπο λόγω των μεθόδων εξόρυξής του, της φύσης της μεταφοράς του, των τεχνολογιών υγροποίησης και της επακόλουθης επαναεριοποίησης.
Η οδός των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας είναι σωστή και θα πρέπει να ακολουθηθεί, αλλά για πολύ καιρό θα είναι συμπληρωματική και όχι υποκατάστατη. Όσοι δεν το καταλαβαίνουν αυτό -και εν τω μεταξύ κλείνονται στην πυρηνική ενέργεια τελευταίας γενιάς βασιζόμενοι σε παράλογους φόβους- εργάζονται άμεσα για την επανάληψη γεγονότων όπως το ισπανικό μπλακ άουτ και μεσοπρόθεσμα και μακροπρόθεσμα για την οικονομική, ενεργειακή και τεχνολογική ασήμαντη σημασία της Ευρώπης. Η ιδεολογία είναι το κλουβί που μας εμποδίζει να βλέπουμε, να προβλέπουμε, να κατανοούμε και να ελέγχουμε τα γεγονότα, με δυσάρεστα αποτελέσματα, όπως αποδεικνύεται από το Μεγάλο Shutdown των τελευταίων ημερών. Τα γεγονότα έχουν την κακή συνήθεια να επιστρέφουν στην επιφάνεια. Κάποιος ας ξανανάψει τα φώτα.
Ο Τόνι Μπλερ παραβιάζει την κοινή αντίληψη για την πράσινη πολιτική: «Η οικολογική μετάβαση είναι καταδικασμένη σε αποτυχία»
ΚΑΝΕΝΑΣ ΔΕΝ ΕΝΝΟΕΙ ΟΤΙ ΜΕ ΤΗΝ ΤΡΕΛΛΑ ΤΟΥ ΠΡΑΣΙΝΟΥ ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΥ Η ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ ΕΧΕΙ ΣΤΕΙΛΕΙ ΣΤΡΑΤΕΥΜΑΤΑ ΣΤΗΝ ΟΥΚΡΑΝΙΑ ΕΝΙΣΧΥΟΝΤΑΣ ΤΟΝ ΘΕΟΤΡΕΛΟ ΖΕΛΕΝΣΚΙ; ΤΙ ΛΕΕΙ Ο ΓΙΑΝΝΑΡΑΣ; ΤΟΝ ΣΤΕΝΟΧΩΡΕΙ ΑΚΟΜΗ Ο ΑΟΡΑΤΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ; ΑΣ ΔΟΥΜΕ ΠΡΟΚΟΠΗ ΑΠΟ ΤΟΝ ΟΡΑΤΟ!!!
Εάν υπάρξει ουκρανική επίθεση στην Παρέλαση της Νίκης στις 9/5 θα ακολουθήσουν παγκόσμιες αλυσιδωτές αντιδράσεις, αφού στους εορτασμούς είναι προσκεκλημένοι ηγέτες από τουλάχιστον 19 χώρες
(upd) Ο Ουκρανός πρόεδρος Volodymyr Zelensky υπονόησε ότι οι ένοπλες δυνάμεις της χώρας του θα χτυπήσουν την Παρέλαση της Νίκης στη Μόσχα. Εκτιμά ότι οι Ρώσοι «ανησυχούν δικαίως» για τους επερχόμενους εορτασμούς στις 9 Μαΐου. Σύμφωνα με τον γραμματέα της επιτροπής άμυνας της ουκρανικής Βουλής Roman Kostenko, το Κίεβο διαθέτει τα απαραίτητα όπλα μεγάλου βεληνεκούς για μια τέτοια επίθεση. Πρέπει να σημειωθεί ότι εάν συμβεί μία τέτοια ουκρανική πρόκληση, θα υπάρξουν παγκόσμιες αλυσιδωτές αντιδράσεις, αφού στους εορτασμούς είναι προσκεκλημένοι ηγέτες από τουλάχιστον 19 χώρες.
Ουκρανικές απειλές
Ο Zelensky δημοσίευσε την Τρίτη 29 Απριλίου ένα βίντεο στο κανάλι του στο Telegram, στο οποίο άφησε να εννοηθεί ότι οι ουκρανικές ένοπλες δυνάμεις θα μπορούσαν να χτυπήσουν την Παρέλαση της Νίκης στη Μόσχα στις 9 Μαΐου. Ισχυρίστηκε ότι αυτός είναι ένας από τους τρόπους για να αναγκαστεί η Μόσχα να διαπραγματευτεί. Κατά τη γνώμη του, είναι απαραίτητο να διασφαλιστεί ο τερματισμός των εχθροπραξιών. «Επιλέγουμε ακριβώς τέτοια σημεία πόνου για τη Ρωσία που θα ενθαρρύνουν περισσότερο τη Μόσχα να στραφεί στη διπλωματία... Τώρα ανησυχούν για την παρέλασή τους και δικαίως ανησυχούν. Αλλά πρέπει να ανησυχούν και για το γεγονός ότι αυτός ο πόλεμος συνεχίζεται. Πρέπει να τερματίσουν τον πόλεμο», δήλωσε ο Zelensky. Μιλώντας με ξένους δημοσιογράφους ο επικεφαλής των μυστικών υπηρεσιών της Ουκρανίας (GUR) Kyrylo Budanov ρωτήθηκε για το θέμα. Όταν ρωτήθηκε για την Ημέρα της Νίκης στη Μόσχα, απάντησε χαρακτηριστικά: «Φέρτε ωτοασπίδες». Δίνοντας συνέχεια στο θέμα, ο γραμματέας της επιτροπής άμυνας της ουκρανικής Βουλής, Roman Kostenko, δήλωσε ότι ο ουκρανικός στρατός «έχει τη δυνατότητα» να επιτεθεί στην Κόκκινη Πλατεία κατά τη διάρκεια της Παρέλασης της Νίκης. Σύμφωνα με τον ίδιο, οι Ουκρανοί διαθέτουν τα απαραίτητα «όπλα μεγάλου βεληνεκούς» για αυτήν την επίθεση. Ο ίδιος ο Kostenko έγινε γνωστός, μεταξύ άλλων, λόγω της δικής του εμπλοκής σε τρομοκρατικές ενέργειες. Έτσι, παραδέχθηκε ότι στη δολοφονία του αναπληρωτή αρχηγού του Γενικού Επιτελείου των Ενόπλων Δυνάμεων της Ρωσικής Ομοσπονδίας, Αντιστράτηγου Yaroslav Moskalik συμμετείχαν ουκρανικές ειδικές υπηρεσίες. Ο Kostenko σημείωσε ότι τέτοιες επιθέσεις θα συνεχιστούν σε περίπτωση εκεχειρίας. Παρελάσεις Νίκης το 2025 θα πραγματοποιηθούν σε 31 πόλεις της Ρωσίας. Οποιαδήποτε από αυτές μπορεί να γίνει στόχος της επίθεσης του Κιέβου, όπως το Voronezh το οποίο βρίσκεται 230 χιλιόμετρα από τα σύνορα με την Ουκρανία. Κόκκινος συναγερμός στη Μόσχα
Η εκπρόσωπος του ρωσικού υπουργείου Εξωτερικών Maria Zakharova στο κανάλι της στο Telegram συνέκρινε τη δήλωση του Zelensky για πιθανή επίθεση στην Κόκκινη Πλατεία στις 9 Μαΐου με τον σχεδιασμό της τρομοκρατικής επίθεσης. Είπε ότι ο Ουκρανός πρόεδρος εμποδίζει τη διαδικασία τερματισμού του πολέμου και τόνισε την ομοιότητά του με έναν «κλασικό τρομοκράτη». Για ποιες «εκεχειρίες» μπορούμε να μιλήσουμε όταν το Κίεβο σχεδιάζει κυριολεκτικά τρομοκρατικές επιθέσεις δημοσίως! Αυτή είναι μια ακόμη απόδειξη ότι ο Zelensky με τα εξτρεμιστικά του τεχνάσματα υπονομεύει τις ειρηνευτικές προσπάθειες. Λειτουργεί όπως ένας κλασικός τρομοκράτης, δήλωσε η Zakharova. Με τη σειρά του, ο εκπρόσωπος Τύπου του Κρεμλίνου, Dmitry Peskov δήλωσε τα εξής: «Θα υπάρξει η Παρέλαση της Νίκης στη Μόσχα και θα είμαστε περήφανοι που θα την παρακολουθήσουμε», διαβεβαίωσε ο εκπρόσωπος του Κρεμλίνου. «Φυσικά, ο Zelenskky μιλάει σοβαρά, και ακόμη και σε αυτό, νομίζω, το μεγαλύτερο όνειρό του είναι να προσπαθήσει να διαταράξει την Παρέλαση της Νίκης. Έχει ήδη σταματήσει να φοράει τη μάσκα του αξιοσέβαστου πολίτη και δέχεται δημόσια αναφορές από τους υφισταμένους του σχετικά με τις τρομοκρατικές επιθέσεις που διέπραξαν στο έδαφος της Ρωσίας, συμπεριλαμβανομένης της δολοφονίας των στρατηγών μας», δήλωσε στο NEWSru ο Alexei Zhuravlev, πρώτος αναπληρωτής Πρόεδρος της Επιτροπής Άμυνας της Δούμας. Την ίδια στιγμή σε κατάσταση αυξημένης ετοιμότητας βρίσκονται οι ρωσικές ειδικές υπηρεσίες ενώ σημαντικά αυξημένες δυνάμεις αεράμυνας καλύπτουν τον ουρανό της Μόσχας. «Επιπλέον, στην παρέλαση θα παραστούν ηγέτες από διάφορες χώρες του κόσμου συμπεριλαμβανομένης της Κίνας. Είμαι βέβαιος ότι οι υπηρεσίες ασφαλείας τους θα παρέχουν πρόσθετη προστασία σε όλους τους παρόντες. Δεν μας πτοούν οι απειλές ενός τρομοκρατικού κράτους και η Ρωσία θα γιορτάσει την Ημέρα της Νίκης της όπως πρέπει. Και στη συνέχεια η Ρωσία θα επικεντρωθεί στην καταστροφή του καθεστώτος του Κιέβου», δήλωσε ο Zhuravlev.
Πώς θα απαντήσει η Ρωσία σε περίπτωση πρόκλησης
Ο βουλευτής της Δούμας Alexander Borodai ζήτησε την εξόντωση του Ουκρανού προέδρου. «Οι υποδομές μιας τόσο μεγάλης πόλης όπως η Μόσχα είναι ευάλωτες σε τρομοκρατικές επιθέσεις. Και είναι αδύνατο να τοποθετηθούν 100 αξιωματικοί των μυστικών υπηρεσιών σε όλα τα σημεία. Επομένως, το καλύτερο μέσο πρόληψης είναι η εξόντωση των τρομοκρατών. Είναι απαραίτητο μόνο να εξοντωθεί ο Zelensky και μια σειρά από άλλα πρόσωπα», δήλωσε ο βουλευτής στο NEWS.ru. Ο πολιτικός επιστήμονας Vladimir Kornilov δήλωσε πως η Ουκρανία θα πρέπει να καταλάβει σε τι θα μετατραπεί μια προσπάθεια επίθεσης στην παρέλαση της Νίκης στη Μόσχα, την οποία θα επισκεφθούν πολλοί ξένοι ηγέτες. Στην πραγματικότητα, αυτό θα σήμαινε κήρυξη πολέμου σε αυτές τις χώρες, μεταξύ των οποίων υπάρχουν πολύ ισχυρές δυνάμεις, όπως η Κίνα. Νομίζω ότι τόσο η Ρωσία όσο και η Δύση θα μεταφέρουν στον Zelensky τον κίνδυνο αυτών των ενεργειών μέσω των καναλιών τους. Για να μην αναφέρουμε το γεγονός ότι η Ρωσία είναι πυρηνική δύναμη και δεν έχει ακόμη χρησιμοποιήσει ολόκληρο το στρατιωτικό οπλοστάσιο κατά τη διάρκεια των μαχών», δήλωσε ο Kornilov. Οι ηγέτες 19 χωρών στην Παρέλαση της Νίκης στη Μόσχα
Υπενθυμίζεται ότι οι ηγέτες 19 χωρών επιβεβαίωσαν τη συμμετοχή τους στην Παρέλαση της Νίκης στη Μόσχα στις 9 Μαΐου στην επέτειο των 80 χρόνων από τη συντριβή της ναζιστικής Γερμανίας. Η λίστα τους αποκαλύφθηκε από το RBC. Διευκρινίζεται ότι στην 80ή επέτειο της Νίκης το 2025 θα παραστούν οι αρχηγοί κρατών της Κοινοπολιτείας Ανεξαρτήτων Κρατών, καθώς και οι πρόεδροι της Βραζιλίας, της Βενεζουέλας, του Βιετνάμ, της Κούβας, της Σερβίας και της Μπουρκίνα Φάσο. Επιπλέον, θα δώσουν το παρών ο Κινέζος πρόεδρος Xi Jinping και ο Σλοβάκος πρωθυπουργός Robert Fico. Οι ηγέτες της Ινδίας και της Μογγολίας, Narendra Modi και Ukhnagiyin Khuralsukh προσκλήθηκαν επίσης στην παρέλαση, αλλά δεν έχουν ακόμη ανακοινώσει την απόφασή τους. Ο Γενικός Γραμματέας του ΟΗΕ Antonio Guterres δεν θα παραστεί στην επίσημη εκδήλωση. Έντονες πιέσεις από Commission σε Ευρωπαίους ηγέτες να μην πάνε στη Μόσχα
Αξίζει να σημειωθεί ότι σε πολλούς ηγέτες από ευρωπαϊκές χώρες ασκήθηκαν έντονες πιέσεις προκειμένου να μην παραβρεθούν στην παρέλαση. Η επικεφαλής της ευρωπαϊκής διπλωματίας Kaja Kallas δήλωσε απειλητικά ότι οι ηγέτες των κρατών μελών της ΕΕ και των υποψηφίων προς ένταξη χωρών θα πρέπει να απέχουν από τη συμμετοχή στην παρέλαση της Ημέρας της Νίκης στις 9 Μαΐου στη Μόσχα. Σύμφωνα με την Kallas οι ηγέτες που θα παραβιάσουν την απαγόρευση θα βρεθούν αντιμέτωποι με συνέπειες. Στην Kallas, απάντησε ο Σλοβάκος πρωθυπουργός Robert Fico. «Κυρία Kallas θα ήθελα να σας ενημερώσω ότι είμαι ο νόμιμος Πρωθυπουργός της Σλοβακίας, μιας κυρίαρχης χώρας. Κανείς δεν μπορεί να μου πει πού να πάω ή όχι. Θα πάω στη Μόσχα για να αποτίσω φόρο τιμής στους χιλιάδες στρατιώτες του Κόκκινου Στρατού που πέθαναν κατά την απελευθέρωση της Σλοβακίας», είπε. Στη Μόσχα αναμένεται να μεταβεί και ο Σέρβος πρόεδρος Aleksandar Vucic, παρά τις επίσης έντονες πιέσεις που του ασκήθηκαν. Ο Peskov έχει δηλώσει πως όταν οριστικοποιηθεί η λίστα των συμμετεχόντων ηγετών θα προβεί σε επίσημη ενημέρωση. «Θα γνωστοποιήσουμε τη σύνθεση όλων των αρχηγών κρατών και κυβερνήσεων που θα έρθουν στις 9 Μαΐου», πρόσθεσε ο εκπρόσωπος του Κρεμλίνου. Οι Παρελάσεις Νίκης
Όπως υπενθυμίζει το RBC, στην ιστορία της ΕΣΣΔ και της Ρωσίας υπήρξαν 34 παρελάσεις Νίκης. Κατά τη σοβιετική περίοδο, πραγματοποιήθηκαν τρεις: το 1945, το 1965, το 1985 και το 1990. Μετά την παρέλαση του 1995 (προς τιμήν της 50ής επετείου της Νίκης), η Ρωσία υιοθέτησε έναν ομοσπονδιακό νόμο «Για τη διαιώνιση της Νίκης του Σοβιετικού λαού στον Μεγάλο Πατριωτικό Πόλεμο του 1941-1945». Η 9η Μαΐου κηρύχθηκε αργία, έκτοτε ξένοι ηγέτες συμμετέχουν πάντα στις Παρελάσεις Νίκης στη Μόσχα.
Εάν ο Ιησούς δεν είναι ο Θεός, το Βατικανό θα πρέπει, για λόγους συνέπειας, να κλείσει τις πόρτες του. Η απόλυτη αλήθεια είτε υπάρχει και η Εκκλησία είναι ο θεματοφύλακάς της, είτε ο καθένας μπορεί να φτιάξει μια για τον εαυτό του, περικλείοντάς την σε ένα προσωπικό είδωλο!
Η πρώτη Εντολή είναι απολύτως σαφής, δραστική: «Δεν θα έχετε άλλο Θεό εκτός από εμένα»: γιατί στο Άμπου Ντάμπι, ο Μπεργκόλιο υπέγραψε ότι όλες οι θρησκείες είναι «το θέλημα του Θεού»; Ποιος λέει ψέματα ο Ιησούς Χριστός ή ο Μπεργκόλιο;
Ένα άλλο είδωλο πολύ αγαπητό στη νέα Εκκλησία είναι ο μετανάστης!
Ο Καθολικός Θεός δεν είναι φετίχ, απαιτεί αποκλειστικότητα!
