«Ο ΑΜΛΕΤ ΖΕΙ ΣΤΗ ΓΑΛΛΙΑ» Συντακτική ομάδα Inchiostronero

Σε άλλες εποχές θα χαιρόμουν τα αποτελέσματα των γαλλικών βουλευτικών εκλογών...

Ο ΑΜΛΕΤ ΖΕΙ ΣΤΗ ΓΑΛΛΙΑ

Σε άλλες εποχές θα χαιρόμουν για τα αποτελέσματα των γαλλικών βουλευτικών εκλογών και όχι τόσο για τη νίκη της Λεπέν που ταπεινώνει τον Μακρόν, αλλά για την επιτυχία του Νέου Λαϊκού Μετώπου που ουσιαστικά σχηματίστηκε από τους σοσιαλιστές και τη France Insoumise του Melenchon. ήρθε πίσω από τους Συντηρητικούς με 28 τοις εκατό των ψήφων. Δυστυχώς, δεν λειτουργεί έτσι: στα πλειοψηφικά συστήματα –και ειδικότερα στο γαλλικό σύστημα διπλής βάρδιας– όλα χτίζονται γύρω από τη διατήρηση της εξουσίας και όχι την έκφραση της λαϊκής βούλησης . Πρόκειται για υποβοηθούμενες δημοκρατίες, ας πούμε έτσι, που δεν επιτρέπουν μεγάλες αλλαγές και μπορούν να ανταμείψουν την αντιπολίτευση μόνο στο βαθμό που κάνουν τη δομή του συστήματος δική τους. Αν λοιπόν ο Λεπενισμός διαμορφώθηκε σταδιακά ως μια συντηρητική δύναμη που λέει ναι στην ΕΕ και συνεπώς στα νεοφιλελεύθερα κατηγορήματά της, με κάποιες διαφορές στη μετανάστευση, η αριστερά έχει γίνει η ραχοκοκαλιά της παγκοσμιοποίησης παρερμηνεύοντάς την -πολύ συχνά υποκριτικά- ως διεθνισμό . Στην πραγματικότητα, λοιπόν, παίζει στα χέρια του πρώην αντιπάλου της και στη συγκεκριμένη περίπτωση του Μακρόν.

Ο Jean-Luc Melenchon, που στην αρχή της καριέρας του -μιλώ γιά πριν από δέκα χρόνια από τώρα- έμοιαζε να θέλει να σπάσει το ξόρκι μιας αριστεράς που πάει κόντρα στον εαυτό της, έχει ήδη ανακοινώσει ότι σε περίπτωση τριμερών ψηφοφοριών (αυτό συμβαίνει όταν υπάρχει ένας υποψήφιος που ήρθε τρίτος, αλλά πήρε το 12,5 τοις εκατό όσων έχουν δικαίωμα ψήφου) το λαϊκό μέτωπο θα αποσύρει τον υποψήφιο του. Προφανώς δεν χρειάζεται μια ρητή δήλωση για να καταλάβουμε ότι αυτές οι ψήφοι θα πάνε στο Macronist Ensemble. Και δεδομένου ότι θα υπάρξουν πολλές τριμερείς συγκρούσεις στα εκλογικά σώματα, είναι πολύ πιθανό τελικά ο ηττημένος Μακρόν να είναι ο νικητής. Όχι ως άτομο που είναι απλώς μια μαριονέτα, αλλά η ιδέα μιας αντικοινωνικής, νεοφιλελεύθερης και πολεμοχαρούς Ευρώπης: Η Γαλλία θα σωθεί από τον λεπενιστικό φασισμό που μεταξύ άλλων θέλει να μειώσει τις στρατιωτικές δαπάνες, για να επαναλάβει την υποστήριξή της στόν παγκόσμιο οικονομικό φασισμός και στήν πορεία πούαφήνει τό αιματοκύλισμά του.  Ο Άμλετ ζει στη Γαλλία, όχι στη Δανία

Ο Άμλετ προσπαθεί να δείξει στη μητέρα του Γερτρούδη το φάντασμα του πατέρα του (καλλιτέχνης: Nicolai A. Abildgaard περίπου 1778).

Δεν τελειώνει εδώ, η ανησυχητική αναφορά από τον πρόεδρο ενός εμφυλίου πολέμου, αν δεν είναι νικητής - κάτι που τοποθετεί τη Γαλλία στην Κεντρική Αμερική - υποδηλώνει ότι οι ταραχές στους δρόμους θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν για να πειστούν οι αντισταστικοί: θα εξαρτηθεί από τις δημοσκοπήσεις που διεξάγονται ενεργά μέρα με τη μέρα. Θα είναι ένα είδος εγχώριας έγχρωμης επανάστασης στην οποία οι κρατικές υπηρεσίες έχουν εκτενή εμπειρία που αποκτήθηκε αλλού και μπορούν εύκολα να την εφαρμόσουν στο σπίτι. Ωστόσο, χωρίς να φτάσουμε σε αυτό το σημείο, ο οικονομικός εκβιασμός είναι ήδη σε εξέλιξη, ο οποίος χρησιμοποιείται με ήπιο τρόπο προς το παρόν, αλλά αύριο θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί σαν ρόπαλο.

Αν τότε οι Γάλλοι έχουν βαρεθεί πραγματικά τον μακρονισμό, τις κινήσεις του ως υπάλληλος των Rothschild και τον εκβιασμό του, με τον αριθμό ρεκόρ των τριμερών ψηφοδελτίων να μην ευνοεί την ουσιαστική νίκη του μετώπου των Ηλυσίων, τη Λεπέν. , πράγματι ο πρόεδρος του κόμματος, Τζόρνταν Μπαρντέλα, θα μπορέσει να απολαύσει μια μέτρια κοινοβουλευτική πλειοψηφία, η οποία υπό το πρίσμα του γκωλικού συντάγματος δεν θα μπορεί να εμποδίσει τον πρόεδρο. Μόνο μία δημοσκόπηση προς το παρόν, αυτή του Έλαμπε, πιστοποιεί την ομάδα των Λεπενιστών με 288 έδρες ή απόλυτη πλειοψηφία . Αλλά για καθαρή υπόθεση, ας πούμε ότι συμβαίνει ακριβώς αυτό: η σύγκρουση με την προεδρία της δημοκρατίας, οι πράξεις αγοράς μετοχών που έχουμε ήδη βιώσει την εποχή του Κινήματος των Πέντε Αστέρων, η κατάσταση του κρατικού προϋπολογισμού, ο τρόμος της διάδοσης (ακόμα και αυτό είναι μέρος της εμπειρίας μας), θα αποτρέψει τη νέα Βουλή από το να μπορέσει να εισάγει σημαντικές αλλαγές και αυτό σίγουρα δεν θα φθείρει τον Μακρόν, αλλά τους αντιπάλους του που θα χάσουν την αύρα της αλλαγής που τους έφερε στην εξουσία.

Ωστόσο, δεν μπορούμε καν να σκεφτούμε ότι δεν έχει συμβεί τίποτα: η πολιτική ή μάλλον η προπολιτική αλλαγή που βλέπουμε μπορεί να αποφευχθεί, να περιοριστεί, να σκοντάψει οι κυβερνώντες ολιγαρχίες, αλλά εξακολουθεί να κινδυνεύει να τις βυθίσει. Γινόμαστε μάρτυρες ενός απελπισμένου αγώνα ενάντια στο χρόνο για την εισαγωγή νέας κοινωνικής μηχανικής που καθιστά ολοένα και πιο δύσκολη την αλλαγή της λογικής των πραγμάτων. Θα ήταν αρκετό για τους υπόλοιπους να σταματήσουν να προσπαθούν να κάνουν ένα βήμα πίσω και αντ' αυτού να προχωρήσουν μπροστά, αποδυναμώνοντας τον αντίπαλο. Αναζητείται η νέα ουτοπία γιατί μόνο με το να στοχεύεις στο αδύνατο μπορεί να αλλάξει το δυνατό.

https://www.inchiostronero.it/amleto-abita-in-francia/