«Η ΔΗΜΟΓΡΑΦΙΚΉ ΝΎΧΤΑ. ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΙ ΚΑΙ ΑΠΟΤΕΛΈΣΜΑΤΑ (ΜΈΡΟΣ ΔΕΎΤΕΡΟ)» Ρομπέρτο Πετσιόλι

Η ντεναταλιστική πολιτική έχει σταματήσει, αλλά οι Κινέζοι συνεχίζουν να έχουν λίγα παιδιά, όπως και οι Ρώσοι

Η ΔΗΜΟΓΡΑΦΙΚΗ NΥΧΤΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΙ ΚΑΙ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ

                                                              Μέρος δεύτερο

Η μείωση του πληθυσμού έχει γίνει το πιο πιεστικό πρόβλημα που αντιμετωπίζει το μεγαλύτερο έθνος του κόσμου, η Κίνα, η οποία πρόκειται να οδηγήσει την ανθρωπότητα στις επόμενες γενιές. Σε αντίθεση με την εξαντλημένη Δύση, η οποία αγωνιά, ευτυχώς η κυβέρνηση προσπαθεί να επανορθώσει. Ο πληθυσμός της Κίνας άρχισε να μειώνεται πριν από μερικά χρόνια, αλλά η μείωση του εργατικού δυναμικού παρατηρείται από το 2000. Αυτό, σε αντίθεση με ό,τι η δυτική αφήγηση θα ήθελε να πιστέψουμε, είναι ένας σοβαρός περιορισμός στην οικονομική ανάπτυξη. Λιγότεροι ενεργοί εργαζόμενοι ασκούν πίεση στο σύστημα κοινωνικής ασφάλισης και στην οικονομία παντού, ακόμη περισσότερο στην Κίνα, όπου οι νέοι παραδοσιακά έχουν συνηθίσει να υποστηρίζουν τους ηλικιωμένους. Στη χώρα μας, όπου κυριαρχεί ο ατομικισμός και η οικογένεια βρίσκεται στο τέλος τής φλόγας τού κεριού της, γινόμαστε μάρτυρες της ραγδαίας επιδείνωσης του φαινομένου. Ολόκληροι τομείς βρίσκονται σε κρίση, χωρίς άλλη λύση από το πάτημα του γκαζιού της κατανάλωσης. Όσο υπάρχουν καταναλωτές.

Istat, η ετήσια έκθεση του 2023 είναι το δελτίο μιας κοινωνικής αποτυχίας, που οδηγείται από την κατάρρευση των μισθών

Η ντεναταλιστική πολιτική έχει σταματήσει, αλλά οι Κινέζοι συνεχίζουν να έχουν λίγα παιδιά, όπως και οι Ρώσοι. Χωρίς να αλλάξουν ριζικά οι αξίες των κοινοτήτων, η καμπύλη θα εξομαλυνθεί μόνο σε πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα. Στη Δύση, υπάρχει ένα πρόσθετο πρόβλημα: οι άνθρωποι γίνονται γονείς – όταν συμβαίνουν – όλο καί πιό αργά στή ζωή, επειδή το κυρίαρχο κοινωνικό μοντέλο υπαγορεύει ότι πρώτα επιδιώκουμε την επιτυχία – προσωπική και επαγγελματική – αναβάλλοντας τη γέννηση παιδιών σε λιγότερο γόνιμες ηλικίες, με λιγότερες πιθανότητες απόκτησης πολυάριθμων απογόνων.

Το δυτικό μοντέλο εξιδανικεύει μια υπαρξιακή κατάσταση που απαιτεί να μην έχουμε παιδιά ή να  αναβάλλουμε την αναπαραγωγή. Η Google προσφέρει κατάψυξη ωαρίων στους υπαλλήλους μέχρι να περάσουν την ηλικία της μέγιστης εργασιακής εκμετάλλευσης. Η Δύση προτείνει μια καταστροφική οφθαλμαπάτη, καθώς η πλειοψηφία δεν θα φτάσει σε κορυφαίες θέσεις και θα πρέπει να συμβιβαστεί με το να γίνει ταμίας σούπερ μάρκετ, υπάλληλος εμπορικού κέντρου ή υπάλληλος. Οι λιγότερο τυχερές θα καταλήξουν στην υπηρεσία των πλουσιότερων γυναικών.

Σε άλλες εποχές, υποστηρίχθηκε ένα οικογενειακό μοντέλο στο οποίο ο σύζυγος εργαζόταν με την ελπίδα να προσφέρει ένα καλύτερο μέλλον για τα παιδιά, είτε δίνοντάς τους εκπαίδευση είτε ενσωματώνοντάς τα στην οικογενειακή επιχείρηση. Αυτό το μοντέλο έχει κατεδαφιστεί πολιτιστικά, ενώ οι γυναίκες πρέπει να είναι «ελεύθερες και ανεξάρτητες», αφοσιωμένες στην εξωτερική εργασία μέχρι το τέλος. Τα παιδιά αποτελούν εμπόδιο στην ατομική «ολοκλήρωση» των μη μητέρων, ενώ οι άνδρες, στερημένοι από την ευθύνη, εγκαταλείπουν τη σκηνή της ιστορίας. Τα υπόλοιπα γίνονται με μαζικό ηδονισμό, ατομικισμό, στείρα ομοφυλοφιλική σεξουαλικότητα, αντισύλληψη, ευτελισμό της άμβλωσης, φόβο για το μέλλον.(1)

Η εκστρατεία «αργότερα, μακρύτερα και λιγότερα» ξεκίνησε στην ακόμα μαοϊκή Κίνα τη δεκαετία του 1970. Σπάζοντας τα παραδοσιακά έθιμα, η πολιτική οικογενειακού προγραμματισμού ενθάρρυνε τα ζευγάρια να παντρευτούν αργότερα, να περιμένουν περισσότερο μεταξύ των παιδιών και να εξακολουθούν να έχουν λιγότερα παιδιά. Μεγάλο μέρος της μείωσης της γονιμότητας στην Κίνα συνέβη κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου. Η Κίνα είναι μια ιεραρχική χώρα, οι μέθοδοι είναι πιο ορατές από ό,τι στη δυτική πρακτική, αλλά τα αποτελέσματα είναι τα ίδια. Το 1969 το ποσοστό γονιμότητας ανά γυναίκα ήταν 6,2. Έπεσε κατακόρυφα στο 2,7 σε μόλις δέκα χρόνια. Γιορτάστηκε με τον ίδιο ενθουσιασμό όπως και οι δημογράφοι της Αργεντινής. Αν και η κινεζική πολιτική κατευθυνόταν κυρίως προς την εθνοτική ομάδα των Χαν, η κατάρρευση του ποσοστού γεννήσεων επηρέασε πολλές άλλες εθνοτικές ομάδες στη χώρα.

Η Κίνα ενέκρινε τροποποίηση του νόμου περί πληθυσμού και οικογενειακού προγραμματισμού για να επιτρέψει στα ζευγάρια να έχουν έως και τρία παιδιά, την τελευταία κίνηση κατά της μείωσης των γεννήσεων και της γήρανσης του πληθυσμού. Το κράτος, σύμφωνα με τις νέες διατάξεις που επανέφερε το πρακτορείο Xinhua, «προωθεί τον γάμο και τον τοκετό στη σωστή ηλικία, την προγεννητική και μεταγεννητική φροντίδα», ενώ κάθε «ζευγάρι θα μπορεί να έχει τρία παιδιά».

Στη γωνιά του κόσμου μας, ο ανταγωνισμός για το καλύτερο βιοτικό επίπεδο, τα ταξίδια, την ψυχαγωγία, τα ακριβά ρούχα, βάζει τη δημιουργία οικογενειών και τη γέννηση παιδιών στην τελευταία θέση. Δεν θυμόμαστε πλέον ότι μέχρι πριν από μισό αιώνα ένας άνδρας εργαζόταν οκτώ ώρες και συντηρούσε τη σύζυγό του και πολλά παιδιά σε ένα σπίτι που ήταν κατά μέσο όρο πιο ευρύχωρο από ό, τι σήμερα· Όλοι έτρωγαν υγιεινά τρόφιμα. Με θυσίες, πολλοί επέτρεπαν στον εαυτό τους διακοπές σε μέρη κοντά στην περιοχή διαμονής τους. Σήμερα, και τα δύο μέλη του ζευγαριού εργάζονται περισσότερες ώρες. Δεν μπορούμε να αντέξουμε οικονομικά περισσότερα από ένα παιδί, ζούμε σε μικρά καταλύματα, νοικιασμένα ή με μακροπρόθεσμα στεγαστικά δάνεια, τρώμε πρόχειρο φαγητό, που σύντομα αντικαθίσταται από τεχνητό φαγητό. Μοχθούμε και χρεωνόμαστε για τις μυθικές «διακοπές», σύντομες, μαζικές, σε μοντέρνες τοποθεσίες.

Όλα αυτά ενώ η τεχνολογική πρόοδος πολλαπλασιάζει την παραγωγικότητα. Τα οφέλη πηγαίνουν σε έναν συνεχώς συρρικνούμενο αριθμό κυβερνώντων, προσανατολισμένων στο να απαλλαγούμε από τον πλεονάζοντα πληθυσμό, που ενδιαφέρονται να μας κάνουν να πιστέψουμε ότι οι νέοι τρόποι ζωής μας κάνουν πιο ελεύθερους, είναι προς το «συμφέρον μας», οι ίδιοι οι οποίοι διακόπτουν τη θεραπεία των άρρωστων παιδιών και παρουσιάζουν την κρατική ευθανασία και την καθολική έκτρωση ως πρόοδο του πολιτισμού.

Καθώς η δημογραφική καταστροφή οδηγεί σε όλο και πιο έντονα κοινωνικά προβλήματα, που ήδη βιώνονται στην Ιαπωνία και τη Νότια Κορέα, η κινεζική κυβέρνηση προσπαθεί να αντιστρέψει την πορεία. Το ποσοστό γονιμότητας μειώθηκε σε 1,2 γεννήσεις ανά γυναίκα το 2021, τό πιό χαμηλό όλων των εποχών. Η ιδέα είναι να δράσουμε πάνω απ' όλα σε ορισμένους κοινωνικούς τομείς που θα πρέπει να λειτουργήσουν ως κινητήρια δύναμη, μέσω της μίμησης, για την υπόλοιπη κοινωνία. Τα αποτελέσματα, όπως και στη Ρωσία, είναι αργά, δείχνοντας ότι η οικονομική μόχλευση είναι ανεπαρκής, αλλά τουλάχιστον αυτές οι κυρίαρχες χώρες έχουν λάβει υπόψη το πρόβλημα. Τα υποδεέστερα έθνη, αποικισμένα από τις ιδέες και τη βούληση άλλων, όπως η Ιταλία, δεν ενδιαφέρονται για το δημογραφικό μέλλον, παρά μόνο για να διαμαρτυρηθούν για τις συνέπειες (μαζική μετανάστευση, πολιτική υποβάθμιση, κατάρρευση των κοινωνικών δαπανών). Ένα σημαντικό μέρος της κοινωνίας επικροτεί τη βιολογική, καθώς και την οικονομική, ρευστοποίησή της.(2)

Ο κινεζικός αριθμός δείχνει ότι ο πληθυσμός θα χρειαστεί χρόνια για να αυξηθεί. Τα τελευταία δύο χρόνια, μειώνεται λόγω της συνδυασμένης μείωσης των γεννήσεων και της θνησιμότητας στις μεγαλύτερες ηλικιακές ομάδες. Η μείωση του ποσοστού γεννήσεων είναι πολύ δύσκολο να αντιστραφεί επίσης επειδή υπάρχει ελάχιστη έρευνα για τα βαθύτερα αίτια: το κυρίαρχο σύστημα (στην Κίνα και στη Δύση) δεν θέλει, επειδή γνωρίζει ότι πρέπει να βρεθεί στο εδώλιο του κατηγορουμένου. Το 2023, η ανεργία των νέων στην Κίνα έφτασε σε επίπεδα ρεκόρ, οι μισθοί πολλών «υπαλλήλων» εργαζομένων μειώθηκαν και η κρίση εντάθηκε στον τομέα των ακινήτων, ο οποίος αντιπροσωπεύει τα δύο τρίτα του πλούτου των νοικοκυριών. Το αποτέλεσμα είναι μια περαιτέρω μείωση της τάσης για παιδιά.

Σύμφωνα με την Κινεζική Ακαδημία Επιστημών, το συνταξιοδοτικό σύστημα θα καταρρεύσει μέχρι το 2035. Είναι η αγορά, μωρό μου. Η μεγαλούπολη Shenzhen προσφέρει μπόνους γέννησης και μηνιαία επιδότηση έως ότου το παιδί γίνει τριών ετών. Εν τω μεταξύ, η κυβέρνηση ζήτησε από τις εταιρείες να αυξήσουν σημαντικά την παραγωγή ρομπότ. Η μείωση του αριθμού των γυναικών αναπαραγωγικής ηλικίας είναι πέντε εκατομμύρια ετησίως. Οι πιο απαισιόδοξες προβλέψεις μιλούν για την απώλεια του εξήντα τοις εκατό του πληθυσμού της Κίνας μέχρι το 2100. Στις Ηνωμένες Πολιτείες, πιστεύουν ότι η τελική νίκη επί των Ρώσων και Κινέζων εχθρών θα έρθει λόγω της δημογραφικής παρακμής. Δεν φαίνεται να θέλουν να αναγνωρίσουν ότι η Δύση πάσχει από το ίδιο πρόβλημα, κρυμμένο στις στατιστικές (όχι από το πυρακτωμένο κοινωνικό κλίμα) των εκατομμυρίων παράνομων μεταναστών που καταφθάνουν.

«Εμείς τα παιδιά δεν θέλουμε κανένα». Ταξίδι χωρίς παιδιά

Από όποια οπτική γωνία κι αν το δει κανείς – εκτός από εκείνη των κυβερνώντων που είναι αποφασισμένοι να απαλλαγούν από το ενοχλητικό πλεόνασμα των ανθρώπων – το πολιτιστικό κλίμα που είναι δυσμενές για το ποσοστό γεννήσεων, η προώθηση των αμβλώσεων και της στειρότητας δεν κάνουν τίποτα άλλο παρά να επιδεινώνουν την κοινωνική αποσύνθεση. Η πολιτική ιδεολογικοποίηση που υπακούει σε συνθήματα από την αμερικανική κουλτούρα – και το χρήμα – επιδεινώνει μια τεράστια κοινωνική, υπαρξιακή και ανθρωπολογική κρίση. Η εμφάνιση τεχνολογιών όπως η ρομποτική και η τεχνητή νοημοσύνη αποτελούν περαιτέρω παράγοντες του προβλήματος, καθώς μειώνουν την ανθρώπινη εργασία και κατ' επέκταση την ανάγκη για νεογέννητα. Οι ολιγαρχίες δεν χρειάζονται πλέον μεγάλες και μορφωμένες γενιές και ενεργούν ανάλογα. Ο επιδιωκόμενος στόχος καθιστά την ισορροπία δυνάμεων που επέφεραν οι νέες μορφές κοινωνικής οργάνωσης ακόμη πιο ανισόρροπη.

Ο καπιταλισμός, ο οποίος έχει περάσει από παραγωγικός σε χρηματοπιστωτικός-κερδοσκοπικός, προετοιμάζεται για ένα νέο μεγάλο άλμα προς κάτι που δεν είναι ακόμη ακριβώς προσδιορίσιμο. Βλέπουμε τη μείωση των «ανθρώπινων» θέσεων εργασίας (συμπεριλαμβανομένων εκείνων υψηλού πολιτιστικού και γνωστικού επιπέδου), αφήνοντας πίσω τις ψευδαισθήσεις – και τα ιδιοτελή ψέματα – των οικονομολόγων που υποσχέθηκαν νέες ευκαιρίες απασχόλησης χάρη στην τεχνολογία. Δεν θα συμβεί: η ταχύτητα καταστροφής θέσεων εργασίας είναι πολύ ταχύτερη από την εμφάνιση νέων καθηκόντων. Δεν θα υπάρχει δουλειά για όλους. Η πλήρης απασχόληση είναι απλώς ένα σύνθημα για να κερδίσουμε τις εκλογές.

Εάν μειωθεί η απασχόληση, είναι αδύνατο για το σύστημα να επιβιώσει υπό την τρέχουσα δομή των συστημάτων υγείας και παροχών. Η λύση; Πατήστε το γκάζι στην τεχνολογία, αντικαταστήστε τους ανθρώπους με μηχανές και ρομπότ,(3) διακόπτουν τον φυσικό κύκλο της ανθρώπινης βιολογικής αναπαραγωγής. Προς το συμφέρον μας, φυσικά. Όσοι παραμείνουν δεν θα έχουν τίποτα. Θα είναι ευτυχισμένοι, λένε, καθώς μπορεί να είναι ένα κοπάδι που θα τροφοδοτείται με τεχνητή τροφή, μέτριες ψηφιοποιημένες καθολικές επιδοτήσεις (με προσανατολισμένες δαπάνες, όπως γνωρίζουν όσοι έχουν λάβει το εισόδημα ιθαγένειας), ψυχαγωγία και εθισμούς που θα τους εμποδίζουν να σκέφτονται. Σε αυτό το ζοφερό σενάριο, υπάρχει μικρή ανάγκη για όπλα και εγκεφάλους, οπότε οι άνθρωποι δεν χρειάζονται. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο πολιτικές όπως οι ετεροκατευθυνόμενες της Αργεντινής (βλ. Μέρος Ι) μπορούν να γίνουν κατανοητές σε όλες τις διαστάσεις τους: ισχυρίζονται ότι λύνουν τα προβλήματα του μέλλοντος μειώνοντας τον πληθυσμό.

Ο στόχος είναι να αναδιαμορφωθεί η ανθρώπινη κοινότητα: οι στείροι γάμοι, μια μοναχική και χωρίς νόημα ζωή, ο καταναγκασμός να εργάζονται για τους επιζώντες (έξυπνοι, πονηροί, όπως όλα όσα προέρχονται από την Κυριαρχία), η άμβλωση, η ευθανασία, η στειρότητα, οι πόλεμοι, οι παράδεισοι και τα τεχνητά παράσιτα (ο ανακοινωθείς ιός Χ;) αποτελούν μέρος του έργου. Μειώστε τον πληθυσμό μέσω λιγότερων γεννήσεων και επιτάχυνσης του θανάτου. " καταπολέμηση της κλιματικής  υποτιθέμενης αλλαγής και τής αναπόδεικτης ανθρώπινης προέλευσης είναι η καλύτερη δικαιολογία για την επιβολή πρακτικών που διαφορετικά θα απορρίπτονταν.

Η «ανθρώπινη» λύση θα πρέπει να είναι η καλύτερη κατανομή των κερδών που παράγονται από τις νέες τεχνολογίες, η εξάλειψη της φτώχειας, η δικαιότερη κατανομή της εργασίας, η εκμετάλλευση του ελεύθερου χρόνου για την ανάπτυξη ελεύθερων ανθρώπινων δραστηριοτήτων. Αντίθετα, προωθείται η αποκτήνωση, η άγνοια και η μη σκέψη. Η τεχνολογική υποκατάσταση φαίνεται ασταμάτητη, ένα καλύτερο βιοτικό επίπεδο για όλους δεν είναι στην ατζέντα των ελίτ που στοχεύουν στη διατήρηση της προνομιακής τους θέσης. Η δημογραφική νύχτα προκαλείται. Οι κοινωνικές και ανθρωπολογικές συνέπειες είναι γνωστές. Η λύση «τους» στις κρίσεις είναι να απαλλαγούν από ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμού. Το πώς θα τα καταφέρουν με το ήμισυ του κόσμου να συνεχίζει να αναπτύσσεται είναι ασαφές. Οι πόλεμοι είναι πάντα μια εξαιρετική επιλογή, μαζί με τον λοιμό, την πείνα και το θάνατο. Οι τέσσερις καβαλάρηδες της Αποκάλυψης.

Ετοιμάζουμε ένα πολύ καλό μέλλον για εσάς. Ο Κορβέτο και τα ναρκομανή αγόρια στο ζωολογικό κήπο του Μιλάνου

Πολιτικοί, διανοούμενοι, επιστήμονες και στοχαστές υπηρετούν – συνειδητά ή άθελά τους – αυτό το καταστροφικό μοντέλο. Στην Ιταλία, η δεξιά και η αριστερά χωρίζονται μόνο στην ταχύτητα και την ένταση των φαινομένων. Το πρόγραμμα της αριστεράς είναι ο γάμος ατόμων του ιδίου φύλου (ή μάλλον «για όλους»), η δωρεάν κάνναβη και περισσότεροι αλλοδαποί. Αυτό του δικαιώματος, δεν ελήφθη. Κανείς δεν φαίνεται να ενδιαφέρεται για τη βιολογική επιβίωση των Ιταλών.

Roberto PECCHIOLI

"LA NOTTE DEMOGRAFICA. ARTEFICI ED EFFETTI (PARTE SECONDA)" - Inchiostronero (www-inchiostronero-it.translate.goog)