Roberto Pecchioli - Ο Τζορτζ Σόρος και η Ανοιχτή Κοινωνία (24)

 Συνέχεια από: Πέμπτη 12 Οκτωβρίου 2023

KATA ΛΟΥΔΟΒΙΚΟΥ (ΤΟ ΑΝΤΙΦΩΝΟ ΤΟΥ ΣΟΡΟΣ)

Επιμέλεια Lorenzo Maria Pacini

6

ΑΡΧΙΠΈΛΑΓΟΣ ΣΌΡΟΣ

ΤΟ OSUN ΚΑΙ ΤΟ CEU. ΣOΡΟΣ ΣΤΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΉΜΙΟ

Η δημόσια παρέμβαση του George Soros ξεκίνησε στα τέλη της δεκαετίας του 1970, όταν ήταν ακόμη ένας από τους αχαλίνωτους "Gordon Gekko's" της Wall Street, απασχολημένος με το να βγάζει χρήματα μέσω της οικονομίας. Άρχισε να χρηματοδοτεί την πανεπιστημιακή σταδιοδρομία μαύρων φοιτητών στη Νότια Αφρική, όπου κυριαρχούσε ακόμη το απαρτχάιντ. Συνέχισε να ριζώνει σιγά σιγά στην Ουγγαρία και την κεντρική Ευρώπη υπό τη σοβιετική επιρροή. Η μέθοδος ήταν η ίδια: ρίζωμα των ριζοσπαστικών φιλελεύθερων ιδεών μέσω της εκπαίδευσης των κυρίαρχων τάξεων. Πλήρωνε υποτροφίες, κανόνιζε να εκπαιδεύονται σε δυτικά πανεπιστήμια λαμπροί φοιτητές που προορίζονταν για κορυφαίες καριέρες στην πολιτική, τον ακαδημαϊκό και τον οικονομικό τομέα, με υποτροφίες και άλλες παροχές. Μεταξύ αυτών ήταν και ο νεαρός Βίκτορ Όρμπαν, ο Ούγγρος πολιτικός ηγέτης που έγινε σφοδρός αντίπαλος του Σόρος. Ο μελλοντικός Ούγγρος πρωθυπουργός σπούδασε με έξοδα του Ινστιτούτου Ανοικτής Κοινωνίας στο London School of Economics, όπως και ο Σόρος και ο Πόπερ. Προφανώς, οι φαβιανές ιδέες των λύκων με το ένδυμα του προβάτου δεν τον έπεισαν. Για πολλά άλλα μελλοντικά μέλη της ανατολικοευρωπαϊκής άρχουσας τάξης, αντίθετα, αποτέλεσαν τον πυρήνα της εκπαίδευσής τους. Μεταξύ άλλων, ο Egor Gaidar και ο Anatolij Ciubais, μετασοβιετικοί φιλελεύθεροι πολιτικοί που εξοντώθηκαν από τον κυκλώνα Πούτιν, αφού ευνόησαν και κατεύθυναν το ξεπούλημα των παραγωγικών περιουσιακών στοιχείων της διαλυμένης ΕΣΣΔ.

Η εκπαιδευτική δράση του δικτύου Σόρος στην Κεντρική και Ανατολική Ευρώπη εντάθηκε κατά τη δεκαετία του 1990, με το εξειδικευμένο πρόγραμμα υποστήριξης της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης του OSF (HESP=Higher Education Support Program), το οποίο αυτοαποκαλείται "Σχέδιο Μάρσαλ για τον υψηλό πολιτισμό στην Κεντρική και Ανατολική Ευρώπη".

Το 1991, ο George Soros ίδρυσε το Central European University (CEU) στη Βουδαπέστη, το φυτώριο της νέας μετασοβιετικής άρχουσας τάξης. Μετά από πολυετείς δικαστικές διαμάχες με την ουγγρική κυβέρνηση - μέχρι και το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο - τα κεντρικά γραφεία του CEU μεταφέρθηκαν στη Βιέννη. Το ουγγρικό κράτος δεν θεωρεί ότι η παρεχόμενη διδασκαλία είναι σύμφωνη με τους νόμους, το σύνταγμα και τις παραδόσεις της χώρας υποδοχής. Σύμφωνα με την επίσημη ιστοσελίδα του, το Central European University είναι ένα προηγμένο ερευνητικό και διδακτικό ίδρυμα αφιερωμένο στην κοινωνικά και ηθικά υπεύθυνη πνευματική έρευνα. Βασίζεται στην ερευνητική παράδοση των μεγάλων αμερικανικών πανεπιστημίων, "στις πολυτιμότερες κεντροευρωπαϊκές πνευματικές παραδόσεις, στη διεθνή ποικιλομορφία του διδακτικού προσωπικού και των φοιτητών του, στη δέσμευσή του για κοινωνική υπηρεσία και στη δική του ιστορία ακαδημαϊκής και πολιτικής επιτυχίας στη μετατροπή της κλειστής κομμουνιστικής κληρονομιάς. Το CEU έχει δεσμευτεί να προάγει τις αξίες της ανοικτής κοινωνίας και της αυτοκριτικής σκέψης". Σε λίγες γραμμές, η σούμα της σοροσιανής σκέψης και δράσης.

Η ετήσια έκθεση για το ακαδημαϊκό έτος 2020/2021 κάνει έναν απολογισμό "του πρώτου μας έτους, με πάνω από 40 ιδρύματα-εταίρους και 50 προγράμματα σε πέντε ηπείρους. Το πρώτο ακαδημαϊκό μας έτος έδειξε ότι οικοδομούμε με επιτυχία ένα ποικιλόμορφο δίκτυο που προωθεί μια ακλόνητη δέσμευση για την αριστεία στην κριτική σκέψη, την ακαδημαϊκότητα και την έρευνα- για την υπεράσπιση των δημοκρατικών πρακτικών και της ακαδημαϊκής ελευθερίας- και για τα ιδανικά μιας ανοικτής κοινωνίας. Το Πρόγραμμα Στήριξης της Εκπαίδευσης ξεκίνησε ένα τεράστιο εγχείρημα για τη μεταρρύθμιση της έρευνας και της διδασκαλίας στις κοινωνικές και ανθρωπιστικές επιστήμες στα πανεπιστήμια της Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης και της Ευρασίας τη δεκαετία του 1990. Έκτοτε, έχει επεκτείνει το πρόγραμμα αυτό σε περισσότερα από πενήντα κολέγια και πανεπιστήμια σε όλο τον κόσμο, με στόχο την προώθηση της ακαδημαϊκής ελευθερίας, της αυτονομίας των πανεπιστημίων, της δίκαιης και ανοικτής πρόσβασης στη γνώση και την εκπαίδευση, της μάθησης με επίκεντρο τον φοιτητή, της παροχής υπηρεσιών στην κοινότητα και μιας διαφανούς και χωρίς αποκλεισμούς προσέγγισης".

Ο κατάλογος των πανεπιστημιακών ιδρυμάτων που συμμετέχουν στη συνεργασία με το OSUN  (Open Society University Network) σε τέσσερις ηπείρους είναι εντυπωσιακός. Περιλαμβάνει, για την Ιταλία, το Bocconi στο Μιλάνο και το Ευρωπαϊκό Πανεπιστημιακό Ινστιτούτο στη Φλωρεντία. Η Αφρική εκπροσωπείται από ένα πανεπιστήμιο από τη Γκάνα και ένα από τη Νότια Αφρική. Στην Ασία το OSUN έχει παρουσία στη Μιανμάρ, το Μπαγκλαντές, την Παλαιστίνη, την Ταϊβάν, τον Λίβανο και ακόμη και στο απομακρυσμένο Κιργιστάν, πρώην ΕΣΣΔ, στον Δρόμο του Μεταξιού. Στην Αμερική, το OSUN έχει παρουσία όχι μόνο στις ΗΠΑ αλλά και στην Κολομβία, την κεντρική χώρα της δράσης του Σόρος, όπως θα δούμε αργότερα. Στην Ευρώπη, το δίκτυο αγκαλιάζει τις μεγάλες δυτικές χώρες, αλλά και τη Ρουμανία, τη Βουλγαρία και τη Λιθουανία και συνεργάζεται με το Πανεπιστήμιο του Βελιγραδίου στη Σερβία, ένα άλλο προνομιακό θέατρο επιχειρήσεων του Σόρος κατά τα μακρά χρόνια της κρίσης στην πρώην Γιουγκοσλαβία.

Πραγματικά ένα δίκτυο μεγάλου εύρους, απόδειξη ότι ο Σόρος είναι ο προαγωγός μιας ιδιαίτερης μορφής επανάστασης. Με γκραμσιανούς όρους, πρέπει να αναγνωριστεί ότι ξέρει πώς να κατακτά και να καταλαμβάνει - παρά την αποστροφή πολλών κρατών, πολιτικών ηγετών και πολιτισμικών ρευμάτων - τα προπύργια της κοινωνίας των πολιτών, δηλαδή τους εγκεφάλους των θεσμών που οριοθετούν τα κυρίαρχα ιδεολογικά-πολιτισμικά ρεύματα. Πρέπει να πιστέψουμε αυτό που έγραψαν ο Καρλ Μαρξ και ο Φρίντριχ Ένγκελς στο Μανιφέστο του Κομμουνιστικού Κόμματος το 1848: οι κυρίαρχες ιδέες είναι πάντα αυτές των κυρίαρχων τάξεων. Στην Ευρώπη, οι εστίες αντίστασης κατά της σοροσιανής ιδέας της ανοιχτής κοινωνίας προέρχονται κυρίως από τον σλαβικό κόσμο και την Ουγγαρία. Δεν είναι φιλοδοξία αυτού του εγγράφου να διερευνήσει τους λόγους γι' αυτό, αλλά είμαστε πεπεισμένοι ότι τα αντισώματα προέρχονται από μια σειρά πολιτισμικών-ιστορικών φαινομένων: την ουσιαστική αποξένωση αυτού του τμήματος της Ευρώπης και της Ρωσίας από τον Διαφωτισμό, τη δραματική εμπειρία του πραγματικού κομμουνισμού πριν και τη βίαιη επιβολή ενός ληστρικού καπιταλισμού μετά το 1989. Στον σλαβικό κόσμο και την Κεντρική Ευρώπη, το μεγάλο μάθημα ανδρών, όπως ο Pavel Florenski, ο Aleksandr Solzenicyn και ο Nikolai Berdjaev, για τους οποίους "το νόημα του συντηρητισμού δεν είναι η παρεμπόδιση της κίνησης προς τα πάνω ή προς τα εμπρός, αλλά η παρεμπόδιση της κίνησης προς τα πίσω και προς τα κάτω, το χαοτικό σκοτάδι, η επιστροφή στη βάρβαρη κατάσταση", παραμένει αξεπέραστο. 

ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΤΙΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΟΙΚΟΝΟΜΙΚΕΣ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΕΣ ΕΣΤΗΣΕ ΚΑΙ ΠΟΛΛΕΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΕΣ ΣΧΟΛΕΣ. ΜΙΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΟΠΟΙΕΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΗΣΕ ΣΤΗΝ ΠΟΛΗ ΤΟΥ ΚΑΙΜΠΡΙΤΖ, ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ ΤΟΥ ΚΑΛΛΙΣΤΟΥ ΓΟΥΕΑΡ ΣΤΗΝ ΟΠΟΙΑ ΔΙΔΑΞΕ ΚΑΙ Ο ΛΟΥΔΟΒΙΚΟΣ.