π. Ν. Λουδοβίκος: H Ανάσταση και η κρίση του Ανθρωπισμού γ

 

π. Ν. Λουδοβίκος: H Ανάσταση και η κρίση του Ανθρωπισμού γ

https://www.youtube.com/watch?v=hdmWCtUM5kI

Μόνο ένας θεός μπορεί να μας σώσει

… Τι είναι αυτό όμως; Η ζωή του Θεού. Αν το διαβάσει κανείς, βοούν και λένε, τι βοούν και λένε; Αυτό που είπε ο Heidegger, που προσπαθούν να το κρύψουνε, λίγο πριν πεθάνει στον Spiegel, ε μόνο ένας θεός θα μας σώσει. Και το τι συκοφαντία έχει φάει αυτό, από ποιους; Από ανθρώπους που δεν έχουνε πλέον (δείχνει το κεφάλι του) τη δυνατότητα να πάνε παραπέρα και να καταλάβουνε. Μόνο ο θεός θα μας σώσει, γιατί το είπε αυτό ο Heidegger; Γιατί δεν είπε εγώ θα σας σώσω; …αυτό είπανε. Τα παραβλέπουν, τα βάζουν σε παρένθεση αυτά. Με ποια έννοια; Με την έννοια ότι το μεγάλο άνοιγμα προς τα έξω. Αυτό εννοούσε ο Heidegger. Δεν έκανε φθηνή θεολογία, δεν ήταν φθηνός ποτέ. Φθηνός δεν υπήρξε ο Heidegger. Λοιπόν, εννοούσε αυτό το πράγμα το μεγάλο έξω, αυτό είπε και ο Levinas, η εξωτερικότητα. Totalite infinit. Totalite είναι αυτό το κλείσιμο όλο, αυτό το χάλι, και infinit είναι το απόλυτο, τι είναι, η εξωτερικότητα. Και η σχέση με τον άλλο… βλέπετε κάνουμε ιστορία της φιλοσοφίας, ψυχολογίας και θεολογίας μαζί. Τι πράγματα έχουν κάνει, η ανθρωπότητα. Και όλα αυτά σήμερα πάνε στα σκουπίδια! Totalite infinit. Totalite είναι τούτο εδώ, εγώ και συ, να μην είμαι μόνος μου και να είμαι κλεισμένος μέσα στο αυτό…και το infinit είναι το…η συνάντηση με τον πραγματικό άλλο. Γιατί; Μέσα από τις μεγάλες αυτές, με τα μεγάλα του ανοίγματα αυτά, με πραγματική, αυθεντική σχέση μεταξύ συνειδήσεων, στην κυριολεξία φαίνεται το απόλυτο εκεί μέσα. Το απόλυτο μέσα στα πιο ασήμαντα πράγματα. Και ο Levinas είχε την φιλοσοφική ευαισθησία να το δει αυτό. Και δεν είναι τυχαίο ότι είναι μελετητής των κειμένων της Παλαιάς Διαθήκης, ο Levinas, όπως και ο Buber. Δεν ξέρω αν έχουμε δικαιολογία να είμαστε τόσο ανόητοι όσο είμαστε. Και έχω παράπονο σας είπα, και από ανθρώπους της Εκκλησίας, και από τους θεολόγους, οι οποίοι καθεύδουσι. Με πόνο το λέω. Δεν μ’ αρέσει. Εκτός από λίγους. Οι λίγοι αυτοί υπάρχουν, δόξα τω Θεώ. Αλλά γιατί να’ ναι λίγοι; Για τους άλλους είναι το θέμα αν θα’ μαστε, πως το λένε να χτυπιούνται εκεί με τα δόντια, να τρίζουν τα δόντια, αρπάζουν το δόγμα με τα δόντια και τρίζουν τα δόντια, φονταμενταλιστές δηλαδή. Που κοιτάνε, τι είπε τώρα ο πατήρ Λουδοβίκος, τι είπε, τι είπε, μήπως εννοεί, υπάρχει αίρεση, κάποια αίρεση εκεί κρυμμένη, κάτι υπάρχει, δεν είναι λόγος καρδιακός, αυτό είναι κάτι. Τι είναι;! Καρδιακός λόγος μου γράφει η άλλη από κάτω. Ε, ελπίζω νάναι αγιοπνευματικός. Ή ένας άλλος που μου γράφει, τώρα τελευταία στα σχόλια, τι θέση πήρε ο πατήρ Λουδοβίκος για τον εμβολιασμό, και δεν ξέρει καν τι θέση πήρα. Γιατί ο πατήρ Λουδοβίκος ήταν υπέρ του κλεισίματος των εκκλησιών; Δεν το’ πα ποτέ αυτό, έγραψα το αντίθετο. Στο τελευταίο κεφάλαιο του βιβλίου μου, για την ανάδυση του βελούδινου ολοκληρωτισμού, γράφω ξεκάθαρα ότι διαφωνώ με το κλείσιμο των εκκλησιών. Το είχα πει. Και σε μια άλλη συνέντευξη μου στον «Κόσμο του Χρήματος», το περιοδικό, λέω ξεκάθαρα με επιχειρήματα ότι δεν έπρεπε ποτέ να κλείσουν οι Εκκλησίες… εγώ ήμουν υπέρ της ελευθερίας να αποφασίσει ο καθένας (για το εμβόλιο)… Όχι! Είναι ένας τύπος εκεί, δεν μπορώ να πω το όνομα του, και γράφει συνέχεια τις μπαρούφες αυτές. Χωρίς καν να μπει στον στοιχειώδη κόπο να δει τι λέει αυτός ο άνθρωπος που πυροβολώ εγώ συνέχεια. Ή ο άλλος τις προάλλες στην ομιλία εκεί κάτω, περίμενε, μη ακούγοντας τίποτα απ’ ότι λες, να ακούσει το τόσο δα, και να ορμήξει, και αυτοί είναι και ψυχοπαθείς μερικοί από αυτούς είναι ανοικτά ψυχοπαθείς. Πως μπορώ να το ξέρω; Το βλέπω στη συμπεριφορά τους. Το θέμα είναι ότι αυτό θεωρείται ότι είναι αυθεντική ορθοδοξία. Άκουσον, άκουσον. Διαβάζουν μέσα εκεί και τους αγίους Πορφυρίους και Παΐσίους και τους εξευτελίζουν και αυτούς.

Τσοβόλα δώστα όλα ως άλλοθι αυτοδιάλυσης

Και από την άλλη, αυτό είναι ο συντηρητικός προτεσταντισμός, από την άλλη είναι ο φιλελεύθερος προτεσταντισμός. Δώστα όλα, Τσοβόλα δώστα όλα, που λέει ο Παπανδρέου. Θεός σχωρέστον. Και εκεί αναλαμβάνουν τα περιοδικά να μας πούνε τι δεν κάναμε ακόμα. Για να το κάνουμε. Και αυτό για να γίνει η Εκκλησία δεκτή. Δεκτή από ποιον; Απ’ τον άνθρωπο που δεν έχει κανένα ορίζοντα νοήματος; Που δεν έχει καμιά δυνατότητα ερμηνείας, να του επιβεβαιώσω τι; Ότι κάνει καλά που ζει, να μην πω τι. Τη ζωή που ζει; Αυτόν τον ενδιαφέρει; Τι είναι, ένα άλλοθι αυτοδιάλυσης; Γι’ αυτό ήρθε ο Χριστός στον κόσμο; Και όμως πολλοί θεολόγοι θεωρούν καθήκον τους να ενισχύσουν αυτό το πράγμα. Και μη τυχόν, και νάμαστε όλοι και προσέξτε μη χάσετε την ευαισθησία σας…όλα ναι, όλα ναι. Τι όλα ναι ναι ναι; Και στον διάβολο ακόμα αν εμφανιστεί, αν υποτεθεί ότι,… και την ύπαρξη του αμφιβάλλουμε, λέμε τώρα όμως. Όχι εγώ, άλλοι την αμφιβάλλουν. Και λένε, να πούμε και σε αυτόν ένα μεγάλο ναι, γιατί όχι. Και βέβαια είναι η αποκατάσταση των πάντων. Θεός είναι αυτός, τέτοιος κακός Θεός πια;! (όλα αυτά τα λέει με ειρωνία). Το έχω πει πολλές φορές, αλλά δεν γίνεται κατανοητό.

Κολάζει ο θεός;

Εγώ έχω φτάσει να θεωρώ, μαζί με κάποιους άλλους, ότι όταν λέει ο Χριστός, η κόλαση είναι τω διαβόλω, τω διαβόλω είναι δοτική του ποιητικού αιτίου, αλλιώς δεν μπορώ να εξηγήσω την παμπατερική γραμμή ότι ο Θεός δεν κολάζει. Αν δεν κολάζει ο Θεός, ποιος έχει κάνει την κόλαση, ο Θεός; Που δεν κολάζει. Εσείς άμα δεν έχετε να κολάσετε κάποιον του φτιάχνετε …όχι. Ποιος την φτιάχνει; Ο διάβολος την φτιάχνει. Γι’ αυτό με ρωτούσαν βλακωδώς μερικοί, συγχωρέστε με που μιλάω έτσι, δε θα ίσως, αλλά πονάω και τα λέω αυτά, γιατί; Διότι έχουμε καταποντιστεί στο τίποτα. Πότε θα τελειώσει η κόλαση; Λέω όποτε θέλει ο διάβολος. Ναι. Όποτε θέλει ο διάβολος, τότε θα τελειώσει η κόλαση. Αφού τα ξέρουμε αυτά. Αν θέλει ο διάβολος, τελειώνει και σήμερα. Τελειώνει. Ήταν και ιερωμένος αυτός και με κοίταγε με μάτια έτσι ανοιχτά. Δεν το είχα σκεφτεί αυτό. Δεν είναι το μόνο πράγμα που δεν έχουμε κάνει τον κόπο να σκεφθούμε. Η κόλαση είναι άρνηση της ευχαριστίας. Αυτό είναι. Είναι η άρνηση του διαλόγου αυτού. Εγώ θα στήσω την αυτή μου, τη στήνεις, προχωρείς. Τι θα κάνει ο Θεός, θα σε κάνει ποτήρι; Και θα σε σώσει με το ζόρι; Αν σε σώσει με το ζόρι, είσαι ποτήρι πια. Δεν καταλαβαίνεις τίποτα. Χθες με ρωτούσε ένας ιερωμένος, απ’ τους καλούς ιερωμένους, γιατί τα ζώα δεν ζουν στον παράδεισο; Μα το ζώο αν τεθεί για τη βασιλεία του Θεού το ερώτημα, θα σου πει, τι είναι αυτό; Η αιωνιότητα; Του λέω τα ζώα είναι αιώνια. Τι είπατε μου λέει!; Αφού ζουν το τώρα. Δεν κάνει προβολή στο μέλλον το ζώο. Εμείς χωρίς αυτή την προβολή στο μέλλον δεν υπάρχουμε.

Είπαμε μερικά πράγματα για την Ανάσταση, είπατε μερικά πράγματα για τον ανθρωπισμό, τι άλλα θέματα θίγετε έτσι στο βιβλίο;

Αυτό το βιβλίο έχει μια ιδιομορφία. Αποτελείται από διαλόγους στο μεγάλο βαθμό του. Αυτό που λέμε συνεντεύξεις. Με ανθρώπους του γενικού δημοσιογραφικού χώρου, που θεωρώ αξιόλογους, και έχουν αξιόλογα ερωτήματα να θέσουν. Οι συνεντεύξεις αυτές έχουν υποστεί πολλή επεξεργασία, όσοι τις άκουσαν ή τις διάβασαν, θα δουν εδώ κάτι πολύ περισσότερο. Μερικές μάλιστα πάρα πολύ. Και εξετάζω ακριβώς το ερώτημα της κρίσης του ανθρωπισμού. Ας πούμε ξεκινώ με τις αντιλήψεις της Δύσης περί Διαφωτισμού και παιδείας…είναι διαλογική η μορφή, είναι και κάπως ακαδημαϊκός ο χαρακτήρας…και το τελικό ζήτημα είναι αυτό: η δυσκολία που έχουμε σήμερα να αρθρώσουμε έναν ανθρωπισμό, και πως αυτό γεννήθηκε, πως εξελίχθηκε, πως προχώρησε, ειδικά απ’ τον Διαφωτισμό και μετά. Και πως σήμερα υπάρχει πιθανότητα να το ξανά βρούμε και να το προχωρήσουμε κιόλας. Δεν είναι επανάληψη η αλήθεια. Η αλήθεια είναι πάντοτε καινούργια και πάντοτε σημερινή. Γι’ αυτό είχε δίκαιο ο Ρεμπώ, όταν είπε ότι την αλήθεια την κρατάμε ….μέσα σε μια ψυχή και ένα σώμα, έτσι. Είναι ψυχοσωματική η αλήθεια. Είναι αυτό που με κάνει να ζω τώρα, σήμερα. Μου δίνει την αίσθηση, την περιοπή του ανθρώπου, της εικόνας του Θεού, που είμαι. Τι σημαίνει εικόνα Θεού άραγε; Πάνε να ξεχαστούνε.

Μην υπερτιμάς τον άνθρωπο

Και πραγματικά με την έννοια αυτή, το περί Χριστού είναι, όπως λέγαμε προηγουμένως, σκάνδαλο και μωρία. Με ένα ελαφρώς παρηλλαγμένο τρόπο. Σκάνδαλο με την έννοια ότι, είναι δυνατόν ο Θεός να ασχολείται με αυτό το φθηνό πλάσμα που θέλω εγώ να είμαι; Το είπε αυτό ο μεγάλος ιεροεξεταστής στον Ντοστγιέφσκι, και του λέει του Χριστού, μην υπερτιμάς τον άνθρωπο τόσο πολύ, πέντε πραγματάκια θέλει, τα οποία εμείς τα ξέρουμε. Όλοι οι ολοκληρωτισμοί αυτό λένε, ότι ξέρουμε τι έχει ανάγκη ο άνθρωπος. Και αυτό είναι ένα δυο τρία πράγματα, αυτά. Αν τα περισσότερα κάπως τα θέλει, έχουμε το τρελάδικο, έχουμε και τον κοινωνικό αποκλεισμό, έχουμε τα δικαστήρια που σε λίγο θα απαγορεύουν και να δείξουμε, …αν αυτό ενοχλεί μια αγελάδα στο λιβάδι. Και αυτή είναι ον ίδιο με μας.

Τα δικαιώματα των ζώων και των ρομπότ

Ξέρετε ότι σήμερα πολλοί οικολόγοι, και όχι οικολόγοι μόνο, πολλοί άνθρωποι, θεωρούν ότι τα ζώα έχουν ίδια δικαιώματα με τους ανθρώπους, εντελώς ίδια. Έχουν δικαιώματα, αλλά καταλαβαίνετε; Αυτός είναι σκύλος, σου λέει. Και τι διαφέρει από σένα. Και την απάντηση δεν μπορούν να την βρούνε. Σε ένα συνέδριο ρωτούσαν, και τα ζώα δεν είναι εικόνες του Θεού. Ε, όλη η κτίση διατηρεί ένα εικονισμό του Θεού, αυτό το λέει ο Άγιος Μάξιμος, αλλά άλλο πράγμα είμαι εγώ τώρα όπως εικονίζομαι στο γιο μου, και άλλο πράγμα πως εικονίζομαι στο φαΐ που τρώω το μεσημέρι, και φτιάχνω να φάω ας πούμε. Καταλάβατε; Η μία είναι κατά φύσιν εικόνα, ναι ή όχι; Ενώ το άλλο είναι κάτι το οποίο μπορώ να κάνω και χωρίς αυτό, ναι ή όχι; Αυτό το πράγμα όμως, η εικονική υφή του ανθρώπου, εκτός και αν θεωρούμε ότι, η εικόνα του θα γίνει, όπως προέβλεψε, προφήτεψε ο Heidegger, οι μηχανές του. Μπορεί να είμαστε εικόνα των μηχανών μας. Αυτό ο Heidegger το θεώρησε και ως τέλος για την ανθρωπότητα, να ξέρετε. Διότι τότε δε θα θέτουμε το ερώτημα περί του όντος εμείς, αλλά οι μηχανές. Οι μηχανές θέτουν το ερώτημα. Θα φτάσουμε εμείς κάποια στιγμή να θεωρούμε ίσως το ερώτημα ως προσβολή της προσωπικότητας του ρομπότ. Το ότι ξερνώ το αρνούμαι, του ρίχνω καμιά σπρωξιά να πάει πάρα πέρα. Νομίζω ότι κινδυνεύουμε. Οι ασκοί του Αιόλου έχουν ανοίξει. Και είπαμε και στο θέμα του γάμου, λέγαμε τις προάλλες, και λοιπά. Και θα γίνουν αυτά, αυτά έχουν ξεκινήσει ήδη, σε άλλες χώρες. Έρχεται κάποιος και λέει, εγώ θέλω πέντε γυναίκες, και αυτές με θέλουνε. Ή θέλω δυο γυναίκες και δυο άντρες. Πως να του πεις όχι, για ποιο λόγο όχι; Είμαι συγγενής, είμαι ζώο και είμαι ρομπότ. Αυτή η σοφία πολύ μ’ αρέσει. Κάθε φορά που την ακούω μένω μαγεμένος. Σκυλί, τέλεια γυναίκα. Θα σου λέει συνέχεια ναι. Σκέψου, συνέχεια ναι! Θα σου κάνει ότι θέλεις, θα μαντεύει τις επιθυμίες σου, θα σου μαγειρεύει τέλεια, θα συζητάει σε πολύ high level. Δεν κατάλαβα, σε πειράζει; Θα είναι και άφθαρτη. …και πάντα νέα. Νομίζω είναι πολύ δελεαστική πρόταση, και θα το εισηγηθώ την κατάλληλη στιγμή, ότι θα λύσει πάρα πολλά προβλήματα (γελάει), ούτε γυναικοκτονίες, ούτε διαζύγια, …και κακώς μιλάμε γι’ αυτά, όλη ανθρωπότητα έχει πέσει έξω και να τα πετάξουμε στα σκουπίδια, και να πέσουμε με τα μούτρα στην βελτίωση της τεχνικής.

Ελπίζω να μην πάρει κάποιος τα αποσπάσματα αυτά, και να συγκρατήσει μόνο..

(π.Λουδοβίκος) Γι’ αυτό θέλω να το γράφει. Υπάρχουν πάντοτε άνθρωποι οι οποίοι είναι ενδεείς φρενών. Κάποτε μιλούσα για ένα τέτοιο με τον πατέρα Παΐσιο, και μου λέει, παιδάκι μου, άλλο ευλαβής και άλλο αβλαβής. Είναι μερικοί που είναι βλαφθέντες, δεν μπορούμε να προσαρμόσουμε την ύπαρξη μας, στο να καταλάβει κάποιος, ο οποίος δε θέλει να καταλάβει. Και δε θέλει να καταλάβει, διότι θεωρεί ότι δεν έχει τίποτα να καταλάβει. Και δεν εκτιμάει τον αγώνα, και τον κόπο και τη δουλειά του άλλου. Δεν την εκτιμάει. Εδώ βλέπω ανθρώπους που μου κάνουν θεολογική και φιλοσοφική κριτική από κάτω, και οι άνθρωποι δεν έχουν ανοίξει βιβλίο. Μου έλεγε ένας τις προάλλες, δε θυμάμαι το όνομα του, για γέλια, για κλάματα, και έλεγε, αυτά που λέει, λέει αυτός, είναι πυροτεχνήματα. Και έλεγε…εεε, δεν υπάρχει διάκριση υποστάσεως στο Θεό, ούτε ο Θεός έχει να κάνει, η γέννηση του Υιού με εκχώρηση της ουσίας. Αυτά τα λέει ο Δαμασκηνός όμως. Και από αυτά που διάβασα, αυτός είναι αγράμματος. Αλλά έχει τεράστια αυτοπεποίθηση. Σου λέει, κάποιοι θα με πιστέψουν, και εγώ θα τη βγάλω ψυχολογικά για κάποιες ημέρες, ότι χτύπησα τον Λουδοβίκο ας πούμε, και είμαι κάποιος. Ενώ ο Λουδοβίκος βλέπει ότι είσαι για κλάματα. Έτσι. Και ούτε αξίζει να τους απαντήσει κανείς σ’ αυτούς, γιατί και αυτό το θεωρούν πολύ μεγάλη τιμή. Και υπάρχουν άνθρωποι τους οποίους ευχαριστώ, οι οποίοι έχουν σοβαρότητα. Υπάρχουν. Και κοιτούν να καταλάβουν το βάθος αυτών που λες, και ευτυχώς που υπάρχουνε και αυτοί. Αλλά υπάρχουν πάντοτε και οι άλλοι, οι οποίοι νοσούν, είτε πνευματικά, είτε ψυχολογικά, είτε και τα δυο, το πιο σύνηθες. Αλλά εντάξει, δεν είναι το θέμα αυτό. Το λέω με αφορμή αυτού που είπατε τώρα.

Οι γκουρού της τεχνολογίας ως νήπια

Αλλά νομίζω ότι αυτό που λέω εγώ, που είπα για την τεχνολογία, κάποιοι από τους μεγάλους γκουρού της τεχνολογίας, το πιστεύουν ακριβώς έτσι. Είναι πολλοί από αυτούς όμως, τους γκουρού της τεχνολογίας, οι οποίοι αυτό ακριβώς πιστεύουνε. Και αν τους είχαμε εδώ, θα μας λέγανε, έχουμε τη δυνατότητα να λύσουμε τα προβλήματα μας όλα.

Το πιστεύουν σαν σοβαρή εναλλακτική πρόταση;

Σαν σοβαρή πρόταση το πιστεύουν. Πιστέψτε με. Έχει τύχει να κουβεντιάσω…πάρα πολλοί, από αυτούς που ασχολούνται με την προηγμένη τεχνολογία, έχουν πνευματικότητα νηπιακή, σε σημείο που πρέπει να …αν σκεφτείτε όμως ότι αυτοί βγάζουν τα προϊόντα αυτά, και τα διαθέτουν, και πέρα απ’ τα επιχειρήματα, αν τα διαθέσουν σε μια τιμή, η οποία είναι προσιτή, ξέρετε πόσοι θα έχουν τον πειρασμό να τα πάρουνε. Ποιος; Εδώ οι πάντες έχουν αποφασίσει ότι δεν υπάρχει ψυχή. Άψυχος είμαι εγώ, άψυχος είσαι και εσύ, παίρνεις το ρομπότ, μια χαρά περνάμε. Το ρομπότ θα λέει αυτά που θες. Σας λέω, είναι ιδεώδεις καταστάσεις. Θα κάνω και δυο κουτσούβελα, τα οποία και αυτά θα μεγαλώνουν τεχνητώς, και ο μηχανικός θα τα φτιάχνει και λίγο πιο μεγάλα, και λίγο πιο μεγάλα, και θα περνάς ζωή χαρισάμενη. Και θα πιάνεις τους φιλοσόφους, και τους θεολόγους, και τους ψυχολόγους και τους κοινωνιολόγους, όλοι αυτοί θα αχρηστευθούν, πάντες. Θα ψάχνουν να βρουν δουλειά. Και οι παπάδες βέβαια. Κατά τη γνώμη αυτονών. Αλλά σας είπα, τα δυο αυτά όντα, το ρομποτάκι και ο ανθρωπάκος, δεν υπάρχουν. Αυτό είναι το μεγάλο πρόβλημα.

Διεξάγουν το μηδέν τους

Το καταλαβαίνεις με μια ματιά αυτό. Δεν έχουν καμιά δυνατότητα αναφοράς σε κανένα απόλυτο. Διεξάγουν το μηδέν τους. Διεξάγουν την απέραντη τους κατάθλιψη. Γιατί αν δεν υπάρχει ανακάλυψη άλλος προς άλλος, προς ανακάλυψη, καμιά ευτυχία και καμιά αυτοεκτίμηση δεν έχω. Αυτό είναι ένα απ’ τα διδάγματα της ψυχολογίας. Αν εγώ καταφέρω να κάνω μια φιλία, και να δουλεύει αυτή η φιλία, αυτό μου φέρνει feedback εμένα. Και το feedback λέγεται αυτοεκτίμηση, είναι το αντίθετο της κατάθλιψης. Αν εγώ με τη γυναίκα μου ή με τα παιδιά μου καταφέρω να έχω ένα επίπεδο επικοινωνίας και σχέσης τέτοιο, που να είναι ο άλλος παρών και εγώ παρών, και να δοξάζουμε και οι δυο τις δυσκολίες μας τις ανθρώπινες, αυτό είναι πηγή ευτυχίας, για μένα. Αν δεν διεξάγω κανένα τέτοιον αγώνα, και χρησιμοποιώ απέναντι μου ένα μηχάνημα, για να ικανοποιήσω ότι χειρότερο έχω μέσα μου, αυτό το πράγμα είναι η ουσία της κατάθλιψης. Δεν υπάρχει κανένας ορίζοντας ελευθερίας, καταλάβατε; Η χαρά μου είναι να αγαπιέμαι από κάποιον που είναι ελεύθερος, να μη μ’ αγαπήσει!

Ο ένας δρόμος θέλει κόπο, προσπάθεια. Ο άλλος απλώς ένα κουμπί.

Όταν το άλλο το άψυχο ον μου λέει, κοίταξε, σ’ αγαπώ, και σ’ αγαπώ τετράκις, είσαι ο καλύτερος της γης, ο πιο ωραίος άνδρας, ο πιο τέλειος…κάποια στιγμή αυτό θα μου φέρει βαρύτατη, βαθιά κατάθλιψη. Γι’ αυτό και ο Aldus Huxley, που μίλησε για τον νέο κόσμο, είπε: το απόγευμα θέλει ναρκωτικό, το πρωί έτσι. Το απόγευμα ναρκωτικό για να αντέξεις. Και να μπορείς να κοιμηθείς και την νύχτα.

[Σημείωση για τον όρο Feedback: μηχανισμός ανατροφοδότησης αυτορρυθμιζόμενων συστημάτων, που βασίζεται σε μια αλυσίδα αιτίας-αποτελέσματος, που δημιουργεί ένα κύκλωμα ή βρόχο. Πολύ διάσημη πρακτική εφαρμογή Centrifugal Governor, που ρύθμιζε τη λειτουργία των ατμομηχανών του James Watt. Είναι μια βασική έννοια της κυβερνητικής]

Συνεχίζεται

ΑΓΙΟ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ, ΤΟ ΑΝΟΙΓΜΑ, Η ΑΝΟΙΧΤΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΤΟΥ ΣΟΡΟΣ, Η ΑΝΟΙΧΤΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΠΟΠΠΕΡ. Ο ΧΑΙΝΤΕΓΚΕΡ ΣΟΒΑΡΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ. ΟΣΟΙ ΔΙΑΦΩΝΟΥΝ ΕΙΝΑΙ ΑΓΡΑΜΜΑΤΟΙ ΕΠΙΔΕΙΞΙΕΣ. 

ΧΩΡΙΣ ΤΗΝ ΑΡΧΗ ΤΗΣ ΜΗ ΑΝΤΙΦΑΣΕΩΣ Η ΠΡΟΤΑΣΗ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΝΟΗΜΑ. ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΑΡΧΗ ΚΑΤΗΡΓΗΣΕ Ο ΠΟΠΠΕΡ ΚΑΙ ΕΔΩΣΕ ΤΗΝ ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΣΤΟΝ ΛΟΥΔΟΒΙΚΟ ΝΑ ΟΝΟΜΑΖΕΙ ΛΟΓΟ ΤΟ ΠΑΡΑΛΗΡΗΜΑ. 

Η ΒΑΣΙΛΕΙΑ ΤΩΝ ΟΥΡΑΝΩΝ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ. ΕΙΝΑΙ Η ΖΩΗ ΤΟΥ ΜΕΛΛΟΝΤΟΣ ΑΙΩΝΟΣ, ΟΧΙ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ.