Τον τελευταίο καιρό, ξεφυλλίζοντας κανείς τα ράφια των βιβλιοπωλείων, βιομηχανικών και βιοτεχνικών, έχει τον φόβο, αν όχι την υποψία, ότι οι συγγραφείς είναι περισσότεροι από τους αναγνώστες.
Μια «έξυπνη» ερμηνεία παρέχει αυτή την εβδομάδα ένας νεαρός Αμερικανός δημοσιογράφος, ο Kyle Chayka από το Porland, με το βιβλίο του, του οποίου το άρθρο είναι μια παρουσίαση προς υποστήριξη όσων έχουν ήδη δημοσιευτεί στη Lettura del Corriere, με τίτλο «Filterworld, πώς οι αλγόριθμοι έχουν ισοπεδώσει τον πολιτισμό».
Ο νεαρός Kyle ξεκινάει από τα εστιατόρια που υπάρχουν σε όλες σχεδόν τις πόλεις του κόσμου, όλο και πιο όμοια, για να μην πούμε ότι είναι ίδια. Τα ορίζει ως «γενικά» μέρη με πάνω κάτω την ίδια προσφορά σε προϊόντα διατροφής και επίπλωση. Το «αγόρι» σώζει μόνο τα ιταλικά και γαλλικά καταστήματα, τα τελευταία προπύργια του να ξέρεις να ζεις, να μαγειρεύεις και να τρως.
Ο Kyle εξηγεί ότι αυτό συμβαίνει λόγω της ψηφιακής παγκοσμιοποίησης της πληροφορικής, προσδοκώντας (προσθέτει ο συγγραφέας) την επερχόμενη επανάσταση της τεχνητής νοημοσύνης.
Εν ολίγοις, δισεκατομμύρια ανθρώπινα όντα συναντώνται στα κοινωνικά δίκτυα διαφόρων brands και οι «προτιμήσεις» τους αναλύονται και χειρίζονται συστηματικά από τούς αλγόριθμους των πλατφορμών στις οποίες αναπτύσσονται. Όποιος έχει ελάχιστη επιστημονική εξειδίκευση στις νευροεπιστήμες, τη γενετική και τις συμπεριφορικές επιστήμες συνειδητοποιεί αμέσως πόσο εύκολο είναι να κατευθύνει ενδιαφέροντα, ορέξεις και τάσεις προς τη μία ή την άλλη κατεύθυνση. Ο Kyle γράφει για το μάρκετινγκ της Silicon Valley που συσκοτίζει τις ατομικές πολιτιστικές επιλογές περιθωριοποιώντας ανεπιθύμητες ιδέες ή πολιτισμούς. Αλλά ανεπιθύμητες σε ποιον; Πάντα στους ανθρώπους, δηλαδή στους μηχανικούς και τους τεχνικούς εταιρειών όπως η Meta που ανταποκρίνονται σε κομματικά πολιτικά και οικονομικά συμφέροντα, όπως και οι συνάδελφοί τους στο Tik Tok που απαντούν στην κυβέρνηση του Πεκίνου.
Είναι ενδεικτική η παραπομπή στο άρθρο τών όσων είπε μια καθηγήτρια στο Πανεπιστήμιο Κολούμπια στη Νέα Υόρκη, η κυρία Γκαγιάτρι Τσακραβόρτι Σπιβάκ, δηλώνοντας ότι "η παγκοσμιοποίηση συμβαίνει μόνο στο κεφάλαιο και τα δεδομένα. Όλα τα άλλα είναι διαχείριση ζημιών".
Το αποτέλεσμα είναι μοναδικό, δηλαδή η ομογενοποίηση της κουλτούρας σε εξάρτηση αλλά και σε παράλληλη σχέση με τους ψηφιακούς διαχειριστές αυτών των διαδικασιών.
Συγχαρητήρια στον Kyle Chayka.
Όταν το σχολικό σύστημα ήταν σοβαρό, η Ιστορία και η Γεωγραφία διδάσκονταν μαζί. Ο λόγος ήταν ότι τα ιστορικά γεγονότα, των οποίων η πρωταρχική ερμηνεία ήταν ευθύνη των νικητών των πολέμων και των συγκρούσεων, συνδέονται πάντα με τη σωματικότητα, με τη φυσικότητα των τόπων και των εδαφών, επομένως με τη γεωγραφία. Είναι λίγο σαν να γράφεις για διαδικτυακές ρομαντικές σχέσεις που γίνονται κοινωνικές καταστροφές όταν οι άνθρωποι συναντιούνται πραγματικά, σωματικά.
Δυστυχώς γράφουμε για πολέμους. Τις τελευταίες δεκαετίες οι μαγικοί αυλητές τού μεγάλου παιχνιδιού των μέσων ενημέρωσης είπαν και έγραψαν τα πάντα και το αντίθετο από όλα. Είναι η αγορά για τους προπονητές της εθνικής ομάδας. Όλοι μιλάνε και δέν είναι κανείς στο γήπεδο για να παίξει. Τα αποτελέσματα είναι η αύξηση της οικονομικής και κοινωνικής φτώχειας, το μείωση στο ποσοστό γεννήσεων, οι πανδημίες και τώρα οι πόλεμοι. Και μετά ακούμε από τον υπουργό Crosetto ότι δεν είμαστε προετοιμασμένοι. Αγαπητέ Υπουργέ, δεν είμαστε προετοιμασμένοι εδώ και δεκαετίες και οι ίδιοι που δεν μας προετοίμασαν έχουν μείνει όλοι εκεί που ήταν και πρέπει να μας πουν τώρα τι να κάνουμε αντί να παραιτηθούν.
Ποιος θα βάλει τις «μπότες στη λάσπη;».
Η πρωτοβουλία στον Νίγηρα που εκφράζεται στα υψηλότερα θεσμικά επίπεδα είναι απολύτως αξιόλογη, δεδομένου ότι στην Αφρική με τους Ρώσους τής Βάγκνερ και τα αμυγδαλωτά μάτια του Δράκου φαίνεται ότι έχουμε μείνει μόνο εμείς ως δυτικές χώρες, αλλά τότε τούς "έχουμε" εμείς τούς σφαγείς που πρέπει να πάνε να συζητήσουν με τους άλλους σφαγείς ή θέλουμε να στείλουμε αναλυτές τής Bocconi ή τής Link; Ως προσωπικό των Ειδικών Μονάδων βρισκόμαστε πλέον στο όριο δεδομένου ότι με όλα τα σενάρια ανοιχτά ένας πολλαπλασιασμός επί χίλια δεν θα ήταν αρκετός και μεταξύ Folgore, Battaglione San Marco και Lagunari φαίνεται ότι τους κρατάμε περισσότερο στις πλατείες και μπροστά από τους σταθμούς παρά στα επιχειρησιακά πεδία.
Αυτό που ζούμε είναι ένα σκοτεινό πεπρωμένο, όπου οι θελήσεις διαμορφώνονται από αλγόριθμους και τήν τρέλα στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, και στον πραγματικό κόσμο δεν βρίσκουμε πλέον καν εθελοντές... επίσης επειδή κανείς δεν τους θέλει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου