«Η παρεξηγημένη αγιότητα»
Μητροπολίτης Περγάμου Ιωάννης Ζησιούλας
Ίσως δεν υπάρχει πιο αποκαλυπτικό σημείο της ζωής του χριστιανού του τι είναι αγιότητα, από την εκφώνηση του ιερέως, όταν υψώνει το Τίμιο Σώμα λίγο πριν από τη Θ. Κοινωνία: «τὰ ἅγια τοῖς ἁγίοις», δηλαδή το Σώμα του Χριστού και το Αίμα Του είναι άγια και προσφέρονται στους «άγιους», τα μέλη της Εκκλησίας προς κοινωνίαν. Η απάντηση του λαού στην εκφώνηση αυτή είναι συγκλονιστική : «Εἷς ἅγιος, εἷς Κύριος, Ἰησοῦς Χριστός, εἰς δόξαν Θεοῦ Πατρός».
Ένας είναι μόνον άγιος, ο Χριστός - εμείς είμαστε αμαρτωλοί - και η αγιότητά Του, στην οποία καλούμεθα να συμμετάσχουμε και εμείς οι αμαρτωλοί, δεν αποβλέπει σε τίποτε άλλο από τη δόξα του Θεού (εἰς δόξαν Θεοῦ Πατρός). Την ώρα εκείνη η Εκκλησία βιώνει την αγιότητα στο αποκορύφωμά της. Με την ομολογία «εἷς ἅγιος», κάθε αρετή μας και κάθε αξία μας εκμηδενίζονται μπροστά στην αγιότητα του μόνου άγιου.
Αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει να προσερχώμεθα στη Θ. Κοινωνία χωρίς προπαρασκευή και αγώνα για την άξια προσέλευσή μας. Σημαίνει όμως ότι όσο και αν προετοιμαστούμε, δεν γινόμαστε άγιοι προτού κοινωνήσουμε. Η αγιότητα δεν προηγείται της ευχαριστιακής κοινωνίας, αλλ’ έπεται. Αν είμαστε άγιοι πριν κοινωνήσουμε, τότε προς τι η Θ. Κοινωνία; Μόνον η μετοχή στην αγιότητα του Θεού μας αγιάζει, και αυτό είναι που μας προσφέρει η Θ. Κοινωνία.
Από την παρατήρηση αυτή πηγάζει μια σειρά από αλήθειες [...].
Η πρώτη είναι ότι κατανοούμε με τον τρόπο αυτό γιατί [...] στις επιστολές του Αποστόλου Παύλου όλα τα μέλη της Εκκλησίας καλούνται «άγιοι», παρά το ότι δεν χαρακτηρίζονται από ηθική τελειότητα. Εφ’ όσον αγιότητα για τους ανθρώπους σημαίνει μετοχή στην αγιότητα του Θεού, όπως αυτή προσφέρεται από τον Χριστό, ο Οποίος υπέρ ημών αγιάζει εαυτόν με τη θυσία Του, όλα τα μέλη της Εκκλησίας, που μετέχουν στον αγιασμό αυτό μπορούν να καλούνται «άγιοι».
Με την ίδια «λογική», στη γλώσσα της Εκκλησίας ήδη από τους πρώτους αιώνες και τα στοιχεία της Ευχαριστίας έλαβαν το όνομα «τα άγια» (πρβ. «τὰ ἅγια τοῖς ἁγίοις»), παρά το ότι από τη φύση τους δεν είναι άγια. Και με την ίδια αιτιολογία η Εκκλησία πολύ νωρίς επίσης απένειμε τον τίτλο «άγιος» στους επισκόπους. Πολλοί σκανδαλίζονται σήμερα όταν λέμε «ο άγιος δείνα» . Ο επίσκοπος καλείται κατ’ αυτόν τον τρόπο όχι για τις αρετές του, αλλά γιατί εικονίζει στη Θ. Ευχαριστία τον μόνον άγιο, ως εικών του Χριστού και ως καθήμενος εις τόπον και τύπον Θεού, κατά τον άγιο Ιγνάτιο. Η θέση του επισκόπου στη Θ. Ευχαριστία είναι εκείνη που δικαιολογεί τον τίτλο «άγιος».
Ο Ορθόδοξος λαός, πριν υποστεί τη διάβρωση του ευσεβισμού, δεν είχε καμία δυσκολία να χρησιμοποιεί τη γλώσσα του εικονισμού, και βλέπει τον ίδιο τον Χριστό στο πρόσωπο εκείνου, που τον εικονίζει μέσα στη Θ. Λειτουργία, δηλαδή στον επίσκοπο.
Έτσι η Θ. Ευχαριστία είναι η κατ’ εξοχήν «κοινωνία αγίων». Σ’ αυτήν αποβλέπει η άσκηση των οσίων, η οποία δεν είναι ποτέ σκοπός, αλλά μέσο προς τον σκοπό, που είναι η ευχαριστιακή κοινωνία. Το σημείο αυτό λησμονείται και παραβλέπεται από πολλούς σύγχρονους θεολόγους, ακόμα και Ορθοδόξους, οι οποίοι, ιδιαίτερα στις μέρες μας, τείνουν να ταυτίσουν την αγιότητα με την άσκηση.
------
Μητροπολίτης Αγιος Περγάμου Ιωάννης Ζησιούλας• Συλλογικό, Αγιότητα Ένα Λησμονημένο Όραμα, Εκδόσεις Ακρίτας.
3 σχόλια:
Η//"ΤΕΛΕΙΑ"//ΔΙΑΣΤΡΟΦΗ...
Το Κυριακό σώμα δηλ. σώμα αγίων;
..όλα τα μέλη της Εκκλησίας καλούνται «άγιοι», παρά το ότι δεν χαρακτηρίζονται από ηθική τελειότητα.
Πολλοί σκανδαλίζονται σήμερα όταν λέμε «ο άγιος δείνα». Ο επίσκοπος καλείται κατ’ αυτόν τον τρόπο όχι για τις αρετές του, αλλά γιατί εικονίζει στη Θ. Ευχαριστία τον μόνον άγιο, ως εικών του Χριστού και ως καθήμενος εις τόπον και τύπον Θεού, κατά τον άγιο Ιγνάτιο. Η θέση του επισκόπου στη Θ. Ευχαριστία είναι εκείνη που δικαιολογεί τον τίτλο «άγιος».
Οπότε πας Εκκλησία κάθε Κυριακή, τιμάς βεβαίως βεβαίως τον Επίσκοπο, κοινωνάς και σώθηκες; Ευκολάκι;
Ο βρώμικος Ζηζιούλας νίκησε τον ησυχασμό καί στρίμωξε τήν Βασιλεία στήν Θ. Λειτουργία καί στήν ευλάβεια τής Κυριακής. Εδωσαν στά Μυστήρια οι άγευστοι οποισδήποτε Αγιοπνευματικής εμπειρίας τήν κατάσταση τής Πεντηκοσής, υπέταξαν τό Αποστολικό χάρισμα στόν Επίσκοπο καί υποτίθεται κάνουν γνωστή τήν ορθοδοξία στόν κόσμο βγάζοντας την από τήν απομόνωση.Σκυλολόι αλλά τά γαυγίσματά τους ακούγονται σάν ουράνια λύτρωση από τούς κουστουμαρισμένους τής Κυριακής. Τί νίκησε δηλ; Τήν Μετάνοια πού μάς ζητά ο Κύριος γιά νά μάς ανοίξει τήν Πύλη τής Βασιλείας, τήν ζωή τού μέλλοντος αιώνος, τήν Καινή Κτίση. Καί ανεχόμαστε αυτούς τούς λαθροεισβολείς νά μάς γητεύουν μέ τήν άφεση τών αμαρτιών τού Παλαιού ανθρώπου. Τόν συμφέρει καί τόν ανήθικο Ζηζιούλα καί τόν άνθρωπο τού ψεύδους Βαρθολομαίο. Νομίζουν ότι θά λυγίσουν καί τόν Κύριο γιά νά σωθούν οι πλανεμένοι από τήν αντιστροφή τής σωτηρίας πού δρομολόγησαν.Οι Ελληνες είναι απλώς πολιτικοποιημένοι.Μετά τό Δευτερονόμιο τών Εβραίων καί τήν λατρεία τού Σαββάτου, ήρθε η σειρά ενός Νέου Ευαγγελίου πού συνέταξε ήδη ο Αγουρίδης καί τής λατρείας τής Κυριακής, τού κωμικού Ανθρωπόθεου τού Σολόβιεφ, τού Φλωρόφσκι καί τού Ντοστογέφσκι.
Δημοσίευση σχολίου