Συνέχεια από: Πέμπτη 25 Ιανουαρίου 2024
KATA ΛΟΥΔΟΒΙΚΟΥ (ΤΟ ΑΝΤΙΦΩΝΟ ΤΟΥ ΣΟΡΟΣ)
13
ΣΟΡΟΣ, Ο ΜΕΓΑΛΟΣ ΓΕΡΟΣ ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ
ΥΠΟΣΤΗΡΙΖΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΟ ΙΔΡΥΜΑ ΑΝΟΙΚΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ (SUPPORTED BY OPEN SOCIETY FOUNDATION)
Στην Ιταλία, το OSF είναι καλά ριζωμένο στο σύστημα τουλάχιστον από το 2008, όπου με διάφορα μέσα - άμεση χρηματοδότηση, χορηγίες, συνεργασίες, ανάθεση μελετών και εγγράφων - έχει διεισδύσει στον πολύχρωμο κόσμο της πολιτικής, πολιτιστικής και μιντιακής αριστεράς. Προωθεί διαγωνισμούς και βραβεία και μάλιστα καταφέρνει να δημιουργήσει τη νέα δεοντολογία για τους δημοσιογράφους, επιβάλλοντας την επιτρεπόμενη και απαγορευμένη γλώσσα για τη μετανάστευση και τα "νέα δικαιώματα".
Το σημαντικότερο έργο είναι αναμφίβολα η Χάρτα της Ρώμης. Πρόκειται, σύμφωνα με τα λόγια της Anna Meli, η οποία συμμετέχει σε αυτήν, «για έναν κώδικα δεοντολογίας για τους δημοσιογράφους, τον οποίο έχουν υιοθετήσει οι δημοσιογράφοι από τον Ιούνιο του 2008. Ως εκ τούτου, υπογράφεται από το Εθνικό Συμβούλιο της Τάξης των Δημοσιογράφων και την Ομοσπονδία του Τύπου και έχει γίνει όχι μόνο αντικείμενο μελέτης, αλλά και κώδικας στον οποίο οι δημοσιογράφοι πρέπει να συμμορφώνονται. Εργαζόμαστε ως ένωση “Χάρτα της Ρώμης” από τα τέλη του 2011 ακριβώς για να προσπαθήσουμε πρώτα απ' όλα να ενημερώσουμε τους συναδέλφους δημοσιογράφους στις αίθουσες σύνταξης για τον κώδικα, να παρέχουμε εκπαίδευση, η οποία από φέτος έγινε υποχρεωτική για όλους τους συναδέλφους». Πέρα από τη ρητορική: η Χάρτα της Ρώμης είναι μια επιβολή της Τάξης των Δημοσιογράφων στα μέλη της για να ασχοληθούν με ορισμένα "ευαίσθητα" θέματα με τους "σωστούς" όρους και προσανατολισμό, δηλ. που θέλουν οι έχοντες την εξουσία και, εννοείται, αυτοί που πληρώνουν τη μουσική και τους παίκτες. Ένας από αυτούς είναι ο Τζορτζ Σόρος, το λογότυπο του ιδρύματος του οποίου εμφανίζεται στην αρχική σελίδα της “Χάρτα της Ρώμης” δίπλα σε εκείνο της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες (UNHCR). Πριν από την έλευση της Χάρτας της Ρώμης και των υποχρεώσεών της (μα πού πήγε η ελευθερία του Τύπου;) ο αλλοδαπός οριζόταν με το γραφειοκρατικό όνομα "εξωκοινοτικός, πολίτης εκτός ΕΕ", μετά έγινε "μετανάστης" και, αν είχε έρθει σε μας λίγο-πολύ παράνομα, ήταν "παράνομος μετανάστης". Το επόμενο βήμα - πάντα υποχρεωτικό - ήταν να τον αποκαλούμε πρόσφυγα ή αιτούντα άσυλο. Ευφημισμοί όχι καν νομικά ορθοί, αλλά πολύ κατάλληλοι για να αλλάξουν σταδιακά την αντίληψη και την κρίση της κοινής γνώμης. Δείχνεται το δάχτυλο - όσοι μεταναστεύουν - και κρύβεται το φεγγάρι (η πραγματική κατάσταση στις χώρες προέλευσης, οι γεωπολιτικές επιχειρήσεις, τα οικονομικά μέσα και τα κίνητρα που στηρίζουν το μεταναστευτικό φαινόμενο). Το πρωτόκολλο συμβουλεύει επίσης να μην αποκαλύπτεται η αλλοδαπή ιδιότητα πολλών δραστών κατά την αναφορά εγκληματικών ειδήσεων.
Το εγχείρημα της Carta di Roma (Χάρτας της Ρώμης) γεννήθηκε ως κώδικας δεοντολογίας, αλλά ζει ως μέσο επιβολής ενός λεξιλογίου που αποσκοπεί στην αλλαγή της κρίσης της κοινής γνώμης για φαινόμενα όπως η μετανάστευση. Ο πρόεδρος της Carta di Roma, Giovanni Maria Bellu, έγραψε ότι ήταν η Laura Boldrini, πρώην πρόεδρος της Βουλής των Αντιπροσώπων, αριστερή βουλευτής της LEU, επί μακρόν εκπρόσωπος της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες, αγωνίστρια της ριζοσπαστικής Αριστεράς, που πρώτη ξεκίνησε την ιδέα ενός ηθικού κώδικα. Η Costanza Hermanin (ανώτερη υπεύθυνη πολιτικής στo Open Society Foundations), πανεπιστημιακός λέκτορας και εξέχον μέλος της Più Europa, της πολιτικής ομάδας της οποίας η Emma Bonino είναι η ιστορική ηγέτιδα, καθώς και σύμβουλος του υφυπουργού Δικαιοσύνης Gennaro Migliore (κυβερνήσεις Renzi και Gentiloni) υποστήριξε με υπερηφάνεια την υποστήριξη της Χάρτας της Ρώμης: «Στην αρχή, η Χάρτα της Ρώμης είχε το κύριο καθήκον - και για το λόγο αυτό υποστηρίχθηκε επίσης από την Ύπατη Αρμοστεία των Ηνωμένων Εθνών για τους Πρόσφυγες - να κάνει διάκριση μεταξύ του "πρόσφυγα" και του "παράνομου μετανάστη" και να εξηγήσει ότι πρόσφυγας είναι ένα πρόσωπο που έχει άδεια παραμονής στη χώρα μας, πράγμα που διαφέρει από τον παράνομο μετανάστη, που είναι ένας παράτυπος μετανάστης, και ότι ένα πρόσωπο δεν μπορεί να οριστεί ως παράνομο αυτό καθαυτό, διότι παράνομη είναι η πράξη και όχι το πρόσωπο. Τώρα, είναι πολύ σημαντικό ότι αυτό γεννήθηκε στην Ιταλία, στην Χάρτα της Ρώμης, το 2008. Σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες εξαπλώθηκε αργότερα (στην Ελλάδα, υπάρχει και η δράση του Δικτύου “Χάρτα της Ειδομένης”). Η ίδια η Hermanin επαναλαμβάνει την υποστήριξη του OSF για το Φεστιβάλ Δημοσιογραφίας, επισημαίνοντας ότι το ίδρυμα του Soros ενδιαφέρεται για "πολύπλοκα ζητήματα: από την πορνεία, την χρήση ναρκωτικών, τα μεταναστευτικά ζητήματα, και το κάνουμε αυτό όχι μόνο με χρηματοδότηση, αλλά και προσπαθώντας να βάλουμε το βάρος μας πίσω από την υπεράσπιση αυτών των φαινομένων».
Ο αντιπρόεδρος της ένωσης Χάρτα της Ρώμης Pietro Suber επιβεβαίωσε ότι από το 2016 η ένωση έλαβε επιχορήγηση από τα Ιδρύματα Ανοιχτής Κοινωνίας ύψους περίπου 50 χιλιάδων ευρώ ετησίως, για να ζητήσει αργότερα τη διαγραφή του αποσπάσματος της συνέντευξης, χωρίς ωστόσο να το αρνηθεί. Το 2008, μια "επιχορήγηση" από το OSF ύψους είκοσι δύο χιλιάδων ευρώ εμφανίστηκε στον ισολογισμό της ένωσης. Ο κατάλογος των ιδρυτικών οργανώσεων της Carta di Roma είναι εντυπωσιακός: ανάμεσά τους είναι οι Arci, Acli, Διεθνής Αμνηστία, Cospe, A buon diritto, ASGI, Archivio Immigrazione, Articolo 21. Η Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες (UNHCR) και η ιταλική κυβερνητική υπηρεσία UNAR (Ufficio Nazionale Antidiscriminazioni Razziali - Εθνικό Γραφείο κατά των Ρατσιστικών Διακρίσεων) είναι μόνιμοι προσκεκλημένοι. Πρόκειται, λίγο πολύ, για τις ίδιες αριστερές οργανωμένες ομάδες της κοινωνίας των πολιτών που εμφανίζονται στο δίκτυο CILD (Ιταλικός Συνασπισμός για τις Πολιτικές Ελευθερίες και Δικαιώματα). Εντυπωσιακή, αλλά μέχρις ενός σημείου, είναι η συνεχής παρουσία, στο δίκτυο των ενώσεων που συνδέονται με το OSF, του Centro Astalli, της οργάνωσης προσφύγων του θρησκευτικού τάγματος των Ιησουιτών, καθώς και της Βαλδένσιας Ευαγγελικής Εκκλησίας (chiesa evangelica valdese). Πράγματι, οι Βαλδένσιοι, μια μικρή μειονότητα που είναι εγκατεστημένη στην Ιταλία εδώ και αιώνες, ιδίως σε ορισμένες αλπικές κοιλάδες του Πιεμόντε, δραστηριοποιούνται επίσημα εδώ και αρκετό καιρό, καθώς και στο μέτωπο της μετανάστευσης, υπέρ των ΛΟΑΤ θεμάτων και της "ομοφυλοφιλίας", όπως αποδεικνύεται από την ύπαρξη του REFO (Ευαγγελικό Δίκτυο Πίστης και Ομοφυλοφιλίας), με το πανό του ουράνιου τόξου.
Ένας άλλος ιταλικός κρίκος στην αλυσίδα του δικτύου ριζοσπαστικής αριστεράς-Σόρος είναι το A buon diritto, το οποίο ιδρύθηκε από έναν επί μακρόν αριστερό πολιτικό και διανοούμενο, τον Luigi Manconi. Ασχολείται με τη μετανάστευση, τα νομικά ζητήματα και το "τέλος της ζωής". Το άρθρο 21 ξεχωρίζει για τη σύνταξη εγγράφων που απευθύνονται σε δημόσιους θεσμούς, όπως το "Καταργήστε τη φυλακή", που ορίζεται ως "μια λογική πρόταση μεταρρύθμισης για την ασφάλεια των πολιτών" και, το "Accogliamoli tutt i” (Ας τους καλωσορίσουμε όλους), για τη μεταναστευτική κρίση, στο οποίο υποστηρίζει την αδιάκριτη υποδοχή αλλοδαπών ως "ευκαιρία σωτηρίας για μια γερασμένη, ακινητοποιημένη κοινωνία, λόγω του κατεστραμμένου συστήματος παραγωγής της και του συστήματος πρόνοιας σε κρίση". Δεν υπάρχει καμία νύξη ή προσπάθεια εσωτερικής επίλυσης των αναμφισβήτητων κρίσεων της κοινωνίας μας, μέσω της ανάκτησης των αρχών που την έκαναν μεγάλη, ευημερούσα και κάθε άλλο παρά στείρα. Επιπλέον, η αμιγώς οικονομική και εργαλειακή προσέγγιση προκαλεί αποτροπιασμό, σαν να ήταν οι άνθρωποι εναλλάξιμα πιόνια, αναλώσιμα προϊόντα και όχι άνθρωποι με ταυτότητα, αξιοπρέπεια, πολιτιστική παράδοση, συγκεκριμένες εδαφικές και αστικές ρίζες.
Στον τομέα της δημοσιογραφίας, ένας ακόμη κρίκος στην αλυσίδα είναι το Articolo 21 (Άρθρο 21) του Beppe Giulietti, επί σχεδόν είκοσι χρόνια βουλευτής των Δημοκρατικών της Αριστεράς, της Ελιάς και της Ιταλίας των Αξιών, πρώην πρόεδρος της Federazione Nazionale della Stampa Italiana - Εθνική Ομοσπονδία Τύπου της Ιταλίας (FNSI), της μοναδικής ένωσης δημοσιογράφων. Η FNSI συνδέεται με την Ευρωπαϊκή Ομοσπονδία Δημοσιογράφων (EFI), η οποία συνεργάζεται με την Πρωτοβουλία Ανοικτής Κοινωνίας για την Ευρώπη, την Ανοικτή Δημοκρατία και την Επιτροπή για την Προστασία των Δημοσιογράφων, όλοι δορυφόροι του πλανήτη Σόρος. Μεταξύ άλλων ενώσεων, αναφέρουμε το Forum Droghe, μια ένωση που "αγωνίζεται για τη μεταρρύθμιση των δημόσιων πολιτικών για τα ναρκωτικά ξεκινώντας από μια νέα κοινωνική αναπαράσταση του φαινομένου των ναρκωτικών και της φιγούρας των καταναλωτών. Στόχος είναι ο περιορισμός της ποινικής προσέγγισης του θέματος προς όφελος μιας κοινωνικής προσέγγισης της "κανονικοποίησης" των χρηστών ναρκωτικών, ώστε να ευνοηθεί η κοινωνική τους ένταξη".
Στο δίκτυο του CILD και σε συνεργασία με όλο το γαλαξία των αριστερών ενώσεων συμμετέχει επίσης η ASGI, η Ένωση Νομικών Μελετών για τη Μετανάστευση, η οποία βρίσκεται κοντά στο κίνημα Magistratura Democratica. Το λογότυπο του OSF και οι λέξεις "με την υποστήριξη των Ιδρυμάτων Ανοικτής Κοινωνίας" εμφανίζονται στην αρχική σελίδα του επίσημου ιστότοπου www.asgi.it. Ο Τζορτζ Σόρος, επομένως, έχει επιρροή, έστω και έμμεση, σε έναν τομέα του δικαστικού σώματος της χώρας μας και της ιταλικής νομικής σκέψης. Σημαντικός είναι ο ρόλος του μη κερδοσκοπικού οργανισμού COSPE, Συνεργασία για την Ανάπτυξη των Αναδυόμενων Χωρών. Με έδρα τη Φλωρεντία και διεθνή δράση, ακολουθεί τη Χάρτα της Ρώμης και το CILD, έχει λάβει επιχορηγήσεις από το OSF, καθώς και από δημόσιους φορείς όπως η Περιφέρεια της Τοσκάνης, και δηλώνει ότι "προωθεί και υπερασπίζεται τα δικαιώματα των μεταναστών, των προσφύγων, των αιτούντων άσυλο και των εθνοτικών μειονοτήτων τόσο στην Ιταλία και την Ευρώπη όσο και σε διάφορες χώρες του κόσμου, υποστηρίζοντας το δικαίωμα στη διεθνή κινητικότητα, την ανθρωπιστική προστασία και την υποδοχή, καθώς και συγκεκριμένους δρόμους εργασιακής, εκπαιδευτικής και κοινωνικής ένταξης, καθώς και την άσκηση των δικαιωμάτων και τη διεύρυνση των χώρων ελευθερίας· απαιτώντας την ισότιμη πρόσβαση των μεταναστών και των μειονοτήτων που υφίστανται διακρίσεις στις υπηρεσίες και τα επαγγέλματα, στους πόρους και στη δημόσια ζωή". Η COSPE είναι ένα από τα ιδρυτικά μέλη της Sos Mediterranée, της πλοιοκτήτριας εταιρείας του πλοίου Aquarius, τις δραστηριότητες του οποίου παρακολουθεί καθημερινά, σε άμεση επαφή με το προσωπικό του πλοίου. Το Aquarius, με έως και 629 παράνομους μετανάστες στο πλοίο, ήταν τον Ιούνιο του 2018 πρωταγωνιστής μιας διεθνούς κρίσης, όταν ο υπουργός Εσωτερικών Matteo Salvini απαγόρευσε την είσοδό του σε ιταλικά λιμάνια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου