Τι είπε ο Κύριος στον απόστολο Παύλο; Όταν γίνεται όλο αυτό το θαυμαστό, και εμφανίζεται ο Κύριος ενώπιόν του και του λέει: «Σαούλ, Σαούλ, τι με διώκεις; Σκληρόν σοι προς κέντρα λακτίζειν», και γίνεται και η υπόλοιπη στιχομυθία, και ο Σαούλ, ο απόστολος Παύλος τελικά ρωτάει «τι ποιήσω Κύριε;» «τι να κάνω;» ο Χριστός του απάντησε: «Πήγαινε στη Δαμασκό και θα σου πουν τι θα γίνει». Δηλαδή ως εδώ ο Χριστός τον έφερε τον απόστολο Παύλο ίσα-ίσα στο σημείο να πει «τι ποιήσω;» και τον αφήνει.
Αυτό ακριβώς περιμένει ο Θεός να ακούσει. Από δω από κει ο Θεός, αν επιτρέπεται να πούμε, θα σε στριμώξει, αν έχεις βέβαια μια διάθεση μέσα σου, όπως ακριβώς τον απόστολο Παύλο, που βαθύτερα ήθελε πράγματι τον Θεό, και ο Κύριος βρήκε τρόπο να τον συναντήσει. Τελικά καταλήγει κανείς στο «τι ποιήσω;» Τι να κάνω;
Και άλλη φορά το λέγαμε αυτό και να το προσέξουμε καλά. Εμείς με το δικό μας μυαλό και κάνοντας τον έξυπνο λέμε διάφορα πάνω σ’ αυτά τα θέματα είτε επηρεασμένοι από τους προτεστάντες είτε για άλλον λόγο. Ιδού· ο ίδιος ο Χριστός μιλάει μαζί του, και μάλιστα χωρίς να το περιμένει ο απόστολος Παύλος, και επεμβαίνει ο Χριστός στη ζωή του κατά πολύ χαρακτηριστικό τρόπο. Λίγες παρόμοιες περιπτώσεις έχουμε καθ’ όλην την ιστορία της ζωής της Εκκλησίας. Παρά ταύτα δεν του λέει ο Χριστός, θα κάνεις έτσι, θα κάνεις αλλιώς, θα κάνεις τούτο, θα κάνεις εκείνο, αλλά τον παραπέμπει στην Εκκλησία: «Πήγαινε στη Δαμασκό, κι εκεί θα σου πουν τι θα κάνεις». Κι εκεί είναι ένας πρεσβύτερος· ούτε καν από τους δώδεκα Αποστόλους δεν είναι.
Εκκλησία είναι ο Χριστός. Όλη η Εκκλησία είναι ο Χριστός: οι Απόστολοι, οι επίσκοποι, οι άλλοι κληρικοί, οι πιστοί. Και ο ίδιος ο Κύριος οικονόμησε και φώτισε να ιδρυθεί όπως ιδρύθηκε η Εκκλησία – την ιδρύει το Πνεύμα το Άγιο – αλλά και την οργάνωσε, όπως την οργάνωσε να είναι μέχρι το τελευταίο κύτταρο. Γι’ αυτό δεν στέλνει τον απόστολο Παύλο στους Αποστόλους στην Ιερουσαλήμ, που θα μπορούσε αυτό να το κάνει, αλλά τον στέλνει σ’ έναν πρεσβύτερο. Ο οποίος πρεσβύτερος είναι μέσα στην Εκκλησία – δεν είναι κάπου αλλού – και εξαρτάται από τους Αποστόλους. Και την ώρα που πηγαίνει σ’ αυτόν, είναι σαν να πηγαίνει στους Αποστόλους· την ώρα που πηγαίνει σ’ αυτόν τον ταπεινό πρεσβύτερο, είναι σαν να πηγαίνει στην όλη Εκκλησία.
«Πήγαινε», είπε ο Κύριος στον Σαούλ, «στη Δαμασκό, και εκεί θα σου πουν τι θα κάνεις». Και πάει λοιπόν ο απόστολος Παύλος στη Δαμασκό. Είχε πει ο Κύριος και σ’ αυτόν ότι εκεί θα σου πουν. Ποιον όμως να πάει αυτός να βρει; Θα πήγαιναν να τον βρουν. Και πήγε ο Ανανίας, τον βρήκε, τον κατήχησε, τον βάπτισε και τον έκανε χριστιανό (Πραξ. 9:10-18), και έγινε ο μέγας απόστολος.
Ο απόστολος Παύλος στο βάθος ήθελε να γνωρίσει τον Χριστό, και βρήκε τρόπο ο Χριστός όντως να τον γνωρίσει ο απόστολος Παύλος και να γίνει πλέον του Χριστού. Και μάλιστα, να γίνει ο πρώτος μετά τον Ένα, μετά τον Χριστό, να γίνει ο πρώτος απόστολος. Και του χρωστάει όλη η Εκκλησία χάριτες κι εμείς, και μάλιστα εμείς ιδιαίτερα που ήλθε εδώ στη Θεσσαλονίκη και στην Ελλάδα γενικότερα.
Από το βιβλίο: π. Συμεών Κραγιοπούλου, «Το μυστήριο της σωτηρίας», Β’ έκδ., Πανόραμα Θεσσαλονίκης, 2000, σελ. 37 (αποσπάσματα).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου