Συνέχεια απο: Τετάρτη 3 Δεκεμβρίου 2025
ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΚΑΙ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΖΩΗ AΑΠΟΜΑΓΝΗΤΟΦΩΝΗΜΕΝΕΣ ΟΜΙΛΙΕΣ π. ΣΥΜΕΩΝ ΚΡΑΓΙΟΠΟΥΛΟΥ
...πάντα συνεργεῖ εἰς ἀγαθόν
Τὸ αἴσθημα κατωτερότητος καὶ ἄλλες ἀρρωστημένες καταστάσεις
μέσα στο μυστήριο τῆς σωτηρίας
Πανόραμα Θεσσαλονίκης, Ε΄ έκδοση
B΄ ΚΕΦΑΛΑΙΟ 10
Αρρωστημένες ψυχολογικές καταστάσεις
Οἱ προβληματικοί ἄνθρωποι μέσα στήν Ἐκκλησία*
Ἐκπρόσωποι τοῦ ἀληθινοῦ χριστιανισμοῦ;
Μέσα στὴν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ ὑπάρχουν ἄνθρωποι οἱ ὁποῖοι βρέθηκαν στην Ἐκκλησία για διαφόρους λόγους: διότι ἔχουν ἀνάγκη, διότι ἔχουν προβλήματα –καὶ δὲν μποροῦν ἀλλοῦ νὰ ἔχουν ἐλπίδα λύσεως τῶν προβλημάτων τους- διότι δέν μποροῦν ἀλλοῦ νὰ βροῦν ἀνακούφιση, παρηγοριά. Γιά τοὺς λόγους λοιπόν αὐτούς καταφεύγουν στην Ἐκκλησία. Ὅμως, εἶναι ἄνθρωποι προβληματικοί, ἄνθρωποι με άρρωστημένες καταστάσεις, καί δημιουργοῦν προβλήματα.
Ἂς τὸ ποῦμε καλύτερα: εἶναι προβληματικοί ἄνθρωποι με άρρωστημένες καταστάσεις, καί, ὅσο κι ἂν φαίνονται εὐσεβεῖς, ὅσο κι ἄν εἶναι φιλότιμοι, φιλακόλουθοι κτλ., δὲν μποροῦμε νὰ ποῦμε ὅτι αὐτοί ἐκπροσωποῦν τὸν ἀληθινό χριστιανισμό, τὴν ἀληθι νή πνευματική ζωή. Επομένως, δέν μποροῦμε να τοὺς πάρουμε ὡς παράδειγμα. Αὐτοί καλά κάνουν πού, ἔστω ἔτσι ὅπως εἶναι, ἔρχονται στην Εκκλησία· ποῦ ἀλλοῦ νὰ πᾶνε; Ὁ Θεός γνωρίζει γιατί είναι ἀρρωστημένοι τύποι ὁ Θεός οἰκονόμησε ἔτσι τὰ πράγματα. Θὰ μποροῦσαν νὰ πάρουν ἄλλους δρό μους, ἀλλὰ πῆραν τὸν δρόμο τῆς Ἐκκλησίας· ὅμως δὲν ἐκφράζουν τὸ γνήσιο πνεῦμα τῆς Ἐκκλησίας. Πῶς οἰκονόμησε ὁ Θεός, γιατί ἐπέτρεψε ὁ Θεός νὰ ἔχουν τέτοιες ψυχολογικές καταστάσεις, που κατά κάποιον τρόπο δὲν τοὺς ἀφήνουν νὰ ἔχουν σωστή καὶ ὑγιή πνευματική ζωή, ἐμεῖς δὲν τὸ ξέ ρουμε. Ξέρουμε ὅμως ὅτι ὁ Θεὸς τὰ ἐπιτρέπει για καλό. Ξέρουμε ἐπίσης ὅτι, ἂν αὐτοί οἱ ἄνθρωποι και ταλάβουν την κατάστασή τους -βοηθούμενοι βέβαια, γιατί μόνοι τους εἶναι λίγο δύσκολο- καὶ συνειδητοποιήσουν ὅτι ἔχουν τέτοιου είδους προβλήματα, καί ἐπομένως ή ὅλη πνευματική ζωή τους δέν εἶναι ὅπως αὐτοί νομίζουν -καί μάλιστα θέλουν να τὴν ἐπιβάλουν καὶ στοὺς ἄλλους, νομίζοντας ὅτι αὐτή εἶναι ἡ νορμάλ πνευματική ζωή- θα γίνουν πιο ταπεινοί καὶ θὰ ἔχουν αὐτογνωσία.
Καὶ ἔτσι, σιγά-σιγά, σιγά-σιγά, μέσα στὴν Ἐκκλησία, μέσα στο πνεῦμα τῆς Ἐκκλησίας, μὲ τὴν ὅλη βοήθεια τῆς Ἐκκλησίας μποροῦν νὰ ξεπεράσουν αὐτή τήν κατάσταση καὶ νὰ γίνουν ὑγιεῖς καὶ νὰ ζοῦν τὴν πνευματική ζωή καὶ νὰ ἐκπροσωποῦν τὴν πνευματική ζωή, ὅπως ἀκριβῶς καὶ οἱ ὑγιεῖς. Ἀλλὰ πρέπει πρωτίστως να γνωρίσουν ὅτι εἶναι ὅποιοι εἶναι, ὅτι εἶναι αὐτὸ ποὺ εἶναι, καὶ ἐπίσης να γνωρίσουν πῶς θὰ ξεπεράσουν αὐτή την κατάσταση.
Δὲν εἶναι ὑποχρεωτικό νὰ μᾶς πλανά ἡ ψυχοσύνθεσή μας
Γενικότερα θα λέγαμε ὅτι κάποιοι λαοί, για ὅποιους λόγους, ἔχουν τὴν ἄλφα ή βήτα ψυχοσύν θεση, καὶ αὐτή συντελεί, ὥστε νὰ μὴν μποροῦν νὰ προσλαμβάνουν τὸ ὅλο τῆς χριστιανικῆς ζωῆς, νὰ ζοῦν αὐτὸ τὸ ὅλο καὶ νὰ τὸ ἐκφράζουν. Καὶ αὐτό εἶναι μέσα στὴν οἰκονομία τοῦ Θεοῦ. Αὐτό ὅμως δὲν σημαίνει ὅτι εἶναι ὑποχρεωμένοι νὰ εἶναι ἔτσι. Ὑποχρεωμένοι εἶναι νὰ εἶναι ἔτσι, ἐφόσον δὲν και ταλάβουν περί τίνος πρόκειται καὶ δὲν τὰ πάρουν τα πράγματα ὅπως πρέπει να σκεφθούν δηλαδή: «Ὁ Θεός ἐπέτρεψε νὰ ἔχουμε αὐτὴ τὴν ψυχοσύνθε ση, γιατί ἀλλιῶς, ἂν δὲν τὴν εἴχαμε, ποιός ξέρει τι θὰ ἤμασταν». Καί σιγά-σιγά, σιγά-σιγά μποροῦν νὰ ξεπεράσουν αὐτή την κατάσταση καὶ νὰ γίνουν νορμάλ. Δὲν εἶναι ὑποχρεωτικό δηλαδή να παραμείνουν σ' αὐτὴ τὴν κατάσταση.
Οἱ Ρώσοι, για παράδειγμα, ὡς λαός, ἔχουν τη δική τους ἀδυναμία λόγῳ ψυχοσυνθέσεως, Ἀλλά ὁ κάθε ἄνθρωπος ἔχει τὴν ψυχοσύνθεσή του. Πόσοι πλανῶνται ἕνεκα τῆς ψυχοσυνθέσεως, χωρίς νὰ εἶναι αὐτὸ ὑποχρεωτικό. Ἴσα-ἴσα. Αὐτοί, θὰ ἔλεγε κανείς, εἶναι κατά κάποιον τρόπο ευνοημένοι ἀπό τὸν Θεό, μὲ τὴν ἔννοια ὅτι, καθώς ἡ ψυχοσύνθεσή τους, ή ὅποια ψυχοσύνθεσή τους, συντελεῖ στὸ νὰ πλανῶν-ται, μποροῦν νὰ δοῦν γρηγορότερα καὶ σὲ ἀπόλυτο βαθμό, τρόπον τινά, την τάση ποὺ ἔχει ὁ ἄνθρωπος νὰ πλανάται, τὴν τάση πού ἔχει νὰ ἐπηρεάζεται ἀπό τὸν ἑαυτό του καὶ νὰ ἄγεται καὶ νὰ φέρεται από αὐτὸν, καὶ ἔτσι νὰ πάψουν νὰ ἐμπιστεύονται τὸν ἑαυτό τους καὶ νὰ ἐπιδιώξουν μέσα στὴν Ἐκκλησία νὰ κάνουν ὑπακοή.
Μήπως κλαῖς τὴ μοίρα σου;
Ἂν τὰ δοῦμε λοιπόν τα πράγματα όπως λέμε, δὲν εἶναι ὑποχρεωμένος να καθίσει να κλαίει τη μοίρα του ἐκεῖνος ὁ ὁποῖος θὰ καταλάβει ὅτι στην ψυχοσύνθεσή του ὀφείλονται οἱ μὴ καλές καταστάσεις ποὺ ἔχει.
Ὅ,τι εἶναι ὁ καθένας τὸ οἰκονομεῖ ἔτσι ὁ Θεὸς για καλό του, καὶ ὁ καθένας στην πράξη θὰ τὸ δεῖ αὐτό, ὅτι τὸ καθετί εἶναι ὄντως για καλό.
Βρίσκει τὴν ἄκρη ὁ ἄνθρωπος, ἀκριβῶς ὅταν δὲν θὰ τρώγεται μὲ τὸν ἑαυτό του καὶ δὲν θὰ κλαίει τη μοίρα του, ἀλλὰ θὰ πεῖ: «Δὲν μπορεῖ ὁ ἄνθρωπος νὰ εἶναι ἔρμαιο. Ὁ ἀγαθός Θεός ὑπάρχει πάντοτε, ὁ ἀγαθός Θεός εἶναι ἀγαθὸς πάντοτε και προνοεί γιὰ τὸν ἄνθρωπο. Ἂν συμβαίνει τὸ ἄλφα ἡ τὸ βήτα, εἶναι γιά καλό».
Για σκεφθείτε να πιστέψει ἔτσι ὁ κάθε ἄνθρωπος, Μετά, κανένας δὲν θὰ τρώγεται μὲ τὸν ἑαυτό του.
28-8-1994
Ὁρισμένους ἡ ἀνάγκη τούς ὁδηγεῖ στήν Ἐκκλησία*
Ερώτηση (ἀκροατοῦ): Ἐπειδή τα τελευταία χρόνια εἴμαστε μάρτυρες μιᾶς ὁλοένα καί μεγαλύ τερης παρουσίας διαφόρων ψυχολογικών προβλη-μάτων στην καθημερινή ζωή τῶν πιστῶν, πιστεύω ὅτι θὰ ἦταν χρήσιμο νὰ μᾶς ἀναπτύξετε, ἄν μπορεῖ-τε, μερικά ἀπό αὐτά, τα αἴτιά τους, τον τρόπο ἀντιμετώπισής τους μέσα στήν Ἐκκλησία κτλ.
Ἔχουμε πεῖ πάρα πολλά μέχρι σήμερα πάνω σ' αὐτό τό θέμα. Ἄν θέλετε, νὰ πῶ δυό λόγια μόνο μήν παρεξηγηθώ.
Ἀπό ὅ,τι ἐγώ καταλαβαίνω, μπορεῖ νὰ κάνω λά-θος, πάρα πολλοί ἀπό αὐτούς πού ἀποτελοῦν, ὅπως λέμε, το πλήρωμα τῆς Ἐκκλησίας, πού προσπαθοῦν στην πράξη νὰ εἶναι χριστιανοί, βρίσκονται στην αὐλή τῆς Ἐκκλησίας, στούς κόλπους τῆς Ἐκκλησίας, κοντά στήν Ἐκκλησία, ἀκριβῶς διότι ἔχουν τέτοια προβλήματα. Ἂν δὲν εἶχαν τέτοια προβλήματα, δέν θὰ ἦταν ἐκεῖ. Δὲν μποροῦν νὰ τὰ βγάλουν πέρα μέσα στη ζωή, με τον φοβερό ἀνταγωνισμό πού ὑπάρχει, κοντεύουν, ἄς ποῦμε, νὰ τιναχτοῦν στὸν ἀέρα, και ποῦ νὰ πᾶνε; Στην Ἐκκλησία καταφεύ γουν. Βρίσκονται λοιπόν σε ἀνάγκη και, καθώς δεν μπορουν άλλοῦ νὰ ἱκανοποιήσουν καὶ νὰ τακτοποι ήσουν τίς ἀνάγκες τους, τρέχουν στὴν Ἐκκλησία. Ἕνα μεγάλο μέρος τοῦ πληρώματος τῆς Ἐκκλησίας εἶναι περίπου τέτοιοι χριστιανοί.
Αὐτὸ δὲν εἶναι κακό, ἂν τὸ δοῦμε σωστά. Ἂν ὅμως δὲν τὸ δοῦμε σωστά, θα πάθουμε ζημιές με γάλες. Ἕνα λοιπόν που πρέπει νὰ ἔχουμε ὑπ' ὄψιν μας, καθώς βλέπουμε πλήθη πιστῶν, εἶναι νὰ μὴ νο-μίζουμε ὅτι ὅλοι αὐτοί εἶναι ἀληθινοί πιστοί. Κάποια ἀνάγκη τοὺς φέρνει· ἑπομένως, νά μήν πολυενθου-σιαζόμαστε. Ἕνα ἄλλο εἶναι νὰ μὴν ἐπηρεαζόμαστε ἀπό αὐτά πού βλέπουμε σε ὁρισμένους χριστιανούς. Βλέπεις τὸν ἄλλο να μπαίνει στὴν ἐκκλησία καὶ νὰ ἀρχίζει να κάνει μετάνοιες, να κάνει σταυρούς, ἄκαιρα καί ἀδιάκριτα, χωρίς να λογαριάζει ἂν ὑπάρχουν ἄλλοι πιστοί μέσα, δηλαδή τα κάνει κατά άρρωστημένο τρόπο, καί μάλιστα κάποιοι τρίτοι, ὅπως ξέρετε, σχολιάζουν: «Νά, τι κάνουν οἱ χριστιανοί». Ἡ. ἐνῶ πηγαίνει κάποιος στὴν ἐκκλησία, μπορεῖ νὰ λέει ψέματα, προκειμένου να τα βγάλει πέρα, μπορεῖ νὰ κατηγορεί, μπορεῖ νὰ κάνει ἄλλες πονηριές, καί σχολιάζουν κάποιοι: «Νά, τί εἶναι οἱ χριστιανοί». Δέν εἶναι ἔτσι. Αὐτός ὁ ἄνθρωπος καλά που πῆγε στὴν Ἐκκλησία, διότι ἀλλιῶς ποιός ξέρει τι θα γινόταν. Ὅμως, αὐτό δεν σημαίνει ὅτι ἐκπροσωπεῖ τὴν Ἐκκλησία καί ὅτι ἐκφράζει τη ζωή τῆς Ἐκκλησίας.
Ποιοί καὶ πῶς θὰ βοηθήσουν τοὺς προβληματικούς χριστιανούς;
Πρέπει να βοηθηθοῦν αὐτοί οἱ ἄνθρωποι να συνειδητοποιήσουν, να καταλάβουν ὅτι δὲν βρίσκονται στὴν Ἐκκλησία ἐπειδὴ εἶναι καλοί χριστιανοί ἤ ἐπειδὴ ἔχουν καλή διάθεση, ἀγαθή προαίρεση και φιλότιμο, ἀλλὰ ὅτι ἡ ἀνάγκη τοὺς ἔκανε νὰ εἶναι στην Ἐκκλησία. Ὅμως, δεν πειράζει ποὺ εἶναι ἔτσι, καὶ νὰ μὴ στενοχωρηθοῦν, νὰ μὴν ἀνησυχήσουν. Βρήκε τρόπο ὁ Θεός να τους φέρει στὴν Ἐκκλησία· ἀλλιῶς δὲν θὰ ἔρχονταν. Χρειάζεται λοιπόν να βοηθηθοῦν πρῶτα νὰ συνειδητοποιήσουν την κατάστασή τους, νὰ τή δοῦν, νὰ ταπεινωθοῦν καὶ νὰ κάνουν τὸν ἀνάλογο ἀγώνα, καὶ θὰ γιατρευτοῦν. Ὅσοι γιατρευτοῦν, τότε θα φανεῖ, ἐὰν πράγματι θα μείνουν στὴν Ἐκκλησία. Οἱ περισσότεροι μένουν. Εἶναι καὶ μερικοί πού, μόλις λίγο ἰσορροπήσουν, φεύγουν ἀπό τὴν Ἐκκλησία, γιατί ἡ ἀνάγκη, εἴπαμε, τοὺς ἔκανε νὰ πᾶνε ἐκεῖ.
Το σπουδαιότερο εἶναι ποιοί θὰ τοὺς βοηθή σουν καὶ πῶς θὰ τοὺς βοηθήσουν. Εγώ πιστεύω καὶ ὅταν λέω «ἐγώ πιστεύω», ἐννοῶ ὅτι ἔτσι τὸ βλέπω μέσα στήν Ἐκκλησία, δὲν εἶναι κάτι προσωπικό- πιστεύω λοιπόν ὅτι οἰκονομεῖ ἔτσι τὰ πράγματα ὁ Θεός, ὥστε σε κάθε ἐποχὴ καὶ σε κάθε τόπο πάν-τοτε νὰ ὑπάρχουν οἱ ἄνθρωποι ἐκεῖνοι οἱ ὁποῖοι μποροῦν νὰ βοηθήσουν κάποια ψυχή, την καθεμιά ψυχή ἀνάλογα με τα προβλήματά της. Δὲν ὑπάρχει περίπτωση που κάποια ψυχή δὲν μπορεῖ νὰ βοηθη θεῖ πνευματικά. Θέλει δηλαδή να βοηθηθεῖ, ἀλλά τί νὰ κάνει, ἀφοῦ δὲν ὑπάρχει ὁ ἄνθρωπος ἡ οἱ ἄν θρωποι πού θά τή βοηθήσουν, Όχι κάπου θὰ ὑπάρ χει καὶ ὁ δικός σου ἄνθρωπος, κάπου θὰ ὑπάρχει καὶ ἡ δική σου ή γωνιά, κάπου θὰ ὑπάρχει το περιβάλλον ἐκεῖνο ποὺ σοῦ χρειάζεται, για να βοηθη θεῖς νὰ ἰσορροπήσεις καὶ νὰ ζήσεις κατά Θεόν, άρκεῖ νὰ ἔχεις ἐσὺ τὴν καλή διάθεση. Καί φυσικά, μήν τὰ περιμένεις τα πράγματα ὅπως τὰ θέλεις. Ἐφόσον κάποια άντικειμενικά δεδομένα σε πείθουν ὅτι μπορεῖς νὰ ἐμπιστευθεῖς τὸν ἑαυτό σου κάπου, νὰ τὸν ἐμπιστευθεῖς.
Μερικές φορές, καθώς ἐπιμένω συζητώντας με κάποιον, με κάποια, και προσπαθῶ νὰ τὸν πείσω ὅτι δὲν εἶναι ἔτσι ὅπως τὰ βλέπει ἐκεῖνος, ἀλλὰ εἶναι κάπως ἀλλιῶς, καί ὅτι χρειάζεται να προσέξει τα λόγια μου, ἀναγκάζομαι καὶ λέω: «Κοίταξε. Ἡ δέν εἶμαι στα καλά μου, ὁπότε μήν κάθεσαι καθόλου φύγε και πήγαινε νὰ βρεῖς ἄλλον ἄνθρωπο να σε βοηθήσει. Ἢ, ἄν νομίζεις ὅτι εἶμαι στα καλά μου, ἀφοῦ βλέπεις ὅτι τόσο πολύ ἐπιμένω σ' αὐτὸ τὸ ὁποῖο λέω, καὶ δὲν ἐπιμένω ἀπὸ ἰσχυρογνωμοσύνη, πρέπει νὰ μὲ ἀκούσεις. Νὰ σοῦ φέρω ἕνα παράδειγμα. Καθώς σε βλέπω νὰ ὑποφέρεις, σοῦ λέω ὅτι ἐκεῖ-νο τὸ ὁποῖο χρειάζεται εἶναι νὰ σηκώσεις λίγο το κεφάλι, ἄς ποῦμε, γιὰ νὰ μὴν αἰσθάνεσαι ιλίγγους». Ὅποιος ἀκούει, ὠφελεῖται· ὅποιος ἀκούει, προχωρεῖ. Μερικές φορές εἶναι πολύ κρίσιμη αὐτή ἡ στιγμή. Κανείς ἀκούει, ἀκούει, ὡς τὸ σημεῖο πού δέν θίγεται τὸ ἐγώ του. Μόλις ἔρθει ἡ ὥρα πού θίγεται ἡ φιλαυτία, τὸ ἐγώ, αὐτὸ τὸ ὀχυρό ποὺ εἶναι μέσα, ἀνθίσταται μὲ ὅλες του τις δυνάμεις.
Ἡ ἀντίσταση τοῦ ἐγώ στη θεραπεία τῆς ψυχῆς
Δὲν ξέρω ἄν ἔχετε ἐσεῖς προσλαμβάνουσες παραστάσεις. Θὰ ἀναφέρω κάτι ἀπὸ τὰ παιδικά μου χρόνια. Εἴχαμε ἕνα θηλυκό σκυλί στο σπίτι, καὶ αὐτὸ ἦρθε ὥρα ποὺ γέννησε. Εἶχε γεννήσει ἔξω στην ὕπαιθρο, κι ἐγώ λέω: «Για στάσου θα πάω νὰ δῶ ποῦ ἔχει γεννήσει». Το πῆρα ἀπό πίσω, καὶ ὅταν φθάσαμε σε ἕνα δασύλλιο σε μια πλαγιά, τὸ ἔχασα. Ψάχνοντας, χωρίς να το καταλάβω, πῆγα καὶ στάθηκα μπροστά στη μικρή σπηλιά, ὅπου εἶχε γεννήσει. Μόλις ἀντιλήφθηκε ὅτι εἶμαι κοντά στα σκυλάκια του, όρμησε. Δεν με κατάλαβε ὅτι εἶμαι δικός του ἄνθρωπος. Πρόλαβα καὶ ἔβγαλα μια φωνή, και αὐτό, ἐνῶ εἶχε ἀνοίξει το στόμα καὶ ἦταν ἕτοιμο να με δαγκώσει, δέν με δάγκωσε. Γνώρισε τη φωνή και ἔκανε πίσω.
Τὴν ὥρα ἐκείνη, πού ἦταν ἡ πιο κρίσιμη ώρα, το σκυλί δέν φύλαγε ἁπλῶς τὸν ἑαυτό του, ἀλλά φύλαγε τὰ ἴδια τα παιδιά του. Ὅπως ξέρετε, σ' αὐτές τις περιπτώσεις καὶ ὁ ἄνθρωπος γίνεται θηρίο, προ κειμένου να γλιτώσει το παιδί του -πολύ περισσότερο γίνεται θηρίο ἕνα σκυλί. Ἔτσι εἶναι τὸ μέσα μας.
Ἀλίμονο σ' ἐκεῖνον -μοῦ φαίνεται, πρώτη φορά το λέω αὐτό ἀλίμονο σ' ἐκεῖνον ποὺ ἔχει ὡς ἔργο, ποὺ τοῦ ἔχει ἀναθέσει ὁ Θεὸς ἕνα τέτοιο ἔργο, νά βγάλει τὸ φίδι ἀπὸ τὴν τρύπα. Αλίμονο σ' ἐκείνον, στον ὁποῖο ἀνέθεσε ὁ Θεός το έργο αυτό, να σπάει τέτοια ὀχυρά. Θα καταδαγκωθεί. Θὰ τὸν δαγκώσουν καὶ θὰ τὸν ξαναδαγκώσουν, γιατί δεν παραδίδεται εὔκολα τὸ ὀχυρό. Ἀνάλογα με τις γνώσεις καὶ μὲ τις ἱκανότητες ποὺ ἔχει κανείς, θα φέρνει ἐπιχειρή ματα, γιὰ νὰ πείθει τὸν ἑαυτό του καὶ γιὰ νὰ ξεγελάει τὸν ἑαυτό του, φυσικά για τη δική του ἀπώλεια, για τον χαμό του.
Ὅταν ἔρθει λοιπόν αὐτή ἡ κρίσιμη ώρα, ὅση διάθεση κι ἄν ἔχει κανείς νὰ ὑπακούσει, δὲν ὑπακούει. Ἐλάχιστες εἶναι οἱ ψυχές ἐκεῖνες οἱ ὁποῖες μὲ ἀπλότητα καὶ ἀπονήρευτα λένε: «Να 'ναι εύλογημένο, να 'ναι εὐλογημένο», καὶ προχωροῦν. Προχωροῦν στὴν ἁγιότητα. Οἱ πολλές ψυχές, καὶ οἱ ἴδιες μαρτυροῦν καὶ κάνουν καὶ ἄλλους να μαρτυρήσουν. Ἀλλὰ ὅπως εἶπε ὁ ἀπόστολος Παῦλος. Εὐχαριστῶ τῷ Θεῷ διὰ Ἰησοῦ Χριστοῦ' Ναὶ, ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ τελικά ὅλα θα λυθοῦν, ὅλα θα τακτοποιηθούν.
17-11-1991
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου