Συνέχεια από:Tετάρτη 15 Φεβρουαρίου 2023
ΜΑΞΙΜΟΣ Ο ΟΜΟΛΟΓΗΤΗΣ, ΠΕΡΙ ΤΩΝ ΛΟΓΩΝ ΤΩΝ ΟΝΤΩΝ
Ο Κοσμολογικός λόγος, ο λόγος προνοίας και ο ιστορικός δεν είναι χωριστοί, αλλά αντιπροσωπεύουν τον ίδιο Λόγο: τον Χριστό, τον Υιό του Θεού, τον Πατέρα και τον Κύριο της Εκκλησίας. Αυτός είναι το κέντρο του σύμπαντος με τον ίδιο τρόπο με τον οποίο είναι το κέντρο της οικονομίας της σωτηρίας. Αυτό εκφράζεται καθαρά στο πρόβλημα 33, όπου ο Μάξιμος δείχνει μία τριπλή ενσάρκωση του Λόγου, όχι μόνον στην δική του μορφή την ορατή, αλλά και στους λόγους των κτιστών όντων και στα γράμματα και στους ήχους της Γραφής! Αυτή η τριπλή ενσάρκωση φαίνεται να σχετίζεται με την θεωρία του Μαξίμου περί των τριών νόμων που υπάρχουν στον κόσμο, τον Φυσικό, τον Γραπτό, και της Χάριτος. Επομένως ο Λόγος, χάρις στην θέλησή του, κρατά ενωμένους όχι μόνον τους λόγους της κτίσεως αλλά επίσης και την δημιουργία, την αποκάλυψη και την σωτηρία. Ετσι καί η θεωρία των λόγων στην δημιουργία, η οποία οφείλεται στην Φυσική θεωρία, είναι έργο του πνεύματος, στην αγιοποίηση και την θέωση του ανθρώπου. Οι εξωτερικές εντυπώσεις παρουσιάζουν τους λόγους των πραγμάτων σε μία προσεκτική ψυχή, έτσι ώστε αυτοί και ο Γενικός λόγος που είναι σ’αυτά να μπορούν να θεωρηθούν πνευματικά. Αλλά αυτή η γνώση των λόγων καθαυτή είναι ένα δώρο του Θεού.
Το ίδιο συμβαίνει φυσικά και με την Γραφή. Ο Λόγος από την στιγμή που ενσαρκώθηκε στις λέξεις της Γραφής οφείλει να την φωτίσει στις πιο βαθειές της σημασίες αποκαλύπτοντας τα μυστικά της.
Στην δημιουργία ο λόγος ανήκει στην φύση και επομένως είναι σταθερός και αμετάβλητος σαν ένας νόμος, αλλά στο πράγμα υπάρχει ο “τρόπος” του Είναι, ο οποίος συνεπάγεται την δυνατότητα των διαφορετικών βαθμών πραγματοποιήσεως των δυνατοτήτων της φύσεως του ιδίου του πράγματος. Η έκφραση τρόπος της υπάρξεως είχε χρησιμοποιηθεί ήδη από τους Καππαδόκες, παρότι κυρίως σ’ένα τριαδικό πλαίσιο. Έτσι λοιπόν κάθε ανανέωση (και το παράδειγμα κάθε ανανέωσης είναι φυσικά εκείνο που αντιπροσωπεύεται από την ενσάρκωση του Χριστού) αφορά τον τρόπο όχι τον λόγο. Η ανανέωση στον λόγο, θα επέφερε φθορά και αλλαγή της φύσεως, ενώ η ανανέωση του τρόπου σημαίνει την ανάπτυξη των εγγενών δυνατοτήτων στην ίδια την φύση. Στο πλαίσιο της κοσμολογίας, για παράδειγμα, ένα χωρίο του προβλήματος 15, εξηγεί ότι στο εσωτερικό της δημιουργίας υπάρχει η σφαίρα μίας αμετάβλητης ουσίας με τις αρχές της και η σφαίρα της οικονομίας με την αρχή της κινήσεως. Το πρόβλημα 5 είναι η εφαρμογή αυτής της αρχής στο πρόσωπο του Χριστού, στην οποία δεν αλλάζει ο λόγος τού είναι μορφοποιημένος από την ανθρώπινη και την Θεία φύση. Αλλά αλλάζει ο τρόπος της ενέργειας της ίδιας της φύσεως.
Συνεχίζεται
Αμέθυστος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου