Οι στρατηγικές γκάφες του Putin στον πόλεμο με την Ουκρανία

Η πορεία προς τον Τρίτο Παγκόσμιο Πόλεμο συνεχίζεται.

By Paul Craig Roberts

Θαυμάζω τον Putin, αλλά είμαι επικριτής του. Νομίζω ότι μας οδηγεί άθελά του στον 3ο Παγκόσμιο Πόλεμο.

Η περιορισμένη στρατιωτική επιχείρηση του Putin στην Ουκρανία που περιορίστηκε στην απομάκρυνση των ουκρανικών ναζιστικών πολιτοφυλακών και των ουκρανικών στρατιωτικών δυνάμεων από το Donbas, μια ρωσόφωνη επαρχία που προσαρτήθηκε στην Ουκρανία από σοβιετικούς ηγέτες όπως και η ρωσική Κριμαία, ήταν μια στρατηγική γκάφα.

Ήταν μια στρατηγική γκάφα που ακολούθησε τέσσερις ή πέντε προηγούμενες στρατηγικές γκάφες στο πλαίσιο της Ουκρανίας. Υπήρχαν και άλλες γκάφες εκτός του πλαισίου της Ουκρανίας.

Το Donbas διαμορφώθηκε σε δύο ανεξάρτητες δημοκρατίες ως απάντηση στο αντιρωσικό πραξικόπημα που ενορχηστρώθηκε από τις Ηνωμένες Πολιτείες και ανέτρεψε την εκλεγμένη ουκρανική κυβέρνηση. Η πρώτη στρατηγική γκάφα του Putin ήταν ότι επέτρεψε την ανατροπή από την Ουάσιγκτον της δημοκρατικά εκλεγμένης ουκρανικής κυβέρνησης.

Το 2014, μετά την ανατροπή της ουκρανικής κυβέρνησης, οι δύο ανεξάρτητες δημοκρατίες του Donbas ψήφισαν με συντριπτική πλειοψηφία, όπως και η Κριμαία, να ενσωματωθούν εκ νέου στη Ρωσία. Ο Putin αποδέχτηκε το αίτημα της Κριμαίας, καθώς διαφορετικά η Ρωσία θα έχανε τη ναυτική της βάση στη Μαύρη Θάλασσα, αλλά απέρριψε το αίτημα των δημοκρατιών του Donetsk και του Luhansk.

Αυτή ήταν η δεύτερη στρατηγική γκάφα του Πούτιν. Εάν ο Putin ή το Κρεμλίνο ή η ρωσική κυβέρνηση είχαν δώσει ίση μεταχείριση στο Donetsk και το Luhansk πριν από μια δεκαετία, το 2014, δεν θα υπήρχε περιορισμένη στρατιωτική επιχείρηση με την Ουκρανία. Ούτε η Ουκρανία, το ΝΑΤΟ ούτε η Ουάσιγκτον θα τολμούσαν να επιτεθούν στο ρωσικό έδαφος για να «ανακτήσουν το Donbass».

Εάν οι ΗΠΑ επέμεναν να φέρουν την Ουκρανία στο ΝΑΤΟ, ο Putin θα αναγκαζόταν να αναγνωρίσει ότι βρισκόταν σε πόλεμο με τη Δύση και ότι δεν είχε άλλη εναλλακτική από το να επαναφέρει την Ουκρανία στην πολυετή ύπαρξή της ως μέρος της Ρωσίας. Η «ανεξαρτησία» της Ουκρανίας είναι μια αμερικανική δημιουργία 30 ετών. Κάθε δυτικός αναλυτής έχει παραβλέψει ή έχει αποσιωπήσει το γεγονός ότι ο διαμελισμός της Ρωσίας μετά την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης μοιάζει με τον διαμελισμό της Γερμανίας μετά τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο, με τη διαφορά ότι ο Χίτλερ ήταν αποφασισμένος να επανενώσει τη Γερμανία, αλλά ο Putin δεν έχει τέτοιες φιλοδοξίες. Αν η αλήθεια γίνει γνωστή, ο Putin είναι ουσιαστικά ένας δυτικός φιλελεύθερος του 20ου αιώνα, και αυτός είναι ο λόγος που αποτυγχάνει ως ηγέτης πολέμου της Ρωσίας στον 21ο αιώνα.

Αντί να δεχτεί την ψηφοφορία του Donbas, ο Putin επέλεξε να αφήσει το Donbas στην Ουκρανία, αλλά προσπάθησε να προστατεύσει τον ρωσικό πληθυσμό εκεί με τη Συμφωνία του Minsk που μερικές φορές ονομάζεται Πρωτόκολλο του Minsk. Εν συντομία, βάσει της Συμφωνίας του Minsk, το Donbas παρέμεινε στην Ουκρανία, αλλά του παραχωρήθηκαν ορισμένες μορφές αυτονομίας, όπως η δική του αστυνομική δύναμη, προκειμένου να προστατεύσει τον ρωσικό πληθυσμό από διώξεις από την ουκρανική κυβέρνηση. Ο Putin εξασφάλισε τις υπογραφές της συμφωνίας από την Ουκρανία και τις δύο ανεξάρτητες δημοκρατίες και εξασφάλισε τη συμφωνία της Γερμανίας και της Γαλλίας για την επιβολή της συμφωνίας. Σαφέστατα, παρά τα προφανή ψέματα της Ουάσιγκτον, των κυβερνήσεων της ΕΕ και των δυτικών θεσμών, ο Putin δεν σκόπευε καμία «εισβολή στην Ουκρανία» ούτε έστω μια περιορισμένη στρατιωτική επιχείρηση. Ήθελε να αποφύγει τη στρατιωτική σύγκρουση

Τα επόμενα 8 χρόνια από το 2014-2022 γίναμε μάρτυρες εξαιρετικών διπλωματικών προσπαθειών από τον Putin και τον Ρώσο Υπουργό Εξωτερικών Lavrov, τους δύο πιο ικανούς διπλωμάτες της εποχής μας, να συνάψουν μια αμοιβαία συμφωνία ασφάλειας μεταξύ Δύσης και Ρωσίας, ακόμη και να συμπεριληφθεί η Ρωσία ως μέλος του ΝΑΤΟ.

Για 8 χρόνια η Δύση έστρεφε την πλάτη στη Ρωσία. Τον Δεκέμβριο του 2021 και τον Ιανουάριο του 2022 ο Putin και ο Lavrov εργάστηκαν σκληρά για να εξασφαλίσουν μια αμοιβαία αμυντική συμφωνία με τη Δύση, προκειμένου να εκτονώσουν τη στρατιωτική δράση στην οποία η Ουάσιγκτον εξανάγκαζε τη Ρωσία για να υπερασπιστεί τους Ρώσους του Donbas από τον μεγάλο ουκρανικό στρατό που είχε χτίσει η Ουάσιγκτον, ενώ ο Πούτιν επί 8 χρόνια είχε εναποθέσει τις ελπίδες του στο Πρωτόκολλο του Minsk. Τα τελευταία δύο χρόνια, τόσο η Γερμανίδα Καγκελάριος Merkel όσο και ο Γάλλος Πρόεδρος παραδέχτηκαν ότι το Πρωτόκολλο του Minsk χρησιμοποιήθηκε για να εξαπατήσει τον Putin ενώ η Δύση δημιουργούσε τον ουκρανικό στρατό. Μπορείτε να βρείτε αυτές τις παραδοχές στο διαδίκτυο. Ιδού, για παράδειγμα, η Merkel:

Σύμφωνα με την πρώην καγκελάριο της Γερμανίας Άνγκελα Μέρκελ, η συμφωνία του Minsk χρησίμευσε για να κερδηθεί χρόνος ώστε να εξοπλιστεί η Ουκρανία. «Η συμφωνία του Minsk του 2014 ήταν μια προσπάθεια να δοθεί χρόνος στην Ουκρανία», δήλωσε η Μέρκελ στην εβδομαδιαία εφημερίδα Die Zeit. «Χρησιμοποιήθηκε επίσης αυτή τη φορά για να γίνει πιο δυνατή, όπως μπορείτε να δείτε σήμερα (21 Δεκεμβρίου 2022)».

Ο Πούτιν εξέφρασε την απογοήτευσή του για την ομολογία της Merkel:

Ο Vladimir Putin, ο Πρόεδρος της Ρωσίας, έχει απογοητευτεί από τη δήλωση της γερμανίδας πρώην καγκελαρίου Angela Merkel, όπου ισχυρίστηκε ότι οι συμφωνίες του Minsk του 2014 επέτρεψαν στην Ουκρανία να προετοιμαστεί για τον πόλεμο με τη Ρωσία. «Για μένα, ήταν εντελώς απροσδόκητο. Είναι απογοητευτικό. Δεν περίμενα να ακούσω κάτι τέτοιο από την πρώην καγκελάριο. Πάντα ήλπιζα ότι η γερμανική ηγεσία ήταν γνήσια. Ναι, ήταν στο πλευρό της Ουκρανίας και την υποστήριζε. Ωστόσο, ήλπιζα ειλικρινά ότι η γερμανική ηγεσία περίμενε μια διευθέτηση βασισμένη στις αρχές που επιτεύχθηκαν, μεταξύ άλλων, κατά τις διαπραγματεύσεις του Minsk».

Η αφέλεια που αποκαλύπτει ο Putin είναι εξαιρετική. Είναι ένα μωρό στο δάσος που πρέπει να παλέψει με τον Σατανά.

Αντιμέτωπος με μια ουκρανική εισβολή στις δημοκρατίες του Donbas, ο Putin αναγκάστηκε να παρέμβει. Αλλά έχοντας ανόητα εμπιστευθεί τη Δύση να τηρήσει τη συμφωνία του Minsk, ο Πούτιν δεν ήταν προετοιμασμένος για στρατιωτική δράση. Έπρεπε να βασιστεί σε μια ιδιωτική στρατιωτική μονάδα, της οποίας ο επαγγελματισμός ντρόπιασε τους Ρώσους στρατηγούς που θεώρησαν ότι ο Yevgeny Prigozhin και η ομάδα Wagner ήταν ο εχθρός αντί για τη Δύση.

Όταν μερικοί από τους άνδρες του Prigozhin έκαναν πορεία στη Μόσχα σε ένδειξη διαμαρτυρίας για τον τρόπο διαχείρισης της σύγκρουσης με πολλές απώλειες και απαίτησαν τη χρήση δύναμης για να τελειώσει ο πόλεμος, οι ζηλότυποι Ρώσοι στρατηγοί είπαν στον Putin ότι ήταν απόπειρα πραξικοπήματος και εξαπατώντας τον Πούτιν πέτυχαν τους στόχους τους να αποβάλουν τον Prigozhin, ο οποίος σκοτώθηκε αργότερα σε ένα μυστηριώδες αεροπορικό δυστύχημα, και να ενσωματώσουν την ομάδα Wagner στον ρωσικό στρατό. Όπως οι στρατηγοί σε όλο τον κόσμο, το τελευταίο τους μέλημα ήταν η σύγκρουση. Οι στρατηγοί χρησιμοποιούν πολέμους για να χτίσουν αυτοκρατορίες.

Η «περιορισμένη στρατιωτική επιχείρηση» ήταν ένα από τα χειρότερα στρατηγικά λάθη στην παγκόσμια ιστορία. Ήταν μια γκάφα, διότι ο Putin απέτυχε να αντιληφθεί ότι βρισκόταν σε πόλεμο με τη Δύση και ότι η πιο απελπιστική ανάγκη ήταν να κερδίσει τον πόλεμο αμέσως προτού η Δύση μπορέσει να εμπλακεί και βήμα προς βήμα να κλιμακώσει και διευρύνει τον πόλεμο.

Αυτό ακριβώς έχει συμβεί. Όλα όσα η Δύση επιβεβαίωσε ότι δεν θα σταλούν στην Ουκρανία έχουν σταλεί. Η Δύση βρίσκεται σε πλήρη πόλεμο με τη Ρωσία στην Ουκρανία. Στρατεύματα των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ είναι παρόντα στη σκηνή, παρέχοντας πληροφορίες, στοχεύοντας πληροφορίες και σχέδια μάχης. Ο Γάλλος πρόεδρος Macron και τώρα άλλοι Ευρωπαίοι πολιτικοί μιλούν για ανάπτυξη στρατευμάτων του ΝΑΤΟ στην πρώτη γραμμή. Υποστηρίζουν ότι η Ρωσία, αντιμέτωπη με τα στρατεύματα του ΝΑΤΟ και των ΗΠΑ θα σταματήσει την προέλασή της για να αποφύγει έναν ευρύτερο πόλεμο. Με άλλα λόγια, το επιχείρημα είναι ότι η εισαγωγή στρατιωτών του ΝΑΤΟ στη σύγκρουση θα οδηγήσει σε ειρήνη.

Αλλά η ειρήνη δεν είναι αυτό που επιθυμεί η Δύση. Η Δύση έχει μπλοκάρει κάθε προσπάθεια που έχει κάνει ο Putin με τον Zelensky. Ο μόνος σκοπός των στρατευμάτων του ΝΑΤΟ είναι να διευρύνουν τον πόλεμο ή να εκφοβίσουν τον Putin να αποσυρθεί από τη σύγκρουση.

Αυτό είναι προφανές σε όλους εκτός από τη ρωσική κυβέρνηση.

Τι είναι αυτό που εμποδίζει την αναγνώριση της πραγματικότητας από το Κρεμλίνο; Μπορώ μόνο να κάνω εικασίες. Ίσως η κομμουνιστική κυριαρχία άφησε τους Ρώσους καχύποπτους για την κυβέρνησή τους. Ήταν οι ΗΠΑ και όχι η ΕΣΣΔ που πέτυχαν. Το σοβιετικό σύστημα ήταν κατασταλτικό, αλλά οι Αμερικανοί πίστευαν ότι ήταν ελεύθεροι. Το Radio Free Europe και η Voice of America ζωγράφιζαν μια ρόδινη εικόνα της δυτικής ζωής, ένα όνειρο για τους Ρώσους που βίωναν τη σοβιετική στέρηση.

Μέσα στην τάξη των Ρώσων διανοουμένων, το μέλλον ήταν η Δύση, όχι η Ρωσία. Οι φιλοδυτικές ρωσικές ελίτ είναι γνωστές ως Atlanticist-Integrationists (Ατλαντιστές- Ενσωματιστές), όρος που αντανακλά την επιθυμία τους να είναι μέρος της Δύσης. Ξέρω από προσωπική εμπειρία μαζί τους ότι χρειάστηκαν γεγονότα και πολύς χρόνος για να ξυπνήσουν αυτοί οι Atlanticist-Integrationists και να συνειδητοποιήσουν την αυταπάτη τους. Αλλά για χρόνια αποτελούσαν τροχοπέδη για τον Putin, αν χρειαζόταν κάτι τέτοιο, καθώς ο ίδιος ο Putin αρχικά ήταν ξεμυαλισμένος με τη Δύση. Ο Putin έπεσε την πάτησε ακόμη και με την «παγκοσμιοποίηση», ένα μέσο Δυτικού ελέγχου. Το ίδιο έκανε και ο ηλίθιος διευθυντής της κεντρικής του τράπεζας.

Από τη σκοπιά των Atlanticist-Integrationists, το θέμα είναι να αποφευχθεί η δικαιολόγηση των δυτικών υποψιών για τη Ρωσία που προκλήθηκαν από τον Putin υπερασπιζόμενο τα ρωσικά συμφέροντα. Η Δύση θα ερμήνευε τις αποφασιστικές ρωσικές ενέργειες για την υπεράσπιση της Ρωσίας ως «η Ρωσία ανοικοδομεί την αυτοκρατορία της». Κατά συνέπεια, οι Ρώσοι φιλελεύθεροι και η νεολαία που εκπαιδεύονταν με χρήματα ξένων ΜΚΟ. οι οποίες λειτουργούσαν στη Ρωσία χωρίς κανονισμούς, επέβαλαν περιορισμούς στην ικανότητα του Putin να υπερασπιστεί τη χώρα του, ακόμα κι αν κατανοούσε το πρόβλημα, κάτι που δεν είναι ξεκάθαρο.

Λαμβάνοντας υπόψη την τεράστια δυσαναλογία στη στρατιωτική ισχύ της Ρωσίας και της Ουκρανίας ακόμη και με δυτικούς εξοπλισμούς και ανομολόγητα δισεκατομμύρια δολάρια, η συνέχιση της σύγκρουσης για τρίτο χρόνο έχει δημιουργήσει την εικόνα μιας αναποφάσιστης ρωσικής ηγεσίας, που φοβάται να κερδίσει σε περίπτωση που προκαλέσει μια ευρύτερη σύγκρουση. Ο Putin, η κυβέρνησή του και ο στρατός του, σε αντίθεση με τον Prigozhin, έχουν κάνει τη στρατηγική γκάφα να μην καταλάβουν ότι το να αφήσουν τη σύγκρουση να συνεχίζεται επιτρέπει στη Δύση να εμπλακεί όλο και περισσότερο. Είτε εμφανιστούν τα στρατεύματα του ΝΑΤΟ είτε όχι, η Δύση έχει άλλα μέσα για να κλιμακώσει τη σύγκρουση μέχρι να ξεφύγει από τον έλεγχο.

Ο αρχηγός άμυνας του Ηνωμένου Βασιλείου, ναύαρχος Sir Tony Radakin, δήλωσε στους Financial Times ότι η τελευταία παράδοση πυραύλων μεγάλου βεληνεκούς στην Ουκρανία επιτρέπει στην Ουκρανία να «αυξάνει τις επιθέσεις μεγάλου βεληνεκούς εντός της Ρωσίας» και βοηθά το Κίεβο να διαμορφώσει τον πόλεμο με πολύ πιο δυνατούς τρόπους.

Για να καταλάβετε, οι πύραυλοι μεγάλου βεληνεκούς, τους οποίους ο Πρόεδρος Biden αρνήθηκε ότι θα δίδονταν ποτέ στην Ουκρανία, έχουν ήδη δοθεί. Δεν είναι όπλα πεδίου μάχης. Η χρήση τους είναι να φέρουν σε περαιτέρω αμηχανία τον Putin με την αδυναμία να προστατεύσει τους Ρώσους αμάχους και τις υποδομές από τις ουκρανικές επιθέσεις στη μητέρα Ρωσία. Σαφώς, η Ουάσιγκτον κάνει ό,τι μπορεί για να ντροπιάσει τον Putin στους Ρώσους, και ο Putin βοηθάει την Ουάσιγκτον σε αυτό.

Η περιορισμένη στρατιωτική επιχείρηση του Putin είναι μια ολοκληρωτική αποτυχία. Ναι, η Ρωσία κυριαρχεί στο μέτωπο της μάχης. Αλλά με τον περιορισμό της χρήσης βίας, ο Putin δημιούργησε την εντύπωση ότι είναι αναποφάσιστος και ένας ασήμαντος στρατιωτικός αντίπαλος. Ακόμη και ο πρόεδρος της Γαλλίας, που δεν είναι στρατιωτική δύναμη, δεν φοβάται τη Ρωσία υπό τον Putin και είναι πρόθυμος να στείλει γαλλικά στρατεύματα για να πολεμήσουν υπέρ της Ουκρανίας εναντίον της Ρωσίας.

Αρχικά ο Γάλλος πρόεδρος γελοιοποιήθηκε επειδή πρότεινε να σταλούν στρατεύματα του ΝΑΤΟ στην Ουκρανία. Τώρα και άλλοι γίνονται πιο ζεστοί με την ιδέα.

Ο Αμερικανός πρόεδρος δήλωσε ότι ποτέ δεν θα παραδίδονταν πύραυλοι μεγάλου βεληνεκούς στην Ουκρανία, και τώρα έχουν παραδοθεί.

Όπως προειδοποίησα, η αποτυχία του Putin να επιταχύνει σθεναρά ενθάρρυνε προβοκάτσια μετά από χειρότερη προβοκάτσια, και αυτές οι προβοκάτσιες που προκλήθηκαν από τη μη απάντηση του Putin οδηγούν σε μια προβοκάτσια που ο Putin δεν θα μπορέσει να αγνοήσει και τότε ο κόσμος ανατινάζεται.

Πότε θα καταλάβει ο Putin ότι το μόνο που κέρδισε από την περιορισμένη στρατιωτική του επιχείρηση είναι ένας ευρύτερος πόλεμος, δύο νέα μέλη του ΝΑΤΟ –Φινλανδία και Σουηδία– που επεκτείνουν πολύ (περισσότερο από την Ουκρανία) τα σύνορα της Ρωσίας με το ΝΑΤΟ και τις παραδόσεις στην αντιρωσική κυβέρνηση στην Ουκρανία όπλων που δεν προορίζονται για το πεδίο της μάχης, αλλά για μεγάλες αποστάσεις στη Ρωσία, που θα κάνουν τη Ρωσία να φαίνεται αδύναμη και τον Putin αποτυχημένο ως ηγέτη πολέμου που δεν είναι σε θέση να προστατεύσει τη χώρα του;

Ο υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ, Blinken, βρέθηκε πρόσφατα στην Κίνα και έκανε ό,τι καλύτερο μπορούσε για να χαλαρώσει τη ρωσο-κινεζική σχέση. Η αδυναμία του Putin να αντιμετωπίσει έναν τόσο μικρό στρατιωτικό αντίπαλο όπως η Ουκρανία πρέπει να κάνει την Κίνα να απορεί. Είναι σαφές ότι η αποτυχία του Putin να κερδίσει έναν πόλεμο στον τρίτο χρόνο, που θα έπρεπε να είχε κερδίσει σε 3 εβδομάδες, έδωσε στον Blinken την ευκαιρία να πιέσει την Κίνα. Ο Blinken είδε την ευκαιρία και την χρησιμοποίησε. Ο Blinken κέρδισε την υποστήριξη ενός Κινέζου «Ρώσου εμπειρογνώμονα» και το αυτί της κινεζικής κυβέρνησης.

Η ίδια η Κίνα είναι αναποτελεσματικός υπερασπιστής των συμφερόντων της. Η κινεζική σκέψη διδάσκει τη μακροπρόθεσμη προοπτική. Η Κίνα απλώς περιμένει τους αντιπάλους της, αλλά η Δύση είναι άμεση, κάτι που η Κίνα δεν καταλαβαίνει.

Δεν υπάρχει ακόμη μια Ρωσο-Κινεζική-Ιρανική Συνθήκη Αμοιβαίας Άμυνας που θα έθετε τέρμα στις δυτικές προκλήσεις και στη διεξαγωγή πολέμου. Χωρίς αμφιβολία οι Ρώσοι και οι Κινέζοι δεν θέλουν να είναι προκλητικοί. Αυτό δείχνει ότι είναι ανίκανοι να συνειδητοποιήσουν ότι βρίσκονται σε πόλεμο.

Συνοψίζοντας: Ο Putin πιστεύει ότι η Ρωσία κέρδισε τη σύγκρουση επειδή, παρά την αμερικανική βοήθεια 200 δισεκατομμυρίων δολαρίων, η Ρωσία κυριαρχεί στο πεδίο της μάχης. Οι απώλειες της Ουκρανίας είναι 10 φορές ή περισσότερες από τις ρωσικές απώλειες και τα δυτικά όπλα είναι πολύ κατώτερα από τα ρωσικά. Ο Putin πιστεύει ότι είναι θέμα χρόνου να ανακτήσει τα λογικά της η Δύση και να συνειδητοποιήσει ότι έχει χάσει και να συμφωνήσει με τους όρους της Ρωσίας για τον τερματισμό της σύγκρουσης. Γιατί ο Putin πιστεύει ότι η Δύση έχει λογικά για να ανακτήσει; Ο Putin εξαπατά τον εαυτό του.

Ο Putin πρέπει να διαβάσει το τελευταίο του Mike Whitney. O Whitney έχει ένα ανεξάρτητο ασυμβίβαστο μυαλό που ασχολείται μόνο με την αλήθεια. Ο Whitney λέει, υποστηριζόμενος από στοιχεία, ότι οι ΗΠΑ, κατανοώντας ότι έχασαν τον πόλεμο στο μέτωπο της μάχης, ωστόσο εξακολουθούν να σκοπεύουν να κερδίσουν τον πραγματικό πόλεμο και έχουν προχωρήσει στο Σχέδιο Β. Το Σχέδιο Β είναι να παρατείνει τη σύγκρουση με βοήθεια όχι για το χαμένο πεδίο μάχης αλλά για μακρινά χτυπήματα στη Ρωσία εναντίον πολιτικών κέντρων και βασικών κοινωνικών και οικονομικών υποδομών. Η επιτυχία αυτών των χτυπημάτων θα δείξει ότι ο Putin είναι αποτυχημένος, ένας ηγέτης που δεν μπορεί να προστατεύσει τη μητέρα Ρωσία από μια ανύπαρκτη στρατιωτική δύναμη – την Ουκρανία.

Θα αδράξουν οι φιλοδυτικοί Ρώσοι διανοούμενοι την «αποτυχία του Πούτιν να προστατεύσει τη Ρωσία» πιέζοντας για μια ειρηνευτική συμφωνία που θα έχει ως αποτέλεσμα την ένταξη της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ;

Με άλλα λόγια, η δειλία, η εγκράτεια και οι λάθος υπολογισμοί του Putin τον έχουν νικήσει.

Εδώ είναι η ανάλυση του Whitney για το Σχέδιο Β’ των ΗΠΑ.

Ο Putin έχει πληγεί σοβαρά από την ακατανόητη αποτυχία των ρωσικών μυστικών υπηρεσιών. Πού βρισκόταν, για παράδειγμα, ο Putin όταν ο εκπαιδευμένος και οπλισμένος από ΗΠΑ-Ισραήλ γεωργιανός στρατός επιτέθηκε στο ρωσικό προτεκτοράτο της Νότιας Οσσετίας σκοτώνοντας ρωσικά στρατεύματα που υπηρετούσαν ως ειρηνευτές; Ο Putin βρισκόταν στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Κίνας χωρίς να γνωρίζει ότι αντιμετώπιζε μια επικίνδυνη κρίση. Ο Putin ανακλήθηκε από τη διασκέδαση και τα παιχνίδια του και χρειάστηκε να χρησιμοποιήσει έναν απροετοίμαστο ρωσικό στρατό για να απωθήσει τον εκπαιδευμένο από ΗΠΑ-Ισραήλ γεωργιανό στρατό. Στη συνέχεια, όταν η Γεωργία ήρθε ξανά στα χέρια της Ρωσίας, έφυγε, φεύγοντας προφανώς με αντάλλαγμα μια λιγότερο εχθρική κυβέρνηση προς τη Ρωσία. Τώρα υπάρχουν αναφορές, αληθείς ή ψευδείς, για άλλη μια γεωργιανή έγχρωμη επανάσταση κατά της γεωργιανής κυβέρνησης που δεν είναι αρκετά εχθρική προς τη Ρωσία.

Έχουμε εδώ ένα δεύτερο πολεμικό μέτωπο που ανοίγει κατά της Ρωσίας εκτός από την Ουκρανία; Και τι γίνεται με τις αναφορές ότι το ΝΑΤΟ εστιάζει στη Λευκορωσία όπου βρίσκονται ρωσικά πυρηνικά όπλα, εάν δεν έχουν ήδη αναπτυχθεί; Θα ανοίξει τρίτο μέτωπο πολέμου;

Οι ρωσικές μυστικές υπηρεσίες απέτυχαν επίσης να ενημερώσουν τον Putin όταν γινόταν η ενορχήστρωση της Maidan Revolution στην Ουάσιγκτον. Ο Putin δεν είχε καμία προειδοποίηση για το τι συνέβαινε στο κατώφλι του. Έλειπε, πάλι, απολαμβάνοντας τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Sochi, ενώ η Ουάσιγκτον πήρε στην κατοχή της την Ουκρανία, ένα μέρος της Ρωσίας για αιώνες.

Τι εξηγεί αυτές τις τεράστιες ολοκληρωτικές αποτυχίες των ρωσικών μυστικών υπηρεσιών; Είναι οι ρωσικές υπηρεσίες πληροφοριών τόσο φιλοδυτικές που δεν μπορούν να δουν την πραγματικότητα; Ή μήπως οι υπηρεσίες πληροφοριών λειτουργούν βάσει ενός πρωτοκόλλου στο οποίο μόνο μια ευτυχής συμφωνία μπορεί να είναι το αποτέλεσμα της ενορχηστρωμένης σύγκρουσης των ΗΠΑ μεταξύ Ρωσίας και Δύσης;

Εάν ο Πούτιν συνεχίσει να αρνείται την πραγματικότητα, κινδυνεύει να χάσει τη συμμαχία του με την Κίνα. Αυτό θα τερματίσει την αντικατάσταση του δολαρίου στη διευθέτηση των διεθνών υπολοίπων και θα αφήσει ολόκληρο τον κόσμο που διαφωνεί στο έλεος των οικονομικών κυρώσεων των ΗΠΑ. Μπορεί ακόμη και αυτή η αναφορά του Russia Today να καταφέρει τον Putin να αντιμετωπίσει την πραγματικότητα;

«Συγκεκριμένα, ένα άρθρο στο The Economist από τον Feng Yujun, καθηγητή στο Πανεπιστήμιο του Πεκίνου, έχει προκαλέσει σάλο. Αυτός ο μεθοδικός, επίσημος ειδικός στη σύγκρουση της Ρωσίας και της Ουκρανίας μιλάει πολύ στο πνεύμα της δυτικής πολιτικής σκέψης: επικρίνει τη Μόσχα, προβλέπει την ήττα της, επαινεί το Κίεβο για τη “δύναμη και την ενότητα της αντίστασής του” και ακόμη προτείνει ότι εάν η Ρωσία δεν αλλάξει τη δομή εξουσίας της, θα συνεχίσει να απειλεί τη διεθνή ασφάλεια προκαλώντας πολέμους.

»Γνωρίζοντας πώς είναι οργανωμένη η κινεζική κοινωνία, είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς ότι ο καθηγητής που έγραψε αυτό το άρθρο ενεργούσε με δική του ευθύνη χωρίς την υποστήριξη υπεύθυνων συντρόφων στο Πεκίνο. Η πρόσφατη άρνηση τεσσάρων μεγάλων κινεζικών τραπεζών να δεχθούν πληρωμές από τη Ρωσία, ακόμη και σε yuan, μπορεί επίσης να θεωρηθεί ως ανησυχητικό μήνυμα προς τη Μόσχα. Με άλλα λόγια, μπορεί να αποδειχθεί ότι η ρωσο-κινεζική συμμαχία, τόσο ισχυρή στα λόγια, απέχει πολύ από το να είναι αποτελεσματική και χωρίς προβλήματα στην πράξη. Και ο Blinken σίγουρα θα είχε προσπαθήσει να εδραιώσει αυτήν την τάση».

Σαφώς, ο Πούτιν δεν έχει οικονομικούς και πολιτικούς συμβούλους με επαρκή ευφυΐα και επίγνωση για να του πουν την επικίνδυνη κατάσταση που έχει δημιουργήσει για τον εαυτό του και για τη Ρωσία. Αλλά και για τον κόσμο, καθώς η συνέπεια θα είναι πυρηνικός πόλεμος.

paulcraigroberts.com

Μετάφραση από τη Μαρία Σεφέρου

Οι στρατηγικές γκάφες του Putin στον πόλεμο με την Ουκρανία - seferou-maria