Πηγή: Μαρτίνο Μόρα
Η δικαστική εξουσία είναι ο φύλακας του συστήματος σε οποιοδήποτε καθεστώς. Περισσότερο από ποτέ στο δημοκρατικό-πλουτοκρατικό καθεστώς, το δικό μας.
Αμέσως διαισθάνθηκε τον κίνδυνο που έθεταν οι οικογένειες του δάσους, οι οποίες επέλεξαν να επιστρέψουν στη φύση, απορρίπτοντας τον υποχρεωτικό καταναλωτισμό, αποξενώνοντας την τεχνολογία και την μαζική αστικοποίηση. Έτσι, με την ακολουθία των ειδωλολατρικών «ειδικών» (ψυχολόγων, παιδαγωγών, κοινωνικών λειτουργών), έπρεπε να παρέμβει.
Και έτσι χτύπησε, αφαιρώντας τα παιδιά από τους γονείς τους. Και απαιτώντας ψυχιατρική αξιολόγηση και για τους δύο γονείς. Αυτό το αντιυλιστικό μοντέλο επιστροφής στη φύση και την απλότητα δεν πρέπει να ακολουθηθεί. Είναι επικίνδυνο. Είναι τρελό. Αξίζει πράγματι μια ψυχιατρική αξιολόγηση.
Είναι η ίδια δικαστική εξουσία που στη Λα Σπέτσια ενέκρινε την αλλαγή φύλου ενός 13χρονου κοριτσιού (και ως εκ τούτου, ας είμαστε σαφείς, τον μη αναστρέψιμο ακρωτηριασμό των γεννητικών της οργάνων, καθιστώντας την, μεταξύ άλλων, για πάντα ανίκανη για τεκνοποίηση). Δεν ζητήθηκε ψυχιατρική αξιολόγηση για τους γονείς του δεκατριάχρονου κοριτσιού, το οποίο βρίσκεται καθ' οδόν προς το χειρουργικό μαρτύριο. Για όσους βρίσκονται στο δάσος, ναι.
Ζούμε σε έναν κόσμο που αναποδογυρίζει. Εντελώς ανάποδα. Αηδιαστικό, για να μην πω τίποτα περισσότερο.
Αλλά ας είμαστε σαφείς: αυτός δεν είναι ο κόσμος του κομμουνισμού ή του ναζισμού. Ούτε καν του φασισμού. Είναι ο δημοκρατικός-πλουτοκρατικός κόσμος της φιλελεύθερης-καπιταλιστικής Δύσης, νικήτριας δύο παγκοσμίων πολέμων και του Ψυχρού Πολέμου. Οι μάζες δεν βγαίνουν στους δρόμους για να επαινέσουν τον δικτάτορα της στιγμής. Πηγαίνουν στα εμπορικά κέντρα, με τα κινητά τηλέφωνα πάντα στο χέρι. Όποιος μιλάει για «κόκκινες ρόμπες» είναι εξίσου ψεύτης με όποιον μιλάει για επιστροφή στον «φασισμό». Είναι οι φιλελεύθερες ρόμπες του δημοκρατικού-πλουτοκρατικού συστήματος. Εν γνώσει τους ή όχι, εργάζονται ακούραστα για το Νταβός και τη Σίλικον Βάλεϊ. Όχι για τον Λένιν, τον Στάλιν, τον Χίτλερ ή τον Μουσολίνι, που είναι νεκροί και θαμμένοι.
Είναι η ίδια δικαστική εξουσία που επιτρέπει σε σοδομιστές και λεσβίες να υιοθετούν παιδιά. Χωρίς πατέρα ή χωρίς μητέρα. Που μεγαλώνουν με ένα αποκλίνον μοντέλο ερωτισμού συνεχώς μπροστά στα μάτια τους. Αλλά η οικογένεια στο δάσος, όχι. Αυτό είναι επικίνδυνο. Έχει έναν πατέρα και μια μητέρα. Και διδάσκει στα παιδιά να ζουν σε αρμονία με τη φύση, να περιφρονούν την εμφάνιση, τα υπάρχοντα, την ειδωλολατρία της τεχνολογίας. Και την σχολική κατήχηση.
Οι υπηρέτες του δημοκρατικού-πλουτοκρατικού συστήματος δεν μπορούν να το επιτρέψουν αυτό. Και παρεμβαίνουν.
Δεν θα βγούμε ποτέ από αυτό το διαστρεβλωμένο και διεφθαρμένο σύστημα μέχρι να κατανοήσουμε πλήρως τον αβυσσαλέο πνευματικό σκοταδισμό του. Που είναι αυτός της νεωτερικότητας, που έχει φτάσει στα άκρα.
Όχι κατώτερος, αλλά ανώτερος, και σε μεγάλο βαθμό, από αυτόν του ολοκληρωτισμού του εικοστού αιώνα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου