Ας φυλαγόμαστε εμείς οι χριστιανοί να μην κρίνουμε μονάχα κατά σώμα.
Στην ουσία, το πνεύμα του ανθρώπου υπόκειται σε πλήθος επιδράσεων από τις πνευματικές δυνάμεις, πού σαν το ρεύμα διασταυρώνονται μέσα του με τον ίδιο τρόπο με τον οποίο και το σώμα υπόκειται στην επίδραση πολλών και διαφορετικών φυσικών δυνάμεων.
Ο μη πνευματικός άνθρωπος των αισθήσεων τρέφεται με τα χλωρά φύλλα των πολλών συζητήσεων και πάντοτε μένει νηστικός και βασανιζόμενος από την πείνα.
Ο πνευματικός άνθρωπος αναζητά τον πυρήνα αυτών των συζητήσεων και τρεφόμενος με αυτόν τον πυρήνα είναι χορτασμένος και γεμάτος γαλήνη.
Το πιο χτυπητό χαρακτηριστικό του πνευματικού ανθρώπου είναι το ότι δεν είναι ικανοποιημένος με τον εαυτό του.
Δεν υπάρχει πιο δύσκολο πράγμα από το να εξηγείς τα πνευματικά ζητήματα σε ανθρώπους που σκέφτονται και ενεργούν κατά σώμα.
Συνεπαρμένος από την απατηλή μέριμνα για την εξασφάλιση της ζωής, με τη βοήθεια των πολλών πραγμάτων, παραδίδεται ο άνθρωπος ασυνείδητα σε μια τυραννία, η οποία είναι το ίδιο ανήθικη, φαρμακερή και φονική όσο και η τυραννία του ανθρώπου επάνω σε άλλον άνθρωπο.
Μα και όταν ο άνθρωπος ελευθερωθεί από την τυραννία των πραγμάτων, θα αργήσει πολύ να έρθει η πλήρης βασιλεία της ελευθερίας, η βασιλεία του Θεού. Θα έχει απομείνει ένας ακόμα κρυμμένος τύραννος μέσα στον άνθρωπο. Η ματαιοφροσύνη του ατομικού Εγώ είναι Ικανή να εξουσιάζει τη ψυχή κάποιου που κατέχει πλήθος πραγμάτων – που κατέχεται από πλήθος πραγμάτων…
Η πραότητα και η καλοσύνη κοσμούν τους αγίους και τους χαρίζουν δύναμη και σωφροσύνη, ώστε να μην ανταποδίδουν με κακό το κακό που τους γίνεται. Όταν ο γιος του αυτοκράτορα Κωνσταντίνου του μεγάλου, αυτοκράτορας Κωνστάντιος, ασθενησε ευρισκόμενος στην Αντιόχεια, έστειλε ανθρώπους να καλέσουν τον Άγιο Σπυρίδωνα να έλθει να προσευχηθεί γι αυτόν. Πράγματι, ο άγιος Σπυρίδων προερχόμενος από την Κύπρο με συνοδό του τον διάκονο Τριφύλλιο, έφθασε στην Αντιόχεια και οδηγήθηκε στο αυτοκρατορικό παλάτι. Ο Άγιος ήταν ρακένδυτος, φορώντας στο κεφάλι ένα απλό πλεκτό σκουφάκι, φέροντας ράβδο ανά χείρας κατασκευασμένη από φοινικόδενδρο και κατάστηθα ένα κεραμικό δοχείο με έλαιον από την ακοίμητη κανδήλα στον Τίμιο Σταυρό του Κυρίου (που εκείνη την εποχή συνήθιζαν να έχουν επάνω τους οι χριστιανοί στα Ιεροσόλυμα). Με αυτήν την περιβολή και εξαντλημένος από την νηστεία, την προσευχή και το μακρύ ταξίδι που είχε διανύσει, ο άγιος Σπυρίδων δεν φανέρωνε το αξίωμα και τη μεγαλοπρέπειά του. Όταν λοιπόν θέλησε να εισέλθει στο παλάτι, ένας από τους υπηρέτες του αυτοκράτορα τον είδε σαν επαίτη και τον ράπισε στο μάγουλο. Ο πραΰς και αληθινά ευγενής άγιος Σπυρίδων έστρεψε τότε και το άλλο μάγουλο προς τον υπηρέτη. Όταν με μεγάλη δυσκολία κατάφερε εν τέλει να προσεγγίσει τον αυτοκράτορα, μόλις τον άγγιξε στο κεφάλι, εκείνος αμέσως συνήλθε.
Ο πρόλογος της Αχριδας, Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς, τομ. Ιουνίου, εκδ. Άθως.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου