Παρίσι, ο θόλος των Les Invalides
Στα αριστερά η εικόνα της αφίσας
[κάντε κλικ για μεγέθυνση]
Αφαιρώντας από την αφίσα των Ολυμπιακών Αγώνων του Παρισιού 2024 τον σταυρό που βρίσκεται στην κορυφή του τρούλου των Les Invalides, η οργανωτική επιτροπή της παγκόσμιας διοργάνωσης που θα διεξαχθεί στη Γαλλία σε λίγες εβδομάδες, υπογραμμίζει, ίσως χωρίς να το καταλάβει, το τέλος τής Καθολικής μήτρας της Γαλλίας.
Τελευταίο σύμπτωμα της νεωτερικότητας που η Εκκλησία δεν κατάφερε να αντιμετωπίσει.
Εδώ και αρκετούς μήνες, οι συζητήσεις για τη διοργάνωση των Ολυμπιακών Αγώνων πολλαπλασιάζονται στον γαλλικό Τύπο: ολοκλήρωση των δομών, καθυστέρηση, κόστος μεταφοράς, συνέπειες στην τιμή της διαμονής, οργάνωση και ασφάλεια της τελετής έναρξης στον Σηκουάνα, χωρίς να αναφέρουμε τον κίνδυνο μιας ανεξέλεγκτης μετατόπισης των κατανομών επενδύσεων: δέν λείπουν οι φόβοι.
Πέρα από τους νόμιμους φόβους, μια άλλη μουσική ακούγεται: αυτή μιας Γαλλίας που έχει χάσει τις ρίζες της, όπως χάνει κανείς το κεφάλι του.
Ας αγνοήσουμε τη διαμάχη για την επιλογή του καλλιτέχνη που υποτίθεται ότι θα εκπροσωπούσε τη Γαλλική ιδιοφυΐα με την ευκαιρία της τελετής έναρξης και ας δούμε αυτό το είδος ακύρωσης του Χριστιανισμού που έγινε εμφανές τη στιγμή που παρουσιάστηκε η επίσημη αφίσα των Αγώνων.
Η αφίσα σχεδιάστηκε από τον σχεδιαστή αφίσας Ugo Gattoni και κυκλοφορεί εδώ και μερικές εβδομάδες: σε ένα υποτιθέμενο σουρεαλιστικό ύφος, διαθέτει πολλά γαλλικά σύμβολα και μνημεία, όπως ο Πύργος του Άιφελ και η Αψίδα του Θριάμβου.
Μια λεπτομέρεια, που αναδεικνύεται αμέσως από τις εφημερίδες και από ορισμένες πολιτικές προσωπικότητες -αλλά όχι από τους επισκόπους, οι οποίοι επίσημα αρνήθηκαν να κάνουν οποιοδήποτε σχόλιο- δεν άργησε να δημιουργήσει δυσφορία: στο βάθος, αριστερά της αφίσας, ο θόλος του Les invalides στερήθηκε τον σταυρό που την στεφανώνει.
Η οργανωτική επιτροπή, για να αποτρέψει οποιαδήποτε κακόβουλη ερμηνεία, εξήγησε ότι το έργο αποτελούσε «μια καλλιτεχνική, χαρούμενη και ανάλαφρη ερμηνεία ενός ανακαινισμένου σταδίου-πόλης».
Το ερώτημα που τίθεται αυθόρμητα είναι: ο σταυρός στον τρούλο, που προκαλεί τη χαρά της Ανάστασης και της Λύτρωσης του ανθρώπινου γένους, θα ήταν τόσο μελαγχολικός που ο καλλιτέχνης αποφάσισε να τον σβήσει;
Ο Ugo Gattoni έδωσε τη δική του εξήγηση για την παράλειψη του σταυρού: «Δεν με ανησυχεί ότι [οι αναπαραστάσεις] είναι πιστές στο πρωτότυπο, αλλά μάλλον ότι μπορεί κανείς να φανταστεί με μια ματιά περί τίνος πρόκειται, προβάλλοντας τα πάντα σε σουρεαλιστικό και εορταστικό σύμπαν. Τα ανακαλώ όπως φαίνονται στο μυαλό μου, χωρίς απώτερο σκοπό».
Με άλλα λόγια, στη φαντασία αυτού του καλλιτέχνη, ένα από τα σημαντικότερα θρησκευτικά και ιστορικά μνημεία της Πρωτεύουσας δεν θα παρέπεμπε σέ τίποτα περισσότερο από ένα όμορφο κτίριο καλυμμένο με 12 κιλά εκλεκτού χρυσού.
Είναι μια απεικόνιση της κατάρρευσης της αρχαίας καθολικής μήτρας της Γαλλίας, την οποία ο Jérôme Fourquet είχε ήδη σημειώσει το 2019 στο L'archipel français : έδειξε πώς η οικολογία καθαγίασε την εμφάνιση μιας νέας μήτρας, κοσμικής και όχι πια θρησκευτικής, όπου «η ιερά βιοποικιλότητα» έχει αντικαταστήσει τους αρχαίους τόπους λατρείας και όπου η «μετατροπή στην ενεργειακή μετάβαση» μας κάνει να ξεχνάμε τις μετατροπές στον Θεό του Σαρλ ντε Φουκό, του Πεγκέ και του Κλοντέλ.
Μια εξάρθρωση της καθολικής μήτρας που μπορεί να ιδωθεί από την οπτική γωνία μιας «αποπολιτισμοποίησης» του καθολικισμού, για να παραθέσω τον νεολογισμό της κοινωνιολόγου Danielle Hervieu-Léger, δηλαδή μια σιωπηλή αποσύνδεση του καθολικού πολιτισμού από τον κοινό πολιτισμό, που έχει κάνει τήν Εκκλησία νά χάνει την ικανότητά της να τρέφει τον ζωντανό πολιτιστικό ιστό της κοινωνίας, εκτός μόνο από τους πιστούς της.
Ένα διαζύγιο που σηματοδοτεί τον θρίαμβο μιας νεωτερικότητας μπροστά στην οποία η Εκκλησία ήθελε να ξεδιπλώσει τη γοητεία της ενημέρωσης παρά της Παράδοσης. Ο μάγος δεν άργησε να δαγκωθεί από το φίδι του και η Εκκλησία που νόμιζε ότι ήταν λύση στην κρίση βρέθηκε βυθισμένη σε αυτή.
Ευτυχώς, η Εκκλησία έχει λάβει τις υποσχέσεις του Υιού του Θεού και εδώ και εκεί δεν λείπουν τα σημάδια επιμονής και ζωντάνιας του Καθολικισμού που συνδέονται με τις παραδόσεις του, για τις οποίες το βασικό είναι να μην «συμμετέχει», όπως ο Pierre de Κουμπερτέν, αλλά νά ξαναβάλει τον Χριστό στο υψηλότερο σημείο.
Τελευταίο σύμπτωμα της νεωτερικότητας που η Εκκλησία δεν κατάφερε να αντιμετωπίσει.
Εδώ και αρκετούς μήνες, οι συζητήσεις για τη διοργάνωση των Ολυμπιακών Αγώνων πολλαπλασιάζονται στον γαλλικό Τύπο: ολοκλήρωση των δομών, καθυστέρηση, κόστος μεταφοράς, συνέπειες στην τιμή της διαμονής, οργάνωση και ασφάλεια της τελετής έναρξης στον Σηκουάνα, χωρίς να αναφέρουμε τον κίνδυνο μιας ανεξέλεγκτης μετατόπισης των κατανομών επενδύσεων: δέν λείπουν οι φόβοι.
Πέρα από τους νόμιμους φόβους, μια άλλη μουσική ακούγεται: αυτή μιας Γαλλίας που έχει χάσει τις ρίζες της, όπως χάνει κανείς το κεφάλι του.
Ας αγνοήσουμε τη διαμάχη για την επιλογή του καλλιτέχνη που υποτίθεται ότι θα εκπροσωπούσε τη Γαλλική ιδιοφυΐα με την ευκαιρία της τελετής έναρξης και ας δούμε αυτό το είδος ακύρωσης του Χριστιανισμού που έγινε εμφανές τη στιγμή που παρουσιάστηκε η επίσημη αφίσα των Αγώνων.
Η αφίσα σχεδιάστηκε από τον σχεδιαστή αφίσας Ugo Gattoni και κυκλοφορεί εδώ και μερικές εβδομάδες: σε ένα υποτιθέμενο σουρεαλιστικό ύφος, διαθέτει πολλά γαλλικά σύμβολα και μνημεία, όπως ο Πύργος του Άιφελ και η Αψίδα του Θριάμβου.
Μια λεπτομέρεια, που αναδεικνύεται αμέσως από τις εφημερίδες και από ορισμένες πολιτικές προσωπικότητες -αλλά όχι από τους επισκόπους, οι οποίοι επίσημα αρνήθηκαν να κάνουν οποιοδήποτε σχόλιο- δεν άργησε να δημιουργήσει δυσφορία: στο βάθος, αριστερά της αφίσας, ο θόλος του Les invalides στερήθηκε τον σταυρό που την στεφανώνει.
Η οργανωτική επιτροπή, για να αποτρέψει οποιαδήποτε κακόβουλη ερμηνεία, εξήγησε ότι το έργο αποτελούσε «μια καλλιτεχνική, χαρούμενη και ανάλαφρη ερμηνεία ενός ανακαινισμένου σταδίου-πόλης».
Το ερώτημα που τίθεται αυθόρμητα είναι: ο σταυρός στον τρούλο, που προκαλεί τη χαρά της Ανάστασης και της Λύτρωσης του ανθρώπινου γένους, θα ήταν τόσο μελαγχολικός που ο καλλιτέχνης αποφάσισε να τον σβήσει;
Ο Ugo Gattoni έδωσε τη δική του εξήγηση για την παράλειψη του σταυρού: «Δεν με ανησυχεί ότι [οι αναπαραστάσεις] είναι πιστές στο πρωτότυπο, αλλά μάλλον ότι μπορεί κανείς να φανταστεί με μια ματιά περί τίνος πρόκειται, προβάλλοντας τα πάντα σε σουρεαλιστικό και εορταστικό σύμπαν. Τα ανακαλώ όπως φαίνονται στο μυαλό μου, χωρίς απώτερο σκοπό».
Με άλλα λόγια, στη φαντασία αυτού του καλλιτέχνη, ένα από τα σημαντικότερα θρησκευτικά και ιστορικά μνημεία της Πρωτεύουσας δεν θα παρέπεμπε σέ τίποτα περισσότερο από ένα όμορφο κτίριο καλυμμένο με 12 κιλά εκλεκτού χρυσού.
Είναι μια απεικόνιση της κατάρρευσης της αρχαίας καθολικής μήτρας της Γαλλίας, την οποία ο Jérôme Fourquet είχε ήδη σημειώσει το 2019 στο L'archipel français : έδειξε πώς η οικολογία καθαγίασε την εμφάνιση μιας νέας μήτρας, κοσμικής και όχι πια θρησκευτικής, όπου «η ιερά βιοποικιλότητα» έχει αντικαταστήσει τους αρχαίους τόπους λατρείας και όπου η «μετατροπή στην ενεργειακή μετάβαση» μας κάνει να ξεχνάμε τις μετατροπές στον Θεό του Σαρλ ντε Φουκό, του Πεγκέ και του Κλοντέλ.
Μια εξάρθρωση της καθολικής μήτρας που μπορεί να ιδωθεί από την οπτική γωνία μιας «αποπολιτισμοποίησης» του καθολικισμού, για να παραθέσω τον νεολογισμό της κοινωνιολόγου Danielle Hervieu-Léger, δηλαδή μια σιωπηλή αποσύνδεση του καθολικού πολιτισμού από τον κοινό πολιτισμό, που έχει κάνει τήν Εκκλησία νά χάνει την ικανότητά της να τρέφει τον ζωντανό πολιτιστικό ιστό της κοινωνίας, εκτός μόνο από τους πιστούς της.
Ένα διαζύγιο που σηματοδοτεί τον θρίαμβο μιας νεωτερικότητας μπροστά στην οποία η Εκκλησία ήθελε να ξεδιπλώσει τη γοητεία της ενημέρωσης παρά της Παράδοσης. Ο μάγος δεν άργησε να δαγκωθεί από το φίδι του και η Εκκλησία που νόμιζε ότι ήταν λύση στην κρίση βρέθηκε βυθισμένη σε αυτή.
Ευτυχώς, η Εκκλησία έχει λάβει τις υποσχέσεις του Υιού του Θεού και εδώ και εκεί δεν λείπουν τα σημάδια επιμονής και ζωντάνιας του Καθολικισμού που συνδέονται με τις παραδόσεις του, για τις οποίες το βασικό είναι να μην «συμμετέχει», όπως ο Pierre de Κουμπερτέν, αλλά νά ξαναβάλει τον Χριστό στο υψηλότερο σημείο.
1 σχόλιο:
https://tg24-sky-it.translate.goog/mondo/2024/05/24/orban-guerra-russia-europa?_x_tr_sl=it&_x_tr_tl=el&_x_tr_hl=el&_x_tr_pto=wapp
Δημοσίευση σχολίου