Roberto Pecchioli - Ο Τζορτζ Σόρος και η Ανοιχτή Κοινωνία (60)

 Συνέχεια από: Τρίτη 20 Φεβρουαρίου 2024

KATA ΛΟΥΔΟΒΙΚΟΥ (ΤΟ ΑΝΤΙΦΩΝΟ ΤΟΥ ΣΟΡΟΣ)

14

ΣΟΡΟΣ, ΜΚΟ, ΚΟΡΩΝΟΙΟΣ ΚΑΙ Η ΜΕΓΑΛΗ ΕΠΑΝΕΚΚΙΝΗΣΗ

Ο ΣΟΡΟΣ, Ο COVID, Η ΕΠΑΝΕΚΚΙΝΗΣΗ

Ποια ήταν η αντίδραση του Τζορτζ Σόρος και του OSF στην πανδημία; Και ποια είναι -αν υπάρχει- η σχέση με το σχέδιο του Φόρουμ του Νταβός για τη Μεγάλη Επαναφορά (Ατζέντα 2030) που παρουσιάστηκε στο αποκορύφωμα του πρώτου, τραγικού κύματος του Sars Cov-2, τον Μάιο του 2020; Στην επίσημη ιστοσελίδα του OSF αναφέρεται: “Τα Ιδρύματα Ανοιχτής Κοινωνίας εργάζονται για μια ανθρώπινη παγκόσμια απάντηση στην πανδημία Covid-19, η οποία θα διαμορφώνεται από τη δικαιοσύνη, τη λογοδοσία και τη συμμετοχικότητα”. Φυσικά, δεν υπάρχει κάτι για το οποίο να έχει κανείς αντίρρηση, και σίγουρα το δημαρχείο του Μιλάνου θα είναι επίσης ευγνώμων για τα εκατομμύρια δολάρια που δόθηκαν γενναιόδωρα στην πόλη για να καλύψει τα έξοδα της ατελείωτης έκτακτης ανάγκης. Ωστόσο, αρκεί να κοιτάξει κανείς πέρα από τη βιτρίνα για να συνειδητοποιήσει ότι ακόμη και η πανδημία αντιμετωπίζεται μέσα από τον παραμορφωτικό φακό της ριζοσπαστικής ιδεολογίας. Σε μια έκθεση που δημοσιεύθηκε τον Δεκέμβριο του 2020, για παράδειγμα, υπάρχει μια σκληρή επίθεση στον (Δημοκρατικό) κυβερνήτη της Νέας Υόρκης, ο οποίος κατηγορείται όχι για κακή διαχείριση της επιδημίας, αλλά για τη χρήση προσβλητικών εκφράσεων κατά των παχύσαρκων. Επιπλέον, αναφέρεται ότι η επιδημία αντιμετωπίζεται με ρατσιστική νοοτροπία, κατηγορώντας επίσης τις βρετανικές και αμερικανικές αρχές ότι αποκλείουν ορισμένες εθνοτικές κοινότητες από τα μέτρα ανακούφισης.

Στις 7 Οκτωβρίου 2020, το OSF εξέδωσε ανακοίνωση με την οποία ανακοίνωσε παρέμβαση εβδομήντα εκατομμυρίων δολαρίων στην πανδημία "με επίκεντρο την παροχή άμεσης ανακούφισης στις ευάλωτες κοινότητες και την καταπολέμηση της κυβερνητικής καταπάτησης των πολιτικών ελευθεριών". Ένα σημαντικό ποσό, ακόμη και αν η γλώσσα μοιάζει οργουελική. Η καταπάτηση των πολιτικών ελευθεριών από τις κυβερνήσεις είναι τεράστια σε περιόδους επιδημίας και πολιτικής του φόβου, αλλά είδαμε φιλάνθρωπους όχι μεταξύ των αντιπάλων, αλλά μεταξύ των υποστηρικτών και συμβούλων των μέτρων που περιορίζουν τις ελευθερίες. Το OSF είχε ήδη διαθέσει αξιέπαινα ένα ισχυρό πακέτο βοήθειας ύψους 130 εκατομμυρίων τον Απρίλιο. Αφού περιέγραψε ορισμένους πρακτικούς τρόπους παρέμβασης, ο τότε πρόεδρος, Patrick Gaspard, εξήγησε ότι "τα σχέδια αντανακλούν επίσης μια απάντηση στον τρόπο με τον οποίο η πανδημία αναδεικνύει και επιδεινώνει τις προϋπάρχουσες φυλετικές, έμφυλες και κοινωνικοοικονομικές ανισότητες σε όλο τον κόσμο. [...] Η περιφερειακή στρατηγική της Open Society επικεντρώνεται στην καταπολέμηση των λαϊκιστικών αφηγήσεων και των αυταρχικών αρπαγών εξουσίας στη Βραζιλία και το Ελ Σαλβαδόρ, καθώς και στην αντιμετώπιση των δυσανάλογων επιπτώσεων της πανδημίας σε πληθυσμούς που ήδη βιώνουν διαρθρωτικές ανισότητες, όπως οι γυναίκες, τα άτομα αφρικανικής καταγωγής, οι κάτοικοι των φαβέλων και των προαστίων, οι κοινότητες και οι αυτόχθονες πληθυσμοί. [...] Χρησιμοποιώντας μια προσέγγιση πολλαπλών χωρών, η Open Society θα προωθήσει τη συλλογική επιρροή των εργαζομένων στις παγκόσμιες αλυσίδες εφοδιασμού και σε τομείς που εξαρτώνται από μεγάλο αριθμό άτυπων και μεταναστευτικών εργαζομένων, όπως οι οικιακοί βοηθοί και οι εργαζόμενοι στους τομείς της φιλοξενίας, των κατασκευών και της ένδυσης. Στην περιοχή της Μέσης Ανατολής και της Βόρειας Αφρικής, η Open Society θα υποστηρίξει την επείγουσα ανθρωπιστική βοήθεια και την υπεράσπιση της πρόσβασης σε κρίσιμες υπηρεσίες για τους πρόσφυγες, τους εσωτερικά εκτοπισμένους και τους μετανάστες στην Ιορδανία, το Λίβανο, τη Συρία και την Υεμένη. Η Open Society θα συμβάλει επίσης στο μακροπρόθεσμο έργο για τη λογοδοσία σε συγκρούσεις, τη συριακή προσφυγική κρίση και την προστασία των δικαιωμάτων των προσφύγων και των μεταναστών. Αυτό θα συμπληρώσει τις προσπάθειες της Open Society στην περιοχή για την αντιμετώπιση των οικονομικών επιπτώσεων της πανδημίας, με έμφαση στους άτυπους εργαζόμενους και την πρόσβαση στις δημόσιες υπηρεσίες, καθώς και για την παρακολούθηση και αντιμετώπιση του αυξανόμενου αυταρχισμού υπό την κάλυψη του Covid-19. Αυτός ο τελευταίος γύρος επενδύσεων περιλαμβάνει επίσης 14,9 εκατομμύρια δολάρια που θα στηρίξουν παγκόσμιες εκστρατείες που επικεντρώνονται στην καταπολέμηση του αυταρχισμού, την προώθηση της οικονομικής δικαιοσύνης και την προώθηση της ψηφιακής δημοκρατίας”.

Ούτε η τραγωδία της επιδημίας δεν ξεφεύγει από την πολιτική ανάμειξη του Σόρος. Όπως πάντα, η αντίφαση ανάμεσα στους επιδεικτικούς στόχους και την πραγματικότητα του καπιταλισμού, ο οποίος πρώτα λεηλατεί τους λαούς, δημιουργεί αφόρητες αδικίες, εξαπλώνει την ανασφάλεια και την κακοδαιμονία, και στη συνέχεια δωρίζει μέρος των τεράστιων κερδών του στα θύματα (κάποια θύματα...), ενώ συνεχίζει να επιδιώκει σκοπούς και στόχους άσχετους με τον σκοπό στον οποίο έχει δεσμευτεί, στην προκειμένη περίπτωση την καταπολέμηση της πανδημίας, είναι δυσανάλογη. Ωστόσο, η διανοητική ειλικρίνεια καθιστά επίσης αναγκαίο να τονιστεί θετικά η οικονομική δέσμευση που ανέλαβε ο OSF για την προστασία των δικαιωμάτων των εργαζομένων που παρέχουν βασικές υπηρεσίες, ιδίως σε περιόδους μετάδοσης, οι οποίες συχνά αμείβονται κακώς και υποτιμώνται.

Από την έναρξη της επιδημικής κρίσης, η σημαντικότερη δημόσια παρέμβαση του Τζορτζ Σόρος ήταν μια συνέντευξη στο Project Syndicate, το ειδησεογραφικό πρακτορείο "του", τον Μάιο του 2020. Αρχικά, πρόλαβε το Νταβός και τον Κλάους Σβαμπ δηλώνοντας ότι "δεν θα επιστρέψουμε εκεί που ήμασταν όταν ξεκίνησε η πανδημία. Αυτό είναι απολύτως βέβαιο". Σημείωσε ότι ο κόσμος βρισκόταν σε ένα αποφασιστικό σημείο καμπής, "μια επαναστατική στιγμή κατά την οποία αυτό που θεωρούνταν αδύνατο έγινε όχι μόνο δυνατό, αλλά και αναγκαίο". Απογυμνωμένο από τα ρητορικά τεχνάσματα, το μήνυμα είναι κραυγαλέο: ο κοροναϊός γίνεται μια ευκαιρία, μια ευκαιρία για εκείνους που έχουν σημασία -δηλαδή την υπερ-τάξη του- να αλλάξουν ριζικά τον κόσμο προς την κατεύθυνση της "ανοιχτής" παγκοσμιοποιητικής ιδεολογίας, δηλαδή της νεοκαπιταλιστικής ολιγαρχικής κοινωνικής, πολιτιστικής και οικονομικής μηχανικής. Στη συνέντευξη, ο Σόρος δεν παραλείπει να δείξει ότι "ανησυχεί" για την Ευρωπαϊκή Ένωση, ιδίως μετά την ανακοίνωση του γερμανικού Συνταγματικού Δικαστηρίου για την υπεροχή του εθνικού δικαίου έναντι του κοινοτικού, φοβούμενος ότι και άλλες χώρες θα ακολουθήσουν το παράδειγμα της Γερμανίας.

Βρίσκει επίσης χρόνο να επιτεθεί στην ιταλική κυβέρνηση Lega-Cinque Stelle (η οποία έπεσε το καλοκαίρι του 2020) και καταθέτει μια συγκεκριμένη πρόταση, μόνο φαινομενικά καλοπροαίρετη και διορατική. Για την επιδότηση των εξόδων του κοροναϊού και των καταστροφικών επιπτώσεων στην ευρωπαϊκή οικονομία, ο Σόρος προτείνει ένα μακροπρόθεσμο χρηματοπιστωτικό μέσο, το οποίο ονομάζει Consols, αιώνια ομόλογα παρόμοια με αυτά που χρησιμοποιούν η Μεγάλη Βρετανία από το 1751 και οι Ηνωμένες Πολιτείες από το 1870. Αυτό θα περιλάμβανε την έκδοση ομολόγων χαμηλής απόδοσης αξίας τουλάχιστον 1 τρισεκατομμυρίου ευρώ. "Τα ομόλογα που έχω προτείνει θα εκδίδονταν από την ΕΕ στο σύνολό της, θα ήταν αυτόματα αναλογικά και θα παρέμεναν έτσι για πάντα. Τα κράτη μέλη θα έπρεπε να πληρώνουν μόνο τους ετήσιους τόκους, οι οποίοι είναι τόσο ελάχιστοι - ας πούμε 0,5% - ώστε τα ομόλογα θα μπορούσαν εύκολα να εγγραφούν από τα κράτη μέλη ομόφωνα ή από έναν συνασπισμό των ενδιαφερομένων". Εδώ είναι η απάτη, η μεταγενέστερη σκέψη του κερδοσκόπου: τα "Consols ", έχοντας "αιώνια" διάρκεια ζωής (δηλαδή προορισμένα για επαναδιαπραγμάτευση μετά από πολύ μεγάλο αριθμό ετών) θα εγγράφονταν κυρίως από εκείνους τους μακροπρόθεσμους "αποταμιευτές" (ταμεία, ασφαλιστικές εταιρείες και τα παρόμοια) που χρειάζονται βραχυπρόθεσμη απόδοση. Δεδομένου ότι σήμερα τα επιτόκια είναι πολύ χαμηλά ή και αρνητικά, η προσφορά θα έβρισκε σίγουρα μεγάλο ενδιαφέρον στη συγκεκριμένη αγορά ομολόγων. Θα επέτρεπε δηλαδή στα μεγάλα διεθνή κερδοσκοπικά κεφάλαια - ορισμένα από τα οποία έχουν χαρτοφυλάκιο αξίας μεγαλύτερης από το ΑΕΠ κρατών όπως η Γερμανία - να αυξήσουν τη δύναμη πίεσης (δηλαδή εκβιασμού) έναντι των κρατών και της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Η ιδέα δεν υιοθετήθηκε· ωστόσο, έχουμε το λεγόμενο Σχέδιο για την Ανάκαμψη και την Ανθεκτικότητα. Η ανθεκτικότητα είναι ένας όρος που απολαμβάνει ευρείας δημοτικότητας από τότε που έγινε μία από τις επιταγές της Ατζέντας 2030 του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ. Η αρχική της σημασία, στη βιολογία και τη μηχανική, αναφέρεται στην ικανότητα της έμβιας ύλης να αυτοεπιδιορθώνεται μετά από βλάβη ή να επανέρχεται στην αρχική της κατάσταση μετά από μια διαταραχή. Και πάλι, πίσω από αφηρημένες έννοιες που προσφέρονται στις μάζες ως καθολικά κλειδιά για την κατανόηση και τη λύση, κρύβεται η θέληση του συστήματος να μην αλλάξει: όλο και περισσότερος καπιταλισμός, όλο και περισσότερη κυριαρχία από λίγους ιδιωτικούς ισχυρούς, όλο και περισσότερη Ανοιχτή Κοινωνία. Το θέλει ο Τζορτζ Σόρος, το υπαγορεύει ολόκληρη η τάξη των οικουμενικών αφεντάδων μεταμφιεσμένων σε φιλάνθρωπους.