ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΚΑΙ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΖΩΗ A
ΑΠΟΜΑΓΝΗΤΟΦΩΝΗΜΕΝΕΣ ΟΜΙΛΙΕΣ π. ΣΥΜΕΩΝ ΚΡΑΓΙΟΠΟΥΛΟΥ
...πάντα συνεργεῖ εἰς ἀγαθόν
Τὸ αἴσθημα κατωτερότητος καὶ ἄλλες ἀρρωστημένες καταστάσεις
μέσα στο μυστήριο τῆς σωτηρίας
Πανόραμα Θεσσαλονίκης, Ε΄ έκδοση
B΄ ΚΕΦΑΛΑΙΟ 8
Αρρωστημένες ψυχολογικές καταστάσεις
Οἱ λογισμοί στίς ἀρρωστημένες ψυχικές καταστάσεις*
Χρειάζεται προσοχή στο θέμα τῶν λογισμῶν
Ἀδελφέ, μή βάλῃς σεαυτόν διακρῖναι τοὺς ἐρχομένους σοι λογισμούς· καί γάρ οὐκ ἔστι τοῦ μέτρου σου. Ἀδελφέ, μὴν προσπαθεῖς ἐσύ νὰ διακρίνεις τούς λογισμούς σου, διότι δέν εἶσαι σε τέτοια μέτρα, ποὺ νὰ μπορεῖς νὰ τοὺς διακρίνεις.
Νά, κάτι πάρα πολύ σοβαρό, κάτι πολύ σημαντικό. Δέν ξέρω ἄν ὑπάρχει κανένας χριστιανός πού δέν πέφτει ἔξω σ' αὐτό τό σημεῖο. Λίγο πολύ ὅλοι γίνονται σύμβουλοι τοῦ ἑαυτοῦ τους καί νομίζουν ὅτι εἶναι σε θέση να καταλάβουν τί εἶναι ὁ ἕνας λογισμός, τί εἶναι ὁ ἄλλος, γιατί ἔρχεται ὁ ἕνας λογισμός, γιατί ἔρχεται ὁ ἄλλος, καί διαφεντεύουν, καί μόνος κανονίζει ὁ καθένας τόν ἑαυτό του. Ὅταν μάλιστα συμβεῖ νὰ εἶναι κανείς καί λίγο ἀρρωστημένος τύπος, νὰ ἔχει μέσα του άρρωστημένες καταστάσεις, ὁπότε οἱ λογισμοί εἶναι ἀκόμη πιο πολλοί καὶ ἀκόμη πιο παράξενοι, κάθεται καί γίνεται θύμα τῶν λογισμῶν. «Ἄ, ἦρθε αὐτός ὁ λογισμός. Γιατί ήρθε; Να, ζητάει αὐτό καί θέλει ἐκεῖνο». Και τρελαίνεται κανείς. Ἐνῶ εἶναι ἁπλὰ τὰ πράγματα. Μήν προσπαθείς να διακρίνεις ἐσύ τούς λογισμούς μή νομίζεις ὅτι εἶσαι σε κατάσταση πού ἔχεις διάκριση καί μπορεῖς ἑπομένως να καταλάβεις τί εἶναι οἱ λογισμοί ποὺ σοῦ ἔρχονται.
Προσωπικῶς, ἐπανειλημμένως ἔχω διαπιστώσει -καί νομίζω ὅτι τὸ καταλαβαίνετε κι ἐσεῖς αὐτὸ καὶ το δέχεστε- ὅτι πάρα πολλοί χριστιανοί ταλαιπωροῦνται ἀπό τούς λογισμούς. Καί ὅπου ὑπάρχουν άρρωστημένες καταστάσεις, τόν τρελαίνουν τόν ἄνθρω-πο οἱ λογισμοί. Μπορεῖ καμιά φορά νὰ ἔρθουν καὶ καλοί λογισμοί· δὲν εἶναι μόνο οἱ κακοί λογισμοί. Σε ἕναν ἀρρωστημένο τύπο μπορεῖ, για παράδειγμα, να ἔρθει λογισμός ὅτι μπορεῖ νά νηστέψει πολύ. Καί τον βάζει λοιπόν να κάνει νηστεία ὑπερβολική. Καί αὐτός, καθώς δέν ἔχει διάκριση να καταλάβει ἀπό ποῦ ἔρχεται αὐτός ὁ λογισμός, τόν πιστεύει καί γίνεται θύμα τοῦ λογισμοῦ, καί νομίζει μάλιστα ὅτι κάνει και θεάρεστο ἔργο. Ἐνῶ, καί τίποτε ἄλλο νὰ μὴ συμβεῖ - πού εἶναι ἐνδεχόμενο να βλάψει κανείς τὴν ὑγεία του τίποτε ἄλλο να μή συμβεί, καί μόνο που κάνει τὸ χατίρι τοῦ λογισμοῦ καί διά μέσου τοῦ λογισμοῦ πέφτει στα χέρια τοῦ διαβόλου, φτάνει αὐτό. Καὶ ἄλλα πράγματα μπορεῖ νὰ ἔρθουν ὡς λογισμός.
Καλά πράγματα· δέν παίρνουμε μόνο τά κακά. Προσοχή λοιπόν στούς λογισμούς. Γι' αὐτό τώρα τελευταῖα σὲ ἀρκετούς λέω ὅ,τι ἔχουν καί δέν ἔχουν, νὰ τὸ ἀφήσουν. Ἀφοῦ ἔρχονται καί ἐξομολογοῦνται, καὶ πιστεύει ὁ καθένας ὅτι ἐξομολογούμενος ἐξομολογεῖται ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ, καὶ πῶς ὅ,τι ἀφήνει τὸ ἀφήνει στὸν Θεό, ὅλα λοιπόν νὰ τὰ ἀφήσει καὶ νὰ ξενοιάσει κανείς. Να ξενοιάσει. Να μη δώσει καμία σημασία στούς λογισμούς. Όσοι το πιστεύουν, ὅσοι το δέχονται καὶ κάνουν ἔτσι, ἀρκετά ἐλευθερώνονται. Ἀλλὰ γιὰ νὰ τὸ κάνεις αὐτό, πρέπει νὰ εἶσαι ταπεινός ἢ νὰ θέλεις νὰ εἶσαι ταπεινός. Γιατί καμιά φορά οἱ λογισμοί εἶναι τέτοιοι που περιποιοῦν τιμή σε κάνουν να νομίζεις ὅτι κάτι είσαι, ὅτι κάτι ξέρεις, ὅτι ἐσὺ τὰ καταφέρνεις - καὶ μέσα ἀπὸ αὐτὸ σὲ κάνουν ὅ,τι θέλουν.
Ἡ προσευχή καὶ οἱ λογισμοί φόβου καὶ δειλίας
Μάλιστα, στο σημεῖο αὐτό, ἔχοντας ὑπ' ὄψιν τὸν σημερινό ἄνθρωπο -καθώς σήμερα οἱ περισσότεροι τῶν ἀνθρώπων ἔχουν καὶ ἀρρωστημένες καταστάσεις μέσα τους- θὰ ἤθελα νὰ πῶ να προσέξουμε λίγο καὶ τὸ θέμα τῆς προσευχῆς. Τονίζουμε ότι γεν νικά εἶναι καλύτερα νὰ μὴ δίνει κανείς καμία σημασία στούς λογισμούς. Καμία σημασία. Όποιοι κι ἂν εἶναι. Εἶτε καλοί εἶναι εἴτε μὴ καλοί. Εἴτε εἶναι λογισμοί που φέρνουν ταραχή, ἀνησυχία, τρόμο, είτε εἶναι λογισμοί που φέρνουν γλυκύτητες καὶ τέτοια.
Εἰδικότερα, ὅταν ἔρχονται λογισμοί φόβου, δει λίας, τρόμου, να προσέξει κανείς στο θέμα τῆς προ σευχῆς. Ἀρχίζοντας κανείς να προσεύχεται, εἶναι ἐνδεχόμενο, ἂν δὲν προσευχηθεί σωστά, να κάνει χειρότερα τα πράγματα μέσα του. Καὶ γι' αὐτὸ ἡ συμβουλή θα ήταν οὔτε προσευχή να κάνει. Ἀλλά πρέπει να προσπαθήσω νὰ τὸ ἐξηγήσω αὐτό. Ας πούμε, ἔχει κανείς τρόμο μέσα του. Ἀρχίζει να κάνει προσευχὴ καὶ νὰ λέει: «Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, ἐλέησόν με». Όμως, τὴ λέει τὴν προσευχή κατά ἕναν τέτοιον τρόπο, σὰν νὰ τὸν κρατάει τον τρόμο, σὰν νὰ τὸ κρατάει το βίωμα του τρόμου μάλιστα, σὰν νὰ τὸ βάζει καὶ πιο βαθιά μέσα του το βίωμα αὐτό. Δὲν ὠφελεῖ ἔτσι ἡ προσευχή
Η προσευχή ἔχει αὐτὸν τὸν σκοπό τελείως να ξεχάσεις ἂν σὲ ἐνοχλεί κάτι ἡ δὲν σε ἐνοχλεί. Απλώς παίρνεις ἀφορμὴ ἀπὸ αὐτὸ καὶ τρέχεις στὸν Χριστό. Την ώρα λοιπόν που προσεύχεσαι, νὰ ἀγνοήσεις τὸν λογισμό μὴν ἔχεις ὑπ' ὄψιν σου τὸν λογισμό, μὴν πάει το μυαλό σου ἐκεῖ. Ἁπλῶς παίρνεις ἀφορμή ἀπὸ τὸν λογισμό, ἀπὸ τὸν φόβο, ἀπὸ ὅ,τι αἰσθάνεσαι μέσα σου, και τρέχεις στον Χριστό. Έτσι κάνε προσευχή ὅσο μπορεῖς. Ἀλλιῶς, ἐὰν καταλαβαίνεις ότι, καθώς προσεύχεσαι, μάλλον πιο πολύ τρομάζεις, μάλλον πιο πολύ κυριεύεσαι ἀπὸ τὴν κατάστασή σου, σταμάτα να προσεύχεσαι.
Γι' αὐτό σ' αὐτές τις περιπτώσεις, ὅταν πρόκειται πιο πολύ γιὰ ἀρρωστημένες καταστάσεις, εἶναι ἀνάγκη κανείς νὰ βρεῖ συγκεκριμένο ἄνθρωπο να τοῦ ἐμπιστευθεῖ τὸν ἑαυτό του καὶ νὰ μὴ δώσει και μια σημασία σε ὅλα αὐτά, νὰ τὰ ξεχάσει τελείως, ὅσο κι ἂν τὸν τραβοῦν ἀπὸ δὲ καὶ ἀπὸ κεί. Καὶ ἔτσι οἱ λογισμοί φεύγουν. Δηλαδή, τις πιο πολλές φορές οἱ λογισμοί σὲ ἀφήνουν, μόλις τοὺς ἀφήσεις Ἂς σοῦ φαίνεται ὅτι δὲν φεύγουν. Κάπου γαντζώ θηκαν σ' ἐσένα καὶ δὲν φεύγουν. Κατά κάποιον τρό πο σὰν νὰ τοὺς κρατᾶς ἐσὺ. Ὅταν λοιπόν τὰ γαντζάκια αὐτὰ θὰ τὰ ἀφήσεις, ὅταν θὰ πάψεις να κρατάς τοὺς λογισμούς, θα φύγουν.
Πῶς φεύγουν οἱ λογισμοί
Ὅταν δὲν ἔχει πάρε δώσε κανείς μὲ τὸν διάβολο ἤ, συνέβη κάτι, ἀλλά ἀμέσως μετανοεῖ, τότε διώχνει τὸν διάβολο, καὶ αὐτὸς δὲν μπορεῖ νὰ κάνει τίποτε στην ψυχή, καὶ ἐπομένως φεύγουν καὶ οἱ λογισμοί. Ἀλλὰ πρέπει νὰ εἶσαι ταπεινός, να πιστεύεις στον Χριστό καὶ νὰ τὰ περιμένεις ὅλα ἀπό τὸν Χριστό.
Ὁ ἄνθρωπος ὁ ὑπερήφανος, ὁ φίλαυτος, αὐτός ποὺ φοβάται τὸν θάνατο, πού φοβάται μή χάσει τη ζωή, μή χάσει τὰ καλὰ τῆς ζωῆς, εἶναι ὑποχείριο τοῦ διαβόλου, καὶ τὸν κάνει ὅ,τι θέλει. Καὶ ἔτσι ὁ διάβολος γαντζώνεται ἐπάνω του, ἔρχονται ἔπειτα καὶ οἱ λογισμοί, καί λέει κανείς: «Νά, δὲν μπορῶ νὰ τοὺς διώξω». Δέν εἶναι ὅτι δὲν μπορεῖς. Πάρε σωστή στάση, καί φεύγουν αὐτοί μόνοι τους.
Ὅταν ἔχει κανείς πολλά φουσκωμένα μπαλόνια καὶ τὴν κλωστή ἀπό κάθε μπαλόνι τήν κρατάει σφιχτά μέσα στη χούφτα του, μπορεῖ νὰ φυσάει ἀέρας, ὅμως τα μπαλόνια δέν φεύγουν. Χτυπιούνται μεταξύ τους, ἀλλὰ δὲν φεύγουν. Ἐνῶ, λίγο να χαλαρώσει κανείς τη χούφτα του καὶ ἑπομένως νὰ μὴ σφίγγει τὰ σχοινάκια, ἀμέσως θα φύγουν ὅλα τὰ μπαλόνια. Αὐτό εἶναι.
Λίγο ἄν χαλαρώσεις, ἔφυγαν οἱ λογισμοί. Όμως, για να χαλαρώσεις, κάπου πρέπει να στηριχθεῖς, δηλαδή στον Χριστό. Είμαστε όλοι, χωρίς να το καταλαβαίνουμε, κολλημένοι στη φιλαυτία μας ἐκεῖ εἶναι γαντζωμένος ὁ καθένας. Μπορεί να κάνουμε προσευχές στον Χριστό, μπορεῖ νὰ κάνουμε καλά πράγματα, ἀλλὰ ὅλα εἶναι, γιὰ νὰ ὑπηρετήσουν τη φιλαυτία. Μόλις όμως τὸ καταλάβει κανείς καὶ τὰ βάλει μὲ αὐτὴν καὶ πάει κόντρα καὶ ἀκριβῶς θέλει να πεθάνει ἡ φιλαυτία- αὐτό γίνεται, ὅταν πιστέψεις στον Χριστό καὶ τὸν ἀκολουθεῖς, για να πεθάνεις μαζί του- τότε ἀπαγκιστρώνεται ἀπό τή φιλαυτία, ὁπότε χαλαρώνει ἡ ψυχή, καὶ φεύγουν όλα τα σχοινάκια, φεύγουν ὅλοι οἱ λογισμοί.
27-10-1990
Όλο το θέμα εἶναι νὰ πιστέψεις στον Χριστό, Τότε, καὶ ὅλες οἱ ψυχοπαθολογικές κατασπάσεις, τακτοποιούνται εἴτε τις παίρνει ὁ Χριστός εἶτε τίς ἀφήνει καὶ σε βοηθάει νὰ τὶς ἀντιμετωπίσεις ἔτσι, ὥστε σὰν ὑπηρέτες να δουλεύουν ὑπὲρ σου.
Αρρωστημένες ψυχολογικές καταστάσεις
Οἱ λογισμοί στίς ἀρρωστημένες ψυχικές καταστάσεις*
Χρειάζεται προσοχή στο θέμα τῶν λογισμῶν
Ἀδελφέ, μή βάλῃς σεαυτόν διακρῖναι τοὺς ἐρχομένους σοι λογισμούς· καί γάρ οὐκ ἔστι τοῦ μέτρου σου. Ἀδελφέ, μὴν προσπαθεῖς ἐσύ νὰ διακρίνεις τούς λογισμούς σου, διότι δέν εἶσαι σε τέτοια μέτρα, ποὺ νὰ μπορεῖς νὰ τοὺς διακρίνεις.
Νά, κάτι πάρα πολύ σοβαρό, κάτι πολύ σημαντικό. Δέν ξέρω ἄν ὑπάρχει κανένας χριστιανός πού δέν πέφτει ἔξω σ' αὐτό τό σημεῖο. Λίγο πολύ ὅλοι γίνονται σύμβουλοι τοῦ ἑαυτοῦ τους καί νομίζουν ὅτι εἶναι σε θέση να καταλάβουν τί εἶναι ὁ ἕνας λογισμός, τί εἶναι ὁ ἄλλος, γιατί ἔρχεται ὁ ἕνας λογισμός, γιατί ἔρχεται ὁ ἄλλος, καί διαφεντεύουν, καί μόνος κανονίζει ὁ καθένας τόν ἑαυτό του. Ὅταν μάλιστα συμβεῖ νὰ εἶναι κανείς καί λίγο ἀρρωστημένος τύπος, νὰ ἔχει μέσα του άρρωστημένες καταστάσεις, ὁπότε οἱ λογισμοί εἶναι ἀκόμη πιο πολλοί καὶ ἀκόμη πιο παράξενοι, κάθεται καί γίνεται θύμα τῶν λογισμῶν. «Ἄ, ἦρθε αὐτός ὁ λογισμός. Γιατί ήρθε; Να, ζητάει αὐτό καί θέλει ἐκεῖνο». Και τρελαίνεται κανείς. Ἐνῶ εἶναι ἁπλὰ τὰ πράγματα. Μήν προσπαθείς να διακρίνεις ἐσύ τούς λογισμούς μή νομίζεις ὅτι εἶσαι σε κατάσταση πού ἔχεις διάκριση καί μπορεῖς ἑπομένως να καταλάβεις τί εἶναι οἱ λογισμοί ποὺ σοῦ ἔρχονται.
Προσωπικῶς, ἐπανειλημμένως ἔχω διαπιστώσει -καί νομίζω ὅτι τὸ καταλαβαίνετε κι ἐσεῖς αὐτὸ καὶ το δέχεστε- ὅτι πάρα πολλοί χριστιανοί ταλαιπωροῦνται ἀπό τούς λογισμούς. Καί ὅπου ὑπάρχουν άρρωστημένες καταστάσεις, τόν τρελαίνουν τόν ἄνθρω-πο οἱ λογισμοί. Μπορεῖ καμιά φορά νὰ ἔρθουν καὶ καλοί λογισμοί· δὲν εἶναι μόνο οἱ κακοί λογισμοί. Σε ἕναν ἀρρωστημένο τύπο μπορεῖ, για παράδειγμα, να ἔρθει λογισμός ὅτι μπορεῖ νά νηστέψει πολύ. Καί τον βάζει λοιπόν να κάνει νηστεία ὑπερβολική. Καί αὐτός, καθώς δέν ἔχει διάκριση να καταλάβει ἀπό ποῦ ἔρχεται αὐτός ὁ λογισμός, τόν πιστεύει καί γίνεται θύμα τοῦ λογισμοῦ, καί νομίζει μάλιστα ὅτι κάνει και θεάρεστο ἔργο. Ἐνῶ, καί τίποτε ἄλλο νὰ μὴ συμβεῖ - πού εἶναι ἐνδεχόμενο να βλάψει κανείς τὴν ὑγεία του τίποτε ἄλλο να μή συμβεί, καί μόνο που κάνει τὸ χατίρι τοῦ λογισμοῦ καί διά μέσου τοῦ λογισμοῦ πέφτει στα χέρια τοῦ διαβόλου, φτάνει αὐτό. Καὶ ἄλλα πράγματα μπορεῖ νὰ ἔρθουν ὡς λογισμός.
Καλά πράγματα· δέν παίρνουμε μόνο τά κακά. Προσοχή λοιπόν στούς λογισμούς. Γι' αὐτό τώρα τελευταῖα σὲ ἀρκετούς λέω ὅ,τι ἔχουν καί δέν ἔχουν, νὰ τὸ ἀφήσουν. Ἀφοῦ ἔρχονται καί ἐξομολογοῦνται, καὶ πιστεύει ὁ καθένας ὅτι ἐξομολογούμενος ἐξομολογεῖται ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ, καὶ πῶς ὅ,τι ἀφήνει τὸ ἀφήνει στὸν Θεό, ὅλα λοιπόν νὰ τὰ ἀφήσει καὶ νὰ ξενοιάσει κανείς. Να ξενοιάσει. Να μη δώσει καμία σημασία στούς λογισμούς. Όσοι το πιστεύουν, ὅσοι το δέχονται καὶ κάνουν ἔτσι, ἀρκετά ἐλευθερώνονται. Ἀλλὰ γιὰ νὰ τὸ κάνεις αὐτό, πρέπει νὰ εἶσαι ταπεινός ἢ νὰ θέλεις νὰ εἶσαι ταπεινός. Γιατί καμιά φορά οἱ λογισμοί εἶναι τέτοιοι που περιποιοῦν τιμή σε κάνουν να νομίζεις ὅτι κάτι είσαι, ὅτι κάτι ξέρεις, ὅτι ἐσὺ τὰ καταφέρνεις - καὶ μέσα ἀπὸ αὐτὸ σὲ κάνουν ὅ,τι θέλουν.
Ἡ προσευχή καὶ οἱ λογισμοί φόβου καὶ δειλίας
Μάλιστα, στο σημεῖο αὐτό, ἔχοντας ὑπ' ὄψιν τὸν σημερινό ἄνθρωπο -καθώς σήμερα οἱ περισσότεροι τῶν ἀνθρώπων ἔχουν καὶ ἀρρωστημένες καταστάσεις μέσα τους- θὰ ἤθελα νὰ πῶ να προσέξουμε λίγο καὶ τὸ θέμα τῆς προσευχῆς. Τονίζουμε ότι γεν νικά εἶναι καλύτερα νὰ μὴ δίνει κανείς καμία σημασία στούς λογισμούς. Καμία σημασία. Όποιοι κι ἂν εἶναι. Εἶτε καλοί εἶναι εἴτε μὴ καλοί. Εἴτε εἶναι λογισμοί που φέρνουν ταραχή, ἀνησυχία, τρόμο, είτε εἶναι λογισμοί που φέρνουν γλυκύτητες καὶ τέτοια.
Εἰδικότερα, ὅταν ἔρχονται λογισμοί φόβου, δει λίας, τρόμου, να προσέξει κανείς στο θέμα τῆς προ σευχῆς. Ἀρχίζοντας κανείς να προσεύχεται, εἶναι ἐνδεχόμενο, ἂν δὲν προσευχηθεί σωστά, να κάνει χειρότερα τα πράγματα μέσα του. Καὶ γι' αὐτὸ ἡ συμβουλή θα ήταν οὔτε προσευχή να κάνει. Ἀλλά πρέπει να προσπαθήσω νὰ τὸ ἐξηγήσω αὐτό. Ας πούμε, ἔχει κανείς τρόμο μέσα του. Ἀρχίζει να κάνει προσευχὴ καὶ νὰ λέει: «Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, ἐλέησόν με». Όμως, τὴ λέει τὴν προσευχή κατά ἕναν τέτοιον τρόπο, σὰν νὰ τὸν κρατάει τον τρόμο, σὰν νὰ τὸ κρατάει το βίωμα του τρόμου μάλιστα, σὰν νὰ τὸ βάζει καὶ πιο βαθιά μέσα του το βίωμα αὐτό. Δὲν ὠφελεῖ ἔτσι ἡ προσευχή
Η προσευχή ἔχει αὐτὸν τὸν σκοπό τελείως να ξεχάσεις ἂν σὲ ἐνοχλεί κάτι ἡ δὲν σε ἐνοχλεί. Απλώς παίρνεις ἀφορμὴ ἀπὸ αὐτὸ καὶ τρέχεις στὸν Χριστό. Την ώρα λοιπόν που προσεύχεσαι, νὰ ἀγνοήσεις τὸν λογισμό μὴν ἔχεις ὑπ' ὄψιν σου τὸν λογισμό, μὴν πάει το μυαλό σου ἐκεῖ. Ἁπλῶς παίρνεις ἀφορμή ἀπὸ τὸν λογισμό, ἀπὸ τὸν φόβο, ἀπὸ ὅ,τι αἰσθάνεσαι μέσα σου, και τρέχεις στον Χριστό. Έτσι κάνε προσευχή ὅσο μπορεῖς. Ἀλλιῶς, ἐὰν καταλαβαίνεις ότι, καθώς προσεύχεσαι, μάλλον πιο πολύ τρομάζεις, μάλλον πιο πολύ κυριεύεσαι ἀπὸ τὴν κατάστασή σου, σταμάτα να προσεύχεσαι.
Γι' αὐτό σ' αὐτές τις περιπτώσεις, ὅταν πρόκειται πιο πολύ γιὰ ἀρρωστημένες καταστάσεις, εἶναι ἀνάγκη κανείς νὰ βρεῖ συγκεκριμένο ἄνθρωπο να τοῦ ἐμπιστευθεῖ τὸν ἑαυτό του καὶ νὰ μὴ δώσει και μια σημασία σε ὅλα αὐτά, νὰ τὰ ξεχάσει τελείως, ὅσο κι ἂν τὸν τραβοῦν ἀπὸ δὲ καὶ ἀπὸ κεί. Καὶ ἔτσι οἱ λογισμοί φεύγουν. Δηλαδή, τις πιο πολλές φορές οἱ λογισμοί σὲ ἀφήνουν, μόλις τοὺς ἀφήσεις Ἂς σοῦ φαίνεται ὅτι δὲν φεύγουν. Κάπου γαντζώ θηκαν σ' ἐσένα καὶ δὲν φεύγουν. Κατά κάποιον τρό πο σὰν νὰ τοὺς κρατᾶς ἐσὺ. Ὅταν λοιπόν τὰ γαντζάκια αὐτὰ θὰ τὰ ἀφήσεις, ὅταν θὰ πάψεις να κρατάς τοὺς λογισμούς, θα φύγουν.
Πῶς φεύγουν οἱ λογισμοί
Ὅταν δὲν ἔχει πάρε δώσε κανείς μὲ τὸν διάβολο ἤ, συνέβη κάτι, ἀλλά ἀμέσως μετανοεῖ, τότε διώχνει τὸν διάβολο, καὶ αὐτὸς δὲν μπορεῖ νὰ κάνει τίποτε στην ψυχή, καὶ ἐπομένως φεύγουν καὶ οἱ λογισμοί. Ἀλλὰ πρέπει νὰ εἶσαι ταπεινός, να πιστεύεις στον Χριστό καὶ νὰ τὰ περιμένεις ὅλα ἀπό τὸν Χριστό.
Ὁ ἄνθρωπος ὁ ὑπερήφανος, ὁ φίλαυτος, αὐτός ποὺ φοβάται τὸν θάνατο, πού φοβάται μή χάσει τη ζωή, μή χάσει τὰ καλὰ τῆς ζωῆς, εἶναι ὑποχείριο τοῦ διαβόλου, καὶ τὸν κάνει ὅ,τι θέλει. Καὶ ἔτσι ὁ διάβολος γαντζώνεται ἐπάνω του, ἔρχονται ἔπειτα καὶ οἱ λογισμοί, καί λέει κανείς: «Νά, δὲν μπορῶ νὰ τοὺς διώξω». Δέν εἶναι ὅτι δὲν μπορεῖς. Πάρε σωστή στάση, καί φεύγουν αὐτοί μόνοι τους.
Ὅταν ἔχει κανείς πολλά φουσκωμένα μπαλόνια καὶ τὴν κλωστή ἀπό κάθε μπαλόνι τήν κρατάει σφιχτά μέσα στη χούφτα του, μπορεῖ νὰ φυσάει ἀέρας, ὅμως τα μπαλόνια δέν φεύγουν. Χτυπιούνται μεταξύ τους, ἀλλὰ δὲν φεύγουν. Ἐνῶ, λίγο να χαλαρώσει κανείς τη χούφτα του καὶ ἑπομένως νὰ μὴ σφίγγει τὰ σχοινάκια, ἀμέσως θα φύγουν ὅλα τὰ μπαλόνια. Αὐτό εἶναι.
Λίγο ἄν χαλαρώσεις, ἔφυγαν οἱ λογισμοί. Όμως, για να χαλαρώσεις, κάπου πρέπει να στηριχθεῖς, δηλαδή στον Χριστό. Είμαστε όλοι, χωρίς να το καταλαβαίνουμε, κολλημένοι στη φιλαυτία μας ἐκεῖ εἶναι γαντζωμένος ὁ καθένας. Μπορεί να κάνουμε προσευχές στον Χριστό, μπορεῖ νὰ κάνουμε καλά πράγματα, ἀλλὰ ὅλα εἶναι, γιὰ νὰ ὑπηρετήσουν τη φιλαυτία. Μόλις όμως τὸ καταλάβει κανείς καὶ τὰ βάλει μὲ αὐτὴν καὶ πάει κόντρα καὶ ἀκριβῶς θέλει να πεθάνει ἡ φιλαυτία- αὐτό γίνεται, ὅταν πιστέψεις στον Χριστό καὶ τὸν ἀκολουθεῖς, για να πεθάνεις μαζί του- τότε ἀπαγκιστρώνεται ἀπό τή φιλαυτία, ὁπότε χαλαρώνει ἡ ψυχή, καὶ φεύγουν όλα τα σχοινάκια, φεύγουν ὅλοι οἱ λογισμοί.
27-10-1990
Όλο το θέμα εἶναι νὰ πιστέψεις στον Χριστό, Τότε, καὶ ὅλες οἱ ψυχοπαθολογικές κατασπάσεις, τακτοποιούνται εἴτε τις παίρνει ὁ Χριστός εἶτε τίς ἀφήνει καὶ σε βοηθάει νὰ τὶς ἀντιμετωπίσεις ἔτσι, ὥστε σὰν ὑπηρέτες να δουλεύουν ὑπὲρ σου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου