ΤΟ ΣΥΜΒΟΛΙΚΟ ΚΑΙ ΤΟ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟ (10)

Συνέχεια από : Σάββατο, 1 Οκτωβρίου 2011

Ira Progoff

1. ΠΡΟΣ ΜΙΑ ΑΤΜΟΣΦΑΙΡΑ ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ
Ο ΠΛΟΥΤΟΣ ΠΟΥ ΛΕΙΠΕΙ
2. Η ΑΓΩΝΊΑ ΚΑΙ Η ΚΟΙΝΩΝΙΚΉ ΜΑΣ ΠΡΟΟΠΤΙΚΗ

Η βαθειά διαταραχή που εκφράζεται στο όνειρο έδειξε και τον δρόμο για την απάντηση. Ήταν η ίδια η αρχή της απάντησης, υπό τόν όρο νά ακολουθηθή η σωστή στάση. Η ένταση η οποία προκάλεσε το όνειρο το έκανε αυτό διαταράσσοντας, βαθειά μέσα στην ψυχή, εικόνες που είχαν παραμείνει ακίνητες στο πέρασμα των χρόνων. Έφερνε στην επιφάνεια την μεγάλη ενέργεια που βρισκόταν σε λανθανουσα κατάσταση μέσα τους, και εκεί ακριβώς βρισκόταν και ο κίνδυνος και η ευκαιρία. Τα νερά που υψώνονταν απο το βάθος της ψυχής όπως εμφανίζονταν στο όνειρο θα ήταν ίσως πολύ πιθανό να πνίξουν την προσωπικότητα, όπως η αγωνία του ονειρευόμενου τον έκανε να φοβάται, ή αυτά τα ίδια νερά που εξέφραζαν το βάθος της ψυχής θα μπορούσαν να γίνουν ο χορηγός μεγάλων αποθεμάτων ενέργειας για την επέκταση της δημιουργικής του ζωής.

Σε μία τέτοια κατάσταση, ο καλύτερος τρόπος για να προχωρήση κανείς θα φαινόταν πώς είναι το να οδηγήσουμε την πορεία της ψυχής προς τα εμπρός, όχι να προσπαθήσουμε να σπρώξουμε πίσω τον ωκεανό, αλλά να τον ενθαρρύνουμε να τρέξη προς τα εμπρός όσο θέλει. Δέν πρέπει να στραφούμε εναντίον του, να τον διασπάσουμε με την ανάλυση και έτσι να στερήσουμε την διαδικασία απο την ορμή της. Μάλλον θα πρέπει να την καλλιεργήσουμε, να προσπαθήσουμε να την φέρουμε στην επιφάνεια με ακόμη περισσότερη πληρότητα, και να καθιερώσουμε μία συμπαθητική σχέση μαζί της. Εάν μάθουμε να αισθανώμαστε τον εσωτερικό της ρυθμό, έτσι ώστε η ψυχή σαν σύνολο να μπορέση να πηγαίνη μαζί με την διαταραχή με αρμονικό τρόπο, μπορούν οι δυνατότητες που είχαν παραμείνει λανθάνουσες να αναδυθούν και να ξεδιπλωθούν στην ζωή.

Στην εργασία με τον Gregg, η πορεία των ονείρων ενθαρρύνθηκε, και αυτά συνεχίστηκαν σε όλο και μεγαλύτερο βάθος. Έπειτα απο λίγο, καθώς η διαδικασία της ανάπτυξης των συμβόλων είχε σταθεροποιηθή, φθάσαμε σε μία ιδιαίτερη εμπειρία που σημάδευε μία στροφή.

Ο Gregg ξύπνησε μία νύχτα απο ένα όνειρο με τα συνηθισμένα του συμπτώματα αγωνίας, αλλά υπήρχε και μία πρόσθετη αίσθηση που τό συνόδευε. Αισθανόταν ότι βίωνε τον εσωτερικό ρυθμό της διαδικασίας διαταραχής και ανάπτυξης η οποία τον περιέβαλλε και την οποία ζούσε. Εκείνη την στιγμή ο ρυθμός της φαινόταν να βρίσκεται μακρυά του, σαν να ήταν κάποια αφηρημένη αρχή της φύσης, σάν να ήταν ένα τόσο αντικειμενικό γεγονός όσο η κυκλοφορία του αίματος μέσα του ή η φυσική θεραπεία μίας πληγής στο δέρμα του. Αισθανόταν ότι δέν ταυτιζόταν με την αγωνία. Ξαφνικά ένοιωσε ότι είχε ελευθερωθή. Η αγωνία υπήρχε, αλλά εκείνη την στιγμή φαινόταν νε έχη χωρισθεί απο αυτόν. Την αισθανόταν ακόμη, αλλά είχε απελευθερωθεί απο την καταπιεστική της δύναμη.

Χαλαρώνοντας τότε ο Gregg ακούμπησε στο μαξιλάρι του και χρησιμοποίησε μία θεραπευτική τεχνική που είχε χρησιμοποιήσει και πιό πρίν, την τεχνική της εικονοπλασίας του ημίφωτος (σημ. Δές στο κεφ. 4 για μία περιγραφή και περισσότερη ανάλυση αυτής της μεθόδου). Έκλεισε τα μάτια του, και φανταζόμενος ότι υπήρχε μιά οθόνη μπροστά στα μάτια του νού του, άφηνε να περνάνε απο μπροστά του εικόνες επάνω στην οθόνη. Πρώτα είδε την εικόνα ενός μεγάλου βατράχου που στεκόταν όρθιος και έβγαινε απο το κύμα με ένα τεράστιο αυγό στο στόμα του. Ένοιωσε αυτή την εικόνα σάν το σημάδι μίας μεταμόρφωσης που γινόταν μέσα του, και, ενώ σκεφτόταν αυτό, ο βάτραχος μεταμορφώθηκε σε έναν όμορφο νέο άνδρα που έλαμπε. Η ακτινοβολία που περιέβαλλε την μορφή αυτή έκανε την εικόνα απίστευτα ενθαρυντική.

Αμέσως ήρθε μία δεύτερη εικόνα. Ήταν απλώς ένα κομμάτι απο μαρούλι, που είχε στο κέντρο μερικά μεγάλα καφετιά στίγματα. Δίπλα στο φύλο του μαρουλιού υπήρχε ένα ψαλίδι. Δέν το κρατούσε κανείς, αλλά το ψαλίδι έκοβε προς την κατεύθυνση των σκούρων στιγμάτων. Βλέποντας την εικόνα είπε «Ω , ξέρω τί είναι αυτό. Τα ψαλίδι πρόκειται να κόψη τα χαλασμένα μέρη». Καθώς το σκέφθηκε αυτό, όμως το ψαλίδι σταμάτησε. Το κατάλαβε και αυτό, και είπε ενώ έβλεπε την εικόνα « Ώ ξέρω γιατί έγινε αυτό, έγινε γιατί το συνειδητοποίησα. Τώρα θα χαλαρώσω και δέν θα το έχω στην συνείδηση μου» έτσι και έκανε. Ησύχασε, τράβηξε μακριά την προσοχή του, και το ψαλίδι άρχισε να ανοιγοκλείνη πάλι, να προχωράη και να κόβη τα κεφετιά στίγματα. Ο Gregg αναγνώρισε το νόημα αυτών των εικόνων, και κατάλαβε την προοπτική που του έδειχναν. Έγιναν ένα οδηγητικό σύμβολο για αυτόν στην ζωή του, όπως μπορούν να γίνουν για οποιονδήποτε έχει αναλάβει μία δημιουργική εργασία.

Η εμπειρία που του πρόσφερε αυτή η σειρά των εικόνων έγινε καμπή για τις συζητήσεις μας. Αν και οι εικόνες δέν αφορούσαν άμεσα τα προσωπικά προβλήματα που τον απασχολούσαν, η επαφή που του έφερναν με την υπόγεια αρχή της ψυχής τού έδωσε την δυνατότητα να προσεγγίση αυτά τα προσωπικά προβλήματα μέσα απο μία υπέρ-προσωπική προοπτική. Απο αυτό το σημείο και έπειτα, μπορούσαμε να επιτύχουμε τους θεραπευτικούς μας στόχους πιό άμεσα. Η εμπειρία είχε ανοίξει τον δρόμο για μία σταθερή διεύρυνση των δυνατοτήτων της προσωπικότητάς του, και για μία αυξανόμενη συνειδητοποίηση του νοήματος της ζωής του.

Το περιλαμβάνει μία τέτοια εμπειρία επαφής; Μέσω αυτής ένα άτομο ανακαλύπτει την εσωτερική του σύνδεση με μία αρχή που λειτουργεί μέσα του και στηρίζει μία ενεργό, αποτελεσματική διαδικασία στην  ψυχή του. Πρίν αυτή η εμπειρία βιωθή απο αυτόν προσωπικά, μπορεί κάποιος να μιλήση σχετικά με αυτήν. Μπορεί να την περιγράψη να συγκεντρώσει σε αυτή την προσοχή του, και να την επαινέση. Αλλά το να την υποστηρίξει κανείς δέν έχει νόημα εάν δέν την έχη συναντήσει σαν ζωντανή αλήθεια που μπορεί να του δοθή. Είναι απαραίτητο να την αισθανθή και να την γνωρίση σαν μία πραγματικότητα της ζωής, και για αυτό είναι απαραίτητο μία εμπειρία, μία εμπειρία μέσω της οποίας η πραγματικότητα αυτής της αρχής γίνεται συγκεκριμένη σαν ένα γεγονός εσωτερικής γνώσης μέσα στο άτομο.

Για να μπορέση αυτή η διαδικασία να πραγματοποιηθή, απαιτείται ένα ορισμένο χρονικό διάστημα. Μπορεί κανείς να ανανωρίσει τί είναι έγκυρο σε αυτήν και να συμφωνήση μαζί του προφορικά σε ένα δευτερόλεπτο. Μπορεί να επιτύχη μία κατανόση αυτής της διαδικασία σε τόσο μικτό χρονικό διάστημα, όσο απαιτείται για να έρθη στην επιφάνεια μία διανοητική σύλληψη. Αλλά αυτό δέν θα είναι αρκετό. Μία εσωτερική γνώση της αρχής που βρίσκεται πίσω απο αυτή την διαδικασία είναι απαραίτητη και αυτό μπορεί να πραγματοποιηθή μόνο όταν υπάρχει αρκετός χρόνος που να επιτρέπει στους κύκλους της ψυχής να βαθύνουν το επίπεδο της συνειδητότητας στο μέσο της έντασης και της αγωνίας. Είναι απαραίτητο, επίσης το άτομο να αφοσιωθή σε αυτήν την διαδικασία, να ευαισθητοποιηθή  στο ύφος της μή-συνειδητής ψυχής, και να ακολουθήσει τα μονοπάτια της στα όνειρα και την εικονοπλασία του. Καθώς συνεχίζει αυτήν την πορεία, μή ξέροντας απο πρίν την διάρκεια της, αλλά εντούτις παραμένοντας πιστός σε αυτήν, φθάνει σε ένα σημείο όπου η διαδικασία κορυφώνεται και ανοίγει σαν απο μόνη της, με έναν τρόπο όμοιο με τον διαχωρισμό απο την αγωνία στην εικονοπλασία που περιγράψαμε. Τότε αγγίζεται μία λεπτή διάσταση συνειδητότητας, η εσωτερική αρχή της διαδικασίας γίνεται γνωστή άμεσα, και μία καινούργια ποιότητα ύπαρξης γίνεται αισθητή σαν αληθινή και περιρρέουσα.

Συνεχίζεται

Αμέθυστος