Βγαίνοντας ο κ. Σαρκοζύ από τις διαπραγματεύσεις με τη γερμανική αντιπροσωπεία, κατευθύνθηκε βαρύθυμος και σκυθρωπός στη σουίτα του. Αντίθετα μια χαμογελαστή κ. Μέρκελ κατευθύνθηκε στο λόμπι του ξενοδοχείου, όπου παρέα με τους ευδιάθετους συνεργάτες της απήλαυσαν ένα κρασάκι σε εύθυμους τόνους.
Αυτή η χαριτωμένη εικόνα θα μπορούσε από μόνη της να αντικαταστήσει τα επίσημα συμπεράσματα της μαραθώνιας συνόδου κορυφής.
Τίποτα δεν πάει καλά στον Γάλλο πρόεδρο τον τελευταίο μήνα. Οι τράπεζες της χώρας βρίσκονται κυριολεκτικά στο έλεος των αγορών, η Γαλλία χάνει εντός των επόμενων εβδομάδων την αξιολόγηση ΑΑΑ και οι πρώτες δημοσκοπήσεις προεξοφλούν μια οδυνηρή ήττα στις επερχόμενες εκλογές.
Η μικρή και ασήμαντη Ελλάδα έμελλε να παίξει μοιραίο ρόλο στην πορεία της ευρωπαϊκής υπερδύναμης. Η εμμονή των Γάλλων να επενδύουν στη χώρα ανταλλάσσοντας την εξυπηρέτηση με πωλήσεις πολεμικού υλικού, απεδείχθη μπούμερανγκ. Η έπαρσή τους ότι αποτελούν τον πυλώνα της Ε.Ε., συνετρίβη κάτω από τη γερμανική μπότα.
Ο κ. Σαρκοζύ, αντιγράφοντας τα λάθη της πολιτικής Παπανδρέου, έπαιξε μέχρι τέλους το χαρτί των τραπεζών. Και φυσικά έχασε. Την ώρα που κάθε λογικός άνθρωπος έβλεπε κατάματα τη σκληρή πραγματικότητα:
-Της αναπόφευκτης αναδιάρθρωσης του ελληνικού χρέους,
- Tης γερμανικής απροθυμίας να συμβάλλει σε ανούσιες διασώσεις,
- Του παραλογισμού να μετατραπεί ο EFSF σε μια σούπερ τοξική τράπεζα,
ο Γάλλος πρόεδρος ενεπλάκη σε μια ανούσια διαπραγμάτευση με προδιαγεγραμμένα τα αρνητικά για αυτόν αποτελέσματα, αφού το γενναίο κούρεμα του ελληνικού χρέους που θα παρέσερνε ελληνικές και Γαλλικές τράπεζες ήταν αδύνατο να καθυστερήσει άλλο και οι Γερμανοί ήταν αδύνατον να εγγυηθούν τα φέσια των νοτίων και το είχαν εξαρχής δηλώσει απερίφραστα.
Και αντί ο κ. Σαρκοζύ να προετοιμάσει τη χώρα του για τις δυσμενείς εξελίξεις, εξαντλήθηκε σε επικοινωνιακά παιχνίδια δήθεν διαπραγμάτευσης με τους Γερμανούς, πότε σκαρφιζόμενος διάφορα ‘’γαλλικά’’ περί ευρωομολόγων ή περί μόχλευσης του EFSF και πότε διαρρέοντας ανοησίες στον ευρωπαϊκό τύπο (για να τα ακούν οι Γάλλοι) πότε για δήθεν φουσκωμένο PSI στο ελληνικό χρέος και πότε για δήθεν ενίσχυση των ευρωπαϊκών τραπεζών με 200δις.
Αυτό το τελευταίο το οποίο συνεχίζει ακόμα να παίζει, το διέψευσε κατηγορηματικά η κ. Μέρκελ με τον γνωστό αβρό γερμανικό της τρόπο. Δηλαδή δεν το απέκλεισε, για να μην κηρύξει τον πόλεμο στη Γαλλία, αλλά καθόρισε με γλαφυρό τρόπο το πώς και πότε (κυρίως το πότε) θα εφαρμοστεί: Πρώτα, λέει, οι τραπεζίτες θα αναζητούν κεφάλαια από την αγορά, μετά οι εθνικές κυβερνήσεις θα αναζητούν ίδια κεφάλαια (των φορολογουμένων) και αν αποτύχουν όλα αυτά θα επεμβαίνει ο μηχανισμός (άλλα λόγια ν’ αγαπιόμαστε).
Διαβάζοντας πίσω από τις γραμμές της γερμανικής πολιτικής βλέπουμε με ενδιαφέρον ότι οι Γερμανοί αργά αλλά σταθερά θωρακίζονται προσεκτικά για τη μετά – ευρώ εποχή. Θα έλεγε μάλιστα κανείς με βεβαιότητα, ότι σπρώχνουν μία – μία τις χώρες του νότου εκτός ευρωζώνης. Εν ολίγοις η άποψη των Γερμανών είναι ότι, αφού το κοινό νόμισμα απέτυχε, ας βγούμε όλοι συντεταγμένα από αυτό, ας καθαρίσουμε ο καθένας τα δικά του σκατά και ύστερα φτιάχνουμε ξανά το ευρώ από την αρχή, με αυστηρότερους όρους εισαγωγής και κυρίως με αυστηρότερους κανόνες λειτουργίας.
Η απόφαση των Γερμανών για το ελληνικό κούρεμα και η άρνησή τους να εγγυηθούν τις διασώσεις κρατών και τραπεζών, οδηγούν τις μεν γαλλικές τράπεζες στην ανυπαρξία, την δε γαλλική οικονομία στην απώλεια του ΑΑΑ. Αυτή η απώλεια σημαίνει αυτόματα ότι η Γαλλία από μέρος της λύσης γίνεται μέρος του προβλήματος, άρα οι Γερμανοί γλιτώνουν οριστικά από τις αφόρητες πιέσεις να εγγυηθούν τα χρέη του νότου μέσω των θεσμικών οργάνων, καθώς κάτι τέτοιο χωρίς τη συμμετοχή της Γαλλίας, της Ιταλίας και της Ισπανίας είναι απλώς άτοπο.
Δεν είναι υπερβολή να πούμε, ότι ύστερα από αυτή την εξέλιξη, η μόνη γραμμή άμυνας που απομένει στον κ. Σαρκοζύ είναι η απειλή της εξόδου της Γαλλίας από την ευρωζώνη. Και δεν θα εκπλαγούμε αν δούμε κάτι τέτοιο να συμβαίνει στις επόμενες εβδομάδες.
Κακοφωνίξ
Αυτή η χαριτωμένη εικόνα θα μπορούσε από μόνη της να αντικαταστήσει τα επίσημα συμπεράσματα της μαραθώνιας συνόδου κορυφής.
Τίποτα δεν πάει καλά στον Γάλλο πρόεδρο τον τελευταίο μήνα. Οι τράπεζες της χώρας βρίσκονται κυριολεκτικά στο έλεος των αγορών, η Γαλλία χάνει εντός των επόμενων εβδομάδων την αξιολόγηση ΑΑΑ και οι πρώτες δημοσκοπήσεις προεξοφλούν μια οδυνηρή ήττα στις επερχόμενες εκλογές.
Η μικρή και ασήμαντη Ελλάδα έμελλε να παίξει μοιραίο ρόλο στην πορεία της ευρωπαϊκής υπερδύναμης. Η εμμονή των Γάλλων να επενδύουν στη χώρα ανταλλάσσοντας την εξυπηρέτηση με πωλήσεις πολεμικού υλικού, απεδείχθη μπούμερανγκ. Η έπαρσή τους ότι αποτελούν τον πυλώνα της Ε.Ε., συνετρίβη κάτω από τη γερμανική μπότα.
Ο κ. Σαρκοζύ, αντιγράφοντας τα λάθη της πολιτικής Παπανδρέου, έπαιξε μέχρι τέλους το χαρτί των τραπεζών. Και φυσικά έχασε. Την ώρα που κάθε λογικός άνθρωπος έβλεπε κατάματα τη σκληρή πραγματικότητα:
-Της αναπόφευκτης αναδιάρθρωσης του ελληνικού χρέους,
- Tης γερμανικής απροθυμίας να συμβάλλει σε ανούσιες διασώσεις,
- Του παραλογισμού να μετατραπεί ο EFSF σε μια σούπερ τοξική τράπεζα,
ο Γάλλος πρόεδρος ενεπλάκη σε μια ανούσια διαπραγμάτευση με προδιαγεγραμμένα τα αρνητικά για αυτόν αποτελέσματα, αφού το γενναίο κούρεμα του ελληνικού χρέους που θα παρέσερνε ελληνικές και Γαλλικές τράπεζες ήταν αδύνατο να καθυστερήσει άλλο και οι Γερμανοί ήταν αδύνατον να εγγυηθούν τα φέσια των νοτίων και το είχαν εξαρχής δηλώσει απερίφραστα.
Και αντί ο κ. Σαρκοζύ να προετοιμάσει τη χώρα του για τις δυσμενείς εξελίξεις, εξαντλήθηκε σε επικοινωνιακά παιχνίδια δήθεν διαπραγμάτευσης με τους Γερμανούς, πότε σκαρφιζόμενος διάφορα ‘’γαλλικά’’ περί ευρωομολόγων ή περί μόχλευσης του EFSF και πότε διαρρέοντας ανοησίες στον ευρωπαϊκό τύπο (για να τα ακούν οι Γάλλοι) πότε για δήθεν φουσκωμένο PSI στο ελληνικό χρέος και πότε για δήθεν ενίσχυση των ευρωπαϊκών τραπεζών με 200δις.
Αυτό το τελευταίο το οποίο συνεχίζει ακόμα να παίζει, το διέψευσε κατηγορηματικά η κ. Μέρκελ με τον γνωστό αβρό γερμανικό της τρόπο. Δηλαδή δεν το απέκλεισε, για να μην κηρύξει τον πόλεμο στη Γαλλία, αλλά καθόρισε με γλαφυρό τρόπο το πώς και πότε (κυρίως το πότε) θα εφαρμοστεί: Πρώτα, λέει, οι τραπεζίτες θα αναζητούν κεφάλαια από την αγορά, μετά οι εθνικές κυβερνήσεις θα αναζητούν ίδια κεφάλαια (των φορολογουμένων) και αν αποτύχουν όλα αυτά θα επεμβαίνει ο μηχανισμός (άλλα λόγια ν’ αγαπιόμαστε).
Διαβάζοντας πίσω από τις γραμμές της γερμανικής πολιτικής βλέπουμε με ενδιαφέρον ότι οι Γερμανοί αργά αλλά σταθερά θωρακίζονται προσεκτικά για τη μετά – ευρώ εποχή. Θα έλεγε μάλιστα κανείς με βεβαιότητα, ότι σπρώχνουν μία – μία τις χώρες του νότου εκτός ευρωζώνης. Εν ολίγοις η άποψη των Γερμανών είναι ότι, αφού το κοινό νόμισμα απέτυχε, ας βγούμε όλοι συντεταγμένα από αυτό, ας καθαρίσουμε ο καθένας τα δικά του σκατά και ύστερα φτιάχνουμε ξανά το ευρώ από την αρχή, με αυστηρότερους όρους εισαγωγής και κυρίως με αυστηρότερους κανόνες λειτουργίας.
Η απόφαση των Γερμανών για το ελληνικό κούρεμα και η άρνησή τους να εγγυηθούν τις διασώσεις κρατών και τραπεζών, οδηγούν τις μεν γαλλικές τράπεζες στην ανυπαρξία, την δε γαλλική οικονομία στην απώλεια του ΑΑΑ. Αυτή η απώλεια σημαίνει αυτόματα ότι η Γαλλία από μέρος της λύσης γίνεται μέρος του προβλήματος, άρα οι Γερμανοί γλιτώνουν οριστικά από τις αφόρητες πιέσεις να εγγυηθούν τα χρέη του νότου μέσω των θεσμικών οργάνων, καθώς κάτι τέτοιο χωρίς τη συμμετοχή της Γαλλίας, της Ιταλίας και της Ισπανίας είναι απλώς άτοπο.
Δεν είναι υπερβολή να πούμε, ότι ύστερα από αυτή την εξέλιξη, η μόνη γραμμή άμυνας που απομένει στον κ. Σαρκοζύ είναι η απειλή της εξόδου της Γαλλίας από την ευρωζώνη. Και δεν θα εκπλαγούμε αν δούμε κάτι τέτοιο να συμβαίνει στις επόμενες εβδομάδες.
Κακοφωνίξ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου