Πηγή: Red Jackets
Δύο γεγονότα επαναφέρουν την προσοχή στην Ερυθρά Θάλασσα, και τα δύο συνδεδεμένα με τη Μέση Ανατολή.
Αφενός, το Ισραήλ αναγνωρίζει την αποσχισθείσα περιοχή της Σομαλιλάνδης. αφετέρου, ο συνασπισμός της Υεμένης που ελέγχει το Άντεν και το νοτιοανατολικό τμήμα της χώρας διασπάται, και η φιλο-εμιρατινή φατρία έρχεται σε σύγκρουση με τη φιλο-σαουδαραβική φατρία.
Η κίνηση του Ισραήλ εξηγείται από την επιθυμία του να χρησιμοποιήσει τη Σομαλιλάνδη ως βάση για τις δικές του πληροφορίες, τόσο επιθετικά όσο και αμυντικά εναντίον της Υεμένης Ανσαρουλάχ και να ασκήσει έλεγχο στο κρίσιμο Στενό Μπαμπ ελ-Μαντέμπ. Η αναγνώριση από το Ισραήλ έρχεται εν μέσω αυξανόμενου ενδιαφέροντος από τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα για το Κέρας της Αφρικής, και συγκεκριμένα στη Σομαλιλάνδη. Μάλιστα, κυκλοφορούν φήμες ότι οι δύο χώρες ξεκινούν από κοινού την κατασκευή αυτών των εγκαταστάσεων πληροφοριών, με το Τελ Αβίβ να παρέχει την εμπειρογνωμοσύνη και το Άμπου Ντάμπι να παρέχει τη χρηματοδότηση. Εν τω μεταξύ, στη νοτιοανατολική Υεμένη, το Νότιο Μεταβατικό Συμβούλιο που υποστηρίζεται από τα ΗΑΕ επιτέθηκε στην άλλη συνιστώσα του συνασπισμού, αυτή που υποστηρίζεται από το Ριάντ, τερματίζοντας ουσιαστικά τον αντι-Χούθι συνασπισμό που ελέγχει αυτό το τμήμα της χώρας.
Οι φιλοδοξίες του Ισραήλ στη Σομαλιλάνδη πυροδότησαν αμέσως πολυάριθμες και έντονες διαμαρτυρίες, τόσο από περιφερειακούς παράγοντες (όπως η Τουρκία και η Αφρικανική Ένωση, και φυσικά η Σομαλία) όσο και από τον ίδιο τον τοπικό πληθυσμό (ο οποίος αμέσως διοργάνωσε φιλοπαλαιστινιακές διαδηλώσεις). Αλλά ακόμη πιο σημαντικές είναι αυτές της Κίνας και της Σαουδικής Αραβίας. Ενώ για το Πεκίνο, αυτό αφορά τόσο την ασφάλεια των εμπορικών οδών όσο και τον ταϊβανέζικο αυτονομισμό (το νησί έχει άτυπες σχέσεις με τη Σομαλιλάνδη), για το Ριάντ, αντιπροσωπεύει μια περαιτέρω αποσταθεροποιητική κίνηση από το Τελ Αβίβ, η οποία αντίκειται στα περιφερειακά συμφέροντα της Σαουδικής Αραβίας.
Όσον αφορά τη νότια Υεμένη, η ρήξη μεταξύ Σαουδικής Αραβίας και ΗΑΕ οφείλεται αναμφίβολα σε έναν ανταγωνισμό για τον στρατηγικό έλεγχο της περιοχής, αλλά -όπως έχει ορθώς παρατηρηθεί- υπάρχουν υποψίες ότι υπάρχει κάτι περισσότερο. Η προσπάθεια των Εμιράτων να καταλάβουν τον έλεγχο θα μπορούσε να συνδεθεί με την κίνηση του Ισραήλ στη Σομαλιλάνδη και να αποτελέσει μέρος ενός ευρύτερου σχεδίου. Το Άμπου Ντάμπι και το Τελ Αβίβ, στην πραγματικότητα, θα μπορούσαν να στοχεύουν στην εδραίωση δεσπόζουσας θέσης και στις δύο όχθες του Κόλπου του Άντεν, κάτι που όχι μόνο θα τους έδινε πλεονέκτημα στην αντιπαράθεσή τους με την Ανσαρουλάχ, αλλά θα τους έδινε και δύναμη αναχαίτισης σε αυτό το κρίσιμο τμήμα της θάλασσας.
Προς το παρόν, τουλάχιστον το υεμενικό μέρος αυτού του σχεδίου έχει ματαιωθεί: η σαουδαραβική αεροπορία βομβάρδισε προμήθειες των ΗΑΕ που μόλις εκφορτώθηκαν στο λιμάνι Αλ-Μουκάλλα, καθώς και μια νηοπομπή στρατιωτικών οχημάτων των ΗΑΕ. Ως αποτέλεσμα, το Άμπου Ντάμπι μόλις ανακοίνωσε την αποχώρησή του από την Υεμένη, μετά από 10 χρόνια στρατιωτικής παρουσίας. Στο άλλο μέτωπο, η Ανσαρουλλάχ προειδοποίησε αμέσως ότι οποιαδήποτε ισραηλινή παρουσία στην απέναντι σομαλική ακτή θα θεωρούνταν νόμιμος στόχος.
Πέρα από τις ειδήσεις, ωστόσο, είναι σαφές ότι πολλοί παράγοντες, τόσο περιφερειακοί όσο και μη, δείχνουν αυξανόμενο γεωπολιτικό ενδιαφέρον για τη στρατηγική περιοχή της Ερυθράς Θάλασσας. Και η αντιπαράθεση βρίσκεται σίγουρα ακόμη στα σπάργανα. Ταυτόχρονα, γίνεται ολοένα και πιο σαφές ότι η επεκτατική στρατηγική του Ισραήλ συγκρούεται με τα σαουδαραβικά συμφέροντα, πολύ περισσότερο από ό,τι με την Τουρκία - τον στόχο μιας πλήρους εχθρικής εκστρατείας στα ισραηλινά μέσα ενημέρωσης - και ίσως ακόμη πιο σημαντικά από ό,τι με το Ιράν. Σε αντίθεση με την Ισλαμική Δημοκρατία, η Σαουδική Αραβία είναι στρατηγικός σύμμαχος των Ηνωμένων Πολιτειών, οι οποίες τελικά θα πρέπει να αλλάξουν την ισορροπία.
Ωστόσο, γίνεται ολοένα και πιο σαφές ότι οι στρατηγικές του Τελ Αβίβ προκαλούν αποσταθεροποίηση, σε ένα πλαίσιο όπου ακόμη και χώρες που παραδοσιακά βρίσκονται κοντά στις ΗΠΑ έχουν αντίθετα συμφέροντα. Αυτό θέτει το Τελ Αβίβ σε μια ολοένα και πιο περίπλοκη κατάσταση για την Ουάσιγκτον, η οποία δεν μπορεί να παραμένει αμέτοχη και στα δύο στρατόπεδα επ' αόριστον.
Che succede intorno al Mar Rosso?
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου