ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΚΑΙ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΖΩΗ Β
ΑΠΟΜΑΓΝΗΤΟΦΩΝΗΜΕΝΕΣ ΟΜΙΛΙΕΣ π. ΣΥΜΕΩΝ ΚΡΑΓΙΟΠΟΥΛΟΥ
Γνωρίζεις τον εαυτό σου;
Πανόραμα Θεσσαλονίκης, Γ΄ έκδοση
Κεφάλαιο Α 3
Θεολογική προσέγγιση των συγκρούσεων
Μπλοκαρισμένοι παρά τις προσπάθειές μας
Μπορεῖ κανείς ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ νὰ ἀπαλλαγεῖ ἀπὸ τὸ ὅποιο μπλοκάρισμα
Ὅπως ἔχουμε πεῖ, ἡ προσπάθειά μας εἶναι νὰ κάνουμε ἕνα μακροβούτι μέσα στην ὕπαρξή μας, γιὰ νὰ μπορέσουμε νὰ δοῦμε ὅλα τὰ παράσιτα, ὅλα αὐτὰ τὰ ξένα στοιχεία, που δημιουργούν μέσα στον ἄνθρωπο τις μή καλές ψυχολογικές καταστάσεις, καὶ ἔτσι ὁ ἄνθρωπος πάσχει, ὑποφέρει. Φθάνει μάλιστα μερικές φορές σε σημείο που τόσο πολύ μπλέκει μὲ αὐτὰ τὰ σκοτεινά πράγματα που δημιουργοῦνται μέσα του, ὥστε ὄχι μόνο δέν μπο-ρεῖ νὰ ξεμπλέξει, ἀλλά καί σκοτίζεται περισσότερο. Μπορεῖ νὰ θέλει να ξεμπλέξει, μπορεῖ νὰ προσπαθεῖ, μπορεῖ ἀκόμη καί να ζητάει βοήθεια ἀπὸ τοὺς ἄλλους, ἀλλά τελικά δεν ξεμπλέκει καὶ μένει μπερδεμένος.
Το μεγάλο κακό ποὺ ἔγινε στὴν ἀνθρωπότητα καὶ ἰδιαιτέρως στη σύγχρονη ἀνθρωπότητα, δηλαδή σ' ἐμᾶς, εἶναι τέτοιο, ὥστε, στην προσπάθειά μας να ξεμπλέξουμε τα μπλεξίματα που ὑπάρχουν μέσα μας, τα μπλέκουμε πιο πολύ. Ἂν καὶ μερικές φορές αὐτὰ μὲ ἕνα φύσημα -μέ ὅλη τη σημασία τῆς λέξεως- μποροῦν νὰ φύγουν μποροῦν μια για πάντα νὰ ἐγκαταλείψουν τὸν ἄνθρωπο, μια για πάν-τα νὰ τὸν ἀφήσουν ἤσυχο, καὶ ἔτσι νὰ ἀπαλλαγεῖ ὁ ἄνθρωπος ἀπό αὐτά καί νὰ δεῖ τὸν ἑαυτό του, νὰ βρεῖ τὸν Θεό του, νὰ βρεῖ τή χαρά του καὶ τὴν εὐτυχία του. Ἐνῶ ὅμως μπορεῖ κανείς ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ μὲ ἕνα φύσημα νὰ ἀπαλλαγεῖ ἀπό ὅλες αὐτές τις πλεκτάνες, τελικά δεν γίνεται ἔτσι. Αὐτό εἶναι το μεγάλο κακό στίς ἡμέρες μας, στα χρόνια μας.
Πῶς τὰ καταφέραμε καί... νοθεύσαμε τον χριστιανισμό
Ἀκόμη καί ὁ χριστιανισμός, ἂν ἐπιτρέπεται να πῶ ἔτσι, δὲν μᾶς βοηθάει. Θα τολμοῦσα νὰ πῶ ὅτι καί αὐτὸς ἀκόμη μπλέκει μέσα μας καί γίνεται καί αὐτὸς ἕνα μπλέξιμο. Αντί δηλαδή νὰ μᾶς ξεμπλέξει, μπλέκει καί αὐτός μέσα μας. Καί ἔτσι βλέπει κανείς σήμερα ἀνθρώπους που πιστεύουν στον Θεό, πού μελετούν, που θέλουν να θεωροῦνται κα λοί χριστιανοί, πού ἀσχολοῦνται καί με τους ἄλλους, για να τους βοηθήσουν, στην ψυχή τους ὅμως τελικά δὲν ὑπάρχει αὐτή ἡ ξαστεριά, αὐτός ὁ καθαρός οὐρανός, αὐτή ἡ καθαρότης καί ἡ ἁγνότης· καὶ δὲν εἶναι ἡ ψυχή τους ἀπλή, ὅπως βγῆκε ἀπὸ τὰ χέρια τοῦ Θεοῦ καί ὅπως βγαίνει ἀπό τήν κολυμβήθρα μετά το βάπτισμα. Τὸ ὁποῖο βάπτισμα βέβαια ἔχει δύναμη, ἐπειδή ὁ Κύριος σταυρώθηκε καὶ ἀναστήθηκε.
Λείπει λοιπόν αὐτή ἡ καλή κατάσταση. Καί παρά το ὅτι αὐτοί που θεωρούνται καλοί χριστια νοί κάνουν τοῦτο, κάνουν ἐκεῖνο, ἐνεργοῦν ἔτσι, ἐνεργοῦν ἀλλιῶς, ὁ οὐρανὸς τῆς ψυχῆς τους εἶναι βουρκωμένος καί σκοτεινιασμένος. Ὄχι μόνο δέν ὑπάρχει φεγγάρι, ἀλλὰ οὔτε ἀστέρια ὑπάρχουν, οὔτε κάν λευκά σύννεφα, ἀλλά κατάμαυρα σύννε φα, πού δημιουργοῦν ὅλη αὐτή τήν ἄσχημη κατάσταση. Ὄχι βέβαια γιατί φταίει ὁ χριστιανισμός -εἶπα προηγουμένως ὅτι καί ὁ χριστιανισμός ἀκό-μη δέν βοηθάει τούς σύγχρονους ἀνθρώπους– ἀλλά ἐπειδή -πῶς τὰ καταφέραμε!- τὸν νοθεύσαμε και αὐτόν. Πῶς τα καταφέραμε καὶ τὸν κάναμε καί τον χριστιανισμό ἕνα ἀνθρώπινο κατασκεύασμα καί προσπαθοῦμε κατά ἕναν ἀνθρώπινο τρόπο να ἀπαλλαγοῦμε ἀπό ὅλα αὐτά τα μπλεξίματα πού ὑπάρχουν μέσα μας. Δεν γίνεται ὅμως ἔτσι.
Για να μιλήσουμε πιο συγκεκριμένα. Ὁ χρι-στιανισμός τῆς Δύσεως ξεκίνησε κατ' ἀρχήν ἀπό τὸν ἱερό Αὐγουστίνο, ἀλλά μετά μπλέχτηκε μέσα στη σχολαστική θεολογία τοῦ Θωμᾶ Ἀκινάτη, αὐξήθηκε –ὅπως λένε μεγάλοι θεολόγοι κύρους-διαδόθηκε, καλλιεργήθηκε κατά τέτοιον τρόπο καί ἔφθασε σε τέτοιο σημεῖο, πού ἀντί νὰ ἐλευθερώνει τὸν ἄνθρωπο, τὸν ὑποδουλώνει καὶ τὸν μπλοκάρει πιο πολύ. Καί τελικά, ἐνῶ ὁ ἄνθρωπος εἶναι χρι-στιανός, ἐνῶ πιστεύει στο Εὐαγγέλιο, ἐνῶ πιστεύει στὸν Ἰησοῦ Χριστό, ἐνῶ ἐξομολογεῖται καί κοινωνεῖ, εἶναι μπλοκαρισμένος. Εἴμαστε δηλαδή –ὅπως λένε σήμερα μεγάλοι ὀρθόδοξοι θεολόγοι κύρους, ποὺ ἐρευνοῦν τὰ πράγματα στηριζόμενοι στούς πατέρες τῆς Ἐκκλησίας- πιο πολύ ἐπηρεασμένοι ἀπὸ τὸ πνεῦμα τοῦ δυτικοῦ χριστιανισμοῦ, ποὺ τὸν λέμε ἴσως καὶ χριστιανικό πολιτισμό, παρά ἀπό τὸν χριστιανισμό τοῦ Εὐαγγελίου καὶ τῶν πατέρων· ἀπὸ τὸν χριστιανισμό ἐκεῖνο ποὺ λυτρώνει ἀληθινά τὸν ἄνθρωπο, πού καθαρίζει τὸν ἄνθρωπο καί τόν ἀπαλλάσσει ἀπό ὅλα αὐτά τά παράσιτα, ἀπό τίς πλεκτάνες αὐτές καὶ τὸν κάνει ἁγνό καί καθαρό.
Καί νομίζω ὅτι ἴσως κάτι πρέπει να κάνουμε ὅλοι μας, λίγο ὁ ἕνας, λίγο ὁ ἄλλος, ἀλληλοβοηθούμενοι, για να μπορέσουμε να ξεφύγουμε ἀπό τήν ἐπήρεια τοῦ δυτικοῦ χριστιανισμοῦ, ὁ ὁποῖος, σε τελευταία ἀνάλυση, εἶναι ἀνθρώπινο κατασκεύασμα καὶ ὄχι Εὐαγγέλιο-ἀποκάλυψη τοῦ Θεοῦ καί χάρη Θεοῦ.
Νὰ ἀνοίξει ἡ ψυχή μας στὸ πνεῦμα τῶν πατέρων τῆς Ἐκκλησίας
Ὅταν διαβάζει κανείς τούς νηπτικούς πατέρες, πού εἰδικότερα ἀσχολήθηκαν με τα προβλήματα τῆς ψυχῆς τοῦ ἀνθρώπου, καί προσπαθεῖ νὰ μπεῖ μέσα στο πνεῦμα τους, βλέπει αὐτή τήν ἄνεση, αὐτή τήν ἁπλότητα, πού δημιουργείται μέσα στην ψυχή τοῦ ἀνθρώπου ἀπό τή χάρη τοῦ Θεοῦ. Αἰσθάνεται αὐτό τό φύσημα, τὸ ὁποῖο ἐξαφανίζει ὅλα αὐτά πού προκαλεῖ ὁ δυτικός χριστιανισμός, τὸ ἀνθρώπινο αὐτό κατασκεύασμα· ὅλες αὐτές τις πλεκτάνες, ὅλα αὐτὰ τὰ μαῦρα καί σκοτεινά πράγ ματα πού δημιουργεί στην ψυχή τοῦ ἀνθρώπου αὐτοῦ τοῦ εἴδους ὁ χριστιανισμός.
Καί εἶναι –τί νὰ πεῖ κανείς;- δυστύχημα το ὅτι, ἐνῶ τὸ Εὐαγγέλιο εἶναι στα χέρια μας, ἐνῶ οἱ πατέρες –οἱ νηπτικοί, οἱ ἀσκητικοί, οἱ μυστικοί αὐτοί πατέρες, οἱ μεγάλοι καί οἱ μικρότεροι, ἄν ἐπιτρέπεται νὰ ποῦμε ἔτσι- εἶναι στα χέρια μας, στη διάθεσή μας, καθώς τὰ ἔργα τους εἶναι γραμμένα στη γλώσσα μας, ἐν τούτοις ή χριστιανική μας ζωή, αὐτό τό ὁποῖο προσπαθοῦμε νὰ ζήσουμε, πάρα πολύ λίγο ἐπηρεάζεται γιὰ νὰ μὴν πῶ ὅτι δὲν ἐπηρεάζεται καθόλου- ἀπό τὸ πνεῦμα τὸ δικό τους, ἀπό τά βιώματα τα δικά τους. Επηρεάζεται ἀπό χίλια δυό ἄλλα πράγματα, ἀπό ἕνα σωρό ἄλλα πράγματα, καί ὄχι ἀπό τὸ δικό τους πνεῦμα. Καί εἶναι αὐτό μεγάλο δυστύχημα για τους χριστιανούς τῶν ἡμερῶν μας.
Γι' αὐτό εἶπα πιό μπροστά ὅτι πρέπει κάτι να κάνουμε ὅλοι μας –καί ἐμεῖς οἱ κληρικοί καί ἐσεῖς οἱ λαϊκοί, καί ὅσοι ξέρουμε περισσότερα καί ὅσοι ξέρουμε λιγότερα- για να βοηθηθοῦμε, ὥστε νά ἀρχίσει ὁ ἑαυτός μας λίγο-λίγο, λίγο-λίγο νὰ ἀνοίγε-ται σ' αὐτό τό πνεῦμα ποὺ ξεκίνησε ἀπό ἐκεῖ, ἀπό τὸ Εὐαγγέλιο, ἀπό τούς πατέρες, καί ἔφθασε ὥς τίς ἡμέρες μας, καὶ τὸ ὁποῖο ὑπάρχει καί σήμερα, ὅπου ὑπάρχει. Νὰ ἀνοίξει ἡ ψυχή μας, γιὰ νὰ μπεῖ αὐτό τό ἀεράκι, ἄς τὸ πῶ ἔτσι, πού μόλις φυσήξει, θα φύγει ὁ σκοτεινός καπνός που δημιουργεῖ ὁ λανθασμένος χριστιανισμός.
Τι πνευματική ζωή να παραδώσει κανείς σήμερα;
Το θέμα λοιπόν δὲν εἶναι μόνο ὅτι εἶναι τόσο μπερδεμένα σήμερα τα πράγματα και τόσο σκοτει να, το θέμα δέν εἶναι μόνο ὅτι, για πολλούς καὶ διαφόρους λόγους, εἶναι τόσο μπλοκαρισμένος ὁ σύγχρονος ἄνθρωπος, ἀλλά καί ὅτι ὁ χριστιανι σμός, τὸ πνεῦμα τὸ χριστιανικό πού ἐπικρατεῖ σήμερα, δέν μπορεῖ νὰ τὸν ξεμπλοκάρει θὰ ἔλεγε κανείς ὅτι τὸν μπλοκάρει ἀκόμη πιο πολύ. Μάλιστα, καὶ αὐτός ὁ ἴδιος ὁ χριστιανισμός ἐγκλωβίζεται ἐκεῖ μέσα, στα μπλοκαρίσματα αὐτὰ τοῦ ἀνθρώπου, ὅπως εἶπαμε.
Καί τελικά, βλέπετε, δέν μποροῦμε σήμερα να ποῦμε ὅτι μποροῦμε νὰ δοῦμε στον ἑαυτό μας αὐτὴ τὴν ἁπλότητα, την καθαρότητα, την ξεμπλο καρισμένη κατάσταση πού δημιουργεῖ ἡ χάρη τοῦ Θεοῦ, οὔτε ὅτι μπορούμε να συναντήσουμε γύρω μας χριστιανούς στούς ὁποίους ὑπάρχει μια τέτοια κατάσταση. Αντί αὐτῶν, βρίσκουμε ἐδῶ τοῦτο, ἐκεῖ τὸ ἄλλο ἄλλου πνεύματος δηλαδή πράγματα. Καί τελικά, ψευτίζουμε τον χριστιανισμό, ψευτίζουμε καί τούς ἑαυτούς μας.
Καί στα καημένα τα παιδιά, στη νέα γενιά πού ἔρχεται πίσω ἀπό μᾶς, ἀντί νά τούς μεταδώ σουμε ἀληθινά πνευματικά βιώματα, τούς παραδίδουμε τα μπλοκαρίσματά μας, τα μπερδεμένα αὐτά πράγματα. Δὲν θὰ τοὺς μεταδώσουμε λόγια, διότι με τα λόγια δεν βγαίνει τίποτε. Αὐτή εἶναι ἡ παρά δοση μέσα στην Εκκλησία: παραδίδει κανείς ζωή στον ἄλλο. Αλλά τί ζωή να παραδώσει κανείς σήμερα; Δὲν ἔχει ἀληθινή ζωή να παραδώσει και πα-ραδίδει αὐτὰ τὰ μπερδεμένα πράγματα· καὶ παίρνουν καὶ οἱ νέοι αὐτά, καὶ ἔτσι συνεχῶς ὅλο καί πρός το χειρότερο πηγαίνει ή χριστιανική ζωή.
Ἐδῶ τώρα δέν μιλοῦμε για τους ἀνθρώπους ἐκείνους πού δέν θέλουν να πιστέψουν, πού δέν θέλουν να παραδεχθοῦν τὸν Θεό. Ὅ,τι θέλουν ἐκεῖνοι ἄς κάνουν, ἀφοῦ ἔτσι νομίζουν. Μιλούμε γιά τούς χριστιανούς, γι' αὐτούς οἱ ὁποῖοι πιστεύουν, γι' αὐτοὺς οἱ ὁποῖοι θέλουν και προσπαθοῦν νὰ εἶναι ἀληθινοί χριστιανοί, ὅμως τελικά δέν τά κα- ταφέρνουν.
Θα συνεχίσουμε, καὶ ἄς ἐλπίσουμε ὅτι κάτι καλό θὰ βγεῖ τελικά.
15-11-1970
Ὅταν κανείς εἶναι μονάδα μέσα στη δημιουργία τοῦ Θεοῦ, μέσα στήν ἀνθρωπότητα, τότε εἶναι ἄτομο καὶ εἶναι ἔξω ἀπό τή σεσωσμένη κατάσταση που δημιούργησε ὁ Θεός· εἶναι ἔξω ἀπὸ τὴν ἐν Χριστῷ ἀληθινή ζωή.
Θεολογική προσέγγιση των συγκρούσεων
Μπλοκαρισμένοι παρά τις προσπάθειές μας
Μπορεῖ κανείς ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ νὰ ἀπαλλαγεῖ ἀπὸ τὸ ὅποιο μπλοκάρισμα
Ὅπως ἔχουμε πεῖ, ἡ προσπάθειά μας εἶναι νὰ κάνουμε ἕνα μακροβούτι μέσα στην ὕπαρξή μας, γιὰ νὰ μπορέσουμε νὰ δοῦμε ὅλα τὰ παράσιτα, ὅλα αὐτὰ τὰ ξένα στοιχεία, που δημιουργούν μέσα στον ἄνθρωπο τις μή καλές ψυχολογικές καταστάσεις, καὶ ἔτσι ὁ ἄνθρωπος πάσχει, ὑποφέρει. Φθάνει μάλιστα μερικές φορές σε σημείο που τόσο πολύ μπλέκει μὲ αὐτὰ τὰ σκοτεινά πράγματα που δημιουργοῦνται μέσα του, ὥστε ὄχι μόνο δέν μπο-ρεῖ νὰ ξεμπλέξει, ἀλλά καί σκοτίζεται περισσότερο. Μπορεῖ νὰ θέλει να ξεμπλέξει, μπορεῖ νὰ προσπαθεῖ, μπορεῖ ἀκόμη καί να ζητάει βοήθεια ἀπὸ τοὺς ἄλλους, ἀλλά τελικά δεν ξεμπλέκει καὶ μένει μπερδεμένος.
Το μεγάλο κακό ποὺ ἔγινε στὴν ἀνθρωπότητα καὶ ἰδιαιτέρως στη σύγχρονη ἀνθρωπότητα, δηλαδή σ' ἐμᾶς, εἶναι τέτοιο, ὥστε, στην προσπάθειά μας να ξεμπλέξουμε τα μπλεξίματα που ὑπάρχουν μέσα μας, τα μπλέκουμε πιο πολύ. Ἂν καὶ μερικές φορές αὐτὰ μὲ ἕνα φύσημα -μέ ὅλη τη σημασία τῆς λέξεως- μποροῦν νὰ φύγουν μποροῦν μια για πάντα νὰ ἐγκαταλείψουν τὸν ἄνθρωπο, μια για πάν-τα νὰ τὸν ἀφήσουν ἤσυχο, καὶ ἔτσι νὰ ἀπαλλαγεῖ ὁ ἄνθρωπος ἀπό αὐτά καί νὰ δεῖ τὸν ἑαυτό του, νὰ βρεῖ τὸν Θεό του, νὰ βρεῖ τή χαρά του καὶ τὴν εὐτυχία του. Ἐνῶ ὅμως μπορεῖ κανείς ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ μὲ ἕνα φύσημα νὰ ἀπαλλαγεῖ ἀπό ὅλες αὐτές τις πλεκτάνες, τελικά δεν γίνεται ἔτσι. Αὐτό εἶναι το μεγάλο κακό στίς ἡμέρες μας, στα χρόνια μας.
Πῶς τὰ καταφέραμε καί... νοθεύσαμε τον χριστιανισμό
Ἀκόμη καί ὁ χριστιανισμός, ἂν ἐπιτρέπεται να πῶ ἔτσι, δὲν μᾶς βοηθάει. Θα τολμοῦσα νὰ πῶ ὅτι καί αὐτὸς ἀκόμη μπλέκει μέσα μας καί γίνεται καί αὐτὸς ἕνα μπλέξιμο. Αντί δηλαδή νὰ μᾶς ξεμπλέξει, μπλέκει καί αὐτός μέσα μας. Καί ἔτσι βλέπει κανείς σήμερα ἀνθρώπους που πιστεύουν στον Θεό, πού μελετούν, που θέλουν να θεωροῦνται κα λοί χριστιανοί, πού ἀσχολοῦνται καί με τους ἄλλους, για να τους βοηθήσουν, στην ψυχή τους ὅμως τελικά δὲν ὑπάρχει αὐτή ἡ ξαστεριά, αὐτός ὁ καθαρός οὐρανός, αὐτή ἡ καθαρότης καί ἡ ἁγνότης· καὶ δὲν εἶναι ἡ ψυχή τους ἀπλή, ὅπως βγῆκε ἀπὸ τὰ χέρια τοῦ Θεοῦ καί ὅπως βγαίνει ἀπό τήν κολυμβήθρα μετά το βάπτισμα. Τὸ ὁποῖο βάπτισμα βέβαια ἔχει δύναμη, ἐπειδή ὁ Κύριος σταυρώθηκε καὶ ἀναστήθηκε.
Λείπει λοιπόν αὐτή ἡ καλή κατάσταση. Καί παρά το ὅτι αὐτοί που θεωρούνται καλοί χριστια νοί κάνουν τοῦτο, κάνουν ἐκεῖνο, ἐνεργοῦν ἔτσι, ἐνεργοῦν ἀλλιῶς, ὁ οὐρανὸς τῆς ψυχῆς τους εἶναι βουρκωμένος καί σκοτεινιασμένος. Ὄχι μόνο δέν ὑπάρχει φεγγάρι, ἀλλὰ οὔτε ἀστέρια ὑπάρχουν, οὔτε κάν λευκά σύννεφα, ἀλλά κατάμαυρα σύννε φα, πού δημιουργοῦν ὅλη αὐτή τήν ἄσχημη κατάσταση. Ὄχι βέβαια γιατί φταίει ὁ χριστιανισμός -εἶπα προηγουμένως ὅτι καί ὁ χριστιανισμός ἀκό-μη δέν βοηθάει τούς σύγχρονους ἀνθρώπους– ἀλλά ἐπειδή -πῶς τὰ καταφέραμε!- τὸν νοθεύσαμε και αὐτόν. Πῶς τα καταφέραμε καὶ τὸν κάναμε καί τον χριστιανισμό ἕνα ἀνθρώπινο κατασκεύασμα καί προσπαθοῦμε κατά ἕναν ἀνθρώπινο τρόπο να ἀπαλλαγοῦμε ἀπό ὅλα αὐτά τα μπλεξίματα πού ὑπάρχουν μέσα μας. Δεν γίνεται ὅμως ἔτσι.
Για να μιλήσουμε πιο συγκεκριμένα. Ὁ χρι-στιανισμός τῆς Δύσεως ξεκίνησε κατ' ἀρχήν ἀπό τὸν ἱερό Αὐγουστίνο, ἀλλά μετά μπλέχτηκε μέσα στη σχολαστική θεολογία τοῦ Θωμᾶ Ἀκινάτη, αὐξήθηκε –ὅπως λένε μεγάλοι θεολόγοι κύρους-διαδόθηκε, καλλιεργήθηκε κατά τέτοιον τρόπο καί ἔφθασε σε τέτοιο σημεῖο, πού ἀντί νὰ ἐλευθερώνει τὸν ἄνθρωπο, τὸν ὑποδουλώνει καὶ τὸν μπλοκάρει πιο πολύ. Καί τελικά, ἐνῶ ὁ ἄνθρωπος εἶναι χρι-στιανός, ἐνῶ πιστεύει στο Εὐαγγέλιο, ἐνῶ πιστεύει στὸν Ἰησοῦ Χριστό, ἐνῶ ἐξομολογεῖται καί κοινωνεῖ, εἶναι μπλοκαρισμένος. Εἴμαστε δηλαδή –ὅπως λένε σήμερα μεγάλοι ὀρθόδοξοι θεολόγοι κύρους, ποὺ ἐρευνοῦν τὰ πράγματα στηριζόμενοι στούς πατέρες τῆς Ἐκκλησίας- πιο πολύ ἐπηρεασμένοι ἀπὸ τὸ πνεῦμα τοῦ δυτικοῦ χριστιανισμοῦ, ποὺ τὸν λέμε ἴσως καὶ χριστιανικό πολιτισμό, παρά ἀπό τὸν χριστιανισμό τοῦ Εὐαγγελίου καὶ τῶν πατέρων· ἀπὸ τὸν χριστιανισμό ἐκεῖνο ποὺ λυτρώνει ἀληθινά τὸν ἄνθρωπο, πού καθαρίζει τὸν ἄνθρωπο καί τόν ἀπαλλάσσει ἀπό ὅλα αὐτά τά παράσιτα, ἀπό τίς πλεκτάνες αὐτές καὶ τὸν κάνει ἁγνό καί καθαρό.
Καί νομίζω ὅτι ἴσως κάτι πρέπει να κάνουμε ὅλοι μας, λίγο ὁ ἕνας, λίγο ὁ ἄλλος, ἀλληλοβοηθούμενοι, για να μπορέσουμε να ξεφύγουμε ἀπό τήν ἐπήρεια τοῦ δυτικοῦ χριστιανισμοῦ, ὁ ὁποῖος, σε τελευταία ἀνάλυση, εἶναι ἀνθρώπινο κατασκεύασμα καὶ ὄχι Εὐαγγέλιο-ἀποκάλυψη τοῦ Θεοῦ καί χάρη Θεοῦ.
Νὰ ἀνοίξει ἡ ψυχή μας στὸ πνεῦμα τῶν πατέρων τῆς Ἐκκλησίας
Ὅταν διαβάζει κανείς τούς νηπτικούς πατέρες, πού εἰδικότερα ἀσχολήθηκαν με τα προβλήματα τῆς ψυχῆς τοῦ ἀνθρώπου, καί προσπαθεῖ νὰ μπεῖ μέσα στο πνεῦμα τους, βλέπει αὐτή τήν ἄνεση, αὐτή τήν ἁπλότητα, πού δημιουργείται μέσα στην ψυχή τοῦ ἀνθρώπου ἀπό τή χάρη τοῦ Θεοῦ. Αἰσθάνεται αὐτό τό φύσημα, τὸ ὁποῖο ἐξαφανίζει ὅλα αὐτά πού προκαλεῖ ὁ δυτικός χριστιανισμός, τὸ ἀνθρώπινο αὐτό κατασκεύασμα· ὅλες αὐτές τις πλεκτάνες, ὅλα αὐτὰ τὰ μαῦρα καί σκοτεινά πράγ ματα πού δημιουργεί στην ψυχή τοῦ ἀνθρώπου αὐτοῦ τοῦ εἴδους ὁ χριστιανισμός.
Καί εἶναι –τί νὰ πεῖ κανείς;- δυστύχημα το ὅτι, ἐνῶ τὸ Εὐαγγέλιο εἶναι στα χέρια μας, ἐνῶ οἱ πατέρες –οἱ νηπτικοί, οἱ ἀσκητικοί, οἱ μυστικοί αὐτοί πατέρες, οἱ μεγάλοι καί οἱ μικρότεροι, ἄν ἐπιτρέπεται νὰ ποῦμε ἔτσι- εἶναι στα χέρια μας, στη διάθεσή μας, καθώς τὰ ἔργα τους εἶναι γραμμένα στη γλώσσα μας, ἐν τούτοις ή χριστιανική μας ζωή, αὐτό τό ὁποῖο προσπαθοῦμε νὰ ζήσουμε, πάρα πολύ λίγο ἐπηρεάζεται γιὰ νὰ μὴν πῶ ὅτι δὲν ἐπηρεάζεται καθόλου- ἀπό τὸ πνεῦμα τὸ δικό τους, ἀπό τά βιώματα τα δικά τους. Επηρεάζεται ἀπό χίλια δυό ἄλλα πράγματα, ἀπό ἕνα σωρό ἄλλα πράγματα, καί ὄχι ἀπό τὸ δικό τους πνεῦμα. Καί εἶναι αὐτό μεγάλο δυστύχημα για τους χριστιανούς τῶν ἡμερῶν μας.
Γι' αὐτό εἶπα πιό μπροστά ὅτι πρέπει κάτι να κάνουμε ὅλοι μας –καί ἐμεῖς οἱ κληρικοί καί ἐσεῖς οἱ λαϊκοί, καί ὅσοι ξέρουμε περισσότερα καί ὅσοι ξέρουμε λιγότερα- για να βοηθηθοῦμε, ὥστε νά ἀρχίσει ὁ ἑαυτός μας λίγο-λίγο, λίγο-λίγο νὰ ἀνοίγε-ται σ' αὐτό τό πνεῦμα ποὺ ξεκίνησε ἀπό ἐκεῖ, ἀπό τὸ Εὐαγγέλιο, ἀπό τούς πατέρες, καί ἔφθασε ὥς τίς ἡμέρες μας, καὶ τὸ ὁποῖο ὑπάρχει καί σήμερα, ὅπου ὑπάρχει. Νὰ ἀνοίξει ἡ ψυχή μας, γιὰ νὰ μπεῖ αὐτό τό ἀεράκι, ἄς τὸ πῶ ἔτσι, πού μόλις φυσήξει, θα φύγει ὁ σκοτεινός καπνός που δημιουργεῖ ὁ λανθασμένος χριστιανισμός.
Τι πνευματική ζωή να παραδώσει κανείς σήμερα;
Το θέμα λοιπόν δὲν εἶναι μόνο ὅτι εἶναι τόσο μπερδεμένα σήμερα τα πράγματα και τόσο σκοτει να, το θέμα δέν εἶναι μόνο ὅτι, για πολλούς καὶ διαφόρους λόγους, εἶναι τόσο μπλοκαρισμένος ὁ σύγχρονος ἄνθρωπος, ἀλλά καί ὅτι ὁ χριστιανι σμός, τὸ πνεῦμα τὸ χριστιανικό πού ἐπικρατεῖ σήμερα, δέν μπορεῖ νὰ τὸν ξεμπλοκάρει θὰ ἔλεγε κανείς ὅτι τὸν μπλοκάρει ἀκόμη πιο πολύ. Μάλιστα, καὶ αὐτός ὁ ἴδιος ὁ χριστιανισμός ἐγκλωβίζεται ἐκεῖ μέσα, στα μπλοκαρίσματα αὐτὰ τοῦ ἀνθρώπου, ὅπως εἶπαμε.
Καί τελικά, βλέπετε, δέν μποροῦμε σήμερα να ποῦμε ὅτι μποροῦμε νὰ δοῦμε στον ἑαυτό μας αὐτὴ τὴν ἁπλότητα, την καθαρότητα, την ξεμπλο καρισμένη κατάσταση πού δημιουργεῖ ἡ χάρη τοῦ Θεοῦ, οὔτε ὅτι μπορούμε να συναντήσουμε γύρω μας χριστιανούς στούς ὁποίους ὑπάρχει μια τέτοια κατάσταση. Αντί αὐτῶν, βρίσκουμε ἐδῶ τοῦτο, ἐκεῖ τὸ ἄλλο ἄλλου πνεύματος δηλαδή πράγματα. Καί τελικά, ψευτίζουμε τον χριστιανισμό, ψευτίζουμε καί τούς ἑαυτούς μας.
Καί στα καημένα τα παιδιά, στη νέα γενιά πού ἔρχεται πίσω ἀπό μᾶς, ἀντί νά τούς μεταδώ σουμε ἀληθινά πνευματικά βιώματα, τούς παραδίδουμε τα μπλοκαρίσματά μας, τα μπερδεμένα αὐτά πράγματα. Δὲν θὰ τοὺς μεταδώσουμε λόγια, διότι με τα λόγια δεν βγαίνει τίποτε. Αὐτή εἶναι ἡ παρά δοση μέσα στην Εκκλησία: παραδίδει κανείς ζωή στον ἄλλο. Αλλά τί ζωή να παραδώσει κανείς σήμερα; Δὲν ἔχει ἀληθινή ζωή να παραδώσει και πα-ραδίδει αὐτὰ τὰ μπερδεμένα πράγματα· καὶ παίρνουν καὶ οἱ νέοι αὐτά, καὶ ἔτσι συνεχῶς ὅλο καί πρός το χειρότερο πηγαίνει ή χριστιανική ζωή.
Ἐδῶ τώρα δέν μιλοῦμε για τους ἀνθρώπους ἐκείνους πού δέν θέλουν να πιστέψουν, πού δέν θέλουν να παραδεχθοῦν τὸν Θεό. Ὅ,τι θέλουν ἐκεῖνοι ἄς κάνουν, ἀφοῦ ἔτσι νομίζουν. Μιλούμε γιά τούς χριστιανούς, γι' αὐτούς οἱ ὁποῖοι πιστεύουν, γι' αὐτοὺς οἱ ὁποῖοι θέλουν και προσπαθοῦν νὰ εἶναι ἀληθινοί χριστιανοί, ὅμως τελικά δέν τά κα- ταφέρνουν.
Θα συνεχίσουμε, καὶ ἄς ἐλπίσουμε ὅτι κάτι καλό θὰ βγεῖ τελικά.
15-11-1970
Ὅταν κανείς εἶναι μονάδα μέσα στη δημιουργία τοῦ Θεοῦ, μέσα στήν ἀνθρωπότητα, τότε εἶναι ἄτομο καὶ εἶναι ἔξω ἀπό τή σεσωσμένη κατάσταση που δημιούργησε ὁ Θεός· εἶναι ἔξω ἀπὸ τὴν ἐν Χριστῷ ἀληθινή ζωή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου