Συνέχεια από Πέμπτη 12 Σεπτεμβρίου 2024
Γ
Συντομογραφικὸ σκιαγράφημα τῆς χαϊντεγγεριανῆς πρότασης
1 Ἡ ὕπαρξη τῶν ὑπαρκτῶν εἶναι ἡ αἰσθητὴ φαινομενικότητά τους. Τὰ ὑπαρκτὰ εἶναι αὐτὸ ποὺ φαίνονται καὶ ἐπειδὴ φαίνονται.
1.1 Ἡ φαινομενικότητα, ταυτισμένη μὲ τὴν ὕπαρξη, εἶναι ἐμπειρικὸ δεδομένο. Εἶναι ἡ ἐμπειρία τοῦ χρόνου — βιώνουμε τὸ φαίνεσθαι τῶν ὑπαρκτῶν ὡς χρόνο. Χρόνος εἶναι ὁ ἐμπειρικὸς ὁρίζοντας ἀνάδυσης τῶν ὑπαρκτῶν στὸ φαίνεσθαι.
1.1.1 Χωρὶς χρόνο δὲν ὑπάρχει εἶναι, καὶ χωρὶς εἶναι δὲν ὑπάρχει χρόνος. Τὰ ὑπαρκτὰ εἶναι, ἐπειδὴ χρονίζουν. Χρονίζουν σημαίνει: φαίνονται συνιστώντας χρόνο, εἶναι φαινόμενα ἐν χρόνῳ.
1.1.2 Ὁ ἄνθρωπος εἶναι τὸ μόνο ὑπαρκτὸ ποὺ ἔχει συνείδηση-ἐπίγνωση τοῦ χρονίζειν, διαχειρίζεται ἐνεργὰ τὸν χρόνο, ὀργανώνει τὴν ὕπαρξή του «ἐν χρόνῳ». Συνειδητοποιεῖ τὴ χρονικότητα ὡς ἀνάδυση τῶν ὑπαρκτῶν στὴ φαινομενικότητα καὶ τὴ φαινομενικότητα ὡς τὴν ἐναλλακτικὴ τοῦ μηδενὸς πραγματικότητα.
1.2 Γνωρίζουμε τὰ ὑπαρκτὰ ὡς φαινόμενα ἐν χρόνῳ. Αὐτὸ σημαίνει: γνωρίζουμε τὴν οὐσία τῶν ὑπαρκτῶν (τὸν τρόπο μετοχῆς τους στὸ εἶναι) ἢ ὡς παρ-ουσία (χρονικὴ φαινομενικότητα) ἢ ὡς ἀπ-ουσία (μηδενισμὸ τοῦ φαίνεσθαι). Γνωρίζουμε τὸ εἶναι τόσο ὡς παρ-εῖναι ὅσο καὶ ὡς ἀπ-εῖναι — ἡ ἐμπειρικὴ γνώση τοῦ εἶναι ἐμπεριέχει καὶ τὰ δύο ἐνδεχόμενα. Ἡ συνειδητὴ ἐμπειρία τοῦ χρόνου μᾶς βεβαιώνει ὅτι τὸ ἀπ-εῖναι (ἡ ἀπουσία, ὁ μηδενισμὸς τῆς ἐμφάνειας) ἐμπεριέχεται στὸ εἶναι, συνιστᾶ τὸ εἶναι ὡς μία ἀπὸ τὶς δύο συνιστῶσες τοῦ εἶναι: τὸ φαίνεσθαι καὶ τὸ μηδέν.
1.2.1 Ἡ παρ-ουσία ὡς φαινομενικότητα (ἀνάδυση στὴ χρονικότητα, συνάρτηση τῆς ἀπ-ουσίας, τοῦ μηδενὸς) εἶναι ἡ ἐμπειρικὴ γνώση τοῦ ὑπαρκτοῦ. Τὸ ὑπαρκτὸ γνωρίζεται ὡς πραγματικότητα ὁμόλογη τοῦ μηδενός, ὄχι μὲ νοητικὴ ἑρμηνευτικὴ ἀνάλυση, ἀλλὰ ὡς ἐμπειρία. Ἐμπειρία ναυτιώδους ἀγωνίας (Angst) τῆς ἐφήμερα «ἐρριμμένης» στὴν ὕπαρξη ἀτομικότητας, ἐμπειρία μέριμνας-ἔγνοιας (Sorge) γιὰ τὴν «πτώση» τῆς ὕπαρξης στὸ χρονικὸ «συν-εῖναι» (Miteinandersein), συνείδηση περατῆς «ἐνθαδικότητας» (Da-sein), ὡς δεδομένης θνητότητας (sein zum Tode).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου