Πηγή: Italicum
Το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο της 18ης Δεκεμβρίου κατέληξε σε μια συντριπτική ήττα για την ηγεσία της ΕΕ. Η στάση της Επιτροπής και της Γερμανίας, η οποία προέβλεπε τη χρήση 210 δισεκατομμυρίων ευρώ σε παγωμένα ρωσικά περιουσιακά στοιχεία στην Ευρώπη για την υποστήριξη της Ουκρανίας, υπέστη ένα ηχηρό φιάσκο. Αυτό οφειλόταν στην αντίθεση όχι μόνο του Βελγίου (όπου βρίσκεται η Euroclear, ο θεματοφύλακας 185 δισεκατομμυρίων ευρώ σε ρωσικά περιουσιακά στοιχεία), αλλά και άλλων χωρών, όπως η Ιταλία, η Γαλλία, η Ουγγαρία, η Βουλγαρία, η Τσεχική Δημοκρατία, η Σλοβακία και η Μάλτα. Αυτό δημιούργησε ένα εσωτερικό ρήγμα εντός της ΕΕ, ενδεχομένως δημιουργώντας αγεφύρωτες συγκρούσεις μεταξύ των κρατών μελών με δυνητικά σημαντικές συνέπειες για το εγγύς μέλλον.
Το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο επέλεξε χρηματοδότηση ύψους 90 δισεκατομμυρίων ευρώ για τη διετή περίοδο 2026-2027, με εγγυήσεις αποκλειστικά από τον πολυετή προϋπολογισμό της ΕΕ. Για να εξασφαλιστεί η ομόφωνη ψήφος των κρατών μελών, επιτεύχθηκε συμβιβασμός, εξαιρώντας την Ουγγαρία, την Τσεχική Δημοκρατία και τη Σλοβακία από την παροχή μελλοντικών εγγυήσεων για αυτό το δάνειο. Αυτή η χρηματοδότηση θα χρηματοδοτηθεί μέσω κοινού χρέους: ένα μέτρο που αντιπροσωπεύει μια ταπεινωτική ήττα για τη Γερμανία και τις χώρες που έχουν περιορισμένη οικονομική δραστηριότητα, οι οποίες ανέκαθεν αντιτίθεντο σε οποιαδήποτε ιδέα έκδοσης ευρωομολόγων.
Η χρήση κοινού χρέους, ενώ αποτελεί εναλλακτική λύση στην κατάσχεση ρωσικών περιουσιακών στοιχείων, αντιπροσωπεύει έναν ελιγμό που ξεκίνησε η ΕΕ περιφρονώντας τα συμφέροντα του ευρωπαϊκού λαού: η ΕΕ εκδίδει ευρωομόλογα για εξοπλισμούς, αλλά ανέκαθεν αρνούνταν να δημιουργήσει κοινό χρέος για να στηρίξει τις οικονομίες και την ευημερία των ευρωπαϊκών χωρών. Επιπλέον, τα 90 δισεκατομμύρια ευρώ προστίθενται σε αυτά που παρέχονται από το ReArm Europe και τη δέσμευση που ανέλαβαν οι χώρες της ΕΕ να διαθέσουν το 5% του ΑΕΠ για επανεξοπλισμό. Η αμερικανική βιομηχανία όπλων (και οι σχετικοί τίτλοι της χρηματιστηριακής αγοράς) χρηματοδοτείται περαιτέρω με ευρωπαϊκά έξοδα.
Η άρνηση χρήσης ρωσικών περιουσιακών στοιχείων, ωστόσο, δεν έχει μετριάσει την εχθρότητα της Μόσχας προς την Ευρώπη. Τα ρωσικά περιουσιακά στοιχεία παραμένουν παγωμένα επ' αόριστον. Ο Γερμανός Καγκελάριος Μερτς δήλωσε ότι η Ουκρανία θα είναι σε θέση να αποπληρώσει το δάνειο μόνο αφού η Ρωσία αποζημιώσει για τις πολεμικές ζημιές. Εάν η Ρωσία αρνηθεί, η ΕΕ θα ασκήσει προσφυγή κατά των παγωμένων ρωσικών περιουσιακών στοιχείων ως αναγκαστική αποπληρωμή του δανείου. Εκτός από τον παράλογο ισχυρισμό ότι η ηττημένη ΕΕ-ΝΑΤΟ αναγκάζει τη νικήτρια δύναμη να πληρώσει για πολεμικές ζημιές, αυτή η δήλωση καταδεικνύει σαφώς την προθυμία της ΕΕ να παρατείνει τον πόλεμο ad libitum, μέσω της Ουκρανίας, φυσικά. Όλα αυτά βασίζονται στην παράλογη προοπτική μιας μελλοντικής κατάρρευσης της Ρωσίας, η οποία είναι εντελώς μη ρεαλιστική. Επιπλέον, η Ρωσική Κεντρική Τράπεζα έχει καταθέσει αγωγή κατά της Euroclear, απαιτώντας αποζημίωση 230 δισεκατομμυρίων ευρώ. Η Ρωσική Κεντρική Τράπεζα κατηγορεί την ΕΕ για παράνομες δραστηριότητες, ισχυριζόμενη ότι η τελευταία ήταν υπεύθυνη για την «κλοπή κυρίαρχων περιουσιακών στοιχείων», διατάσσοντας την επ' αόριστον κατάσχεσή τους. Μια εσωτερική απόφαση ευνοϊκή για τη Ρωσία δεν θα ήταν έγκυρη σε διεθνές πλαίσιο, αλλά θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί ως εργαλείο πίεσης για να προκαλέσει εχθρότητα μεταξύ των συμμάχων της Ρωσίας (Κίνα, Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, Καζακστάν κ.λπ.) προς την ΕΕ και να υπονομεύσει την αξιοπιστία του ευρώ στις διεθνείς αγορές.
Η απόφαση της Επιτροπής να χρησιμοποιήσει ρωσικά περιουσιακά στοιχεία για τη χρηματοδότηση της Ουκρανίας είχε επίσης αντιμετωπίσει εχθρότητα από τις ίδιες τις Ηνωμένες Πολιτείες. Πράγματι, το ειρηνευτικό σχέδιο 28 σημείων που πρότεινε ο Τραμπ τον Νοέμβριο όριζε ότι αυτά τα κεφάλαια θα χρησιμοποιούνταν από κοινού από τις ΗΠΑ και τη Ρωσία για την ανοικοδόμηση της Ουκρανίας. Οι ΗΠΑ, επομένως, δεν θα ανέχονταν την εκτροπή αυτών των περιουσιακών στοιχείων από την ΕΕ, η οποία, κατά την άποψη του Τραμπ, θα είχε αποφέρει σημαντικά κέρδη.
Αλλά πάνω απ 'όλα, είναι πιθανό η κοινή πίεση από τους Merz και von der Leyen στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο να υπονομεύτηκε από την προειδοποίηση του αμερικανικού οίκου αξιολόγησης Fitch, ο οποίος είχε απειλήσει την Euroclear (θυγατρική της JP Morgan) με υποβάθμιση «λόγω πιθανών προβλημάτων ρευστότητας που σχετίζονται με τα σχέδια της ΕΕ για δάνειο στην Ουκρανία». Σε ένα νεοφιλελεύθερο σύστημα, μόνο οι οικονομικές απειλές μπορούν να έχουν καθοριστικά αποτελέσματα. Και για έναν άνθρωπο των οικονομικών που έγινε πολιτικός όπως ο Merz, ο οικονομικός εκβιασμός είναι η μόνη γλώσσα που καταλαβαίνει.
Η ευρωπαϊκή βοήθεια προς την Ουκρανία, τόσο σε χρήματα όσο και σε όπλα, κατανέμεται με την πάροδο του χρόνου. Αλλά η πορεία του πολέμου αποδεικνύεται ολοένα και πιο δυσμενής για την Ουκρανία. Ο χρόνος τελειώνει και το να σπρώχνουμε την Ουκρανία σε μια εξαντλητική αντίσταση με την ελπίδα μιας αδύνατης νίκης μπορεί να οδηγήσει μόνο σε χιλιάδες ακόμη θανάτους και ατελείωτες καταστροφές, προκαλώντας τελικά την κατάρρευσή της και τη Ρωσία να επιτύχει την απόλυτη νίκη. Η ΕΕ έχει αναλάβει ηθική ευθύνη για την ανθρωπιστική καταστροφή της Ουκρανίας, με την προοπτική μιας οριστικής ήττας που θα μπορούσε να θέσει σε κίνδυνο την ίδια την ανεξαρτησία της.
Για να ξορκίσει τις αποτυχίες της, η ΕΕ τροφοδοτείται από την παράταση του πολέμου, καθυστερώντας έτσι την ίδια της την καταστροφή. Ο πόλεμος είναι επομένως το σωτήριο φάρμακο για μια ΕΕ που βρίσκεται τώρα σε κατάσταση βαθιάς κρίσης: έχουμε φτάσει σε ένα στάδιο θεραπευτικής πεισματικότητας. Και η υπομονετική ΕΕ επιβιώνει μέσα από μόνιμη κατάσταση έκτακτης ανάγκης, λογοκρισία και εσωτερική καταστολή.
Το φάντασμα της ειρήνης πλανάται πάνω από την ΕΕ. Προφανώς, για μια ΕΕ αποκομμένη από την πραγματικότητα και καταδικασμένη σε αυτοκτονία, η μόνη επιθυμητή ειρήνη θα μπορούσε να είναι αυτή του νεκροταφείου της ιστορίας όπου θα ταφεί, χωρίς κανένα ίχνος ή λύπη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου