Κυριακή της νίκης της Ορθοδοξίας σήμερα, την οποία εορτάσαμε σε καθεστώς καθολικής ήττας. Οι Χριστιανοί είναι ελάχιστοι, όσοι αγαπούν τας εντολάς του Κυρίου εννοούμε, διότι οι περισσότεροι είναι ακόμη αιχμάλωτοι των νικητών. Διότι η νίκη τής Ορθοδοξίας είχε ένα βαρύ τίμημα! Την ανέλαβαν οι νικητές, όπως ακριβώς συμβαίνει και στον κόσμο. Και η Ιεραρχία και ο κλήρος αυτονομήθηκαν από τον λαό, διότι ταύτισαν λαό και κόσμο, θεωρώντας ακριβώς τον κόσμο υπεύθυνο του ξεσηκωμού των εικονομάχων. Η Ορθοδοξία υποτίθεται συνεχίζει την πρώτη Εκκλησία, αλλά όπως γεννήθηκε πολεμώντας τους Μωαμεθανούς, έτσι τελειώνει την ιστορική της πορεία. Χάνοντας ξανά από τους Μωαμεθανούς, οι οποίοι κινούν τα νήματα του Οικουμενισμού σήμερα.
Χάνεται ταυτόχρονα και η γλώσσα του Ευαγγελίου, η οποία δόξασε τον Κύριο στην Οικουμένη. Ακολούθησε και αυτή την μοίρα του Κυρίου, έγινε σημείο αντιλεγόμενο. Χτυπήθηκε από όλων των ειδών τις αιρέσεις, κράτησε την Σωτηρία μας ανέπαφη με τους αγώνες των Πατέρων και σήμερα χάνεται και αυτή άδοξα, μεταφραζόμενη στην άπιστη Νεοελληνική γλώσσα, που ομιλούμε σήμερα Μετά των Πατέρων. Το Πνεύμα έμεινε στα χέρια του Ράμφου, ο οποίος αρνούμενος την θεότητα του Κυρίου καταργώντας το Μυστικό των Ευαγγελίων, κατευθύνθηκε αλάνθαστα στο Μηδέν από όπου δημιουργήθηκε, όπως φανερώνει και η βιβλιογραφία του! Μετά το Μυστικό του Ιησού αντίκρυσε το Τίποτα!
Έμεινε στα χέρια του Ζηζιούλα, που ταυτίζει σήμερα εικόνα και πρωτότυπο σε μία θεολογία η οποία ντύνει την εικονολατρεία στο κορμί της εικονομαχίας. Οδηγώντας τους αιχμαλωτισμένους Χριστιανούς στην αγκαλιά των Εβραίων. Έμεινε στα χέρια του Γιανναρά, ο οποίος έκρυψε την κακή του προαίρεση, υιοθετώντας τον λόγο των Πατέρων, πως ο Θεός έγινε άνθρωπος για να γίνει ο άνθρωπος Θεός. Χωρίς να αντιλαμβάνεται πως οι Πατέρες μάς προειδοποιούσαν, πως δεν μπορούμε πλέον να ζούμε σαν Θεοί. Τελείωσαν τα ψέματα! Και τα συνέχισε, ταυτίζοντας την εικόνα με την ομοίωση.
Και την ομοίωση με την ενσάρκωση. Σήμερα το Ευαγγέλιο μάς φανέρωσε, πως χρειάστηκαν όλοι αυτοί οι αιώνες για να παντρευτεί η δολιότης των Εβραίων με τον φθόνο των Ελλήνων, ώστε να ξαναγίνουν ξανά οι άνθρωποι θεομπαίχτες.
Αμέθυστος 
4 σχόλια:
Αμέθυστε, αν έγραφες παντα έτσι, νομίζω θα μπορουσες πολλά να καταφερεις!
Αν κάποτε αγάπησα το Ιστολογιο σου ητανε γιαυτο ακριβως τον λογο:
Διοτι πιστεψα οτι θα γραφεις παντα τετοια κειμενα, οπως το σημερινο!
Τελικα...ας βοηθάει ο Θεός καθε χριστιανό που αγωνίζεται τον "Καλον Αγωνα" - και απο εκει και περα...στην Αιώνια Κρίση θα μαθουμε τις προθέσεις του καθενος μας!
Μυρμιδόνας
Τι συγκλονιστικό,ευθύβολο κείμενο και αυτό!
Να μην είναι τραγωδία,δηλαδή,που 'στον Εικοστό Πρώτο διώκεσαι και χωρίς να το αντιλαμβάνεσαι καν;Να μην είναι και τραγέλαφος,ταυτοχρόνως,όμως,μήπως;Κάτι μεταξύ της συμπεριφοράς και στάσης και του τρόπου ζωής του Εφεσίου Ηρακλείτου και του Αβδηρίτου Δημοκρίτου δεν ομοιάζει και προσιδιάζει η περίπτωσή μας;Ή λανθάνω κάπου και μου διαφεύγει κάτι σημαντικό;
Κείμενο μεστωμένο,κείμενο συμπυκνωτικό της τωρινής θλιβερής κατάστασης των Ορθοδόξων.Κείμενο,εν τέλει,που χρήζει τοιχοθυροανάρτησης 'σε όσο το δυνατόν περισσότερους ναούς ως ένα πρώτο βήμα και διάβημα έναντι της επέλασης,της σφοδρής επέλασης των καινόμορφων αιρετικών δοξασιών που ανεφύηθησαν ατάκτως και προς αταξίαν ως κεραυνός εν αιθρία,προς απώλειαν της ευλογίας της ζωής της Χάριτος,επί των κεφαλών μας.
Δημοσίευση σχολίου