Το σύντομο καλοκαίρι της αναρχίας...

Η άποψη αυτής της στήλης ήταν ξεκάθαρη ευθύς εξ αρχής, από την εποχή που απλώς διαφαινόταν, πολύ πριν έρθει στην εξουσία η σημερινή κυβέρνηση: Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ θα επιφέρει στη χώρα τη μεγαλύτερη καταστροφή μετά τον πόλεμο.

Για την ακρίβεια, θα ολοκληρώσει τη μεγαλύτερη καταστροφή τις προϋποθέσεις της οποίας έχουν θεμελιώσει τις τελευταίες δεκαετίες οι κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ και ΝΔ.

Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, το πελατειακό κομματικό κράτος που δημιούργησαν το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ τις τελευταίες δεκαετίες το αντικαθιστά με ένα συμπαγέστερο και στενότερο πελατειακό κομματικό κράτος συνδικαλιστών.

Είναι γνωστό πως τις τελευταίες δεκαετίες το δημόσιο και τις ΔΕΚΟ δεν τις διευθύνουν οι τυπικές διοικήσεις που ορίζει η κυβέρνηση, αλλά οι διαχρονικές και διακομματικές διοικήσεις των συνδικάτων του δημοσίου.

Ο ΣΥΡΙΖΑ έρχεται να ολοκληρώσει την άτυπη αυτή διοίκηση, ορίζοντας τους συνδικαλιστές και τυπικά ως και διευθυντές.

Χαρακτηριστική τις τελευταίες ημέρες είναι η περίπτωση των 13 περιφερειακών διευθυντών εκπαίδευσης που προέρχονται άπαντες από το συνδικαλιστικό και στενό κομματικό μηχανισμό  της συγκυβέρνησης.

Οι δημοκρατίες όμως ευδοκιμούν όταν προάγεται το κοινό συμφέρον και όχι οι συνδικαλιστές. Κοινό συμφέρον νοείται το συμφέρον του συνόλου της κοινωνίας ή έστω του μεγαλύτερου μέρους αυτής.

Ένας συνδικαλιστής δεν μπορεί να εκπροσωπήσει το κοινό συμφέρον της κοινωνίας, γιατί απλά, συνδικαλιστής σημαίνει: εκπρόσωπος του συμφέροντος μιας μερίδας.

Όταν κάποιος ανάγει το μερικό συμφέρον σε γενικό, είναι θέμα χρόνου να προκύψει η κατάρρευση. Ο μόνος τρόπος να επιβιώσει η κυριαρχία του μερικού συμφέροντος είναι η δικτατορία. Αυτά είναι άγνωστα εδάφια της γνώσης για μια κυβέρνηση της «παλαβής» αριστεράς, καίτοι είναι γνωστά εδώ και 2.500 χρόνια, γιατί άγνωστη είναι γι’ αυτήν, η ίδια η έννοια και λειτουργία της δημοκρατίας.

Οι περιφερειακοί διευθυντές της  εκπαίδευσης είναι μια χαρακτηριστική πτυχή του τρόπου που πολιτεύεται η κυβέρνηση η οποία σε όλους τους τομείς κινείται με τα ίδια ή παρόμοια κριτήρια.

Τα δείγματα γραφής του πρώτου διμήνου επιβεβαιώνουν την αρχική εκτίμηση πως η Ελλάδα στη μεγαλύτερη κρίση μετά τον πόλεμο, βρέθηκε με τη χειρότερη από άποψη στόχευσης και ικανότητας στοιχειώδους διαχείρισης κυβέρνηση.

Η Ελλάδα παραμένει το τελευταίο καθεστώς στα Βαλκάνια και την Ευρώπη συνολικά με δομές που μοιάζουν με αυτές της σοβιετίας που κατέρρευσε στις αρχές της δεκαετίας του ’90. Είναι βέβαιο πως η Ελλάδα θα καταρρεύσει όπως έγινε με τη Βουλγαρία και τη Ρουμανία με ανάλογες συνέπειες.

Η διάλυση...
 

Η διάλυση όσων είχαν απομείνει όρθια στην ελληνική οικονομία από τη λαίλαπα του κρατισμού τις τελευταίες δεκαετίες, κατά το τελευταίο δίμηνο, θα γίνει φανερή μέσα στο καλοκαίρι και οι συνέπειες θα είναι εκρηκτικές για την πολιτική σκηνή και την κοινωνία.

Η διάλυση όμως δεν αφορά μόνο την οικονομία αλλά τους περισσότερους τομείς της πολιτικής και κοινωνικής μας οργάνωσης.

Ο κ. Πανούσης ζητεί την παρέμβαση του πρωθυπουργού για να του επιτραπεί ως συναρμόδιου υπουργού να επιβάλει τη δημόσια τάξη...

Η αρμόδια για τη μετανάστευση υπουργός μιλά για πρόσφυγες που λιάζονται στην Ομόνοια, την ώρα που το κέντρο της Πρωτεύουσας επανακαταλαμβάνεται από αστέγους και ανέργους ξένους που έχουν εισέλθει παράνομα στη χώρα.

Ο κ. Δραγασάκης μιλά για την πώληση του ΟΛΠ στην Κίνα ενώ στο εσωτερικό ο κ. Δρίτσας και μια ντουζίνα άλλοι υπουργοί και στελέχη το αποκλείουν κατηγορηματικά...

Ο κ. Βαρουφάκης μετά τη διάψευση του ψεύδους με το σηκωμένο δάχτυλο, προαναγγέλλει συνάντηση με τον πρόεδρο Ομπάμα, η οποία διαψεύδεται από το Λευκό Οίκο. Αν η οικονομία προϋποθέτει εμπιστοσύνη, οι συνεχείς ατυχείς διαψεύσεις του αρμόδιου υπουργού δεν αποτελούν το καλύτερο υλικό για την αποκατάστασή της.

Ο κ. Στρατούλης σχεδόν καθημερινά εγγυάται εκτός της 13^ης σύνταξης, μέχρι και το τελευταίο ευρώ των συντάξεων που καταβάλλονται και έχουν θεμελιωθεί να καταβληθούν. Σε μια οικονομία με 3 εκατ. συνταξιούχους και 2,5 εκατ. εργαζόμενους στον ιδιωτικό τομέα αυτό για κάθε λογικά σκεπτόμενο είναι αδύνατο. Ως αδαής πιστεύει πως αν επιβάλει άλλους 22 ειδικούς φόρους θα καλύψει το έλλειμμα για τις συντάξεις. Δεν του έχει περάσει ακόμη από το μυαλό πως με 22 επιπλέον ειδικούς φόρους το μόνο που μπορεί να πετύχει είναι να μειώσει τους εργαζόμενους στον ιδιωτικό τομέα από 2,5 εκατ. σε 1,5 εκατ. σε ένα χρόνο...

Η κυβέρνηση εκτός της βαθιάς διχοτόμησης μεταξύ αυτών που επιθυμούν την παραμονή στο ευρώ και την ΕΕ και αυτών που επιθυμούν την έξοδο, σπαράσσεται από πολλές διαφορετικές επιδιώξεις οι οποίες σε πολλές περιπτώσεις είναι εκ διαμέτρου αντίθετες.

Αυτό δημιουργεί παραλυτικά φαινόμενα, τα οποία συνεπικουρούμενα από τις «παλαβές» αριστερίστικες αγκυλώσεις και τα παρασιτικά και ιδιοτελή συμφέροντα επιμέρους κατηγοριών δημιουργούν ένα εκρηκτικό μείγμα.

Πρόκειται για μια κυβέρνηση ως επί το πλείστον συνδικαλιστών του δημοσίου της πλέον παρασιτικής και ιδιοτελούς κατηγορίας πολιτών που εξέθρεψε η μεταπολίτευση.

Αν η Ελλάδα είχε κάποιο πλούσιο φυσικό πόρο, όπως πετρέλαιο, χρυσό κλπ. από τον οποίο το κράτος θα μπορούσε να έχει σημαντικά έσοδα, η κυβέρνηση αυτή θα μπορούσε να μακροημερεύσει.

Η Ελλάδα δεν έχει τέτοιους πόρους όμως και γι’ αυτό είναι θέμα χρόνου η αδυναμία του δημοσίου να καταβάλει μισθούς και συντάξεις, οπότε και θα προκύψει το χάος. Ο χρόνος αυτός δεν απέχει πλέον πολύ...

Το πλέον πιθανό είναι πως το φετινό καλοκαίρι μας επιφυλάσσει εκπλήξεις...

Κατά το σύντομο Καλοκαίρι της Αναρχίας, του συγγραφέα Χανς-Μάγκνους Ετσενμπέργκερ, θα μοιάζει με το σύντομο Καλοκαίρι της κατάρρευσης της ελληνικής σοβιετίας.. 
πηγή

 trelogiannis