Σε πρόσφατο άρθρο του ο βοηθός επίσκοπος της Ιεράς Μητροπόλεως Πατρών, Κερνίτσης Χρύσανθος, έγραψε για τον Μητροπολίτη Πατρών Χρυσόστομο: «Η Εκκλησία μας, δια της Ιεράς Συνόδου, εμπιστεύθηκε στους ώμους του πεπειραμένου και αεικίνητου Αρχιγραμματέως τα όνειρα και τις προσδοκίες μιας Αποστολικής Ιεράς Μητροπόλεως και ενός εκλεπτισμένου και αρχοντικού λαού, του λαού της πόλεως των Πατρέων, αναζητώντας στο πρόσωπό του το νέο πνεύμα, τις καινούριες ιδέες, τις καινοτόμες πνευματικές παρεμβάσεις, τον εκσυγχρονισμό των δράσεων και της ποιμαντικής διακονίας.»
Μετά και την χθεσινή «θρησκευτική βραδιά» στον Ιερό Ναό του Αγίου Νικολάου Πατρών μπήκαμε στο «νόημα» για το πως οι δύο επίσκοποι εννοούν τα περί καινούριων ιδεών, καινοτόμων πνευματικών παρεμβάσεων, εκσυγχρονισμό δράσεων και ποιμαντικής διακονίας. Δεν γνωρίζουμε βέβαια εάν σε αυτά περιλαμβάνεται και η συμπροσευχή του Μητροπολίτη Πατρών με τον σχισματικό ΨευδοΟλβίας, η συμμορία του οποίου διώκει αυτήν την στιγμή τους αδελφούς μας στην Ουκρανία. Ο επίσκοπος Κερνίτσης, μέσα στον καταιγισμό των επαίνων και των κολακειών προς το πρόσωπο του Πατρών παρέλειψε να μας το αναφέρει.
Διαβάσαμε στα τοπικά μέσα ενημερώσεως για την «θρησκευτική συναυλία με ύμνους της Μεγάλος Εβδομάδος» που θα ελάμβανε χώρα εντός του Ιερού Ναού του Αγίου Νικολάου Πατρών. Την εκδήλωση διοργάνωσε η «Πύλη Πολιτισμού «Εν Πάτραις»» υπό την αιγίδα της Ιεράς Μητροπόλεως.
Η παρατηρούμενη αυξανόμενη συνεργασία των Μητροπόλεων με διάφορες οργανώσεις «πολιτισμικού» και «κοινωνικού» χαρακτήρα, οι οποίες δεν έχουν «από την φύση τους» ιδιαίτερες σχέσεις με την Εκκλησία θα πρέπει να μας ανησυχήσουν ιδιαιτέρως. Όπως θα πρέπει να μας ανησυχήσει και ο συχνός εκκλησιασμός των αντίχριστων πολιτικών, ιδιαιτέρως σε περιστάσεις όπου παραβιάζεται η εκκλησιαστική τάξη και καταπατούνται οι Κανόνες της Εκκλησίας. Φαίνεται ότι μεταξύ των άλλων η παρουσία τους γίνεται και για να δώσει πολιτική χροιά στις παραβιάσεις των Κανόνων, έτσι ώστε να μην μπορεί ο πιστός να διακρίνει εύκολα την προδοσία της Πίστεως. Ή, και αν το κάνει, να μην ξέρει που να απευθυνθεί. Στην συγκεκριμένη εκδήλωση, ήταν παρόντες εκπρόσωποι φορέων, του Δήμου, βουλευτής, περιφερειάρχης και λοιποί. Δεν μας κάνει εντύπωση αυτό;
Πώς είναι δυνατόν να επιτρέπεται σε λαϊκούς να μετατρέπουν τους Ναούς σε θέατρα; Να στέκονται με τους πισινούς τους στραμμένους στην Ωραία Πύλη, εκεί όπου στέκεται ο ιερεύς που τελεί τα άγια Μυστήρια; Πως είναι δυνατόν σε άλλες περιπτώσεις (δείτε και ΕΔΩ) να τους δίνεται ο λόγος για την καθοδήγηση, υποτίθεται, του πιστού λαού; Τί άλλο θα επιτρέψουν να γίνει για να εκκοσμικεύσουν πλήρως το φρόνημα του πιστού λαού;
Η Βυζαντινή μουσική είναι η μουσική των Αγγέλων, αρχοντική και συνάμα ταπεινή για να ανεβάζει στους ουρανούς τις δεήσεις των πιστών. Εν αντιθέσει με τις συναισθηματικές τσιρίδες των δυτικών που εγκλωβίζουν τον άνθρωπο στην εξωτερικότητα και την αυταρέσκεια. Ποιός ο λόγος λοιπόν να προβάλλονται αυτά μέσα στον Ιερό Ναό, ο οποίος προορίζεται για την λατρεία του Θεού και τίποτε άλλο;
Οι ορχήστρες αυτές που έχουνε τόσο καλές σχέσεις με τους τοπικούς άρχοντες, δεν μπορούνε να βρουν ένα θέατρο ή κάποια αίθουσα για τις παραστάσεις τους; Και βέβαια μπορούν αλλά δεν είναι αυτός ο σκοπός. Θέλουν να εμφανίζονται μαζί με τους τοπικούς άρχοντες και τους ταγούς της Εκκλησίας μέσα στους Ιερούς Ναούς για να τους κάνουν ανίερους. Θέλουν να εξαλείψουν την εναπομείνασα πνευματικότητα από τους Ορθόδοξους Έλληνες. Να τους κάνουν να νομίζουν ότι προσευχή είναι μια απαλή μουσική που τους συνεπαίρνει και τους χαλαρώνει. Θέλουν να μας φραγκέψουνε. Να μας εξοικειώσουνε στα δυτικά ακούσματα για να μην νοιώθουμε καμμία διαφορά με τους καταδικασμένους αιρετικούς.
Το πρόγραμμα περιλάμβανε και ποίηση. Φαίνεται ότι οι Πατέρες της άσκησης, της νήψεως και της μετανοίας είναι πολύ αυστηροί και πρέπει να αντικατασταθούν με πρότυπα διανοούμενων, όχι Αγίων, κάποιοι εκ των οποίων είχαν επηρεαστεί από τις θεοσοφικές ιδέες της εποχής τους: Σικελιανός, Βάρναλης, Σολωμός, Βρεττάκος, Ρίτσος, Παλαμάς, Καζαντζάκης, ακούστηκαν στον Άγιο Νικόλαο Πατρών.
Για αυτόν τον Καζαντζάκη δε πόσα έχουνε ειπωθεί από Αγίους της Εκκλησίας; Παρουσίασαν μάλιστα το ποίημα «Μαγδαληνή» του Καζαντζάκη, το οποίο φαίνεται να απεικονίζουν και στην αφίσα της εκδήλωσης. Ο Άγιος Παΐσιος, ούτε να βλέπει το όνομα αυτού του ανθρώπου, ούτε να το ακούει δεν ήθελε, λόγω της αθεΐας του και των βλασφημιών του. Ο Άγιος Αμφιλόχιος Μακρής θεωρούσε ότι ο Καζαντζάκης ήταν ο ίδιος ο Σατανάς ενσαρκωμένος και ήλπιζε οι χριστιανοί να τον αποκηρύξουν. Οι πατέρες π. Επιφάνιος Θεοδωρόπουλος, και +Επίσκοπος Αυγουστίνος Καντιώτης, είχανε εκφρασθεί με τα μελανότερα λόγια για αυτόν τον άνθρωπο, τον οποίον τίμησε ο προϊστάμενος του Ναού και οι δύο Επίσκοποι της Μητροπόλεως.
Μήπως να βγάλουμε τους Αγίους από τον Ιερό Ναό για να στεγάσουμε μέσα το νέο πνεύμα του Μητροπολίτη Πατρών που ανέφερε στο άρθρο του ο Επίσκοπος Κερνίτσης;
Πώς να συσταυρωθούμε για να συναναστηθούμε με τον Κύριο Σεβασμιώτατε όταν εσείς δεν το κάνετε; Σταυρωθήκατε εσείς από τους άρχοντες του τόπου για να κρατήσετε και να τιμήσετε το Πνεύμα των Αγίων του Τριαδικού Θεού μας; ΌΧΙ. Γιατί λοιπόν υποκρίνεστε τον χριστιανό που σηκώνει σταυρό; Γιατί υποτιμάτε το Πνεύμα το Άγιο; Γιατί προβάλλετε μέσα στους Ναούς ανθρώπους που βλασφημούν τον Άγιο Τριαδικό Θεό μας; Γιατί κοροϊδεύετε το ποίμνιό σας;
Ο Επίσκοπος Κερνίτσης μετέφερε τις εγκάρδιες ευχές του Μητροπολίτη Πατρών στον προϊστάμενο του Ναού π. Ιερόθεο, ο οποίος διέθεσε τον Ναό για την παράσταση! Προχώρησε δε να χαρακτηρίσει την όλη εκδήλωση ΠΑΝΔΑΙΣΙΑ!
Και να μην ξεχάσουμε τον προϊστάμενο του Ναού στο τέλος, ο οποίος προέτρεψε τους θεατές (δεν μπορώ να τους αποκαλέσω πιστούς) να αγοράσουν από το «παζάρι» στην είσοδο. Εκεί έβλεπε κανείς κεριά, βιβλία, καρβουνάκι, λιβάνια, φαγώσιμα, μέχρι και χρωματιστά μακαρόνια! Το πνευματικό κέντρο του Ναού βρίσκεται λίγα μέτρα πιο πέρα. Πόσο δύσκολο ήταν να μεταφέρει την «πραμάτεια» σε εκείνον τον χώρο; Να κάνουμε τον καλό λογισμό ότι θα βοηθηθούνε φτωχοί άνθρωποι. Τον κάνουμε. Τί δουλειά έχουνε όμως αυτά μέσα στον Ναό; Δεν γνωρίζει ο προϊστάμενος τί έκανε ο Ιησούς Χριστός όταν είδε τους εμπόρους στην αυλή του ναού στα Ιεροσόλυμα; Γιατί τόση απαξίωση των λόγων και των έργων του Χριστού;
Λυπούμεθα για το κατάντημα του Ιερού Ναού του Αγίου Νικολάου Πατρών. Παλαιότερα ήτανε τόπος ιερός πνευματικής παρηγοριάς και ανάτασης. Σήμερα τί είναι;
Οι θρησκευτικοί και πολιτικοί ταγοί ξηλώνουνε μαζί την Ορθόδοξη Πίστη. Ας ετοιμαζόμαστε. Έρχονται πολύ χειρότερα.
Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΚΑΙ Η ΠΙΣΤΗ ΤΩΝ ΚΑΝΟΝΩΝ ΥΠΕΡΑΣΠΙΖΕΤΑΙ ΜΕ ΘΑΡΡΟΣ ΚΑΙ ΕΠΙΜΟΝΗ ΤΗΝ ΠΙΣΤΗ ΤΗΣ ΣΤΗΝ ΤΑΥΤΙΣΗ ΤΗΣ ΜΕ ΤΟΥΣ ΚΑΝΟΝΕΣ. ΚΑΜΜΙΑ ΥΠΟΨΙΑ ΟΤΙ ΟΥΤΕ ΑΥΤΗ Η ΠΙΣΤΗ ΕΙΝΑΙ ΟΡΘΟΔΟΞΗ. Η ΠΙΣΤΗ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΕΙΝΑΙ ΑΟΡΑΤΩΝ ΥΠΟΣΤΑΣΙΣ ΔΕΝ ΕΞΑΝΤΛΕΙΤΑΙ ΣΤΗΝ ΤΗΡΗΣΗ ΤΩΝ ΚΑΝΟΝΩΝ. Η ΠΙΣΤΗ ΤΩΝ ΚΑΝΟΝΩΝ ΕΙΝΑΙ ΠΙΣΤΗ ΣΥΝΟΔΙΚΗ, ΑΚΡΙΒΩΣ Η ΑΛΛΗ ΠΛΕΥΡΑ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΥ Ο ΟΠΟΙΟΣ ΑΡΘΡΩΝΕΤΑΙ ΓΥΡΩ ΑΠΟ ΤΟ ΝΕΟ ΣΥΝΟΔΙΚΟ ΠΝΕΥΜΑ ΠΟΥ ΑΠΟΡΡΕΕΙ ΑΠΟ ΤΗΝ Β' ΒΑΤΙΚΑΝΕΙΟ ΣΥΝΟΔΟ. Η ΟΠΟΙΑ ΑΝΑΝΕΩΣΕ ΚΑΙ ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΣΕ, ΕΚΣΥΓΧΡΟΝΙΖΟΝΤΑΣ ΤΟΝ ΚΛΗΡΙΚΑΛΙΣΜΟ, ΙΔΡΥΟΝΤΑΣ ΜΙΑ ΝΕΑ ΕΚΚΛΗΣΙΑ.
27 σχόλια:
Οι Κανόνες της Εκκλησίας είναι κάτι σαν ένας κώδικας κυκλοφορίας, δικλείδες ασφαλείας για να μην χάνουμε τον μπούσουλα εμείς οι απλοί πιστοί στην Εκκλησία και βγαίνουμε εκτός Αυτής με τις παρερμηνείες μας. Και είναι φτιαγμένοι από τους Θεοφόρους Πατέρες που είχανε την εμπειρία του ακτίστου φωτός, είχανε την εμπειρία της «ολοκληρωμένης» μετοχής στο Σώμα του Κυρίου. Κανείς δεν λέει ότι οι Κανόνες της Εκκλησίας είναι ο τελικός σκοπός, είναι όμως ο ασφαλής και μόνος δρόμος για να παραμείνουμε εντός Αυτής έτσι ώστε να ολοκληρώσουμε με ασφάλεια τον αγώνα μας κατά των παθών και να γνωρίσουμε και να αγαπήσουμε τον Κύριο ημών Ιησού Χριστό που είναι το ζητούμενο. Οι Κανόνες είναι ο χάρτης που θα μας οδηγήσει εκεί, δεν είναι αυτοσκοπός οι Κανόνες. Είπε κανείς ότι πρέπει να αγαπήσουμε τους Κανόνες; Τον Κύριο πρέπει να αγαπήσουμε και τους Κανόνες να τους τηρήσουμε. Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί συνέχεια το θέτετε με τον τρόπο που το θέτετε. Αυτά και να με συγχωρείτε.
Η ΟΔΟΣ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΕΙΝΑΙ Η ΤΗΡΗΣΗ ΤΩΝ ΕΝΤΟΛΩΝ ΕΝ ΜΕΤΑΝΟΙΑ.ΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΝΑ ΠΕΡΝΑΕΙ Η ΩΡΑ ΜΕ ΤΗΝ ΣΙΓΟΥΡΙΑ ΟΤΙ ΕΙΜΑΣΤΕ ΝΟΜΙΜΟΙ. ΑΝΗΚΟΥΝ ΣΤΗΝ ΝΟΜΙΚΗ ΙΕΡΑΡΧΙΑ ΤΩΝ ΦΑΡΙΣΑΙΩΝ Η ΟΠΟΙΑ ΚΑΤΑΡΓΗΘΗΚΕ. ΑΝΗΚΕΙΣ ΣΤΗΝ Π.Δ. ΦΙΛΕ.
Δεν είμαι άνδρας γυναίκα είμαι.
Δηλαδή οι Άγιοι της Εκκλησίας που συμμετείχαν στις Οικουμενικές Συνόδους αποφάσιζαν παραμύθια. Ας μην το συνεχίσουμε. Σας ευχαριστώ.
ΚΑΙ ΤΟ ΑΓΙΟ ΠΝΕΥΜΑ ΑΝΤΙ ΝΑ ΑΝΑΙΡΕΙ ΤΗΝ ΑΙΡΕΣΗ ΤΟΥΣ ΕΔΙΝΕ ΚΑΝΟΝΕΣ; ΣΑΛΤΑΡΑΤΕ ΚΥΡΑ ΜΟΥ ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΟΝ ΚΑΝΤΙΩΤΗ.
Κυρία Φαίη, αφήστε στην ησυχία του τον αμέθυστο (από Άγιο Πνεύμα?). Μάλλον συμφωνεί με τον π.Βαρθολομαίο, ο οποίος ονόμασε του Ιερούς Κανόνες τείχη του αίσχους. Ε, τί τείχη του αίσχους, τί παραμύθια. Στο ίδιο πνεύμα είναι και τα δύο. Και ο Άγιος Νικόδημος μάλλον πλανήθηκε κι αυτός ο καημένος και ως ανήκων και αυτός στην Π.Δ. πήγε και έγραψε το Πηδάλιο, ερήμην του Αγίου Πνεύματος.
Τίς Εντολές τίς έδωσε ο Κύριος αλλά οι κανόνες τών Αγίων είναι ανώτεροι.Θρασύδειλοι, αμετανόητοι άνθρωποι, βουτηγμένοι στήν έπαρση τού παλαιού ανθρώπου.
Δεν πας καλά. Δεν πας καθόλου καλά. Και τους κανόνες ο Κύριος τους έδωσε, δεν τους κατέβασαν οι Άγιοι απ'την κούτρα τους.
Πάντως αργά ή γρήγορα όλοι οι αιρετικοί ξεσκεπάζονται. Είναι αδύνατο να κρυφτούν.
Πρόσεξε μή πουντιάσεις. Μέ τίς εντολές γίνεσαι φίλος Του. Μέ τούς Κανόνες; Δέν έχουν άλλον σκοπό; Κανείς δεν λέει ότι οι Κανόνες της Εκκλησίας είναι ο τελικός σκοπός, είναι όμως ο ασφαλής και μόνος δρόμος για να παραμείνουμε εντός Αυτής έτσι ώστε να ολοκληρώσουμε με ασφάλεια τον αγώνα μας κατά των παθών και να γνωρίσουμε και να αγαπήσουμε τον Κύριο ημών Ιησού Χριστό που είναι το ζητούμενο. Οι Κανόνες είναι ο χάρτης που θα μας οδηγήσει εκεί, δεν είναι αυτοσκοπός οι Κανόνες. Είπε κανείς ότι πρέπει να αγαπήσουμε τους Κανόνες; Τον Κύριο πρέπει να αγαπήσουμε και τους Κανόνες να τους τηρήσουμε. Ταυτίζονται οι κανόνες μέ τίς εντολές τού Ευαγγελίου; Τηρώντας τίς εντολές λέει ο Αγιος Συμεών μάς φυλάνε, κανείς δέν μπορεί νά τίς διασπάσει. Οι κανόνες είναι ένας ασφαλής δρόμος, άσφαλτος γιά τούς Καθαρούς προορισμένους.Ο δρόμος τού Κυρίου ανοίγει μέ τήν εντολή τού Κυρίου. Ο Ιησούς Χριστός αποκάλεσε κάποτε τον εαυτό Του «οδό και αλήθεια και ζωή». Και τώρα, σύμφωνα με τον πρώτο από αυτούς τους προσδιορισμούς, μας δείχνει την οδό. «Όστις θέλει οπίσω μου ακολουθείν, απαρνησάσθω εαυτόν και αράτω τον σταυρόν αυτού, και ακολουθείτω μοι» (Όποιος θέλει να με ακολουθήσει, ας απαρνηθεί τον εαυτό του και ας σηκώσει τον σταυρό του και ας με ακολουθεί).
«Ταυτίζονται οι κανόνες μέ τίς εντολές τού Ευαγγελίου;» Τραλαλα = τραλαλό - ΣΥ ΕΙΠΑΣ !!!
Κύριε Αμέθυστε, ΕΙΣΤΕ ΠΡΟΤΕΣΤΑΝΤΗΣ. Τί σχέση έχουν οι Κανόνες των Συνόδων που ασχολούνται πρωτίστως με δογματικά θέματα, με τις εντολές του Κυρίου που ασχολούνται με την μετάνοια; Πώς θα αντιμετωπίζονταν όλες αυτές οι αιρέσεις που αναφύονταν, αν δεν γίνονταν Σύνοδοι και δεν ξεκαθαρίζονταν τα δόγματα της Πίστεως; Παραμύθια ήταν αυτά; Στο δικό σας το μυαλό, όποιος ασχολείται με τις αιρέσεις δεν μπορεί να ασχολείται με την μετάνοια! Ή, τα έχει μπερδέψει και τα δύο στο μυαλό του, επειδή εσείς ο ίδιος δεν μπορείτε ή δεν θέλετε να τα ξεμπερδέψετε στο δικό σας το μυαλό. Δεν είναι η πρώτη φορά που σας πιάνω να διαστρεβλώνετε την θέση του άλλου. Το έχετε κάνει ξανά σε μένα. Θα μπορούσα να θεωρήσω ότι ήτανε τυχαίο την πρώτη φορά, μετά την δεύτερη όμως όχι. Και όπως λένε οι Πατέρες... μετά πρώτης και δευτέρας νουθεσίας παραιτού.
ΤΌ ΔΙΚΌ ΣΟΥ ΚΕΊΜΕΝΟ ΜΕΤΈΦΕΡΑ. ΧΡΕΙΆΖΕΤΑΙ ΜΙΆ ΒΑΣΙΚΉ ΝΟΗΜΟΣΎΝΗ. Οι Κανόνες είναι ο χάρτης που θα μας οδηγήσει εκεί, δεν είναι αυτοσκοπός οι Κανόνες. Δεν είναι.Δέν μάς οδηγούν στόν Κύριο.Εσείς είστε η απόδειξη.Πολλές Σύνοδοι διόρθωναν τίς προηγούμενες. Η ορθοδοξία δέν είναι αντιαιρετική. Δέν μπορεί κανείς νά ασχολείται μέ τήν μετάνοια.
Δεν μπορούμε να αποκτήσουμε την καθαρά προσευχή παρά μόνο με την μετάνοια. Όταν μετανοούμε, δηλαδή όταν καθαριζόμαστε από κάθε αμαρτωλό πάθος, γινόμαστε σιγά-σιγά ικανοί να εισέλθουμε στο Θείο Φως.
Το βασικότερο πράγμα είναι να κρατούμε πάντοτε την επίγνωση της ανεπάρκειάς μας ενώπιον του Θεού. Τότε μπαίνουμε σε διαρκή ένταση ανάμεσα στην αυτομεμψία και την αγάπη του Χριστού, τη μετάνοια και την ελπίδα στο έλεος του Θεού. Από τη μια πλεύρά ζούμε στην οδύνη γιατί είμαστε τόσο μακριά από τον Θεό που αγαπάμε. Από την άλλη αυτή η οδύνη και αυτή η αγάπη ενεργούν σαν εσωτερική φωτιά και μας ωθούν με δύναμη προς τον Θεό.
Χωρίς το πνεύμα της μετανοίας, χωρίς την εμπειρία της αληθινής υπακοής, δεν μπορεί κανείς να γίνει αληθινός θεολόγος ή ιερέας, δηλαδή πρόσωπο ικανό να διδάξει στους άλλους την αληθινή χριστιανική οδό.
Αν είμαστε ικανοποιημένοι με τον εαυτό μας, η προσευχή παύει να είναι αυτό που πρέπει να είναι: έκρηξη ηφαιστείου!
Το πρόβλημα της καθημερινής ζωής από ασκητική άποψη συνδέεται με το φόβο του Θεού. Αυτός ο φόβος είναι δώρο εξαιρετικά πολύτιμο. Μέσω αυτού ζητούμε από τον Θεό να μας καθοδηγεί στην καθημερινή ζωή, σε κάθε στιγμή.
Μην παραλείπετε να παρακαλείτε κάθε μέρα τον Θεό να σας δίνει το Άγιο Πνεύμα, τη χάρη, για να εκπληρώνετε και να αφομοιώνετε τις εντολές του Χριστού, μέχρις ότου γίνουν δεύτερη φύση σας.
Αρχιμανδρίτου Σωφρονίου (Σαχάρωφ): Περί Πνεύματος και Ζωής, Έσσεξ Αγγλίας 1992
Ο Όσιος Συμεών εδίδασκε ότι η προς Θεόν ειλικρινής αγάπη και η μετάνοια ήσαν ασφαλείς οδοί προς τη θέωση.Η θέωση είναι μια κατάσταση ολοκληρωτικής μεταμορφώσεως του ανθρώπου, πού συντελείται δια του Αγίου Πνεύματος. Η σάρκωση του θείου Λόγου είναι το θεμέλιο της θεώσεως· αυτή είναι άλλωστε και ο σκοπός της. Ή θέωση έγινε δυνατή από τότε πού ο Λόγος σαρξ εγένετο, ανέλαβε την ανθρωπότητα μας και μας έδωσε την Θεότητα Του. Έτσι ο άνθρωπος κατά την βάπτιση του ενδύεται τον Χριστό. Η θέωση γίνεται πριν άπ’ όλα με την κοινωνία του θεωμένου Σώματος και Αίματος του Χριστού.
π. Γεωργίου Δ. Μεταλληνού
Ο Ησυχασμός είναι η πεμπτουσία της ορθοδόξου παραδόσεως, ταυτιζόμενος με αυτό που περικλείει και εκφράζει ο όρος ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ. Έξω από την ησυχαστική παράδοση η Ορθοδοξία είναι ανύπαρκτη και αδιανόητη. Η ησυχαστική πράξη, εξ άλλου, είναι η «λυδία λίθος» για την αναγνώριση της αυθεντικής χριστιανικότητας.
Αγίου Σωφρονίου του Έσσεξ
Το μειονέκτημα των σαφώς καθορισμένων κανόνων είναι ότι καθησυχάζουν τη συνείδηση εκείνων που μπορούν να τους τηρούν, και τους δίνουν την αίσθηση ότι είναι σωσμένοι. Αυτό είναι πολύ αφελές. Οι Φαρισαίοι, οι ασκητές και θεολόγοι της Παλαιάς Διαθήκης εγκρατεύονταν επίσης, αλλ’ αυτό δεν ήταν αρκετό. Ο Χριστός είπε: «Εάν μη περισσεύση η δικαιοσύνη υμών πλείον (των αρετών) των Γραμματέων και των Φαρισαίων, ου μη εισέλθητε εις την Βασιλείαν των Ουρανών» (Ματθ. 5,20).
Ο Απόστολος Παύλος, το μεγάλο αυτό πνεύμα που μας έδωσε η Πρόνοια του Θεού, βεβαιώνει ότι ο νόμος δεν οδήγησε ποτέ κανένα στην τελειότητα. Αυτό σημαίνει ότι οι κανόνες της Εκκλησίας μπορούν να μας βοηθήσουν στην αρχή. Πράγματι, αν από την αρχή αφεθούμε στον εαυτό μας, στο αυτεξούσιο μας, μπορεί να αισθανθούμε λίγο χαμένοι.
Ο άνθρωπος που κατόρθωσε να υψωθεί πάνω από κάθε νόμο, έφθασε στην κατάσταση της θεώσεως, δηλαδή στη σωτηρία. Σημαντικότερο είναι να έχουμε συνείδηση και υπευθυνότητα για την κάθε κίνηση της καρδιάς και του νου μας, παρά να έχουμε κάποιον κανόνα.
Είναι δυσκολότερο να αναπτύσσουμε κάποια ικανότητα διακρίσεως, παρά να ορίζουμε στον εαυτό μας κανόνες.
Το δικό μου το κείμενο λέει ότι οι Κανόνες είναι ο οδοδείκτης, ο κώδικας κυκλοφορίας, οι δικλείδες ασφαλείας , δεν ξέρω τί άλλο έγραψα, που θα μας κρατήσει μακρυά από τις αιρέσεις και «εντός Αυτής». Απομονώσατε το «θα μας οδηγήσει εκεί» ( πού εκεί; στην χώρα των θαυμάτων; ) από τα προηγηθέντα που έγραψα όπου ΞΕΚΑΘΑΡΑ ΑΝΑΦΕΡΟΜΑΙ ΣΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ. Έχετε αναγάγει την διαστρέβλωση και την παραποίηση σε τέχνη. Γράφω πιο πάνω: [Οι Κανόνες της Εκκλησίας μας βοηθάνε να μην χάνουμε τον μπούσουλα κτλ] «...και βγαίνουμε εκτός Αυτής» (ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ]. Λίγο πιο κάτω γράφω ΞΑΝΑ. [Οι Κανόνες... κτλ] «...είναι όμως ο ασφαλής και μόνος δρόμος για να παραμείνουμε εντός Αυτής» (ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ) «έτσι ώστε να ολοκληρώσουμε με ασφάλεια τον αγώνα μας κατά των παθών» (ΤΗΝ ΜΕΤΑΝΟΙΑ ΔΗΛΑΔΗ). Δεν φτάνει που διαστρεβλώνετε αυτά που γράφω, είστε και είρωνας.
*«Πολλές Σύνοδοι διόρθωναν τίς προηγούμενες»:
Οι Πατέρες σε κάθε Σύνοδο επικύρωναν την προηγούμενη ως «επόμενοι τοις Αγίοις Πατράσι».
*«Η ορθοδοξία δέν είναι αντιαιρετική»:
Αυτό είναι ένα διαβο-λογοπαίγνιο που αρνείται τις αιρέσεις, αρνείται τους Αγίους που πολέμησαν τις αιρέσεις, αρνείται και τα δόγματα τις Πίστεως, αρνείται και τις Οικουμενικές Συνόδους... Ο Άρειος ήταν Ορθόδοξος; Ο Άρειος εξέπεσε από την Ορθή Δόξα. Τί θα πούμε τώρα; Ότι ο Άρειος ήταν Ορθόδοξος επειδή η Ορθοδοξία δεν είναι αντιαιρετική; Με τις λέξεις θα παίζουμε;
«Η ορθοδοξία δέν είναι αντιαιρετική. Δέν μπορεί κανείς νά ασχολείται μέ τήν μετάνοια.»
Οι Άγιοι Θεοφόροι Πατέρες που πολέμησαν τις αιρέσεις δεν είχανε μετάνοια; Θα μας τρελλάνετε κύριε. Δεν μας είπατε όμως. Είστε προτεστάντης; Ο παπικός σώζεται; Μετανοεί σου λέει. Σώζεται όμως; Ο προτεστάντης σώζεται; Μετανοεί σου λέει και αυτός. Σώζεται;
Χρειάζεται μιά βασική νοημοσύνη.Λέτε, είστε προτεστάντης. Ολο τό κύκλωμα πού αναφέρεται στούς κανόνες καί στήν πίστη στούς κανόνες είναι αντιαιρετικό. Μόλις ακούσει κάτι πού δέν εμπίπτει στόν γνωστό του ορίζοντα κατέχεται αμέσως από τόν λογισμό. Αυτό είναι αίρεση.Η μετάνοια δέν είναι αγώνας κατά τών παθών, όπως φανερώνει καί η μετάνοια τού ληστή στόν Σταυρό. Κανονισμένος είναι ο Πρεσβύτερος τής παραβολής τού ασώτου.Τό Κυριακό σώμα δέν είναι τό σώμα Χριστού, πού ορίζει τήν εκκλησία. Η μετοχή μας σ' αυτό είναι μιά μαθητεία. Η οποία δέν έχει πάντοτε αίσιο τέλος. Ορθοδοξία σημαίνει ορθό δόγμα , ορθή δόξα,η οποία ευθείας ποιεί τάς οδούς τού Κυρίου.Στήν πρόταση, ταυτίζονται οι κανόνες μέ τίς εντολές;, υπάρχει ερωτηματικό. Η τήρηση τών εντολών σώζει διότι στηρίζεται στήν αληθινή πίστη. Δηλ.«ἐστίν ἐλπιζομένων ὑπόστασις, πραγμάτων ἔλεγχος οὐ βλεπομένων» (Εβρ. ια΄ 1) Υπερορθόδοξη μετριότης Κυρία Φαίη. Ντυμένη μέ τό ένδυμα τής αυθεντίας. Ο κληρικαλισμός είναι ο καρκίνος ο οποίος σάν ζηλωτισμός παιδεύει τήν εκκλησία τού Κυρίου από τήν πρώτη της αρχή σάν ιουδαισμός. Χρειάζεται μιά βασική νοημοσύνη.
Οι Κανόνες μπορούν να μας οδηγήσουν στο να αγαπήσουμε τον Κύριο, γράφει κάπου η Φαίη... Δεν νομίζουμε, εφ' όσον ο Κύριος λέει: "Όστις θέλει...", κι αυτό είναι πέρα από κάθε "πλαίσιο", είναι το ίδιο το αυτεξούσιο που μας χάρισε (και δεν μας το αφαίρεσε) ο Θεός... Θέλουν πολλή προσοχή οι Κανόνες, γιατί δεν είναι οι Εντολές, και μπορούν πολύ εύκολα να χρησιμοποιηθούν για άσκηση εξουσίας μέσα στην Εκκλησία, που είναι πολύ μεγάλη αμαρτία... Και υπάρχει και η φοβερή ρήση: "Άβυσσος άβυσσον επικαλείται"...
Κύριε Αμέθυστε δεν πρόκειται να συνεννοηθούμε.
Ο π. Γεώργιος Μεταλληνός, που βάλατε πιο πάνω, είχε πει ότι οι Πατέρες της Εκκλησίας λουμπικάρανε τα δόγματα. Τα καθαρίσανε, τα γυαλίσανε, μας τα 'χουν έτοιμα. Δεν χρειάζεται να κάνουμε εμείς τίποτε παραπάνω. Αφήστε τα σούπερορθόδοξα και τα υπερορθόδοξα. Πόση νοημοσύνη χρειάζεται εσείς να το καταλάβετε και να το δεχθείτε αυτό;
Καλή σας ημέρα. Δεν απαντήσατε πάντως αν είστε προτεστάντης. Δεν πειράζει, την επόμενη φορά.
Αλοίμονο στους «χριστιανούς» που χρειάζονται κανόνες.Η χρησιμότητα των κανόνων είναι να φανεί η πνευματική ανεπάρκεια.Δια του Νόμου, «επίγνωσις αμαρτίας» μας λέει ο Άγιος Απόστολος Παύλος.Πιστός σημαίνει ενωμένος με τον Υιόν του Θεού.Κάθε αίσθηση ελάττωσης μαρτυρεί ότι δεν βαδίζει σωστά.Πνευματικά αισθητήρια χρειαζόμαστε, όχι κανόνες.Πως μπορεί το «νέο κτίσμα» που επαγγέλεται ο Κύριος να συμπροσεύχεται με αιρετικούς ή να ρέπει προς την ύλη, ή να μολύνει το σώμα του που είναι ναός Θεού? Η ανάγκη κανόνων μαρτυρεί ότι είμαστε ακόμα «ψυχικοί» και όχι «πνευματικοί».Γιατί τους έγραψαν οι Άγιοι Πατέρες? Ίσως γιατί ανά τους αιώνες «εκχριστιανίστηκαν» μάζες ανθρώπων και λαών με κοσμικά κριτήρια χωρίς κανένα πνευματικό υπόβαθρο. Πολλοί άνθρωποι βαπτίστηκαν και πέρασαν την ζωή τους ως «χριστιανοί» τηρώντας μάλιστα και τους κανόνες αλλά δεν σώθηκαν. Τα γράφει ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος. «Πέρασαν και δεν ακούμπησαν».
Χρειαζόμαστε ολοκληρωτική «αποταγή» (των πάντων μέσα απ΄την καρδιά μας) εφ όρου ζωής ακόμα και του εαυτού μας, για να πληρωθεί η ύπαρξή μας με το πλήρωμα του Θεού.Ενας διαρκής αγώνας, και ο ασφαλέστερος δρόμος για την διάκριση, την αναγνώριση των καταστάσεων που (πάντοτε ζούσε και) ζει η Εκκλησία καθώς μας έχει προειδοποιήσει ο Χριστός μας ιδιαίτερα κατά τις πονηρές ημέρες που ζούμε.
Ο Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς (κατά την Ησυχαστική έριδα), όσα είπε ήταν καρπός αληθινής μέθεξης του Θεού, εξέφρασε αληθινή θεολογία λέγοντας όσα ζούσε, ότι ο Θεός κοινωνείται από το πλάσμα Του όταν μπει σε κατάσταση ησυχασμού μετάνποιας, αποβολής του «κόσμου» απ΄ την καρδιά του, και ολοκληρωτικό δόσιμο σε Αυτόν. Οι δυτικοί είχαν «άλλο πνεύμα». Εκλογίκευσης της πίστης.«Κανονίσματος» του ανθρώπου. Αυτό είναι το πνεύμα «αντί του Χριστού».Οι Άγιοι δεν μείωσαν την Πίστη μας σε διατάξεις Κανόνων. Οι Κανόνες ήταν για τους μη πνευματικούς, για τα νήπια (ακόμα και για την διαφύλαξη από «κακούς και πονηρούς ανθρώπους», βασιλείς κ.α.).Αν και αυτά τα νήπια, αν τραφούν με αυτό το πνεύμα «της γνώσης του καλού και του κακού» χωρίς το «μάννα εξ ουρανού» δεν θα αναπτυχθούν ποτέ.
Κυρία Φαίη ξέρετε πόσες φορές συνομίλησα μέ τόν τείχο τών αποτειχισμένων καί δυστυχώς γιά σάς άκουγα τά ίδια πράγματα. Δυστυχώς χρειάζεται μιά προετοιμασία γιά τήν απόκτηση βασικής νοημοσύνης. Ευχές.
Επιτρέψτε μου να ρωτήσω αν υπάρχει η κ. Φαιη στον πραγματικο κοσμο και ποιο ειναι ολοκληρο το ονοματεπώνυμο της. Γνωρίζετε; ή το κρατάει κρυφό όπως ο μπλόγκερ "Τρελογιάννης";Χρόνια πολλά και καλό Πάσχα.
Aς δούμε καί τό θέμα τού Μεταλληνού. Υποτίθεται ότι οι Πατέρες ολοκλήρωσαν τά δόγματα καί όμως ξαφνικά εμφανίζεται ο Ζηζιούλας μετά τήν 2η Βατικάνειο σύνοδο καί τά διαλύει όλα.Ο Γιανναράς βάζει τίς σφραγίδες. Ολη η Ορθοδοξία σήμερα βρίσκεται στήν αγκαλιά μιάς αδιάγωστης αιρέσεως η οποία μάς έχει πείσει ότι οφείλεται στήν εξουσιαστική μανία τών επισκόπων. Καί δυστυχώς βρισκόμαστε απροετοίμαστοι κυνηγώντας τούς λαγούς μέ τά κανόνια τής επανάστασης τού 21.
Μακράν εμού, τα κανόνια του 21...θεωρώ Κραταιά Ηλιθιότητα Τέτοιες passe λύσεις, για τη σημερινή Διαολισμένη Εποχή του ΑντίΧριστου...πλην όμως... ξεχάσατε να μου απαντήσετε στην ερώτηση για την κ. Φαίη...Περιμένωωω!
Δέν έχω ιδέα καί δέν έχει σημασία διότι γνωρίζουμε τήν εργασία τους στόν ιστοχωρο. Δέν αφορούσε εσάς η απάντηση σχετικά μέ τόν Μεταλληνό.
Ο Ιερεμίας είναι ο προφήτης που κατ’ εξοχήν προφητεύει την έννοια της Καινής Διαθήκης: «ότι αύτη η διαθήκη μου, ην διαθήσομαι τω οίκω Ισραήλ μετά τας ημέρας εκείνας, φησί Κύριος· διδούς δώσω νόμους εις την διάνοιαν αυτών και επί καρδίας αυτών γράψω αυτούς· και έσομαι αυτοίς εις Θεόν, και αυτοί έσονταί μοι εις λαόν» (38,31).
Ελάλησε ο Κύριος δια μέσου του προφήτου, θα συνάψω μαζί σας μια Καινή Διαθήκη που θα την γράψω μέσα στην καρδιά σας, η σχέση μου πλέον μαζί σας δεν θα είναι θέμα τήρησης τυπικών διατάξεων, αλλά θα είναι θέμα εσωτερικής πνευματικής καταστάσεως. Αυτή είναι η τομή του ιερεμιακού κηρύγματος με το παρελθόν, και αυτό είναι το εσχατολογικό όραμα του προφήτη, μια νέα προσωπική κοινωνία Θεού και ανθρώπων.
Ιερεμίας...Θεούλης! Ευχαριστώ πολύ για το σχόλιο, αλλά...ΓΙΑΤΙ ο ΆΓΙΟΣ ΜΑΞΙΜΟΣ ΠΡΟΤΙΜΗΣε ΝΑ ΤΟΥ ΚΟΨΟΥΝ ΤΗ ΓΛΩΣΣΑ ΚΑΙ ΤΟ ΧΕΡΙ ΠΑΡΑ να ΜΝΗΜΟΝΕΥΣΗ τον ΑΙΡΕΤΙΚΟ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΕΩΣ;; ΚΑΝΕΙΣ απο δώ μεσα ΔΕΝ ΜΟΥ ΈΧΕΙ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙ σε ΑΥΤΟ το ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΟ ΕΡΏΤΗΜΑ...
Νά υπογράψει.Διότι θά αρνιόταν τήν σωτηρία τού Κυρίου. Κάτι πού αρνήθηκαν οι παλαιοημερολογίτες οχυρωμένοι στήν κοσμικότητα καί στήν συνήθεια. Ταυτίζοντας τούς μαθηματικούς υπολογισμούς μέ τήν αιωνιότητα. Αιώνιο είναι μόνο τό κινητό ακίνητο. Η Σωτηρία είναι πέραν τού απείρου καί τού αιωνίου τά οποία κατέστησε a'priori o KANT σάν τόπο καί χρόνο.Η σωτηρία τής Βασιλείας είναι επέκεινα τόπου καί χρόνου. Αυτό σημαίνει μετάνοια.
Δεν ξέρω αν βοηθάει φίλε αμέθυστε αλλά θα το πω με ένα παράδειγμα που το βιώνω λόγο επαγγέλματος.
Αν ξεκινήσεις να σχεδιάσεις κάτι πρέπει να πειθαρχείς σε κάποιες νόρμες τεχνικές και νομικές που σύντομα προσκρούουν σε κάποια καλοπροαίρετα "θέλω" αλλά και εύλογες ανάγκες και αναφωνείς "κοίτα να δεις τι γελοίος είναι ο νόμος που δεν επιτρέπει αυτή την εκδοχή........μα ποιος ηλίθιος τον έγραψε".
Κάπου όμως μετά από ένα σημείο τριβής μέχρι απελπισίας (στην κυριολεξία) όπου ακροβατείς και δεν κάνεις ούτε παράβαση αλλά ούτε εγκαταλείπεις το "καλοπροαίρετο" γίνεται κάτι "μαγικό" και βρίσκεσαι πέρα νόμου και των νορμών Σαν η λύση να πέρασε μέσα από τις συμπληγάδες του νόμου που πλέον τον έχει καταργήσει χωρίς να τον αναιρεί και καταλαβαίνεις πως το καλό το ήθελες μεν αλλά δεν το ήξερες. Ο ορισμός του ξέφωτου.
Το ξέφωτο αυτό το κρύβουν το καπρίτσιο (το ισχυρό εγώ και θέλω ΌΠΟΙΑ ΚΊΝΗΤΡΑ ΚΑΙ ΝΑ ΈΧΕΙ) αλλά και η νομολαγνεία- η ταύτιση του καλού με την τήρηση του νόμου και άρα την εγκατάλειψή του.
Το ξέφωτο από την άλλη είναι και πέρα από την δόξα των καπριτσιόζων και τον νομολάγνων και κατά έναν παράξενο τρόπο δεν το μεταδίδει η λύση που σε οδήγησε εκεί η οποία όμως εκ των πραγμάτων είναι ορατή σε όλους. Είναι κάπως παράξενο για να το πω ακριβώς αλλά ελπίζω να με καταλαβαίνεις.
Ισως μπορούμε νά πούμε ότι μπαίνει άλλο κέντρο λογικής μπρός, νοήσεως. Οπως συνέβη μέ τό σχέδιο μάχης τού Μαραθώνα πού εμπνεύστηκε ο Μιλτιάδης καί όταν τόν ρώτησαν άν φοβάται μήπως διαρρεύσει στούς Πέρσες απάντησε. Δέν θά τό καταλάβουν. Ανήκε σέ άλλο κέντρο νοημοσύνης. Ισως. Τό σκέφτηκα καθώς διάβαζα τό σχόλιό σου.
Δημοσίευση σχολίου