Μέ ἔλεγε μιά ψυχή: Εἶδα στόν ὕπνο μου, ὅτι βρισκόμουν στό Κοιμητήριο τῆς Ἀναστάσεως στόν Πειραιᾶ. Χιλιάδες σταυροί… Σέ κάθε δέ τάφο πάνω, ἦταν καί μία σημαία μαύρη.
Καλά δέν εἶδες καμμία λευκή σημαία; τόν ρώτησα.
Εἶδα μερικές λευκές, μέ ἀπάντησε. Καί ἀπό περιέργια πῆγα νά δῶ, σέ ποιούς ἀνῆκουν αὐτές οἱ λευκές σημαῖες. Καί διαπίστωσα, ὅτι ἐπί τό πλεῖστον ἀνῆκαν σέ μικρά παιδιά. Ὑπῆρχαν καί μερικές, πού ἀνῆκαν σέ μεγάλους. Ὅλες οἱ ἄλλες σημαῖες ἦταν μαῦρες, σέ ἐκεῖνο τό ἀπέραντο κοιμητήριο…
Αὐτά μέ εἶπε.
Δέν εἶμαι βέβαια ὀνειροκρίτης, ἀλλά εἶναι ἀλήθεια ὅτι σούς 100 πού μπαίνουν στό κοιμητήριο, οἱ 2 γιά νά μήν πῶ ἕνας ἤ κανένας, πάει μετανοημένος καί ἐξομολογημένος. Ὅλοι οἱ ἄλλοι παίρνουν μία μαύρη σημαία. Τά συμπεράσματα δικά σας…
Ἄν ἦταν δυνατόν νά ἐξεταστοῦν στά κοιμητήρια πόσοι ἀπό τούς ἀνθρώπους πού θάπτονται πᾶνε στόν παράδεισο, θά κλάψει ἡ ψυχή σας! Σέ μία ἀποκάλυψη ὁ Ἅγιος Νεκτάριος εἶπε, ὅτι οὔτε 5 τοῖς χιλίοις δέν περνοῦνε γιά τόν παράδεισο…! ὅλοι οἱ ἄλλοι πᾶνε γιά τήν κόλαση.
Τέλος καί τῇ Τρισηλίῳ Θεότητι
κράτος, αἶνος καί δόξα εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων.
Ἀμήν.
Ἀπό τό βιβλίο: “ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ ΔΙΑΜΑΝΤΙΑ “ ἀπό ἐμπνευσμένες ὁμιλίες του
Δημητρίου Παναγόπουλου ἱεροκήρυκος
Ἐκδόσεις: “ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΥΨΕΛΗ”
http://www.hristospanagia.gr/?p=46247
http://orthodoxia.blogy.gr/post/1480
anexperimentindepth
17 σχόλια:
Το 5 τοις χιλίοις ΤΟΤΕ . ΤΟΤΕ ΠΟΥ Ο ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ ΔΕΝ ΜΝΗΜΟΝΕΥΕ ΤΟΝ ΠΑΠΑ
ΤΩΡΑ?
Μετά την αντίστοιχη μνημόνευση πρίν την άλωση πόσοι χριστιανοί αριθμούνται στη πόλη?
Ο ΑγΓεννάδιος Σχολάριος εξηγόντας το όραμα του πορθητή λέει ότι ούτε 5 χριστιανοί δεν είχε η πόλη
ΣΗΜΕΡΑ ?ΠΟΥ Ο ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ ΜΝΗΜΟΝΕΥΕΙ ΤΟΝ ΠΑΠΑ ?
Δεν πάνε εκεί που αναπαύονται όσοι μνημόνευαν τον Βεκο ,όσοι μνημόνευαν τον Βαρθολομαίο ?
"«Εἴπερ ἀληθής ὁ λόγος· «Ὁ ἁπτόμενος πίσσης μολυνθήσεται καί ὁ κοινωνῶν ὑπερηφάνῳ ὁμοιωθήσεται αὐτῷ».
Ἐφ' ᾧ καί τανῦν ἐγκαλούμεθα, διότι τινά τῶν ὑποκρινομένων ὀρθοδοξεῖν, κοινωνοῦντα δέ τῇ αἱρέσει μέχρι παντός ἀπηγορεύσαμεν ὑπό ὀρθοδόξου ἐν ἱεροῖς μνημοσύνοις ἀναφέρεσθαι κατά τήν θείαν μυσταγωγίαν.
Εἰ μέν γάρ προέφθασε, κἄν ἐν τῷ θανάτῳ, δι' ἐξομολογήσεως τυχεῖν τῶν ἁγιασμάτων, ἦν ἄν ὑπέρ αὐτοῦ ἀναφοράν ποιεῖσθαι τόν ὀρθόδοξον.
Ἐπεί δέ κοινωνῶν τῇ αἱρέσει ἀπεβίῳ, πῶς δυνατόν ἐντετάχθαι τόν τοιοῦτον ἐν ὀρθοδόξῳ κοινωνίᾳ; Καί γοῦν φησιν ὁ ἱερός Ἀπόστολος· «Τό ποτήριον τῆς εὐλογίας, ὅ εὐλογοῦμεν, οὐχί κοινωνία τοῦ αἵματος τοῦ Χριστοῦ ἐστιν; τόν ἄρτον ὅν κλῶμεν, οὐχί κοινωνία τοῦ σώματος τοῦ Χριστοῦ ἐστιν; ὅτι εἷς ἄρτος, ἕν σῶμα οἱ πολλοί ἐσμεν· οἱ γάρ πάντες ἐκ τοῦ ἑνός ἄρτου μετέχομεν». Οὐκοῦν κατά τό ἀνάλογον καί ἡ κοινωνία τοῦ αἱρετικοῦ ἄρτου καί τοῦ ποτηρίου τῆς ἀντικειμένης μερίδος ἐστίν· καί τό ἕν σῶμα ἠλλοτριωμένον Χριστοῦ τούς ἐπικοινωνοῦντας ἀπεργάζεται· ἐπεί μηδεμία «κοινωνία φωτί πρός σκότος, οὐδέ μετοχή δικαιοσύνης καί ἀνομίας, οὐδέ μερίς πιστῷ μετά ἀπίστου, οὐδέ συγκατάθεσις ναῷ Θεοῦ μετά εἰδώλων», καθώς ἀλλαχοῦ ὁ αὐτός ἐξεβόησεν.
Ἀλλ' ὑπέρ μέν τῶν τοιούτων θρηνητέον καί προσευκτέον ὑπέρ τῶν ἔτι ζώντων ἐκπεφευγέναι αὐτούς τῶν τοῦ διαβόλου βρόχων» (Μικρά κατήχησις 129) (σελ. 362-363).
Σωτήριος Ζουρίδης
Δέν πιστεύεις τόν Κύριο, Φίλε. Είσαι σωσμένος, σάν τούς παπάδες. Ζείς μέ νομικισμούς. Περιστρέφεσαι γύρω από τήν εξουσία. Καί οι αντιεξουσιαστές αγαπούν μόνο τήν εξουσία. Κανόνες πού εξουσιάζουν τήν Θ. Ευχαριστία δέν ανήκουν στήν Εκκλησία τού Κυρίου. Η αίρεση τού Οικουμενισμού είναι η εξέλιξη τού κληρικαλισμού. Τής φαντασιώσεως τών παπάδων ότι αγιάζουν τά δώρα. Αποτελείτε μιά εσωτερική υπόθεση τής διοικήσεως τής εκκλησίας. Εχετε κηρύξει έναν εμφύλιο καί καλά τούς κάνετε. Η διοίκηση τής εκκλησίας μάς είναι αδιάφορη. Εχετε καταντήσει τόν καυμένο τόν Καντιώτη ένα είδος εκκλησιαστικού Τσέ Γκεβάρα. Εχετε στήσει παραμάγαζο καί απλώς αποφασίσατε νά μήν κοινωνάτε, νά μήν μετανοείτε, νά μήν προσεύχεσθε. Λυπάμαι.
Πιστεύω οτι διδάσκει η εκκλησία του Χριστού , γραφτά και προφορικά αλλά και μυστηριακά και ιδικά με το Βαπτισμα την θεία Ευχαριστία κτλ ,με τις οικουμενικές συνόδους και δή το συνοδικό της Κύριακης της Ορθοδοξίας και με όσα λένε οι Αγιοι μου και μάλιστα ο Αγ Κοσμάς ο Αιτωλός αποδίδω την ΙΔΙΑ ΠΡΕΠΟΥΣΑ ΤΙΜΗ στον Πάπα , στον Βαρθολομαίο και σε όσους τον μνημονεύουν , στον Αρχιεπίσκοπο των πρωτεσταντών , κοπτών , αρμένιδων κτ , στους αρχι ιμάμηδες και αρχι ραβίνους κτλ . Οτι όλοι αυτοί του ίδιου "θεού" είναι και με τα μυστήρια τους με αυτόν τον ίδιο "θεό" ενώνουν τους μετέχοντας σε αυτά .
Οι θεοί όμως των εθνών δαιμόνια (Ψαλ. 95.5). Στο βάπτισμα μου ο νονός μου αποτάχτηκε και έφτυσε τον Σατανά τον "θεο" των εθνών , τον "θεό" των αιρετικών
Οι σύνοδοι μου αναθεμάτισαν τους αιρετικούς τα σατανοπαίδια .Και οι Αγιοι και μάλιστα ο Αϊ Κοσμάς αναθεμάτισαν τον Πάπα .
Απονέμω το λοιπόν σε όλους αυτούς την ΙΔΙΑ ΠΡΕΠΟΥΣΑ ΤΙΜΗ = το ανάθεμα .
και τα μυστήρια τους τα θεωρώ οτι είναι ότι είναι η παπική Οστια , δηλαδή ψυχοκτόνο δηλητήριο του αρχεκάκκου όφεως .
Τώρα αν εσύ έχεις αμφιβολία περί των ανωτέρω τράβα και ρώτα τον επίσκοπο σου τράβα και ρώτα και τον ίδιο τον Βαρθολομαίο , ή τον Πάπα ή όποιον θέλεις
Πλήν όμως πρόσεξε να θέσεις ορθά την ερώτηση
Πες : Γία Όνομα του Κυρίου μου Ιησού Χριστού ορκίζω σε να μου πείς την αλήθεια και μόνο την αλήθεια .
Εχουν τον ΙΔΙΟ ΘΕΟ ο Πάπας , ο Βαρθολομαίος και όσοι τον μνημονεύουν , ο Αρχιεπίσκοπος των πρωτεσταντών , των κοπτών ,των αρμένιδων κτλ του ΠΣΕ , οι αρχι ιμάμηδες και οι αρχι ραβίνοι ? Με τα μυστήρια τους ενώνουν τους πιστούς τους με αυτόν τον ΙΔΙΟ ΘΕΟ ?
Και αφού πάρεις την απάντηση ρώτα ξανά
Γία Όνομα του Κυρίου μου Ιησού Χριστού ορκίζω σε να μου πείς την αλήθεια και μόνο την αλήθεια . Ο σατανάς που δια αντιπροσώπου αποτάχτικα και έφτυσα στο βαπτισμα μου δεν είναι κατα τις αγιες συνόδους της εκκλησίας του Χριστού και κατά τους Αγίους μας και μάλιστα κατα τον Αϊ Κοσμά που έλεγε να αναθεματίζουμε τον Αντιχριστο Πάπα ... ο Σατανάς δεν είναι ο "θεος" που λατρεύει ο Πάπας , οι αιρετικοί , οι μουσουλμάνοι και οι Εβραίοι ?Ολους αυτούς με το "τας θυρας τας θύρας δεν τους κρατάμε μακριά να μη μαγαρίσουν την θεία ευχαριστία σύμφωνα με την εντολή του Κυρίου " Μὴ δῶτε τὸ ἅγιον τοῖς κυσὶ μηδὲ βάλητε τοὺς μαργαρίτας ὑμῶν ἔμπροσθεν τῶν χοίρων, " ? Σε όλους αυτούς που δεν ευλογούν όσα η ορθοδοξία ευλογεί και δεν αναθεματίζουν όσο η ορθοδοξία αναθεματίζει το συνοδικό της Κυριακής της ορθοδοξίας δεν λέει ανάθεμα ?
Ρώτα Γία Όνομα του Κυρίου μου Ιησού Χριστού ορκίζω σε να μου πείς την αλήθεια και μόνο την αλήθεια . ΕΣΥ ΠΟΥ ΜΝΗΜΟΝΕΥΗΣ ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟ δεν λατρεύεις οτι λατρεύει ο Βαρθολομαίος ότι ο Παπας και οι λογής λογής αιρετικοί , οτι λατρεύουν οι μουσουλμάνοι και ου Εβραίοι με τους οποιουςο Βαρθολομαίος συνπροσεύχεται σε αιρετικούς ναους , σε συναγωγες κτλ τον σατανά ?
Τράβα και ρώτα . Αλλά ρώτα σωστά για να πάρεις την σωστή απάντηση .
Εγω ρώτησα 3 όχι ενα . Και με την ευλογία τους ΑΥΤΩΝ ΤΩΝ ΙΔΙΩΝ και κατ ιδίαν και δημόσια μπροστά τους αναθεμάτισα . Και ο τρίτος εξ αυτών ο Κρήτης ακόμα ζεί
Και σήμερα αν ερωτηθεί τις ίδιες απαντήσεις θα δώσει .
Δεν θα πεί ψέματα ο άνθρωπος .
Βλέπεις αυτή είναι η Αλήθεια . Ολοι αυτοί αυτοπροσδιορίζονται οτι έχουν τον ιδιο θεό
Και αυτός ο "ιδιος Θεός" είναι ο σατανάς σύμφωνα με την Ορθοδοξία . Και τους πρέπει το ανάθεμα .
Η Αλήθεια είναι οτι οι οικουμενιστές αυτοπροσδιορίζουν τον Θεό τους ΣΕ ΕΝΑ και η αλήθεια είναι οτι αυτός ο ένας σύμφωνα με την πίστη την ορθόδοξη είναι ο ΣΑΤΑΝΑΣ
Τράβα και ρώτα . Αλλά ρώτα σωστά για να πάρεις την σωστή απάντηση .
Πάρε το απόφαση ΤΟΝ ΙΔΙΟ ΘΕΟ όπως λένε και οι ίδιοι λατρεύουν ο Παπας και ο Βαρθολομαίος και όσοι τον μνημονεύουν και οι αλλοι του ΠΣΕ , οι μουσουλμάνοι και οι εβραίοι . κτλ Αν αυτός είναι ο θεός σου μνημόνευε και μέτεχε στα μυστήρια τους να ενωθείς μαζί του και κάνε και υπακοή σε όσα σου λένε
Δικαίωμα σου να στρώνεις το κρεβατάκι σου να κοιμηθείς όπου στην καλίτερη περίπτωση οι αζυμίτες παπικοι και οι αμύρωτοι εβραίοι και μουσουλμανοι αναπαύονται .
Εγω δεν θα το κάνω .
Θα απαντήσω με τα λόγια του Άγιος Θεόδωρου ο Στουδίτη
«Ἀλλά σύ μέν προτίμησον, εἰ δοκεῖ, τοῦ σωζομένου Νῶε, τό ὑποβρύχιον πλῆθος· ἐμοί δέ συγχώρησον τοῖς ὀλίγοις τῇ Κιβωτῷ προσδραμεῖν... Καί πάλιν, εἰ βούλει, τάξον σεαυτόν μετά τῶν πολλῶν ἐν Σοδόμοις. Ἐγώ δέ συνοδεύσω τῷ Λώτ, κἄν μόνος τῶν ὄχλων συμφερόντως χωρίζηται». (P.G. 99, 1084 )
Σέ τί πράγμα αντιστοιχεί τό τράβα καί ρώτα;; Πώς συνδέεται μέ τήν απάντησή μας; Ακου φίλε μέ ανθρώπους περιορισμένης διανοητικής ικανότητος διστάζουμε νά μπλεχτούμε. Είναι μάταιος κόπος. Η εκκλησία ανήκει στόν Κύριο καί στούς Αγίους Του. Τί δουλειά έχουν οι επίσκοποι καί οι αρχιεπίσκοποι! Αυτούς νά ρωτήσεις. Αυτούς ρωτήσαμε. Ανήκεις φίλε σέ μία σέκτα η οποία έχει στό πρόγραμμά της τήν συστηματική καί αποτρόπαιη συκοφάντηση τών Αγίων. Ο Στουδίτης στόν οποίο αναφέρεσαι είναι αγωνιστής αλλά δέν είναι θεολόγος. Μιά μετριότης. Κατάλληλη στήν χειραγώγηση. Παρακαλούμε νά μάς απαλλάξεις από τίς ανοησίες σου.
Αγίου Μαξίμου του Ομολογητού P.G. 90, 1Υπάγετε, ψηλαφήσατε εάν τι τοιούτον γέγονέ ποτε και μετά θάνατον απελύθη τις του περί την πίστιν εγκλήματος και του εξενεχθέντος κατ’ αυτού κατακρίματος.
Δεν πιστεύεις τον Αγιος Γερμανό που έλεγε :
"Εξορκίζω όλους τους λαϊκούς, όσοι είστε γνήσια τέκνα της Ορθοδόξου Καθολικής Εκκλησίας, να φεύγετε ολοταχώς από τους ιερείς που υπέπεσαν στην υποταγή στους Λατίνους, και μήτε σε εκκλησία να συγκεντρώνεστε μαζί τους, μήτε να παίρνετε οποιαδήποτε ευλογία από τα χέρια τους. Είναι καλύτερα να προσεύχεσθε στο Θεό στα σπίτια σας μόνοι, παρά να συγκεντρώνεσθε στην εκκλησία μαζί με τους Λατινόφρονες. Ει’ δ’ άλλως, θα υποστήτε την ίδια κόλασι μ’ αυτούς".
Ε ! Και να με συνπαθάς αλλα αυτό το “ Ει’ δ’ άλλως, θα υποστήτε την ίδια κόλασι μ’ αυτούς” σας αφορά όλους οσους μνημονεύεται τον Βαρθολομαιο οσο αφορά και τουε τυμπανιαιους που μνημόνευαν Βεκο !
Ο Θεοκήρυξ απόστολος Παύλος γράφει: «στήκετε και κρατείτε τας πααδόσεις, ας εδιδάχθητε είτε δια λόγου είτε δι’ επιστολής ημών» (Β’ Θεσς. 2,15). Και πάλιν: «αλλά και εάν ημείς ή άγγελος εξ ουρανού ευαγγελίζηται υμίν παρ’ ό παραλάβετε, ανάθεμα έστω» (Γαλ. 1,8-9). Ωσαύτως ο θεοφόρος Ιγνάτιος λέγει: «πάς αξιόπιστος ή, καν νηστεύη, καν παρθενεύη, καν σημεία ποιή, λύκος σοί φαινέσθω εν προβάτου δορά, φθοράν προβάτων κατεργαζόμενος». Η δε Ζ’ Οικουμενική Σύνοδος ορίζει: «άπαντα τα παρά την εκκλησιαστικήν παράδοσιν και την διδασκαλίαν και καινοτομηθέντα η μετά τούτο πραχθησόμενα ανάθεμα γ’» (Συνοδικόν της αγίας Οικουμ. Ζ’ Συνόδου υπέρ της Ορθοδοξίας. Τριώδιον Κυριακή της Ορθοδοξίας). Ο δε σοφός Βρυένιος λέγει: «εί τι των δοκούντων τοις θεοφόροις Πατράσι σαλεύει τις τούτο ουκέτι οικονομίαν κλητέον, άλλα παράβασιν και προδοσίαν πίστεως και περί το θείον ασέβειαν».
«Εἰ μὴ δυνατὸν ἐν ἐκκλησίᾳ προϊέναι διὰ τοὺς ἀπίστους, κατ' οἶκον συνάξεις, ὦ ἐπίσκοπε, ἵνα μὴ εἰσέρχηται εὐσεβὴς εἰς ἐκκλησίαν ἀσεβῶν· οὐχ ὁ τόπος γὰρ τὸν ἄνθρωπον ἁγιάζει, ἀλλ' ὁ ἄνθρωπος τὸν τόπον. Ἐὰν δὲ ἀσεβεῖς κατέχωσιν τὸν τόπον, φευκτέος ἔστω σοι διὰ τὸ βεβηλῶσθαι ὑπ' αὐτῶν· ὡς γὰρ οἱ ὅσιοι ἱερεῖς ἁγιάζουσιν, οὕτως οἱ ἐναγεῖς μιαίνουσιν. Εἰ δὲ μήτε ἐν οἴκῳ ἅμα μήτε ἐν ἐκκλησίᾳ συναθροισθῆναι δυνατόν, ἕκαστος παρ' ἑαυτῷ ψαλλέτω, ἀναγινωσκέτω, προσευχέσθω, ἢ καὶ ἅμα δύο ἢ τρεῖς· “Ὅπου γὰρ ἂν ὦσι, φησὶν ὁ Κύριος, δύο ἢ τρεῖς συνηγμένοι ἐν τῷ ὀνόματί μου, ἐκεῖ εἰμὶ ἐν μέσῳ αὐτῶν”. Πιστὸς μετὰ κατηχουμένου μήτε κατ' οἶκον προσευχέσθω· οὐ γὰρ δίκαιον τὸν μεμυημένον μετὰ τοῦ ἀμυήτου συμμολύνεσθαι. Εὐσεβὴς μετὰ αἱρετικοῦ μήτε κατ' οἶκον συμπροσευχέσθω· “Τίς γὰρ κοινωνία φωτὶ πρὸς σκότος;”. Πιστὸς ἢ πιστὴ δούλοις συναφθέντες ἢ ἀφιστάσθωσαν ἢ ἀποβαλλέσθωσαν».
(ΔΙΑΤΑΓΑΙ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΑΠΟΣΤΟΛΩΝ ΔΙΑ ΚΛΗΜΕΝΤΟΣ, Constitutiones apostolorum (fort. compilatore Juliano Ariano): Book 8, chapter 34, line 12 - chapter 35, line 4).
«Ταῦτα ὁ τοῦ Θεοῦ θεράπων Νικηφόρος … παρεκάλει τῇ ζύμῃ μὴ συμφύρεσθαι τῶν αἱρετιζόντων, ἀπέτρεπεν ὡς ἰὸν καὶ ὡς κύημα ἐχιδνῶν τὰ τῆς διδασκαλίας αὐτῶν ἀλλόφυλα προφεύγειν ἀμβλώματα. "οὐ γάρ", ἔλεγε, "σωματικὸν ἐπάγουσι μώλωπα φαρμάκοις ἰατρικῆς ὑπείκειν δυνάμενον· τοῖς τῆς ψυχῆς δὲ μυχοῖς ἐνιεῖσι τὸν κίνδυνον, τὴν ἐξ ἐπιπολῆς ἀναινόμενα μότωσιν…"».
«Μηδέποτε συμφιλιάσῃς μετὰ αἱρετικῶν. Μὴ συμφάγῃς, μὴ συμπίῃς, μὴ συνοδοιπορήσῃς. Μὴ εἰσέλθῃς εἰς οἶκον αὐτῶν, μηδὲ εἰς ἐκκλησίαν· πάντα γὰρ ὅσα εἰσίν, ἀκάθαρτα εἰσίν, καθὼς λέγει ὁ Παῦλος, ὅτι τοῖς μεμιασμένοις καὶ ἀπίστοις οὐδὲν καθαρόν, ἀλλὰ μεμίανται αὐτῶν ὁ νοῦς καὶ ἡ συνείδησις. Ἀσφαλίζου οὖν τὴν ψυχήν σου, ἀγαπητέ. Μὴ συμφιλιάζῃς αἱρετικοῖς, ἵνα μὴ συγκοινωνήσῃς τῇ κοινωνίᾳ αὐτῶν· ὅτι γάρ, καθὼς εἶπεν ὁ Κύριος, οὐκ ἔχουσιν ἄφεσιν ἁμαρτιῶν, οὐδὲ ἐν τῷ νῦν αἰῶνι, οὐδὲ ἐν τῷ μέλλοντι· δηλονότι οὐδὲ οἱ συμμιαινόμενοι αὐτοῖς· ἕκαστος γὰρ θερίσει ὃ ἔσπειρε» (Ἐφραὶμ τοῦ Σύρου, Περὶ μετανοίας καὶ κατανύξεως).
Ὁ Μ. Βασίλειος διδάσκει, πὼς ἡ μεγαλύτερη βλάβη προέρχεται ὄχι τόσο ἀπὸ κάποιες ἁμαρτίες ἠθικῆς ὑφῆς, ὅσο ἀπὸ τὴν ἁμαρτία τῆς αἱρέσεως, τῆς κατὰ πρόσωπον δηλαδὴ ἐναντιώσεως πρὸς τὸν Θεὸν τῶν κακοδοξούντων: «Εἰ δὲ ἐπὶ τῶν ἐν τοῖς ἠθικοῖς σφαλλομένων τοσαύτη ἐστὶν ἡ βλάβη, τί χρὴ λέγειν περὶ τῶν περὶ Θεοῦ κακοδοξούντων, οὓς ἡ κακοδοξία οὐδὲ ἐν τοῖς ἄλλοις ὑγιαίνειν ἐᾷ, παραδιδομένους ἅπαξ δι' αὐτὴν τοῖς τῆς ἀτιμίας πάθεσιν;» (Μ. Βασιλείου, Ὅροι κατ’ Ἐπιτομήν, Ἐρώτησις κʹ).
Ὅπως λοιπόν, οἱ ψυχικὰ μολυσμένοι μᾶς ἐπηρεάζουν καὶ μᾶς μολύνουν, ἔτσι καὶ οἱ ψυχικὰ ὑγιεῖς, οἱ κατὰ Θεὸν πορευόμενοι καὶ τὶς Ἐντολὲς τηροῦντες, οἱ ἅγιοι μᾶς παιδαγωγοῦν, μᾶς καθοδηγοῦν καὶ μᾶς ἁγιάζουν, ὅπως στὸ βίο ἄλλου ἁγίου διαβάζουμε: «Εἰ δέ τις σχήματι ἢ λόγοις τὸν Χριστὸν φιλοσοφεῖ, μὴ προσέχετε αὐτῷ. …Εἴ τις εὑρεθῇ πόθῳ τὰς ἐντολὰς τοῦ Χριστοῦ ἐργαζόμενος καὶ τὰ ἔργα αὐτοῦ συμφωνῇ τοῖς ἀγαθοῖς αὐτοῦ λόγοις, πάντοτε ἔχων καρδίαν συντετριμμένην κατευτελίζει ἑαυτὸν νυκτὸς καὶ ἡμέρας. Καὶ ὁ τοιαῦτα ποιῶν, οὗτος ἐν ἀληθείᾳ στήκει, καὶ τῷ τοιούτῳ προσκολληθήσεσθε καὶ ὡς πατέρα καὶ διδάσκαλον καὶ ἀδελφόν …ἑαυτοῖς προσλαμβανώμεθα… Ὁ γὰρ κολλώμενος ἁγίοις ἁγιασθήσεται. Καὶ πάλιν· “Μετὰ ἀνδρὸς θυμώδους μὴ συναυλίζου, μήποτε μάθῃς τὰς ὁδοὺς αὐτοῦ καὶ λάβῃς βρόχους τῇ ψυχῇ σου”· “φθείρουσι γὰρ ἤθη χρηστὰ ὁμιλίαι κακαί”. Ἐὰν δὲ προσκολλᾶσαι, τῷ ἀγαθῷ καὶ συνετῷ προσκολλοῦ» (Callinicus Biogr., ΒΙΟΣ ΤΟΥ ΟΣΙΟΥ ΠΑΤΡΟΣ ΗΜΩΝ ΥΠΑΤΙΟΥ ΤΟΥ ΕΝ ΡΟΥΦΙΝΙΑΝΑΙΣ).
Ὁ ἅγιος Ἰωάννης Δαμασκηνὸς παραγγέλλει νὰ μὴ δίνουμε τὴν Θ. Μετάληψη στοὺς αἱρετικούς, οὔτε νὰ λαμβάνουμε τὴ δική τους: «Πάσῃ δυνάμει τοίνυν φυλαξώμεθα, μὴ λαμβάνειν μετάληψιν αἱρετικῶν μήτε διδόναι. “Μὴ δῶτε γὰρ τὰ ἅγια τοῖς κυσίν”, φησὶν ὁ Κύριος, “μηδὲ ρίπτετε τοὺς μαργαρίτας ὑμῶν ἔμπροσθεν τῶν χοίρων”, ἵνα μὴ μέτοχοι τῆς κακοδοξίας καὶ τῆς αὐτῶν γενώμεθα κατακρίσεως» (Ἔκδοσις ἀκριβὴς τῆς Ὀρθοδόξου πίστεως, Περὶ τῶν ἁγίων καὶ ἀχράντων…μυστηρίων, κεφ. ιγ΄).
Ὁ ἅγιος Θεόδωρος Στουδίτης πάλι, λέγει ὅτι ἡ μετάληψη τῶν αἱρετικῶν εἶναι φάρμακο «μελαῖνον καὶ σκοτίζον» τὴν ψυχή: «ἡ παρὰ τῶν αἱρετικῶν κοινωνία οὐ κοινὸς ἄρτος, ἀλλὰ φάρμακον, οὐ σῶμα βλάπτον, ἀλλὰ ψυχὴν μελαῖνον καὶ σκοτίζον» (Ἐπιστ. κδ΄, Ἰγνατίῳ τέκνῳ, l. 9-10). Τέτοιο σκοτισμὸν δὲν ἔλαβε καὶ ὁ Ἰούδας, ἀφοῦ κοινώνησε κατὰ τὸ Μυστικὸν Δεῖπνο;
Ὁ Μ. Βασίλειος πάλι, λέγει ὅτι ὁ συμφυρμὸς μὲ τοὺς αἱρετικοὺς καὶ ἡ ἀδιαφορία στὰ θέματα ἐπικοινωνίας μαζί τους «μᾶς στερεῖ τὴν παρρησία ἐνώπιον τοῦ Χριστοῦ»:
«Διὰ τοῦτο παρακαλοῦμεν ...νὰ ἀπέχετε ἀπὸ τὴν ἐπικοινωνίαν μὲ τοὺς αἱρετικούς, ἀφοῦ γνωρίζετε ὅτι ἡ εἰς αὐτὰ ἀδιαφορία μᾶς στερεῖ τὴν παρρησίαν ἐνώπιον τοῦ Χριστοῦ» [Ταῦτα οὖν παρακαλοῦμεν ...τῆς πρὸς τοὺς αἱρετικοὺς κοινωνίας ὑμᾶς ἀπέχεσθαι, εἰδότας ὅτι τὸ ἐν τούτοις ἀδιαφορεῖν τὴν ἐπὶ Χριστοῦ παρρησίαν ἡμῶν ἀφαιρεῖται] (Οὐρβικίῳ μονάζοντι, ἐπιστ. σξβ΄).
«Μὴ οὖν καθεσθῆτε μετὰ συνεδρίου ματαιότητος αὐτῶν, καὶ μὴ ἰχνηλατήσητε τρίβον διανοίας αὐτῶν. Οὐ διαφέρει γὰρ δαίμονι συνοικῆσαι, ἢ μετὰ ἀποστάτου ἀνδρὸς παρανόμου· ἐφορκιζόμενος γὰρ ὁ δαίμων, ὑποσταλεὶς φεύξεται, μὴ ἰσχύων μεῖναι ἔνθα Χριστὸς κατ' αὐτοῦ ὀνομάζεται» (Ἐφραὶμ τοῦ Σύρου, Τοῦ ὁσίου Ἐφραῒμ διαθήκη).
«Αἱρετικός ἐστιν ὁ ποιμήν; Λύκος ἐστί· φυγεῖν ἐξ αὐτοῦ καί ἀποπηδᾶν δεήσει, μηδ’ ἀπατηθῆναι προσελθεῖν, κἄν ἥμερον περισαίειν δοκῇ· φύγε τήν κοινωνίαν αὐτοῦ καί τήν πρός αὐτόν ὁμιλίαν ὡς ἰόν ὄφεως· …φεύγειν οὖν παντί σθένει διά ταῦτα προσήκει τούς τοιούτους» ( Μεγας Φωτιος, ΕΠΕ 12, 400,31).
Ὁ ἅγ. Μάξιμος ἔφυγε ἀπὸ τὸν κόσμο καὶ τὸ Παλάτι ἐξαιτίας τῆς αἱρέσεως τῶν Μονοθελητῶν γιά νά μήν ἔχη καμμία ἐπικοινωνία μέ τούς αἱρετικούς (ἡ αἵρεση τότε, δὲν εἶχε ἀκόμα καταδικαστεῖ, καὶ ἄρα οἱ Ἐπίσκοποι ἦσαν ΚΑΝΟΝΙΚΟΙ, ὅπως σήμερα οἱ Οἰκουμενιστές)! Τήν ἐπικοινωνία δέ αὐτή τήν ἐθεωροῦσε μολυσμό τῆς ψυχῆς του. Γράφει ὁ βιογράφος του «καταλείπει μέν ἅπαντα, ψυχῆς ὥσπερ κοίνωσιν (μολυσμό) τό τοῖς τοιούτους ἀνεστράφθαι οἰόμενος».
Ἀλλὰ καὶ οἱ ἐπὶ Βέκκου Ἁγιορεῖτες Πατέρες σὲ ἐπιστολή τους (πρίν φυσικά ὁ Βέκκος καθαιρεθεῖ) γράφουν: «Καί ὁ μέγας πατήρ ἡμῶν καί ὁμολογητής Θεόδωρος ὁ Στουδίτης ταῦτα λέγει πρός τινα, διά τῆς τιμίας αὐτοῦ ἐπιστολῆς· ”ἔφης δε μοι ὅτι δέδοικας εἰπεῖν τῷ πρεσβυτέρῳ σου, μή ἀναφέρειν τόν αἱρεσιάρχην, καίτοι περί τούτου εἰπεῖν σοι τό παρόν, οὐ καταθαρρῶ· πλήν ὅτι μολυσμόν ἔχει ἡ κοινωνία ἐκ μόνου τοῦ ἀναφέρειν αὐτόν, κἂν ὀρθόδοξος εἴη ὁ ἀναφέρων”».
† Αρχιμ. ΙΟΥΣΤΙΝΟΥ ΠΟΠΟΒΙΤΣ, 1894-1979
Ανθρωπιστικός Οικουμενισμός
...Ας μη απατώμεθα. Υπάρχει και ο «διάλογος του ψεύδους», όταν οι διαλεγόμενοι συνειδητώς ή ασυνειδήτως ψεύδονται ο εις εις τον άλλον. Τοιούτος διάλογος είναι οικείος εις τον «πατέρα του ψεύδους», τον Διάβολον, «ότι ψεύστης εστίν και ο πατήρ αυτού» (Ιω. 8, 44). Οικείος είναι και εις όλους τους εκουσίους ή ακουσίους συνεργάτας του, όταν αυτοί θελήσουν να πραγματοποιήσουν το καλόν των διά του κακού, να φθάσουν εις την «αλήθειάν» των με την βοήθειαν του ψεύδους. Δεν υπάρχει «διάλογος της αγάπης» άνευ του διαλόγου της αληθείας. Άλλως τοιούτος διάλογος είναι αφύσικος και ψευδής. Όθεν και η εντολή του Αποστόλου ζητεί να είναι «η αγάπη ανυπόκριτος» (Ρωμ. 12, 9)....
Δεν υπάρχει ουδεμία αμφιβολία ότι το αγιοπατερικόν μέτρον της αγάπης προς τους ανθρώπους και της σχέσεως προς τους αιρετικούς, από των Αποστόλων κληρονομηθέν, έχει ολοτελώς θεανθρώπινον χαρακτήρα. Τούτο εκφράζουν θεοπνεύστως οι εξής λόγοι του Αγίου Μαξίμου: «Ου θέλων δε τους αιρετικούς θλίβεσθαι, ουδέ χαίρων τη κακώσει αυτών γράφω ταύτα, μη γένοιτο, αλλά τη επιστροφή μάλλον χαίρων και συναγαλλόμενος. Τί γαρ τοις πιστοίς τερπνότερον του θεάσθαι τα τέκνα του Θεού τα διεσκορπισμένα συναγόμενα εις εν; Ούτε υμίν του φιλανθρώπου το απηνές παραινών προτιθέναι. μη ούτω μανείην. αλλά μετά προσεχείας και δοκιμασίας ποιείν τε και ενεργείν τα καλά εις πάντας ανθρώπους, και πάσι πάντα γινομένους, καθώς έκαστος επιδείται υμών, παρακαλών. προς μόνον το καθοτιούν αιρετικοίς συνάρασθαι εις σύστασιν της φρενοβλαβούς αυτών δόξης, σκληρούς παντελώς είναι υμάς και αμειλίκτους βούλομαί τε και εύχομαι. Μισανθρωπίαν γαρ ορίζομαι έγωγε και αγάπης θείας χωρισμόν το τη πλάνη πειράσθαι διδόναι ισχύν εις περισσοτέραν των αυτή προκατειλημμένων φθοράν» (Αγ. Μαξίμου Ομ. PG 91).
...Μόνον μέσα εις την Εκκλησίαν, εις το μοναδικόν τούτο Παμμυστήριον του Χριστού, δύναται να γίνη λόγος περί των Μυστηρίων. Διότι η Εκκλησία η Ορθόδοξος, ως το Σώμα του Χριστού, είναι η πηγή και το κριτήριον των Μυστηρίων και όχι το αντίθετον. Τα Μυστήρια δεν δύνανται να αναβιβάζωνται υπεράνω της Εκκλησίας ούτε να θεωρώνται έξω από το Σώμα της Εκκλησίας.
Ένεκα τούτου, συμφώνως προς το φρόνημα της Καθολικής του Χριστού Εκκλησίας και συμφώνως προς ολόκληρον την ορθόδοξον Παράδοσιν, η Ορθόδοξος Εκκλησία δεν παραδέχεται την ύπαρξιν άλλων μυστηρίων έξω απ' αυτήν, ούτε θεωρεί αυτά ως μυστήρια, έως ότου προσέλθη τις διά της μετανοίας εκ της αιρετικής «εκκλησίας», δηλαδή ψευδοεκκλησίας, εις την Ορθόδοξον Εκκλησίαν του Χριστού. Μέχρις ότου δε μένει τις έξω από την Εκκλησίαν, μη ηνωμένος μετ' αυτής διά της μετανοίας, μέχρι τότε είναι αυτός διά την Εκκλησίαν αιρετικός και αναποφεύκτως ευρίσκεται εκτός της σωτηριώδους Κοινωνίας. Διότι «τις μετοχή δικαιοσύνη και ανομία; τις δε κοινωνία φωτί προς σκότος;» (Β' Κορ. 6, 14).
Και συνεχίζει ο Αγιος
Ο πρωτοκορυφαίος Απόστολος, με την εξουσίαν την οποίαν έλαβεν από τον Θεάνθρωπον, δίδει εντολήν: «Αιρετικόν άνθρωπον μετά μίαν και δευτέραν νουθεσίαν παραιτού» (Τίτ. 3, 10). Εκείνος, λοιπόν, ο οποίος, όχι μόνον δεν παραιτείται από τον «αιρετικόν άνθρωπον», αλλά δίδει εις τούτον και Αυτόν τον Κύριον εν τη θεία Ευχαριστία, αυτός ευρίσκεται εις την αποστολικήν και θεανθρωπίνην αγίαν πίστιν; Επί πλέον ο ηγαπημένος Μαθητής του Κυρίου Ιησού, ο Απόστολος της αγάπης, δίδει εντολήν: άνθρωπον ο οποίος δεν πιστεύει εις την σάρκωσιν του Χριστού και δεν παραδέχεται την ευαγγελικήν περί Αυτού ως Θεανθρώπου διδασκαλίαν «μη λαμβάνετε αυτόν εις οικίαν» (Β' Ιω. 1, 10).
Ο Κανών ME' των αγίων Αποστόλων βροντοφωνεί: «Επίσκοπος, ή πρεσβύτερος, ή διάκονος, αιρετικοίς συνευξάμενος μόνον, αφοριζέσθω. ει δε επέτρεψεν αυτοίς, ως κληρικοίς ενεργήσαι τι, καθαιρείσθω». Η εντολή αύτη είναι σαφής, ακόμη και διά την συνείδησιν του κώνωπος. Δεν είναι έτσι;
Ο Κανών ΞΔ' των αγίων Αποστόλων διατάσσει: «Ει τις κληρικός, ή λαϊκός, εισέλθη εις συναγωγήν Ιουδαίων, ή αιρετικών, προσεύξασθαι, και καθαιρείσθω, και αφοριζέσθω». Και τούτο είναι σαφέστατον και διά την πλέον πρωτόγονον συνείδησιν.
Ο Κανών MS' των Αγίων Αποστόλων: «Επίσκοπον ή πρεσβύτερον αιρετικών δεξαμένους βάπτισμα ή θυσίαν καθαιρείσθαι προστάττομεν. Τις γαρ συμφώνησις Χριστώ προς Βελίαρ; ή τις μερίς πιστώ μετά απίστου;». Είναι οφθαλμοφανές και διά τους αομμάτους ότι η εντολή αυτή ορίζει κατηγορηματικώς ότι δεν πρέπει να αναγνωρίζωμεν εις τους αιρετικούς ουδέν άγιον Μυστήριον και ότι πρέπει να θεωρώμεν αυτά ως άκυρα και άνευ θείας Χάριτος.
Ο θεόπνευστος φορεύς της αποστολικής και αγιοπατερικής καθολικής Παραδόσεως της Εκκλησίας του Χριστού, ο άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός, ευαγγελίζεται εκ της καρδίας όλων των αγίων Πατέρων, όλων των αγίων Αποστόλων, όλων των αγίων Συνόδων της Εκκλησίας την εξής θεανθρωπίνην αλήθειαν: «Ουκ έστι τύπος ο άρτος και ο οίνος του Σώματος και Αίματος του Χριστού (μη γένοιτο), αλλ' αυτό το Σώμα του Κυρίου τεθεωμένον... Δι' αυτού καθαιρόμενοι ενούμεθα τω Σώματι Κυρίου και τω Πνεύματι Αυτού, και γινόμεθα Σώμα Χριστού (= η Εκκλησία)... Μετάληψις δε λέγεται. δι' αυτής γάρ της Ιησού θεότητος μεταλαμβάνομεν. Κοινωνία δε λέγεταί τε και εστιν αληθώς, διά το κοινωνείν ημάς δι' αυτής τω Χριστώ και μετέχειν Αυτού της σαρκός τε και της θεότητος. κοινωνείν δε και ενούσθαι αλλήλοις δι' αυτής. επεί γαρ εξ ενός άρτου μεταλαμβάνομεν, οι πάντες εν Σώμα Χριστού και εν Αίμα, και αλλήλων μέλη γινόμεθα, σύσσωμοι Χριστού χρηματίζοντες. Πάση δυνάμει τοίνυν φυλαξώμεθα μη λαμβάνειν μετάληψιν αιρετικών μήτε διδόναι. «Μη δώτε γαρ τα άγια τοις κυσίν, ο Κύριός φησι, μηδέ ρίπτετε τους μαργαρίτας υμών έμπροσθεν των χοίρων» (Ματθ. 7, 6), ίνα μη μέτοχοι της κακοδοξίας και της αυτών γενώμεθα κατακρίσεως. Ει γαρ πάντως ένωσίς εστι προς Χριστόν και προς αλλήλους, πάντως και πάσι τοις συμμεταλαμβάνουσιν ημίν κατά προαίρεσιν ενούμεθα. Εκ προαιρέσεως γαρ η ένωσις αυτή γίνεται, ου χωρίς της ημών γνώμης. Πάντες γαρ εν σώμα εσμεν, ότι εκ του ενός άρτου μεταλαμβάνομεν, καθώς φησιν ο θείος Απόστολος»1.
Ο ατρόμητος ομολογητής των θεανθρωπίνων ορθοδόξων αληθειών αναγγέλλει εις όλους τους ανθρώπους όλων των κόσμων: «Το γαρ κοινωνείν παρά αιρετικού ή προφανώς διαβεβλημένου κατά τον βίον αλλοτριά Θεού και προσοικειοί τω Διαβόλω»2. Κατά τον ίδιον ο άρτος των αιρετικών δεν είναι «σώμα Χριστού»3. Διά τούτο, «Ως ουν ο θείος άρτος υπό των Ορθοδόξων μετεχόμενος, πάντας τους μετόχους εν σώμα αποτελεί. ούτω δη και ο αιρετικός κοινωνούς τους ούτω αυτού μετέχοντας αλλήλων απεργαζόμενος, εν σώμα αντίθετον Χριστώ παρίστησι»4. Επί πλέον, «Η παρά των αιρετικών κοινωνία ου κοινός άρτος αλλά φάρμακον (= δηλητήριον), ου σώμα βλάπτον, αλλά ψυχήν μελαίνον και σκοτίζον» 5.... (Από το βιβλίον ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΚΑΙ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ).
1. Ιωάννου Δαμασκηνού, Εκδ. Ορθ. πίστεως 4, 13, PG 94, c. 1149. 1152. 1153. Πρεβ. Α' Κορ. 10, 17.
2. Θεοδώρου Στουδίτου, PG 99, c. 1668C.
3. Αυτόθι, c. 1597Α.
4. Αυτόθι, c. 1480CD.
5. Αυτόθι, c. 1189C
ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς γράφει: «Γιὰ τὸν συνήγορο τοῦ ψεύδους ποιός κλῆρος, ποιά μερίδα, ποιά γνησιότητα ὡς πρὸς τὴν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ ὑπάρχει; Τὴν Ἐκκλησία ποὺ κατὰ τὸν Παῦλον, εἶναι “στύλος καὶ ἑδραίωμα τῆς ἀληθείας”, ἡ ὁποία καὶ μένει, μὲ τὴ χάρι τοῦ Χριστοῦ, διαρκῶς ἀσφαλὴς καὶ ἀκράδαντη, παγίως ἐστηριγμένη σὲ ἐκεῖνα, ἐπάνω στὰ ὁποῖα ἔχει στηριχθῆ ἡ ἀλήθεια; Διότι πράγματι, ὅσοι εἶναι τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ, εἶναι τῆς ἀληθείας· καί ὅσοι δὲν εἶναι τῆς ἀληθείας, δὲν εἶναι οὔτε τῆς τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησίας, καὶ τόσο περισσότερον, ὅσον αὐτοὶ ψεύδονται στὸν ἴδιον τὸν ἑαυτό τους, ἀποκαλώντας τοὺς ἑαυτούς τους καὶ ὁ ἕνας τὸν ἄλλον ποιμένες καὶ ἀρχιποίμενες ἱερούς· ἔχομε διδαχθῆ ὅμως ὅτι ὁ χριστιανισμὸς δὲν χαρακτηρίζεται ἀπὸ τὰ πρόσωπα, ἀλλὰ ἀπὸ τὴν ἀλήθεια καὶ τὴν ἀκρίβεια τῆς Πίστεως».
Ἁγίου Μαξίμου τοῦ Ὁμολογητοῦ πρὸς τὸν αἱρετικό-μονοθελήτη Πατριάρχη Κων/πόλεως Πέτρο, ὅταν ὁ τελευταῖος τοῦ ὑπέδειξε ὅτι ὅλες οἱ τοπικὲς Ἐκκλησίες ἑνώθηκαν στὴν αἵρεση καὶ τὸν ἀπείλησε λέγοντας: «Ἄν λοιπὸν εἶσαι τῆς Καθολικῆς Ἐκκλησίας, ἑνώσου, μήπως καινοτομώντας παράξενο τρόπο ζωῆς πάθης αὐτὸ ποὺ δὲν περιμένεις». Τότε ὁ Ἅγιος Μάξιμος ἀπήντησε «Ὁ τῶν ὅλων Θεὸς ἀπεφάνθη ὅτι Καθολική Ἐκκλησία εἶναι ἡ ὀρθὴ καὶ σωτήριος ὁμολογία τῆς Πίστεως σὲ Αὐτόν, μακαρίζοντας τὸν Πέτρο γιὰ ὅσα εἶπε, ὁμολoγώντας Αὐτὸν καλῶς».
Ὁ Ἅγιος Συμεὼν Θεσσαλονίκης στὴν «Ἐπιστολὴν στηρικτικὴν» γράφει πρὸς τοὺς ὑποδουλωθέντας Χριστιανοὺς τὶς παραμονὲς τῆς πτώσεως τῆς Θεσσαλονίκης, ὅτι ἐκτὸς ἀπὸ τὴν ἀνάγκη τηρήσεως τῶν ἐντολῶν τοῦ Χριστοῦ «πρὸ πάντων ἀναγκαιότερον φυλάσσειν αὐτοῦ καθαρὰν καὶ ἀκλινῆ τὴν ὁμολογίαν. Χωρὶς γὰρ τούτου τὰ πάντα εἰσὶ νεκρά... Οὕτω χωρὶς τῆς ὁμολογίας τῆς πίστεως οὐδὲν ὄφελος ἔσται...» καὶ «ὃ δοκεῖ ἐνεργεῖν (χωρὶς τὴν ὁμολογία τοῦ Χριστοῦ) τοῦ πονηροῦ ἐστι ἐξαπάτη καὶ τῆς πλάνης ὑπάρχει καρπός». Καὶ ἀκόμη «οὐδὲ ἀγαθὰ εἰσιν ἃ δοκεῖ ποιεῖν ὁ ἄπιστος ἀγαθά, πονηρία δὲ μᾶλλον καὶ εἰς Θεοῦ παραλύπησιν» (Ἁγ. Συμεών, ἀρχιεπισκόπου Θεσσαλονίκης, Ἔργα Θεολογικά, Ἀνάλεκτα Βλατάδων, 1981, σελ. 113)
Ρέ φίλε, έλεος. Δέν χρειαζόμαστε δικηγόρους. Δέν καταλαβαίνεις τί διαβάζεις. Αποτειχιστήκατε, σάν οργανωσιακοί, σάν επισκοπολάτρες, στά χνάρια τών παλαιοημερολογιτών. Χωρίς υπομονή καί μέριμνα γιά τήν εξασφάλιση τής Θ. Ευχαριστίας, η οποία δέν σάς ενδιαφέρει. Εκ' τών υστέρων ψάχνετε τούς Πατέρες γιά νά δικαιολογηθείτε καί μάς γεμίζετε αποσπάσματα. Δέν γνωρίζετε κάν τήν αίρεση. Οι πατέρες μάς προφυλάσσουν από τούς αιρετικούς, αλλά δέν λένε μήν κοινωνάτε. Δέν πρέπει νά κοινωνούμε μέ αιρετικούς, αλλά δέν πρέπει καί νά κόψουμε τήν Θ. Μετάληψη καί τόν αγώνα τής μετανοίας. Μετά τούς κολλυβάδες η εκκλησία έπεσε στά χέρια διανοουμένων. Ανάμεσα στούς οποίους βρίσκεσαι καί τού λόγου σου. Σ' αυτή τήν μισο-εκκλησία μεγαλώνουμε πλέον όλοι μας μέχρι νά πάρουμε τόν δρόμο μας, Θεού θέλοντος. Τί θές νά πείς ότι αυτή είναι η αληθινή εκκλησία; Ματαιοπονείς! Εσένα ποιός σού δίδαξε τήν παράδοση; Ο Τρικαμηνάς; Πιλότος δέν είναι ο άνθρωπος;. Παπάς τού Χριστόδουλου; Δέν τούγραφε τίς ψευτο-ομιλίες του; Τό ίδιο πακέτο δέν είναι καί ο Ζήσης; Εδώ η αληθινή παράδοση!! Αγοραία πίστη φίλε. Γίνε πρώτα χριστιανός καί τά λέμε. Πού κοινωνάς; Στό παλαιό; Σωτήρες τής εκκλησίας!!! Υβριστές τών Αγίων. Ολοι οι αιρετικοί αποσπάσματα χρησιμοποιούν, σταυρώνοντας ξανά καί ξανά τούς μάρτυρες καί τούς ομολογητές. Αφού συνεννοείσαι μέ τόν Οδυσσέα τί τά θές τά ανοίγματα; Κάνε καί κμμιά πτήση μέ τό αεροπλάνο τού Τρικαμηνά καί ησύχασε. Αντί νά ευχαριστεί τήν διοίκηση τής εκκλησίας πού τόν κάλυψε στήν παρανομία του τούς βρίζει καί από πάνω. Τού πήραν τήν μπουκιά από τό στόμα; Γιά φαντάσου τήν διασημότητα άν πετύχαινε! Ενας τούρκος όμως τά κατάφερε καλύτερα. Κέρδισε άξια τό τέταρτο τής διασημότητος πού δικαιούμαστε.
Εχεις ακράτεια φίλε. ΤΕΛΟΣ ΜΑΖΙ ΜΑΣ. ΚΑΛΟ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ.
Θέτεις όμως amethystos το ερώτημα " Εσένα ποιός σού δίδαξε τήν παράδοση; Ο Τρικαμηνάς; Πιλότος δέν είναι ο άνθρωπος;..." Δεν ξέρω προσωπικά τον π Τρικαμηνά
Γεννήθηκα το 1959 .Η Οικογένεια μου ορθόδοξη με έντονη την παρουσία του Θεου πχ
http://www.hsir.org/Theology_el/3d5018AgNektariosThayma.pdf αλλά και ο ίδιος σέ ένα τροχαίο "πήγα και ήρθα" και ξέρω εκ ιδίας πείρας τι εστί τελωνισμός , Κρίση , κόλαση και παράδεισος.
Απο παιδάκι πήγα πολλά χρόνια στο κατηχητικό με κατηχητές Επισκόπους ,και επι δεκαετίες σε υποταγή σε πνευματικό μέχρι και την Κυριακή των Αγίων Πάντων το 2002 , την Κυριακή πού ήταν μετά το συλειτουργο της Ραββένας που ο Βαρθολομαίος μνημόνευσε παπικο και έδωσε την κοινωνία σε αιρετικά σκυλιά έβλεπα στον ύπνο και στον ξύπνιο οράματα ... έβλεπα ακόμα και τον ίδιο τον ναό του Αγ Κωσταντίνου της ενορίας μου να έχει ανάλογη εικόνα με εκείνη που έμαθα αργότερα οτι είχε δει στο όραμα του ο Αγιος Ιωάννης της Κροστάνδης ... οταν παρά την θέληση μου σιχάθηκα και αποστράφηκα το μυστήριο όπως ακριβώς ο Ο Άγιος Ερμινίγγελδος ...πήγα πρώτα στο ψυχίατρο που βρήκε το φαινόμενο πνευματικό και οχι ψυχιατρικό και με έστειλε στον πνευματικό μου που διορατικός ων εκ θεού είπε οτι είναι τα οράματα... αυτός με έστειλε στον Κισσάμου και ο Κισσάμου στον Χανίων .
Και οι τρείς την ιδια ευλογία μου δώσανε .
Ο Γέροντας Ευμένιος Λαμπάκης αναθεμάτιζε μεν τον οικουμενισμό πλην όμως "αγαπη νοσίσας " αν και ομολογούσε οτι το σωστό είναι να διακόψη την κοινωνία με την αιρεση και να αναθεματίσει δεν το έκανε ο ιδιος αλλά παρακαλούσε τον θεό να τους δώσει μετάνοια .
Καλά το κάνεις έλεγε αλλά δεν δύναμαι να κάνω το ίδιο και έκλαιγε σαν παιδί .
Πέθανε στη μέρα που ζήτησε που δεν είχε τελωνισμό , ο διάβολος χόρεψε στην κηδεία του και τον κηδέψανε μαζί με λαϊκούς ακριβώς ότι του είχε λεχθεί .
Σαφώς το 2003 ο Κισσάμου Ειρηναίος και ο τότε Χανίων και νυν Κρήτης Ειρηναίος ήταν οικουμενιστές . Ο Κισσάμου πέθανε σε κοινωνία με την αίρεση την Μεγάλη Τρίτη 30 Απριλίου 2013 Ο τρίτος ζεί . Δεν ξέρω τι λέει για τον οικουμενισμό σήμερα .. εδώ και ο Βαρθολομαίος λένε δήλωσε οτι δεν είναι οικουμενιστής . Ας αναθεματίσει τον Πάπα και κάθε αιρετικο και όποιο μνημονεύει Πάπα ή αλλο αιρετικό να του φιλήσω οχι το χέρι αλλά τα πόδια ...
Αλλά μεχρι να το κάνει αναθεμα τον ! Οι 2 πρώτοι πέθαναν σε κοινωνία με την αίρεση μνημονεύοντας τον παπικό Βαρθολομαίο τον εχθρό του Θεού .
Φίλε συνορεύεις πολύ επικίνδυνα μέ τά πονηρά πνεύματα. Καλύτερα νά αλλάξεις σελίδα. Δέν είναι πνευματικές οι εμπειρίες σου, μάλλον πνευματιστικές. Αυτά τά ψυχικά χαρίσματα, τά διορατικά, δύσκολα ελέγχονται. Μόνον ο Αγιος Πορφύριος βγήκε καθαρός. Νά ζητήσεις τά ανώτερα. Τίς αρετές πού δέν συνορεύουν μέ τήν έπαρση. Αυτοί οι τιτλούχοι πού ανέφερες είναι κατειλημένοι από πνεύμα φιλαρχίας. Πρόσεχε τόν εαυτό σου. Ο πονηρός εμφανίζεται μέ ένδυμα φωτός καί μάς εμπαίζει. Πρόσεχε.
Είσαι πειραγμένος φίλε. Η έπαρση, κοινώς η μεγαλομανία δύσκολα θεραπεύεται. Δέν έχουμε κοινό αντικείμενο έρευνας. ΕΧΩ ΣΩΤΗΡΑ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ. ΚΑΛΟ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ.
Δημοσίευση σχολίου