Γιατί πρέπει να συνειδητοποιήσουμε το κακό που μας περιβάλλει, αν όχι για εμάς, για τα παιδιά και τα εγγόνια μας, για τα παιδιά που βλέπουμε στους κήπους και στις εισόδους των σχολείων: όσο πιο γρήγορα καταλάβουμε, τόσο πιο γρήγορα θα γίνει η εξέγερση των δίκαίων, τών κανονικών, τών υγιών, καί θα νικήσει τον ανάποδο κόσμο.
Μας έχει τύχει συχνά, αναλογιζόμενοι την εποχή που μας βρήκε, να μιλήσουμε για τη Via Crucis, ένα μονοπάτι οδύνης με αφόρητο βάρος με την πρόβλεψη του τέλους. Ένας Σταθμός του Σταυρού όπου το βάρος της μετανεωτερικότητας γίνεται μαρτύριο αφορά την πρώιμη σεξουαλικότητα που επιβάλλεται στα παιδιά.
Πώς φτάσαμε σε αυτό το σημείο; Πού θα σταματήσει ο εκφυλισμός; Παρακολουθήσαμε μια ταινία από γαλλικά σχολεία στην οποία αγόρια και κορίτσια στις πρώτες τάξεις ασχολούνταν με δονητές, «ντίλδο» και άλλο σεξουαλικό εξοπλισμό. Το αποκαλούν συναισθηματική εκπαίδευση και το σχολικό σύστημα (δεν έχουμε όρεξη να το πούμε «εκπαιδευτικό») καλεί τα παιδιά να εξερευνήσουν το σώμα τους και το σώμα των άλλων. Τα παιδικά χρόνια του συγγραφέα είναι μακρινά, αλλά μέχρι τα έντεκα σχεδόν χρόνια δεν είχαμε κανένα ενδιαφέρον για τους συνομηλίκους μας. Κοροϊδεύαμε το παιχνίδι με τις κούκλες, τη συνήθεια να υποδυόμαστε κυρίες, να δοκιμάζουμε ρούχα και παπούτσια. Όλα άλλαξαν με τα πρώτα σημάδια της εφηβείας.
Η εμμονή με τη σεξουαλικότητα είναι ένα στοιχείο της επανάστασης του 1968 και ένας από τους ακρογωνιαίους λίθους της μετανεωτερικότητας. Οι παλαιότερες γενιές θυμούνται την τεράστια επιρροή των βιβλίων του Herbert Marcuse, One Dimensional Man and Eros and Civilization. Ο δρόμος είχε ανοίξει, άνοιξε η αλλαγή των εθίμων, το αντισυλληπτικό χάπι και η σεξουαλική ελευθερία, που ονομαζόταν απελευθέρωση. Το 1977 οι μεγαλύτεροι εκφραστές της γαλλικής θεωρίας, στρουκτουραλιστές, αιρετικοί μαρξιστές και «αποδόμητες», ο Michel Foucault, ο Roland Barthes, ο Jacques Derrida, η φεμινίστρια ιστορικός Simone de Beauvoir (σύντροφος του Jean Paul Sartre και - φαίνεται- συνένοχος σε πρακτικές κοντά στην παιδεραστία του «σεβαστού κυρίου») απηύθυνε αναφορά στο γαλλικό κοινοβούλιο με στόχο την αποποινικοποίηση των σεξουαλικών σχέσεων μεταξύ ενηλίκων και εφήβων.
Πολύ νερό έχει κυλήσει κάτω από τη γέφυρα και σήμερα ο ΟΗΕ προωθεί τη νομιμοποίηση της παιδεραστίας και της παιδοφιλίας, ήδη σχεδόν «κανονικοποιημένη» από το DSM (Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders) με μεγάλη επιρροή. Οι ΗΠΑ, η Ευρωπαϊκή Ένωση και άλλες δυτικές χώρες ζήτησαν από τα Ηνωμένα Έθνη να αποποινικοποιήσουν ορισμένες μορφές εφηβικής πορνογραφίας και εικονικής παιδικής πορνογραφίας ως μέρος μιας νέας συνθήκης για το έγκλημα στον κυβερνοχώρο. Ωστόσο, περισσότερες από τριάντα χώρες αντιτάχθηκαν στο έργο.
Η συμφωνία θα αντικαταστήσει το άκαμπτο ενιαίο πρότυπο κατά της παιδικής πορνογραφίας που χρησιμοποιείται στο διεθνές δίκαιο με ένα πιο ευέλικτο, που θα διαφέρει από χώρα σε χώρα. Οι Δυτικοί υποστηρίζουν ότι το νέο πρωτόκολλο είναι απαραίτητο για την προστασία της σεξουαλικής αυτονομίας των εφήβων που μοιράζονται προσωπικές εικόνες του εαυτού τους και της ιδιωτικής ζωής εκείνων που παράγουν και καταναλώνουν εικονική παιδική πορνογραφία. Μια συγκλονιστική δικαιολογία για τον κυνισμό και την αμοραλιστική αδιαφορία. Η αμερικανική αντιπροσωπεία αιτιολόγησε το αίτημα ως εξής: «πρέπει να επιτρέψουμε κάποια ευελιξία στους ανηλίκους που ασχολούνται με σεξουαλικές δραστηριότητες και να επιτρέψουμε εθνικούς νόμους με διαφορετικές ηλικίες συναίνεσης». Δηλαδή, το σεξ και με ανηλίκους γίνεται κανονική πρακτική και σύντομα θα μπορεί να μετατραπεί σε αγορά, καθώς και αδιαμφισβήτητο δικαίωμα στην τυχερή Δύση, μια πραγματικά χώρα παρακμής.
Πώς μπορούν τα παιδιά να προστατευτούν από σεξουαλικά αρπακτικά αν τους επιτρέπεται να παράγουν, να κατέχουν και να μοιράζονται οποιαδήποτε μορφή παιδικής πορνογραφίας; Το νομοσχέδιο δεν νομιμοποιεί όλες τις μορφές εικονικής παιδικής ή εφηβικής πορνογραφίας, αλλά δηλώνει συγκεκριμένα ότι μπορεί να νομιμοποιηθεί και να διατεθεί σε ορισμένες χώρες, εφόσον δεν περιλαμβάνει «πραγματικό παιδί» ή σεξουαλική κακοποίηση. Η Τεχνητή Νοημοσύνη θα φροντίσει να κάνει τις εικόνες ρεαλιστικές. Εν τω μεταξύ, το παράθυρο του Overton ανοίγει με ένα δυσοίωνο τρίξιμο.
Η συνθήκη παρέχει κενά για τη νομιμοποίηση της παιδικής πορνογραφίας και άλλου σεξουαλικού υλικού, εάν «οι ανήλικοι που απεικονίζονται έχουν συμπληρώσει την ηλικία συναίνεσης για σεξουαλική επαφή και μοιράζονται εκούσια τέτοιο υλικό για ιδιωτική χρήση». Ντροπιαστικό φύλλο συκής από ηθικής πλευράς, σεισμός από νομική άποψη, αφού οι ανήλικοι δεν έχουν νομική εξουσία. Επιπλέον, υπονομεύεται η ευθύνη των γονέων και ανοίγεται ο δρόμος -με εύκολα φανταστικά αποτελέσματα- για μια βροχερή νομιμοποιημένη αγορά.
Οι αραβικές χώρες, μέσω της Αιγύπτου, αντέδρασαν ότι η συνθήκη «υπονομεύει σοβαρά τα δικαιώματα των παιδιών» και έρχεται σε αντίθεση με τους αυστηρούς κανόνες της Σύμβασης των Ηνωμένων Εθνών για τα Δικαιώματα του Παιδιού. «Είναι υψίστης σημασίας ένα άτομο, ανεξαρτήτως ηλικίας, να μην μπορεί να δώσει τη συγκατάθεσή του στη διάδοση μιας οικείας εικόνας που συνιστά υλικό σεξουαλικής κακοποίησης παιδιών ή σεξουαλικής εκμετάλλευσης». Ο Αιγύπτιος εκπρόσωπος τόνισε ότι τα κυρίαρχα κράτη έχουν το δικαίωμα να θεωρούν έγκλημα οποιαδήποτε μορφή πορνογραφίας, «με ή χωρίς τη συγκατάθεση των εμπλεκόμενων μερών, σε μια προσπάθεια να διαφυλαχθεί η δημόσια τάξη και η ηθική».
Ο εκπρόσωπος της Αυστραλίας είπε ότι «είναι καλύτερο να προσεγγίζουμε την κοινή χρήση προσωπικών εικόνων μεταξύ ανηλίκων της ίδιας ηλικίας ως ζήτημα ιδιωτικού απορρήτου αντί να τους εκθέτουμε σε ποινική δίωξη». Η θέση της Ευρωπαϊκής Ένωσης είναι η ίδια. Δηλαδή, ας σημειώσουμε το κακό -που δεν το θεωρούμε πια κακό- και ας το νομιμοποιήσουμε. Οι υπέροχες και προοδευτικές περιουσίες της Δύσης. Ο Αυστριακός εκπρόσωπος υποστήριξε ότι οι ελλείψεις του νέου ρυθμιστικού πλαισίου θα μπορούσαν να εμποδίσουν την εφαρμογή του νόμου για ιατρικούς, επιστημονικούς και καλλιτεχνικούς σκοπούς. Η απάντηση της Ρωσίας ήταν οξεία. «Μπορεί κάποιος να μας εξηγήσει πώς μπορούν να χρησιμοποιηθούν εικόνες ή βίντεο παιδιών που κακοποιούνται σεξουαλικά για ιατρικούς και επιστημονικούς σκοπούς;»
Η Αγία Έδρα δήλωσε «εξαιρετικά ανήσυχη» για τις αλλαγές που προτείνει η συνθήκη στο νομικό πλαίσιο για την προστασία των παιδιών. «Πιστεύουμε ότι αυτό επιτρέπει την παραγωγή προσομοιωμένων και τεχνητά δημιουργούμενων εικόνων». Ήπια σύνεση, καμία ενεργητική στάση από εκείνους που πρέπει να αντιπροσωπεύουν το ηθικό προπύργιο του φυσικού νόμου. Εκτός από τις αραβικές χώρες, η συνθήκη απορρίφθηκε από τα περισσότερα αφρικανικά κράτη, το Πακιστάν και την Ινδονησία. Στη λεγόμενη Δύση, μόνο από την Παραγουάη και τη Νικαράγουα. Η συλλογική Δύση επιβεβαιώνεται ως η πρωτοπορία της σεξουαλοποίησης της παιδικής ηλικίας.
Η ηθική κάθε εποχής και τόπου καταδίκαζε πάντα την κακοποίηση, τη σεξουαλικότητα και την αποφυσικοποίηση της παιδικής αθωότητας. Η κοινωνική αποκήρυξη ήταν γενική. ορισμένες πράξεις τιμωρούνταν από το νόμο και εκτελούνταν από την κοινή λογική.
Θα ήταν αδιανόητο να παρελαύνουν ημίγυμνες κοπέλες ντυμένες σαδομαζοχιστικές ιερόδουλες δημόσια. Ακόμα κι αν οι γονείς ήταν αρκετά ανεύθυνοι για να εκθέσουν την κόρη τους με αυτόν τον τρόπο, η κοινότητα θα ήταν αντίθετη. Ωστόσο, συνέβη στην Torrevieja, μια ισπανική πόλη, κατά τη διάρκεια των καρναβαλικών παρελάσεων, όπου μια από τις παραστάσεις - με τίτλο "osadìa" (αίσχος, αναίδεια) - ήταν η παρέλαση ανάμεσα σε γέλια και αστεία ημίγυμνων κοριτσιών που φορούσαν χυδαία και βαριά μακιγιάζ, με ζώνες καλτσοδέτας, καλύμματα θηλής στο στήθος και άλλα στοιχεία δουλείας, σαδομαζοχιστικό σεξ. Τα κοριτσάκια κρατούσαν πινακίδες με σεξουαλικά συνθήματα στις γυμνές πλάτες τους, ενώ μια γυναίκα τα τάιζε, μιμούμενη ερωτικές πρακτικές. Μετά την αναπόφευκτη διαμάχη, δεν υπήρξαν συνέπειες: ο κεντροδεξιός δήμαρχος της πόλης στήριξε τους διοργανωτές, υποστηρίζοντας ότι «το καρναβάλι είναι πρόκληση, διασκέδαση: η κριτική είναι άτοπη. Ο δήμος δεν λογοκρίνει τις επιλογές της παρέλασης. θα ήταν να επιστρέψω στην Ιερά Εξέταση». Αυτή θα ήταν προφανώς η προστασία των ανηλίκων και η κοινή λογική κάθε γενιάς.
Όλα αυτά έγιναν μέσα σε λίγα μόλις χρόνια. Το 2007, η Αμερικανική Ψυχολογική Εταιρεία δημοσίευσε μια έκθεση που περιγράφει τους κινδύνους της σεξουαλοποίησης παιδιών. Οι επιβλαβείς πτυχές κυμαίνονται από προβλήματα γνωστικής και συναισθηματικής ανάπτυξης έως διατροφικές διαταραχές, μέχρι προβλήματα αυτοεκτίμησης και κατάθλιψη. Η έκθεση τόνισε επίσης πώς η υπερσεξουαλικότητα επηρεάζει την οικογενειακή και κοινωνική ζωή. Δύο χρόνια αργότερα, ένα τηλεοπτικό ριάλιτι μεταδόθηκε στις ΗΠΑ στο οποίο μια ομάδα μικρών κοριτσιών διαγωνίστηκε σε διαγωνισμό ομορφιάς. Κατά τη διάρκεια του προγραμματισμού, οι απαιτήσεις και η έκθεση στην οποία αναγκάστηκαν πυροδότησε κύμα κριτικής και το κλείσιμο του προγράμματος. Οι κριτικές επικεντρώθηκαν κυρίως στον υπερσεξουαλικό τρόπο με τον οποίο παρουσιάστηκαν οι συμμετέχοντες στην αξιολόγηση. Κοινωνιολόγοι, πολιτικοί και τηλεοπτικές εκπομπές εμβάθυναν στην αηδία στην οποία υποβλήθηκαν. Όλοι θεωρούσαν δεδομένο ότι οι πρωταγωνιστές δεν είχαν επιλέξει να συμμετάσχουν αν όχι λόγω επιβολής ή κατήχησης από ενήλικες. Το CNN έγραψε το 2011: «Για χρόνια βλέπουμε πώς η σεξουαλικότητα εξαναγκάζεται ακατάλληλα και επιθετικά σε αθώα παιδιά, αλλά σήμερα τα παιδιά σεξουαλοποιούνται σε όλο και πιο νεαρές ηλικίες. Πριν από δέκα χρόνια, οι γονείς ανησυχούσαν για τις έφηβες κόρες τους που επέστρεφαν στο σπίτι από το εμπορικό κέντρο φορώντας μοντέρνα παπούτσια. Τώρα πρέπει να πολεμήσουν τις δυνάμεις του μάρκετινγκ που πείθουν τα παιδιά της τρίτης τάξης ότι χρειάζονται μπικίνι με επένδυση και push-up , και τα παιδιά της δεύτερης τάξης ότι πρέπει να φορούν παπούτσια γυμναστικής, τα ίδια που πωλούνται σε ενήλικες για να τονώσουν και να διαμορφώσουν τους γλουτούς και τους μηρούς τους. Πώς θα τελειώσει; Σε τι φτάνουμε όταν τα μικρά παιδιά που δεν μπορούν ακόμη να διαβάσουν, πολύ περισσότερο να παίρνουν αποφάσεις, διδάσκονται να ντύνονται και να συμπεριφέρονται με σεξουαλικό τρόπο;»
Πολιτικοί επιστήμονες, ιστορικοί, φιλόσοφοι, ψυχολόγοι, ψυχίατροι, ανθρωπολόγοι έχουν χυθεί ποτάμια μελανιού για να προσπαθήσουν να καταλάβουν πώς ξαφνικά αφαιρέθηκε το ταμπού του σεξουαλικού απαραβίαστου των παιδιών και πώς ήταν δυνατόν να οριστούν αυτοί που το αντιτίθενται ως μισαλλόδοξοι. Είναι αφελές να πιστεύουμε ότι είναι έργο μιας χούφτας διαταραγμένων εγκληματιών. Οι αγωνιστές και οι θεωρητικοί υπέρ της παιδεραστίας είναι μαριονέτες στα χέρια κάποιου πολύ ισχυρού. Η κοινωνική αποδοχή του φαινομένου εξακολουθεί να είναι μέτρια, αλλά ανησυχητικά αυξανόμενη. Σε μια δεκαετία, τα ίδια ΜΜΕ που δικαίως σκανδαλίστηκαν από το γεγονός ότι ένα κοριτσάκι συμμετείχε σε διαγωνισμό ομορφιάς με πρότυπα και απαιτήσεις ενηλίκων, σήμερα χειροκροτούν τις παρελάσεις των μικρών κοριτσιών με τα προκλητικά και χαμηλά φορέματα σαδομαζοχιστών ιερόδουλων. Οι θεσμοί σιωπούν ή είναι συνένοχοι. Η ηγεμονική αφήγηση κάνει τα υπόλοιπα: λίγοι έχουν το θάρρος να αντιδράσουν. Σε ποιον να εξηγήσουμε το αυτονόητο; Σε ποιο ταραγμένο μυαλό πρέπει να φωνάξουμε ότι δεν μπορείτε να ντύνετε ένα ημίγυμνο κοριτσάκι ως πόρνη και να το βάζετε να εμφανιστεί δημόσια;
Η σύγχρονη υποκουλτούρα, από τον Φρόιντ και μετά, έχει εμμονή με τη σεξουαλικότητα των παιδιών και την επιβάλλει στην κοινωνία. Στη βιασύνη του κάνει συγκλονιστικά λάθη, αλλά στο μεταξύ η ζημιά έχει γίνει, άλλο ένα παράθυρο του Overton είναι ορθάνοιχτο. Πρέπει να φωνάξουμε δυνατά και καθαρά ότι φρικτές δυνάμεις, λόμπι και διαβόητοι κύκλοι εργάζονται για τη σεξουαλοποίηση των παιδιών. Κάποιοι για να εκτονώσουν τις πιο χαμηλές, άθλιες παρορμήσεις, αλλά κυρίως για να αποδομήσουν την ανθρωπότητα από την παιδική ηλικία. Θέλουν να είμαστε λεία των ενστίκτων, να είμαστε ικανοποιημένοι πάντα και πάση θυσία, να μας ελέγχουν καλύτερα, να μας εξουσιάζουν, να μας ανάγουν σε θηρία χωρίς αθωότητα. Η διάδοση της αλλαγής φύλου ανηλίκων και παιδιών είναι εγκληματική. Η σεξουαλική δυσφορία είναι σπάνια και πρέπει να αντιμετωπίζεται με σεβασμό, αναθέτοντας σε ψυχολογική φροντίδα ανήλικους «μπερδεμένους» που διασώθηκαν από αδίστακτους κρεοπώλες και καταστροφικές φαρμακολογικές θεραπείες.
Η σεξουαλικότητα είναι το πιο ισχυρό ένστικτο των ζωντανών όντων. Ο Homo sapiens μπόρεσε να το οργανώσει στην οικογένεια, εν ευθέτω χρόνω, έχοντας φτάσει σε ψυχοσωματική ωριμότητα, τον προσανατολίζει στη γόνιμη συνάντηση των φύλων, απαγόρευσε και ενέκρινε παραβάσεις, οργάνωσε την αποδοκιμασία για μια σειρά από συμπεριφορές, πράξεις και παρεκκλίσεις. που οι δυτικές ολιγαρχίες -στο παράδοξο μείγμα μηδενισμού και θέλησης για εξουσία- το επιβάλλουν ως σωστό, επιθυμητό. Για τον Michel Foucault –τον οποίο οι ελίτ διάβασαν πολύ προσεκτικά– ο απόλυτος κανόνας είναι ο κανόνας της απουσίας κανόνων, ο κανόνας του ανώμαλου. Για πρώτη φορά, η ανωμαλία καθιερώνει την κανονικότητα. Ξεκινώντας από το σεξ και από την παιδική ηλικία. Τελικά συνειδητοποιούμε το κακό που μας περιβάλλει. Αν όχι για εμάς, για τα παιδιά και τα εγγόνια μας, για τα παιδιά που βλέπουμε στους κήπους και στις εισόδους των σχολείων. Όσο πιο γρήγορα καταλάβουμε, τόσο πιο γρήγορα η εξέγερση των δικαίων, του φυσιολογικού, του υγιούς, θα νικήσει τον ανάποδο κόσμο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου