Πηγή: Il Fatto Quotidiano
Με βάση τις δημόσιες δηλώσεις του Ανώτατου Διοικητή του ΝΑΤΟ, Στρατηγού Κρίστοφερ Καβόλι, και με βάση τη γνώση μου για την επιχειρησιακή σύνταξη, συμπέρανα ότι το ΝΑΤΟ, όχι μόνο στον κυβερνοχώρο, αλλά από κάθε άποψη και τομέα, βρίσκεται ήδη σε πόλεμο με τη Ρωσία και θα χτυπήσει πρώτο. Ήδη κινητοποιεί τις δυνάμεις όλων των χωρών για την «άμυνα» που θα περιλαμβάνει ένα προληπτικό χτύπημα στη Ρωσία τόσο καταστροφικό που θα την εμποδίσει καν να απαντήσει. «Επειδή», λέει ο Καβόλι, «αν δεν πετύχουμε με το πρώτο χτύπημα, θα αντιμετωπίσουμε 15 χρόνια πολέμου φθοράς».
Από αυτή την οπτική γωνία, δεν έχει νόημα να αυταπατόμαστε. Κάποιος εκ μέρους μας αποφάσισε ότι βρισκόμαστε σε πόλεμο, και εναντίον ποιου. Έτσι, όλες οι εσωτερικές μας διακρίσεις και όλες οι επίσημες δηλώσεις των Ρώσων, που ούτε καν θα ονειρεύονταν να επιτεθούν στο ΝΑΤΟ, χάνουν το νόημά τους. Εκτός... μιας απόφασης που έχει ήδη ληφθεί το 2022 και έκτοτε βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη στη διαδικασία δόμησης δυνάμεων, συμπεριλαμβανομένων των πυρηνικών, που επιδιώκεται σε αντίθεση με τη θεμελιώδη διόρθωση πορείας που επέβαλε ο Πρόεδρος Τραμπ στη Χάγη. Στο τέλος της συνόδου κορυφής του ΝΑΤΟ, δηλώθηκε επίσημα ότι η Ρωσία δεν θεωρείται απειλή βραχυπρόθεσμα (από τώρα έως τρία χρόνια), ούτε καν μεσοπρόθεσμα (τρία έως δέκα χρόνια), αλλά, αν πραγματικά θέλαμε να το δείξουμε, μακροπρόθεσμα (πάνω από δέκα χρόνια). Αυτή η δήλωση αγνοήθηκε από τους κύριους συμμάχους και από το ίδιο το ΝΑΤΟ, οι οποίοι αντίθετα θεωρούν τη Ρωσία μόνιμο εχθρό. Ανεξάρτητα από το τι μπορεί να συμβεί σε τρία ή δέκα χρόνια, ακόμη και τι θα συμβεί στην Ουκρανία. Η Στρατιωτική Επιτροπή κυριαρχείται από αντιρωσικά αισθήματα, και ο νέος πρόεδρος ανέλαβε τη σκυτάλη υπέρ των εξοπλισμών, υπέρ του πολέμου από τον προκάτοχό του. Οι παρατηρήσεις του Ναυάρχου Κάβο Ντραγκόνε, του νέου προέδρου της Στρατιωτικής Επιτροπής, σχετικά με την πιθανότητα προληπτικού χτυπήματος κατά της Ρωσίας πρέπει να εξεταστούν σε αυτό το πλαίσιο. Προφανώς, ο ναύαρχος δεν φόρεσε καπέλο και δεν κήρυξε τον πόλεμο. Μάλιστα, κινήθηκε πολύ προσεκτικά σε ολισθηρό έδαφος, γνωρίζοντας πολύ καλά ότι εντός της Στρατιωτικής Επιτροπής, όπως και εντός του Ατλαντικού Συμβουλίου, δεν υπάρχει απολύτως καμία συναίνεση απαραίτητη για τη μετάβαση από την άμυνα και την αποτροπή στην «προληπτική» άμυνα. Αυτό μπορεί να ακούγεται καλό στην ορολογία των αδαών, αλλά στη στρατιωτική και ιδιαίτερα στη λαϊκή ορολογία, σημαίνει απλώς να επιτίθεσαι πρώτος, σε κάθε σφαίρα. Γνωρίζει πολύ καλά ότι ο υβριδικός πόλεμος είναι τέτοιος και επειδή συνδέει όλες τις διαθέσιμες μορφές. Η κυβερνο-σφαίρα, στην οποία αναφέρεται, δεν είναι απομονωμένη από τις άλλες, και η αντίδραση του αντιπάλου δεν χρειάζεται απαραίτητα να είναι η ίδια. Τα προσχήματα για πόλεμο φαίνονται άσχετα με τον πόλεμο, αλλά πάντα καταλήγουν να τον πυροδοτούν. Ο διοικητής του Maddox (της αμερικανικής στρατιωτικής μονάδας που εμπλέκεται στο περιστατικό στον Κόλπο του Τονκίν, συντ.) που πανικοβάλλεται για κάτι που δεν συνέβη δεν φαίνεται να έχει την πρόθεση να προκαλέσει κλιμάκωση του πολέμου του Βιετνάμ. Κάποιος άλλος το είχε σκεφτεί αυτό. Απλώς το περίμενε. Η διευκρίνιση του Ναυάρχου, αν και μετριοπαθής, εξυπηρετεί τον συνεχιζόμενο πόλεμο και τη στρατιωτική στάση που έχει ήδη λάβει το ΝΑΤΟ. «Θα πρέπει να δράσουμε πιο επιθετικά από τον αντίπαλό μας». Ακόμα κι αν υπάρχουν «ζητήματα νομικού πλαισίου, δικαιοδοσίας: ποιος θα το κάνει;» Πράγματι, ποιος οργανισμός ή έθνος θα επιτεθεί πρώτος; Και λόγω ποιας συγκεκριμένης απειλής; Και τι θα γίνει αν ο εχθρός είναι στην πόρτα μας; Το ΝΑΤΟ κάνει τεράστια φασαρία για φερόμενες ρωσικές κυβερνοεπιθέσεις, επιθέσεις με μη επανδρωμένα αεροσκάφη και δολιοφθορές.Όλα βγαλμένα κατευθείαν από το εγχειρίδιο των νεαρών αγγλοουκρανικών μαρμότων. Ο Κάβο Ντράγκονε αναφέρει την επιτυχία της Επιχείρησης Baltic Sentry στη Βαλτική Θάλασσα, από την οποία «δεν έχει συμβεί τίποτα. Αυτό σημαίνει ότι αυτή η αποτροπή λειτουργεί». Ή ότι οι Ρώσοι δεν ήταν υπεύθυνοι, όπως ακριβώς δεν ήταν και τα προηγούμενα χρόνια; Σε σύγκριση με τη Ρωσία, λέει ο ναύαρχος, το ΝΑΤΟ «έχει πολύ περισσότερους περιορισμούς λόγω ηθικής, νόμων και δικαιοδοσιών». Αυτό θα ίσχυε αν τους σεβόμασταν. Τι γίνεται με τις παράνομες, αθέμιτες και απρόκλητες επιχειρήσεις στα Βαλκάνια και αλλού που διεξάγονται από το 1990; «Πρέπει να αναλύσουμε πώς επιτυγχάνεται η αποτροπή: μέσω αντιποίνων ή μέσω προληπτικού χτυπήματος;» ρωτάει ο ναύαρχος. Όλοι αναρωτιόμαστε αυτό το ερώτημα, αλλά είναι πραγματικά αλήθεια ότι δεν υπάρχουν εναλλακτικές λύσεις στην αντεπίθεση και την επίθεση; Ας πάρουμε στα σοβαρά την άμυνα του ΝΑΤΟ, ξεκινώντας από την πολιτική και τον εντοπισμό του εχθρού. Του πραγματικού
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου