Πώς λοιπόν αυτό το μαρτύριο δεν άγγιξε τον άγιο μεγαλομάρτυρα Γεώργιο τον Τροπαιοφόρο; Πώς το μαρτύριο δεν άγγιξε τα πλήθη των μαρτύρων;
Από τους βίους των αγίων είναι γνωστό ότι υπήρξε πλήθος μαρτύρων, συμπεριλαμβανομένου και του αγίου Γεωργίου του Τροπαιοφόρου, οι οποίοι δεν ένιωθαν τα μαρτύριά τους.
Αυτό πιθανό να σας φαίνεται παράδοξο, αδύνατο, όμως είναι ένα γεγονός το οποίο δεν αφορά μόνο τους μάρτυρες. Αυτό το γεγονός είναι αρκετά γνωστό στην ιστορία: όταν κατά τον Μεσαίωνα υπέβαλλαν σε μαρτύρια τις δύστυχες γυναίκες, τις οποίες θεωρούσαν μάγισσες, τότε συχνά παρατηρείτο ότι κατά τη διάρκεια των μαρτυρίων αυτές οι δύστυχες έπεφταν σε κατάσταση μακαριότητας. Στην αρχή φώναζαν, βασανίζονταν, υπέφεραν, μετά, όταν τα μαρτύρια εντείνονταν, γίνονταν αφόρητα, το πρόσωπό τους φωτιζόταν με το αίσθημα της μακαριότητας, δεν ένιωθαν τα μαρτύρια.
Τον μεγάλο άγιο, τη μνήμη του οποίου εορτάζουμε τώρα, τον Άγιο Γεώργιο τον Τροπαιοφόρο, δεν τον έθιξε το μαρτύριο, ο ίδιος δεν ένιωθε τα μαρτύρια.
«Ἔδοξαν ἐν ὀφθαλμοῖς ἀφρόνων τεθνάναι, καί ἐλογίσθη κάκωσις ἡ ἔξοδος αὐτῶν καί ἡ ἀφ’ ἡμῶν πορεία σύντριμμα, οἱ δέ εἰσιν ἐν εἰρήνῃ. Καί γάρ ἐν ὄψει ἀνθρώπων, ἐάν κολασθῶσιν, ἡ ἐλπίς αὐτῶν ἀθανασίας πλήρης˙ καί ὀλίγα παιδευθέντες μεγάλα εὐεργετηθήσονται, ὅτι ὁ Θεός ἐπείρασεν αὐτούς καί εὗρεν αὐτούς ἀξιους ἑαυτοῦ˙ καί ὡς ὁλοκάρπωμα θυσίας προσεδέξατο αὐτούς» (Σοφ. Σολομ. 3, 2-6). Επειδή για τον Κύριο Ιησού Χριστό αρκούσε μόνο η αποφασιστικότητα τους να υποφέρουν για το άγιο όνομά Του τα πλέον φοβερά και φρικτά μαρτύρια, τα ίδια τα μαρτύρια δεν είχαν ιδιαίτερη σημασία. Γιατί ο Κύριος γνώριζε ότι είχαν την αποφασιστικότητα να υπομείνουν αυτά τα μαρτύρια. Διότι ο Κύριος εκτιμά τις προθέσεις μας, τις ειλικρινείς προθέσεις, όχι λιγότερο από τα έργα μας.
Γνωρίζουμε από τους βίους πολλών αγίων ότι όταν τους οδηγούσαν στον θάνατο, πέθαιναν πριν από την εκτέλεση. Έτσι συνέβη και με την γυναίκα του αυτοκράτορα Διοκλητιανού, ενός από τους πιο άσπονδους διώκτες των χριστιανών. Εκπληττόμενη από τα ασυνήθιστα θαύματα του μεγαλομάρτυρος Γεωργίου, τα οποία συνόδευαν τα μαρτύριά του, η γυναίκα του αυτοκράτορα, Αλεξάνδρα, πίστεψε στον Χριστό με όλη της την καρδιά και ομολόγησε ενώπιον του άσπλαχνου συζύγου, την πίστη της. Και ο Διοκλητιανός δεν σταμάτησε πριν παραδώσει και αυτή στην εκτέλεση.
Μετά τα φοβερά μαρτύρια, στα οποία υποβλήθηκε για την ομολογία της πίστεως στον Κύριο Ιησού Χριστό, αφού ο Διοκλητιανός βεβαιώθηκε για την ανυποχώρητη στάση της, διέταξε να την αποκεφαλίσουν και να την σύρουν στην εκτέλεση έξω από την πόλη. Όμως η Αλεξάνδρα στην πορεία εξαντλήθηκε, κάθισε σε μια πέτρα στην άκρη του δρόμου και πέθανε.
Έτσι πέθαιναν, ενώ δεν είχαν υποβληθεί στα τελευταία επιθανάτια μαρτύρια και στην εκτέλεση, πέθαιναν από φυσικό θάνατο πολλοί μάρτυρες. Έτσι συνέβη και με πολλούς άλλους, οι οποίοι ομολόγησαν το όνομα του Χριστού. Η Εκκλησία τους κατέταξε στην κατηγορία των αγίων μαρτύρων.
Οι λόγοι της Αγίας Γραφής πραγματοποιήθηκαν σε πάρα πολλούς αγίους και μεγαλομάρτυρες και στους ίδιους τους αποστόλους.
«Δικαίων δέ ψυχαί ἐν χειρί Θεοῦ, καί οὐ μή ἅψηται αὐτῶν βάσανος».
Δε τους έθιξε το μαρτύριο και ασφαλώς θα απέχουν από τα μαρτύρια και στην αιώνια ζωή, στην αιώνια μακαριότητα, την οποία αξιώθηκαν με την αφοσίωσή τους στον Χριστό. Στα μάτια των βασανιστών πολλές φορές φαίνονταν νεκροί, όμως αυτοί ήταν ζωντανοί. Συχνά συνέβαινε, κατά τη διάρκεια των φοβερών βασανιστηρίων των μαρτύρων, να τους θεωρούν ήδη νεκρούς, όμως ο Κύριος τους γιάτρευε.
Έτσι συνέβη και με τον άγιο μεγαλομάρτυρα Γεώργιο: φαινόταν ήδη νεκρός, ήταν εντελώς εξουθενωμένος. Πίστεψαν ότι πέθανε στην φυλακή, όπου τον έριξαν και παραξενεύτηκαν πάρα πολύ όταν έμαθαν ότι είναι ζωνταντός.
Όπως είπε ο απόστολος Παύλος: «Τό γάρ παραυτίκα ἐλαφρόν τῆς θλίψεως ἡμῶν καθ’ ὑπερβολήν εἰς ὑπερβολήν αἰώνιον βάρος δόξης κατεργάζεται ἡμίν» (Β’ Κορ. 4, 17).
Και αυτοί λοιπόν οι λόγοι της Αγίας Γραφής πραγματοποιήθηκαν σε πολλούς μάρτυρες και ομολογητές ο Ίδιος ο Κύριος Ιησούς Χριστός τους ανύψωσε και βρίσκονται στην αιώνια ζωή, στην αιώνια χαρά, δεν θανατώθηκαν, όπως νόμιζαν οι άνθρωποι.
Ο Κύριος δοκιμάζει τους αγίους Του με φοβερά μαρτύρια, όπως καίγεται το χρυσάφι μέσα στο χωνευτήρι, γιατί δεν συνέβαινε πάντα αυτό για το οποίο σας μίλησα, ότι οι άγιοι δεν ένιωθαν τα μαρτύρια. Στην πλειονότητά τους τα ένιωθαν και υπέφεραν τις φρικαλεότητες με υπομονή. Ο Θεός τούς δοκίμασε όπως το χρυσάφι μέσα στο χωνευτήρι και τους δέχθηκε ως θυσία ολοκαυτώματος.
Σαν το χρυσάφι μέσα στο χωνευτήρι δοκιμάστηκε ο άγιος Γεώργιος και έγινε θυσία τέλεια στον Θεό.
«Καί ἐν καιρῷ ἐπισκοπῆς αὐτῶν ἀναλάμψουσι καί ὡς σπινθῆρες ἐν καλάμῃ διαδραμοῦνται» (Σοφ. Σολομ. 3, 7).
Κατά τον καιρό της καθολικής ανταποδόσεως στην Φοβερά Κρίση θα λάμπει και ο άγιος Γεώργιος σαν φωτεινή σπίθα, η οποία διατρέχει τα καλάμια. Και ήδη από τώρα παρίσταται ενώπιον του Θρόνου του Θεού.
Ο άγιος μεγαλομάρτυς Γεώργιος υπέμεινε φοβερά μαρτύρια σε πολύ νεαρή ηλικία. Καταγόταν από ένδοξο, αριστοκρατικό γένος, ο πατέρας του, επίσης χριστιανός, έγινε άγιος μάρτυρας.
Ήταν ακόλουθος στην αυλή του Διοκλητιανού, είχε εξαιρετικά ωραίο πρόσωπο, ήταν λεβεντόκορμος, διέθετε πολύ μεγάλη στρατιωτική γενναιότητα και ανδρεία και τοποθετήθηκε από τον Διοκλητιανό σε πολύ υψηλή θέση˙ στην αρχή ήταν τριβούνος και ύστερα έγινε κόμητας, που είναι ανώτατο στρατιωτικό αξίωμα˙ έγινε επιφανής, αφού δοξάστηκε στις μάχες. Ήταν στην ακολουθία του αυτοκράτορα, τον συνόδευε πάντα.
Και ο άγιος Γεώργιος τα περιφρόνησε όλα αυτά˙ προτίμησε την δόξα του Χριστού από την επίγεια δόξα, από την δόξα του Διοκλητιανού. Με εκπληκτική τόλμη στηλίτευσε την ασέβεια του Διοκλητιανού, με την προσευχή του γκρέμισε τα είδωλα στο ναό, έκανε στο δικαστήριο καταπληκτικά θαύματα, τα οποία πολλούς προσείλκυσαν στον Χριστό.
Προσέφερε τον εαυτό του θυσία στον Θεό σε νεαρή ηλικία, όταν ανοιγόταν μπροστά του ένα διαρκές λαμπρό μέλλον.
Αυτό το οποίο θα διαβάσω τώρα από το βιβλίο της Σοφίας του Σολομώντα, είθε να γίνει μεγάλη παρηγοριά για όσους χάνουν τους υιούς και τις θυγατέρες τους στα πλέον ανθηρά χρόνια της ζωής τους. «Δίκαιος δέ ἐάν φθάσῃ τελευτῆσαι, ἐν ἀναπαύσει ἔσται» (Σοφ. Σολομ. 4, 7).
«Τελειωθείς ἐν ὀλίγῳ ἐκπλήρωσε χρόνους μακρούς, ἀρεστή γάρ ἦν Κυρίῳ ἡ ψυχή αὐτοῦ˙ διά τοῦτο ἔσπευσεν ἐκ μέσου πονηρίας. Οἱ δέ λαοί ἰδόντες καί μή νοήσαντες, μηδέ θέντες ἐπί διανοίᾳ τό τοιοῦτον, ὅτι χάρις καί ἔλεος ἐν τοῖς ἐκλεκτοῖς αὐτοῦ καί ἐπισκοπή ἐν τοῖς ὁσίοις αὐτοῦ» (Σοφ. Σολομ. 4, 13-15).
Γνωρίζουμε ότι όχι μόνο υπήρξαν πολλοί τέτοιοι νέοι, αλλά επίσης και παιδιά και έφηβοι που πέθαναν πριν ακόμα φθάσουν σε νεανική ηλικία, οι οποίοι σε σύντομο χρονικό διάστημα εκπλήρωσαν εκείνο που άλλοι δεν μπόρεσαν να εκπληρώσουν σε μεγάλο χρονικό διάστημα, γιατί αυτές οι ψυχές ήταν αρεστές στον Θεό και γι’ αυτό ο Κύριος έσπευσε να τους βγάλει ανάμεσα από το πλήθος των ασεβών.
Και οι άνθρωποι έβλεπαν και δεν υποψιάζονταν ότι η χάρις και το έλεος ήταν με τους αγίους Του.
Όλα αυτά εκπληρώθηκαν στον άγιο Γεώργιο και σε νεαρή ηλικία έγινε ένα από τα λαμπερά άστρα του εκκλησιαστικού στερεώματος και λάμπει ενώπιον του Θεού με την πρωτοφανή πίστη και αφοσίωση του στον Χριστό.
Να ξέρετε, να θυμάστε ότι η Εκκλησία είναι ζωντανή και μάχιμη και οι πύλες του Άδου ποτέ δεν θα μπορέσουν να την γκρεμίσουν, ακριβώς επειδή υπάρχει μεγάλο πλήθος ανθρώπων όμοιων με τον άγιο μεγαλομάρτυρα Γεώργιο, επειδή υπάρχει η τεράστια χορεία των μαρτύρων που έχυσαν το αίμα τους για τον Χριστό, που θυσίασαν στον Θεό το πιο ανεκτίμητο, την ίδια την ζωή τους.
Το αίμα των μαρτύρων, το αίμα του Κυρίου Ιησού Χριστού είναι ο πιο μεγάλος θησαυρός της Εκκλησίας του Χριστού, είναι εκείνο που διαφυλάσσει την Εκκλησία μας.
Και δίπλα στους μάρτυρες βρίσκονται οι ομολογητές, οι οποίοι υπέμειναν τα βάσανα και τα μαρτύρια για χάριν του Χριστού, αλλά όχι μέχρι τον τελικό θάνατο.
Ας τιμούμε με όλη μας την καρδιά, πολύ βαθιά, τη μνήμη των αγίων, των μαρτύρων, των μεγαλομαρτύρων και των ομολογητών που υπέφεραν για τον Χριστό. Ας μιμηθούμε την πίστη τους στον Χριστό, την αφοβία τους μπροστά στα μαρτύρια, με τα οποία τους απειλούσαν. Ας θυμόμαστε τα λόγια του Χριστού, τα οποία πρέπει να φέρουμε στην καρδιά μας: «Μή φοβηθῆτε ἀπό τῶν ἀποκτεννόντων τό σῶμα, τήν δέ ψυχήν μή δυναμέμων ἀποκτεῖναι» (Ματθ. 10, 28).
Να φοβάστε τον διάβολο, ο οποίος μπορεί να αφανίσει την ψυχή σας.
Μη φοβάστε τίποτα χάριν του ονόματους του Χριστού.
Ας είμαστε πιστοί στον Χριστό, όπως ήταν πιστοί ο άγιος μεγαλομάρτυς Γεώργιος και η αγία μάρτυς βασίλισσα Αλεξάνδρα!
«Ἔδοξαν ἐν ὀφθαλμοῖς ἀφρόνων τεθνάναι, καί ἐλογίσθη κάκωσις ἡ ἔξοδος αὐτῶν καί ἡ ἀφ’ ἡμῶν πορεία σύντριμμα, οἱ δέ εἰσιν ἐν εἰρήνῃ. Καί γάρ ἐν ὄψει ἀνθρώπων, ἐάν κολασθῶσιν, ἡ ἐλπίς αὐτῶν ἀθανασίας πλήρης˙ καί ὀλίγα παιδευθέντες μεγάλα εὐεργετηθήσονται, ὅτι ὁ Θεός ἐπείρασεν αὐτούς καί εὗρεν αὐτούς ἀξιους ἑαυτοῦ˙ καί ὡς ὁλοκάρπωμα θυσίας προσεδέξατο αὐτούς» (Σοφ. Σολομ. 3, 2-6). Επειδή για τον Κύριο Ιησού Χριστό αρκούσε μόνο η αποφασιστικότητα τους να υποφέρουν για το άγιο όνομά Του τα πλέον φοβερά και φρικτά μαρτύρια, τα ίδια τα μαρτύρια δεν είχαν ιδιαίτερη σημασία. Γιατί ο Κύριος γνώριζε ότι είχαν την αποφασιστικότητα να υπομείνουν αυτά τα μαρτύρια. Διότι ο Κύριος εκτιμά τις προθέσεις μας, τις ειλικρινείς προθέσεις, όχι λιγότερο από τα έργα μας.
Γνωρίζουμε από τους βίους πολλών αγίων ότι όταν τους οδηγούσαν στον θάνατο, πέθαιναν πριν από την εκτέλεση. Έτσι συνέβη και με την γυναίκα του αυτοκράτορα Διοκλητιανού, ενός από τους πιο άσπονδους διώκτες των χριστιανών. Εκπληττόμενη από τα ασυνήθιστα θαύματα του μεγαλομάρτυρος Γεωργίου, τα οποία συνόδευαν τα μαρτύριά του, η γυναίκα του αυτοκράτορα, Αλεξάνδρα, πίστεψε στον Χριστό με όλη της την καρδιά και ομολόγησε ενώπιον του άσπλαχνου συζύγου, την πίστη της. Και ο Διοκλητιανός δεν σταμάτησε πριν παραδώσει και αυτή στην εκτέλεση.
Μετά τα φοβερά μαρτύρια, στα οποία υποβλήθηκε για την ομολογία της πίστεως στον Κύριο Ιησού Χριστό, αφού ο Διοκλητιανός βεβαιώθηκε για την ανυποχώρητη στάση της, διέταξε να την αποκεφαλίσουν και να την σύρουν στην εκτέλεση έξω από την πόλη. Όμως η Αλεξάνδρα στην πορεία εξαντλήθηκε, κάθισε σε μια πέτρα στην άκρη του δρόμου και πέθανε.
Έτσι πέθαιναν, ενώ δεν είχαν υποβληθεί στα τελευταία επιθανάτια μαρτύρια και στην εκτέλεση, πέθαιναν από φυσικό θάνατο πολλοί μάρτυρες. Έτσι συνέβη και με πολλούς άλλους, οι οποίοι ομολόγησαν το όνομα του Χριστού. Η Εκκλησία τους κατέταξε στην κατηγορία των αγίων μαρτύρων.
Οι λόγοι της Αγίας Γραφής πραγματοποιήθηκαν σε πάρα πολλούς αγίους και μεγαλομάρτυρες και στους ίδιους τους αποστόλους.
«Δικαίων δέ ψυχαί ἐν χειρί Θεοῦ, καί οὐ μή ἅψηται αὐτῶν βάσανος».
Δε τους έθιξε το μαρτύριο και ασφαλώς θα απέχουν από τα μαρτύρια και στην αιώνια ζωή, στην αιώνια μακαριότητα, την οποία αξιώθηκαν με την αφοσίωσή τους στον Χριστό. Στα μάτια των βασανιστών πολλές φορές φαίνονταν νεκροί, όμως αυτοί ήταν ζωντανοί. Συχνά συνέβαινε, κατά τη διάρκεια των φοβερών βασανιστηρίων των μαρτύρων, να τους θεωρούν ήδη νεκρούς, όμως ο Κύριος τους γιάτρευε.
Έτσι συνέβη και με τον άγιο μεγαλομάρτυρα Γεώργιο: φαινόταν ήδη νεκρός, ήταν εντελώς εξουθενωμένος. Πίστεψαν ότι πέθανε στην φυλακή, όπου τον έριξαν και παραξενεύτηκαν πάρα πολύ όταν έμαθαν ότι είναι ζωνταντός.
Όπως είπε ο απόστολος Παύλος: «Τό γάρ παραυτίκα ἐλαφρόν τῆς θλίψεως ἡμῶν καθ’ ὑπερβολήν εἰς ὑπερβολήν αἰώνιον βάρος δόξης κατεργάζεται ἡμίν» (Β’ Κορ. 4, 17).
Και αυτοί λοιπόν οι λόγοι της Αγίας Γραφής πραγματοποιήθηκαν σε πολλούς μάρτυρες και ομολογητές ο Ίδιος ο Κύριος Ιησούς Χριστός τους ανύψωσε και βρίσκονται στην αιώνια ζωή, στην αιώνια χαρά, δεν θανατώθηκαν, όπως νόμιζαν οι άνθρωποι.
Ο Κύριος δοκιμάζει τους αγίους Του με φοβερά μαρτύρια, όπως καίγεται το χρυσάφι μέσα στο χωνευτήρι, γιατί δεν συνέβαινε πάντα αυτό για το οποίο σας μίλησα, ότι οι άγιοι δεν ένιωθαν τα μαρτύρια. Στην πλειονότητά τους τα ένιωθαν και υπέφεραν τις φρικαλεότητες με υπομονή. Ο Θεός τούς δοκίμασε όπως το χρυσάφι μέσα στο χωνευτήρι και τους δέχθηκε ως θυσία ολοκαυτώματος.
Σαν το χρυσάφι μέσα στο χωνευτήρι δοκιμάστηκε ο άγιος Γεώργιος και έγινε θυσία τέλεια στον Θεό.
«Καί ἐν καιρῷ ἐπισκοπῆς αὐτῶν ἀναλάμψουσι καί ὡς σπινθῆρες ἐν καλάμῃ διαδραμοῦνται» (Σοφ. Σολομ. 3, 7).
Κατά τον καιρό της καθολικής ανταποδόσεως στην Φοβερά Κρίση θα λάμπει και ο άγιος Γεώργιος σαν φωτεινή σπίθα, η οποία διατρέχει τα καλάμια. Και ήδη από τώρα παρίσταται ενώπιον του Θρόνου του Θεού.
Ο άγιος μεγαλομάρτυς Γεώργιος υπέμεινε φοβερά μαρτύρια σε πολύ νεαρή ηλικία. Καταγόταν από ένδοξο, αριστοκρατικό γένος, ο πατέρας του, επίσης χριστιανός, έγινε άγιος μάρτυρας.
Ήταν ακόλουθος στην αυλή του Διοκλητιανού, είχε εξαιρετικά ωραίο πρόσωπο, ήταν λεβεντόκορμος, διέθετε πολύ μεγάλη στρατιωτική γενναιότητα και ανδρεία και τοποθετήθηκε από τον Διοκλητιανό σε πολύ υψηλή θέση˙ στην αρχή ήταν τριβούνος και ύστερα έγινε κόμητας, που είναι ανώτατο στρατιωτικό αξίωμα˙ έγινε επιφανής, αφού δοξάστηκε στις μάχες. Ήταν στην ακολουθία του αυτοκράτορα, τον συνόδευε πάντα.
Και ο άγιος Γεώργιος τα περιφρόνησε όλα αυτά˙ προτίμησε την δόξα του Χριστού από την επίγεια δόξα, από την δόξα του Διοκλητιανού. Με εκπληκτική τόλμη στηλίτευσε την ασέβεια του Διοκλητιανού, με την προσευχή του γκρέμισε τα είδωλα στο ναό, έκανε στο δικαστήριο καταπληκτικά θαύματα, τα οποία πολλούς προσείλκυσαν στον Χριστό.
Προσέφερε τον εαυτό του θυσία στον Θεό σε νεαρή ηλικία, όταν ανοιγόταν μπροστά του ένα διαρκές λαμπρό μέλλον.
Αυτό το οποίο θα διαβάσω τώρα από το βιβλίο της Σοφίας του Σολομώντα, είθε να γίνει μεγάλη παρηγοριά για όσους χάνουν τους υιούς και τις θυγατέρες τους στα πλέον ανθηρά χρόνια της ζωής τους. «Δίκαιος δέ ἐάν φθάσῃ τελευτῆσαι, ἐν ἀναπαύσει ἔσται» (Σοφ. Σολομ. 4, 7).
«Τελειωθείς ἐν ὀλίγῳ ἐκπλήρωσε χρόνους μακρούς, ἀρεστή γάρ ἦν Κυρίῳ ἡ ψυχή αὐτοῦ˙ διά τοῦτο ἔσπευσεν ἐκ μέσου πονηρίας. Οἱ δέ λαοί ἰδόντες καί μή νοήσαντες, μηδέ θέντες ἐπί διανοίᾳ τό τοιοῦτον, ὅτι χάρις καί ἔλεος ἐν τοῖς ἐκλεκτοῖς αὐτοῦ καί ἐπισκοπή ἐν τοῖς ὁσίοις αὐτοῦ» (Σοφ. Σολομ. 4, 13-15).
Γνωρίζουμε ότι όχι μόνο υπήρξαν πολλοί τέτοιοι νέοι, αλλά επίσης και παιδιά και έφηβοι που πέθαναν πριν ακόμα φθάσουν σε νεανική ηλικία, οι οποίοι σε σύντομο χρονικό διάστημα εκπλήρωσαν εκείνο που άλλοι δεν μπόρεσαν να εκπληρώσουν σε μεγάλο χρονικό διάστημα, γιατί αυτές οι ψυχές ήταν αρεστές στον Θεό και γι’ αυτό ο Κύριος έσπευσε να τους βγάλει ανάμεσα από το πλήθος των ασεβών.
Και οι άνθρωποι έβλεπαν και δεν υποψιάζονταν ότι η χάρις και το έλεος ήταν με τους αγίους Του.
Όλα αυτά εκπληρώθηκαν στον άγιο Γεώργιο και σε νεαρή ηλικία έγινε ένα από τα λαμπερά άστρα του εκκλησιαστικού στερεώματος και λάμπει ενώπιον του Θεού με την πρωτοφανή πίστη και αφοσίωση του στον Χριστό.
Να ξέρετε, να θυμάστε ότι η Εκκλησία είναι ζωντανή και μάχιμη και οι πύλες του Άδου ποτέ δεν θα μπορέσουν να την γκρεμίσουν, ακριβώς επειδή υπάρχει μεγάλο πλήθος ανθρώπων όμοιων με τον άγιο μεγαλομάρτυρα Γεώργιο, επειδή υπάρχει η τεράστια χορεία των μαρτύρων που έχυσαν το αίμα τους για τον Χριστό, που θυσίασαν στον Θεό το πιο ανεκτίμητο, την ίδια την ζωή τους.
Το αίμα των μαρτύρων, το αίμα του Κυρίου Ιησού Χριστού είναι ο πιο μεγάλος θησαυρός της Εκκλησίας του Χριστού, είναι εκείνο που διαφυλάσσει την Εκκλησία μας.
Και δίπλα στους μάρτυρες βρίσκονται οι ομολογητές, οι οποίοι υπέμειναν τα βάσανα και τα μαρτύρια για χάριν του Χριστού, αλλά όχι μέχρι τον τελικό θάνατο.
Ας τιμούμε με όλη μας την καρδιά, πολύ βαθιά, τη μνήμη των αγίων, των μαρτύρων, των μεγαλομαρτύρων και των ομολογητών που υπέφεραν για τον Χριστό. Ας μιμηθούμε την πίστη τους στον Χριστό, την αφοβία τους μπροστά στα μαρτύρια, με τα οποία τους απειλούσαν. Ας θυμόμαστε τα λόγια του Χριστού, τα οποία πρέπει να φέρουμε στην καρδιά μας: «Μή φοβηθῆτε ἀπό τῶν ἀποκτεννόντων τό σῶμα, τήν δέ ψυχήν μή δυναμέμων ἀποκτεῖναι» (Ματθ. 10, 28).
Να φοβάστε τον διάβολο, ο οποίος μπορεί να αφανίσει την ψυχή σας.
Μη φοβάστε τίποτα χάριν του ονόματους του Χριστού.
Ας είμαστε πιστοί στον Χριστό, όπως ήταν πιστοί ο άγιος μεγαλομάρτυς Γεώργιος και η αγία μάρτυς βασίλισσα Αλεξάνδρα!
Τρίτη 6 Μαΐου 1947
Εβδομάδα του Παραλύτου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου