Ἀποταγή
Ὅταν πῆρα τὸν πρῶτο ζῆλο νὰ γίνω κι ἐγὼ καλόγερος, τὸν ἐφανέρωσα σὲ κάτι ἄλλους. Καὶ ἕνας ἤτανε σωφέρ, μοῦ λέει:Ἄκουσε, Εὐάγγελε (μὲ λέγανε κοσμικά), ἐγὼ θὰ περάσω, λέει, μὲ τ’ αὐτοκίνητό μου νὰ πάω στὰ τάδε χωριὰ καὶ περίπου κατ’ αὐτὴν τὴν ὥρα, τὴ σημερινὴ τὴν ἁγιορείτικη, περίπου πέντε-ἔξι τὸ μεσημέρι, θὰ περάσω, νὰ εἶσαι ἐκεῖ, νὰ σὲ πάρω νὰ πᾶμε στὸ μοναστήρι.
-Ἐντάξει.
Πῆρα κι’ ἐγὼ μία μπλούζα, κοσμικὸ παιδί, κάτι τέτοιο, καὶ πῆγα καὶ κάθισα σ’ ἕνα βραχάκι καὶ ἔβλεπα μακριὰ τὸ δρόμο. Προτοῦ νὰ ‘ρθεῖ ἡ ὁρισμένη ὥρα, σηκώθηκα κι ἔφυγα. Ὅταν ἦρθε ἡ ὥρα, λέει, ἤθελαν νὰ τὸν πιάσουν, ἄλλα « οὔπω ἤκει ἡ ὥρα Αὐτοῦ » (Ἰω. 8,20). Ὅταν ἦρθε ἡ ὥρα, οὔτε πατέρα οὔτε μητέρα λογαρίασα, σηκώθηκα κι ἔφυγα. Ἂν δὲν στάξει ἀπάνω, πῶς νὰ τὸ πεῖ κανένας, ἀπρόκοφτος καλόγερος θὰ ‘σαι. Θέλει νὰ στάξει μέσα στὴν ψυχή· αὐτὸς ὁ θεῖος ἔρως ὅταν σοῦ ‘ρθει, οὔτε μένα θὰ ρωτᾶς οὔτε θὰ λογαριάζεις, νὰ ποῦμε, καὶ θὰ πᾶς μὲ μεγάλη προθυμία.
Ρώτησα παλαιοὺς Γεροντάδες ἐγώ : « Τί εἴδατε ; » « Ὅταν ἤρθαμε στὸ Ἅγιον Ὅρος εἴχαμε φωτιὰ σὰν τὸν Ἄθωνα καὶ τώρα ἔχει μείνει ἕνα λεπτόκαρο ». Ἐὰν ἐσὺ ἔρχεσαι μ’ ἕνα λεπτόκαρο, αὔριο τί θὰ γίνει;
Γι’ αὐτὸ κι ὁ ἅγιος Συμεὼν ὁ νέος Θεολόγος αὐτὸ λέει : Μακάριος ἐκεῖνος ὁ ὁποῖος διατήρησε τὸν πρῶτο ζῆλο, ἔτσι ποὺ πῆγε στὸ μοναστήρι, μέχρι τέλος τῆς ζωῆς του, λέει. Αὐτὸν τὸν πρῶτο ζῆλο. Μακαριότερος ἐκεῖνος ὁ ὁποῖος τὸν ηὔξησε, νὰ ποῦμε. Μακάριος ἐκεῖνος ποὺ τὸν ηὔξησε.
Ἔρχονται πολλοὶ καὶ μὲ ρωτοῦν : « Λέτε νὰ γίνω καλόγερος ; » Κι ἐγὼ νὰ προσευχηθῶ καὶ νὰ πάρω πληροφορία, δὲν θὰ στὸ πῶ ἐσένα. Ὄχι. Τὸ μόνο ἐγὼ ποὺ μπορῶ νὰ προσευχηθῶ, ἐσύ, νὰ ποῦμε, νὰ διαλέξεις ποιὸ δρόμο θέλεις. Ὄχι νὰ στὸ πῶ. Γιατί αὔριο-μεθαύριο δὲν ξέρω τί θὰ γίνει. Ἔπειτα ἔχω ν’ ἀκούσω καμιὰ εὐχὴ ἀνάποδη, ὅτι ὁ πάπα-Ἐφραὶμ μὲ πῆρε στὸ λαιμό του ! Δὲν στὸ λέω.
Ἐσὺ ὁ ἴδιος θὰ διαλέξεις ποιὸ δρόμο θέλεις. Νά, εἶναι ἡ Γοργοϋπήκοος, εἶναι τῶν Ἰβήρων ποὺ εἶναι θαυματουργὲς εἰκόνες, ἐκεῖ νὰ πᾶς νὰ κάνεις μία παράκληση καὶ νὰ σοὺ ἀνοίξει Αὐτὴ ἡ Ἁγία ποὺ παρακαλᾶς, νὰ ποῦμε, ποιὸ δρόμο ἐσὺ θὰ διαλέξεις. Ἄλλως μὲ τὴ φωτιὰ τὴ δική μου, πάτερ, ἐσὺ θ’ ἀνάψεις; Ὄχι.
Ἅγιος Ἐφραίμ Κατουνακιώτης
===
Το χέρι της Παναγίας ήταν ένα βελούδο!
Διηγείται ο όσιος Εφραίμ Κατουνακιώτης :
Έξω αυτή η Γερόντισσα , να πούμε , δεν αναφέρω τ’ όνομά της. Καρκίνο , εγχειρήσεις , τούτο , εκείνο , αυτό κι όμως προσευχομένη είδε την Παναγία στο θρόνο της.
– Περάστε οι όσιοι , λέει. Όλοι οι όσιοι πέρασαν μπροστά σαν παρέλαση , στην Παναγία. Περάστε οι μεγαλομάρτυρες.
Αυτή καθότανε εκεί , Γερόντισσα ήταν , Ηγουμένη .
Και στο τέλος πήγε, έβαλε μετάνοια φίλησε το χέρι της Παναγίας , ήταν ένα βελούδο !
Και η Παναγία της είπε : – Υπομονή, υπομονή, υπομονή, και ξύπνησε, να πούμε.
Δηλαδή αν θέλεις να είσαι μαθήτρια και μαθητής του Χριστού , θ’ ανέβεις κι εσύ απάνω στο Σταυρό .
Απαλλαγή κανένας Άγιος δεν εζήτησε από τον Θεό .
Υπομονή να χαρίσει .
Αν κάνεις υπομονή θα ‘χεις και λιγάκι μισθό , αν θα ‘χεις απαλλαγή , δεν έχεις τίποτες , μισθό δεν έχεις.
Απόσπασμα από το βιβλίο «Γέροντας Εφραίμ Κατουνακιώτης», έκδοση Ιερού Ησυχαστηρίου «Άγιος Εφραίμ» Κατουνάκια Αγίου Όρους.
Γέροντας Εφραίμ Κατουνακιώτης
Συμβουλευτικοί λόγοι
Ο άγιος παπα-Εφραίμ ο Κατουνακιώτης έμεινε 42 χρόνια στην υπακοή σκληρού και αυστηρού Γέροντος. Από την υπακοή πήρε την Χάρι. Πολλές φορές σκέφτηκε να φύγη, γιατί δεν άκουγε μία καλογερική κουβέντα, αλλά έκανε υπομονή. Στο τέλος έλεγε: «Αν έφευγα τότε, δεν θα σωζόμουν».
Έλεγε κάποτε ότι πήγε στο Κελλί τους ένας Καρουλιώτης ασκητής και ζήτησε ένα κρεμμύδι από τον παραδελφό του π. Προκόπιο. Εκείνος του έδωσε χωρίς να ρωτήση και ο γέροντάς του παπα-Νικηφόρος τον έστειλε να το πάρη πίσω, θέλοντας φυσικά να του διδάξη την ακρίβεια της υπακοής.
« Η υπακοή είναι το παν. Στο Μοναστήρι πάμε για υπακοή. Με την αληθινή υπακοή μαθαίνουμε την αληθινή προσευχή».
« Από πείρα το λέω. Μην κοιτάς εργόχειρο, μην κοιτάς προσευχή·αυτό σας παραδίδω, το “να ‘ναι ευλογημένο ” να κρατήσετε. Αυτό θα σας αγιάσει. Τότε και ο Θεός “ να ‘ναι ευλογημένο ” είπε στον πατέρα Του, δεν ήλθα να κάνω το θέλημά μου, αλλά το θέλημα του πέμψαντός μου. Αλλά και ο Παράκλητος δεν λέει ό,τι θέλει αλλά ό,τι του πει ο Άλλος. Είδατε από πού ξεκινάει η υπακοή; ».
«Αυστηρός Γέροντας, άγια καλογέρια».
« Γέροντας ασκητής από την έρημο έστειλε κάποτε τον υποτακτικό του στην Λαύρα για μία υπόθεση, με την ρητή εντολή το βράδυ να γυρίση στο Καλύβι τους. Ο γερω-Σπυρίδων ο Καμπανάος, ο γιατρός, είδε τον καιρό βροχερό και κράτησε το καλογέρι για να μη βραχή. Ο Γέροντάς του έβαλε κανόνα στον Καμπανάο ακοινωνησία ένα μήνα ».
« Η Χάρις δεν πληρώνεται. Η πίστις που έχεις στον Γέροντα αυτή πληρώνεται ». (…..)
« Όταν κάποιος πη “ευλόγησον” για ένα σφάλμα, αυτό είναι η τιμωρία του, ο κανόνας του. Κανόνα άλλον βάζουμε όταν δεν πη το “ευλόγησον”. Όταν δεν έχη ειλικρινή μετάνοια ».
« Να μην εισέλθη ο υποτακτικός εις κρίσιν της εντολής (του Γέροντός του) ».
« Ο υποτακτικός είναι άγραφο χαρτί. Όταν κάνη υπακοή, δεν δίνει λόγο αυτός στον Θεό, αλλά απολογείται γι’ αυτόν ο Γέροντάς του ».
« Ο διάβολος ξέρει τι είναι υποτακτικός. Τον καλό υποτακτικό τον φοβάται ».
« Δεν πρέπει ο υποτακτικός να εξαναγκάζη τον Γέροντα να του δώση ευλογία να κάνη το θέλημά του ».
« Η σχέση μεταξύ υποτακτικών και Γέροντος είναι ιερή και ο υποτακτικός δύσκολα την καταλαβαίνει. Ο υποτακτικός δεν μπορεί να αγαπήση τον Γέροντα, όσο αγαπά ο Γέροντας τον υποτακτικό. Είναι μεγάλη η αγάπη του Γέροντα προς τον υποτακτικό, αλλά ο υποτακτικός δεν την νιώθει πάντα ».
« Αν εσύ κρίνης τον Γέροντα, τότε δεν είσαι υποτακτικός ».
« Οι άνθρωποι σε ακούν εάν όσα τους λες, συμφωνούν με το δικό τους το μυαλό· εάν όμως δεν συμφωνούν, δεν σε ακούν ».
===
Γέροντας Εφραίμ Κατουνακιώτης
Συμβουλευτικοί λόγοι
Ο άγιος παπα-Εφραίμ ο Κατουνακιώτης έμεινε 42 χρόνια στην υπακοή σκληρού και αυστηρού Γέροντος. Από την υπακοή πήρε την Χάρι. Πολλές φορές σκέφτηκε να φύγη, γιατί δεν άκουγε μία καλογερική κουβέντα, αλλά έκανε υπομονή. Στο τέλος έλεγε: «Αν έφευγα τότε, δεν θα σωζόμουν».
Έλεγε κάποτε ότι πήγε στο Κελλί τους ένας Καρουλιώτης ασκητής και ζήτησε ένα κρεμμύδι από τον παραδελφό του π. Προκόπιο. Εκείνος του έδωσε χωρίς να ρωτήση και ο γέροντάς του παπα-Νικηφόρος τον έστειλε να το πάρη πίσω, θέλοντας φυσικά να του διδάξη την ακρίβεια της υπακοής.
« Η υπακοή είναι το παν. Στο Μοναστήρι πάμε για υπακοή. Με την αληθινή υπακοή μαθαίνουμε την αληθινή προσευχή».
« Από πείρα το λέω. Μην κοιτάς εργόχειρο, μην κοιτάς προσευχή·αυτό σας παραδίδω, το “να ‘ναι ευλογημένο ” να κρατήσετε. Αυτό θα σας αγιάσει. Τότε και ο Θεός “ να ‘ναι ευλογημένο ” είπε στον πατέρα Του, δεν ήλθα να κάνω το θέλημά μου, αλλά το θέλημα του πέμψαντός μου. Αλλά και ο Παράκλητος δεν λέει ό,τι θέλει αλλά ό,τι του πει ο Άλλος. Είδατε από πού ξεκινάει η υπακοή; ».
«Αυστηρός Γέροντας, άγια καλογέρια».
« Γέροντας ασκητής από την έρημο έστειλε κάποτε τον υποτακτικό του στην Λαύρα για μία υπόθεση, με την ρητή εντολή το βράδυ να γυρίση στο Καλύβι τους. Ο γερω-Σπυρίδων ο Καμπανάος, ο γιατρός, είδε τον καιρό βροχερό και κράτησε το καλογέρι για να μη βραχή. Ο Γέροντάς του έβαλε κανόνα στον Καμπανάο ακοινωνησία ένα μήνα ».
« Η Χάρις δεν πληρώνεται. Η πίστις που έχεις στον Γέροντα αυτή πληρώνεται ». (…..)
« Όταν κάποιος πη “ευλόγησον” για ένα σφάλμα, αυτό είναι η τιμωρία του, ο κανόνας του. Κανόνα άλλον βάζουμε όταν δεν πη το “ευλόγησον”. Όταν δεν έχη ειλικρινή μετάνοια ».
« Να μην εισέλθη ο υποτακτικός εις κρίσιν της εντολής (του Γέροντός του) ».
« Ο υποτακτικός είναι άγραφο χαρτί. Όταν κάνη υπακοή, δεν δίνει λόγο αυτός στον Θεό, αλλά απολογείται γι’ αυτόν ο Γέροντάς του ».
« Ο διάβολος ξέρει τι είναι υποτακτικός. Τον καλό υποτακτικό τον φοβάται ».
« Δεν πρέπει ο υποτακτικός να εξαναγκάζη τον Γέροντα να του δώση ευλογία να κάνη το θέλημά του ».
« Η σχέση μεταξύ υποτακτικών και Γέροντος είναι ιερή και ο υποτακτικός δύσκολα την καταλαβαίνει. Ο υποτακτικός δεν μπορεί να αγαπήση τον Γέροντα, όσο αγαπά ο Γέροντας τον υποτακτικό. Είναι μεγάλη η αγάπη του Γέροντα προς τον υποτακτικό, αλλά ο υποτακτικός δεν την νιώθει πάντα ».
« Αν εσύ κρίνης τον Γέροντα, τότε δεν είσαι υποτακτικός ».
« Οι άνθρωποι σε ακούν εάν όσα τους λες, συμφωνούν με το δικό τους το μυαλό· εάν όμως δεν συμφωνούν, δεν σε ακούν ».
Από το βιβλίο: Από την ασκητική και ησυχαστική Αγιορειτική παράδοση, Άγιον Όρος 2011, σελ. 531 (επιλογή).
Οδοιπορούντες Αγίου Συμεών Του Νέου Θεολόγου (wordpress.com)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου