Αν αυτό που βιώνουμε αυτές τις εβδομάδες και τους μήνες μοιάζει σαν ένας ασφαλτοστρωμένος δρόμος προς την κόλαση του παγκόσμιου πολέμου, στην πραγματικότητα η λογική που μας έφερε σε αυτό το σημείο, χρονολογείται πριν από τουλάχιστον 25 χρόνια, σε εκείνον τον Μάρτιο του 1999 στον οποίο το ΝΑΤΟ καθοδηγούμενο από τις Ηνωμένες Πολιτείες ξεκίνησε μια εκστρατεία βομβαρδισμού 10 εβδομάδων στη Σερβία στο αποκορύφωμα ενός έργου βαλκανοποίησης και εθνοτικής διαίρεσης της Γιουγκοσλαβίας που ήταν ένα αριστούργημα κυνισμού και υποκρισίας του οποίου υπάρχουν ελάχιστα παραδείγματα στην ιστορία. Ο ανομολόγητος αλλά πολύ σαφής στόχος της Ουάσιγκτον ήταν ένα αποφασιστικό άλμα προς τα εμπρός προς την περικύκλωση της Ρωσίας και τη διάλυσή της σε πολλές εύκολα ελεγχόμενες δυνάμεις των οποίων η εικόνα στην αρχή της ανάρτησης παρουσιάζει την τελευταία έκδοση. Η Ευρώπη, που καυχιόταν ότι είχε εξαλείψει τους πολέμους και εν όψει αυτού άρχιζε να ζητά κοινωνικές θυσίες ως ορεκτικό σε ένα τεράστιο σχέδιο προγραμματισμένης ανισότητας, το επέτρεψε και πράγματι ευθυγραμμίστηκε πρόθυμα με αυτό το άλμα προς την Ανατολή που ήθελε η Ουάσιγκτον, αποφασίζοντας το δικό της τέλος ως αυτόνομο γεωπολιτικό υποκείμενο, πετώντας στον αγύριστο μια ακόμα υπάρχουσα παράδοση του κοινωνικού προοδευτισμού και ζώντας έκτοτε με παιδαριώδεις εισαγόμενες ιδέες, στις οποίες εξακολουθεί να παραπαίει, χωρίς να γνωρίζει τη γελοιοποίηση που μπορούν να προκαλέσουν.
Επέκταση του ΝΑΤΟ 1990-2022. Το ουκρανικό casus belli
Καταλαβαίνω ότι μπορεί να φαίνεται παράξενο να ανιχνεύουμε τον πόλεμο τόσο μακριά στο χρόνο και ότι μπορεί να προκαλεί την ίδια έκπληξη που θα προκαλούσε στα παιδιά η διάρκεια των πολέμων εναντίον τής Καρχηδόνας ή εκείνη του Εκατονταετούς Πολέμου ή ακόμα και της δεκαετίας του Τριάντα, δεδομένου ότι σε εκείνη την εποχή έμοιαζαν να διαρκούν απροσμέτρητα. Αλλά δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η ένοπλη επίθεση στη Ρωσία ξεκίνησε τον Μάρτιο του 1999 με μια σειρά από επακόλουθες ενέργειες και πολέμους, σχεδόν όλες κατά παράβαση του διεθνούς δικαίου. Η εκστρατεία του ΝΑΤΟ να βομβαρδίσει τον άμαχο πληθυσμό της Σερβίας –μόλις οκτώ χρόνια μετά το τέλος του Ψυχρού Πολέμου– επικαλέστηκε ένα ανθρωπιστικό πρόσχημα, αλλά δεν είχε καμία νομική εντολή από το Συμβούλιο Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών. Ήταν παράνομο και δεν ήταν τυχαίο που βρήκε την ενθουσιώδη έγκριση του Τζο Μπάιντεν, τότε γερουσιαστή.
Γκορμπατσόφ και Γέλτσιν. The Great Deception: The American State's Role in the 1990 Raid on RussiaΕίναι πραγματικά μια ήπειρος που αναζητά έναν επιτάφιο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου