Υπάρχει εχθρός, είναι εντός των τειχών και πρέπει να τον αντιμετωπίσουμε.

Γράφουμε συνεχώς επί 5 χρόνια τώρα, ταλαιπωρούμε τα πλήκτρα, χάνουμε ώρες από το χρόνο μας και κανένα αποτέλεσμα δεν βγάζουμε. Δεν έχουμε καταλήξει πουθενά μέχρι σήμερα. Ο καθένας το μακρύ του και το κοντό του και ποτέ δεν συμφωνούμε σε κάτι.

Στο μεταξύ, τα πάντα παραμένουν ως έχουν. Τα ίδια κόμματα συνεχίζουν να υπάρχουν, απλά αυξομειούμενα με τη μέθοδο

των συγκοινωνούντων δοχείων, δικαιολογώντας μια ψευδοδημοκρατία, για να υπάρχει λαϊκή εκτόνωση και τίποτα πέραν τούτου. Εμείς, η πραγματική κοινωνία, είμαστε μονίμως στην απέξω, σαν κάποια αόρατη δύναμη να μας κρατά ασύνδετους μεταξύ μας και αδρανοποιημένους.  

Πρέπει όμως κι εμείς, κάποτε και κάπου να συμφωνήσουμε σε κάτι. Πρέπει κάποια στιγμή να συνειδητοποιήσουμε και να συμφωνήσουμε ότι υπάρχει «εσωτερικός εχθρός», γι’ αυτό και είναι αόρατος. Γι' αυτό και δεν ξέρουμε ποιος μας πολεμάει. Και αυτός δεν είναι άλλος από την ελληνική ολιγαρχία, η οποία έχει συμμαχήσει (όπως έκανε πάντα) με τους δυνάστες της χώρας, λειτουργώντας ως «πέμπτη φάλαγγα»,  για να διατηρήσει τη θέση της.

Όπως είχε πει ο Μακρυγιάννης, οι Έλληνες ελευθερώθηκαν από τους τούρκους, αλλά σκλαβώθηκαν αμέσως σε μια νέα τάξη, αποτελούμενη από τα χειρότερα σκουπίδια της Ευρώπης. Αυτή η κλειστή κάστα, αναπαραγόμενη έκτοτε συνεχώς, συνεχίζει μέχρι τις μέρες μας.

Υπάρχει λοιπόν εχθρός, από τον οποίο πρέπει κάποια στιγμή να απελευθερωθούμε, αν θέλουμε να έχουμε μέλλον. Κι αυτός ο εχθρός είναι μεταξύ μας, εντός των τειχών. Οι ξένοι είναι κακοί για μας, γιατί κοιτάζουν τα συμφέροντά τους. Οι δικοί μας όμως τι έκαναν και τι κάνουν για μας;

 

 hassapis-peter.