Ο άγιος Πορφύριος είναι δώρο του αγίου Σεραφείμ του Σάρωφ και η μεγαλύτερη ευεργεσία του Θεού και στην δική μου ζωή. Ήταν αρχές της δεκαετίας του ’70 όταν διάβασα το βιβλίο «Ο Άγιος Σεραφείμ του Σάρωφ» της Ειρήνης Γκοραΐνωφ. Τόσο άγγιξε την ψυχή μου ο άγιος Σεραφείμ που του ζήτησα να φέρη στον δρόμο μου έναν σύγχρονο Άγιο. Δεν πέρασαν δύο εβδομάδες και η αγάπη και πρόνοια του Χριστού οδήγησαν τα βήματά μου στα Καλλίσια, στον τόπο όπου εγκαταβιούσε τότε ο άγιος Γέροντας Πορφύριος. Διατηρώ ακόμα στην μνήμη μου εκείνη την πρώτη επικοινωνία και γνωριμία μου με τον Άγιο του Θεού.
Αδυνατώ να περιγράψω με πόση άνεση, με πόση ευκολία λυνόταν η γλώσσα μου και μπορούσα να του εμπιστευθώ και να ομολογήσω όσα δεν τολμούσα να πω ούτε στον ίδιο τον εαυτό μου. Στην εξομολόγηση δεν δίσταζα να αποθέσω στο ιερό του επιτραχήλι ακόμη και την πιο βαθειά πτώση, την πιο βαρειά αμαρτία. Ποτέ δεν με πλήγωσε, ποτέ δεν με ντρόπιασε, ποτέ δεν με απογοήτευσε. Πόσο με καταλάβαινε, και πόσο βαθειά εισέδυε στα άδυτα του είναι μου, για να φέρη στην επιφάνεια ό,τι μου ήταν λησμονημένο ή ακόμα και άγνωστο. Είχε τρόπο απαλό και ελεήμονα για να σε οδηγή στην αυτογνωσία και την μετάνοια. Ποτέ δεν ένοιωσα κοντά του την παραμικρή καταπίεση, τον παραμικρό εκβιασμό, ή τα ψυχαναγκαστικά «πρέπει τούτο, πρέπει εκείνο». Ερευνούσε και ανίχνευε την ψυχή μου και μου μιλούσε για τις πληγές της, χωρίς όμως να με πληγώνη.
Με την καλωσύνη και την απέραντη αγάπη και κατανόηση που μας έδειχνε μας άνοιγε τους ορίζοντες της αγάπης του Χριστού και της εκούσιας, ελεύθερης και αδιάκριτης υπακοής. Η αγάπη του πέλαγος όπου μπορούσες να πλέης άφοβα, γιατί κοντά του ένοιωθες απέραντη σιγουριά και ασφάλεια.
Από το βιβλίο: «Ο Όσιος Πορφύριος (Μαρτυρίες – Διηγήσεις – Νουθεσίες)». Α’. Μαρτυρίες. Έκδοση «Ενωμένη Ρωμηοσύνη», σελ. 71.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου