Ο ΜΑΚΑΡΙΣΤΟΣ ΠΑΤΗΡ ΘΕΟΔΩΡΗΤΟΣ ΠΕΡΙ ΜΟΛΥΣΜΟΥ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΙΡΕΣΗ.

Ὑπάρχει ὅμως ἡ τραγικὴ στιγμὴ - ὅπως εἶναι ἡ ἐποχή μας - ποὺ ἡ πλειονότης τῶν ἱερέων κοινωνεῖ μὲ τὴν αἵρεση (σ. τοῦ Οἰκουμενισμοῦ) καὶ ὑποστηρίζειτὴν αἵρεση. Πάντες αὐτοὶ οἱ ἐν γνώσει ἱερεῖς (γιατὶ μπορεῖ νὰ ὑπάρχει καὶ κανένα τελείως ἀγράμματο παπαδάκι, ὅπως ἦταν ὁ παπα-Πλανᾶς ποὺ δὲν ἤξερε ποιὸς ἦταν ὁ πρωθυπουργὸς τῆς Ἑλλάδος, ποὺ νὰ μὴν ἔχει ἀκούσει γιὰ αἵρεση) ὅλοι ὅμως ποὺ εἶναι ἐν γνώσει τῆς αἱρέσεως, τί γίνεται τότε; Γίνεται ἕνα δραματικὸ γεγονός. Οὔτε αὐτοὶ λαμβάνουν Σῶμα καί Αἷμα Χριστοῦ εἰς φωτισμὸν, ἀλλὰ εἰς κατάκριμα. Καὶ οἱ ἐν γνώσει ἀκολουθοῦντες (προσέξτε οἱ ἐν γνώσει, ποὺ σημαίνει «ξέρω τὶ κάνει ὁ Βαρθολο­μαῖ­ος, ὁ Ἀρχιεπίσκοπος, ξέρω τὶ κάνουν ὅλοι, κι ἐγὼ ἀκολουθῶ τὸν παπᾶ, δὲν μὲ νοιάζει τίποτα») παθαίνουν κι αὐτοὶ τὸ ἴδιο μὲ τὸν παπᾶ, δηλαδὴ εἶναι σὰν νὰ μετέχουνε, καὶ ὁ μὲν καὶ οἱ δέ, στὸ Μυστήριο τῆς Εὐχαριστίας ἀναξίως, ὁπότε δὲν παίρνουν Χάρη, ἀλλὰ τιμωρία, δὲν ἔρχεται φωτισμός, ἀλλὰ σκοτισμός. 

Τὰ πράγματα ὅμως δυστυχῶς οἱ ἄνθρωποι τὰ κοιτάνε πολὺ ὑλικά, καὶ γιὰ μὲν τὸ σῶμα μποροῦμε νὰ πᾶμε στὸ Λονδῖνο καὶ στὴ Νέα Ὑόρκη, καὶ νὰ πουλήσουμε καὶ τὰ κτήματα, ἀλλὰ τὸ τὶ βλασφημίες λέει ὁ Δεσπότης καὶ ὁ Ἀρχιεπίσκοπος καὶ οἱ παπάδες ποὺ τὸν ἀκολουθοῦν δὲν μᾶς ἐνδιαφέρει τόσο... Αὐτὴ εἶναι ἡ τραγικότης τῆς ἐποχῆς μας. Κι ἔτσι ἔχομε, ἀβάπτιστα παιδιά (διότι ὅταν σὲ βάζω μέχρι τὰ γόνατα, τὶ βάπτισμα εἶναι...),  σκοτισμένους ἱερεῖς, σκοτισμένους ἐπισκόπους καὶ ποίμνιο ποὺ νὰ μὴ ξέρει ποὺ εἶναι ἡ δεξιά του καὶ ποὺ εἶναι ἡ ἀριστερά του... Θὰ λογοδοτήσουμε ὅλοι ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ «ἐν τῇ ἡμέρᾳ ἐκείνῃ» διότι εἴμεθα λογικὰ πρόβατα, καὶ οἱ ποιμένες πρὸ πάντων, καὶ πρέπει νὰ γνωρίζουμε ποῦ πᾶμε, καὶ τὶ ζητᾶμε, καὶ ἂν δὲν κάνουμε τὰ καθήκοντά μας, ποὺ εἶναι νὰ ξέρουμε τὸ Εὐαγγέλιο, καὶ νὰ ξέρουμε τὶ λένε καὶ οἱ Πατέρες, νὰ διαβάζουμε καὶ λίγο τοὺς βίους τῶν ἁγίων νὰ βλέπουμε, ὅπως τοὺς σημερινοὺς ἁγίους, ἄλλον νὰ τὸν καῖνε, ἄλλον νὰ τοῦ κόβουν τὰ πόδια σιγᾶ σιγᾶ. Ὅλα αυτὰ γιατὶ τά καναν αὐτοί; Γιὰ νὰ γλυτώσουν ἀπὸ τὴν ἁμαρτία, καὶ νὰ ὁμολογήσουν καὶ νὰ κερδίσουν τὴν Βασιλεία.   

Ἐμεῖς λοιπὸν δὲν θέλουμε καθόλου νὰ κουραστοῦμε. Καὶ ἀπὸ αὐτὸ τὸ σημεῖο νὰ καταλάβετε τὶ διακονία  ὑψηλὴ ὑπηρετεῖ ὁ ἱερὸς ἀγῶνας τοῦ Παλαιοῦ (ἡμερο­λο­γίου) ποὺ ἔχει καθαρὸ θυσιαστήριο.Δὲν ὑπάρχει τιμιώτερο καὶ πιὸ εὐ­λογημένο πρᾶγμα στὴν ἐποχή μας ἀπὸ τὸ θυσιαστήριο ποὺ δὲν κοινωνεῖ τῇ αἱρέσει. Ὅλα τὰ θυσιαστήρια εἶναι μιασμένα, καὶ πᾶς νὰ βρεῖς Φῶς καὶ βρίσκεις κατάκριμα. Καὶ ἄς λένε αὐτοὶ ἐμᾶς σχισματικοὺς, αἱρετικούς... Εἶναι αὐτὸ ποὺ λέει ἡ παροιμία «Φωνάζει πρῶτα ἡ πόρνη στὴν ἠθικιά ὅτι "εἶσαι πόρνη", γιὰ νὰ μὴ μπορεῖ αὐτὴ νὰ γυρίσει νὰ τῆς πεῖ τὸ ἴδιο πρᾶγμα. Τὰ λένε οἱ Πατέρες καὶ τὸ Γεροντικὸ αὐτά. Γι' αυτὸ νὰ δοξάζουμε τὸν Θεό, ἀφενὸς ποὺ μὲ τὶς θυσίες καὶ τοὺς ἱδρῶτες τῶν πατέρων ἔχουμε τῶρα τριακόσια, πεντακόσια θυσιαστήρια καθαρὰ στὴν Ἑλλάδα μὲ τὸ παλαιὸ ἡμερολόγιο, ποὺ μποροῦν οἱ πιστοί, ὅσοι θέλουν, νὰ βροῦν τὴν σωτηρία καὶ τὴν καθαρότητα. Οἱ ἄλλοι οἱ ἀδιά­φοροι, θὰ τοὺς κρίνει βέβαια ὁ Θεὸς καὶ ἀπὸ τὶς συνθῆκες καὶ ἀπὸ τὴ γνώση καὶ τὰ λοιπά. Νὰ δοξάζουμε τὸν Θεό, ἀφενὸς γι' αὐτό, ἀλλὰ ἀφετέρου νὰ ἔχουμε καὶ τὴν ἐγρήγορση, ὅτι πρέπει νἄμεθα ξύπνιοι κι ἐμεῖς, νὰ ξέρουμε τὶ ἀκολουθοῦμε, τὶ ὁμολογοῦμε. Διαφορετικὰ θὰ κινδυνέψουμε κι ἐμεῖς σὲ μιὰ ὤρα, ὅπως λέει ὁ Κύριος, στὰ χρόνια τὰ τελικά, τῶν ἐσχάτων, ποὺ εἶμαστε τώρα καὶ περπατᾶμε, ὅταν θἄρθει δὲν θὰ βρεῖ τὴν πίστη ἐπὶ τῆς γῆς, αὐτὸ τόνισε περισσότερο. Ἐλθὼν ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἐπὶ τῆς γῆς θὰ βρεῖ τὴν πίστη; Αὐτὴ τὴν πίστη ποὺ τὴν χάρισε ἀπὸ τὸ Γολγοθᾶ, καὶ τὴν σωτηρία μας. Ἅραγε τὸ κινδυνευόμενο εἶναι αὐτό, καὶ ὅποιος διατηρήσει τὴν πίστη καὶ ἔχει καὶ τὰ ἔργα, τότε ἔχει μέσα του ἐλπίδα καὶ παρρησία, ὅτι θὰ δεῖ καὶ τὸ πρόσωπο τοῦ Θεοῦ καὶ θὰ ἀπολαύσει καὶ τὴν Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν! Ἀμήν. 

apotixisis

ΣΧΟΛΙΟ:  Τό θέμα τού μολυσμού ξεκίνησε μέ τήν άσκηση, μέ τήν ασκητική παράδοση τής ερήμου καί συνεχίστηκε μέ τόν Μοναχισμό. Τό νόημα ήταν καί είναι η προστασία από τόν βαρύ υλισμό τών κοσμικών, από τίς βαρειές αρνητικές ενέργειες πού εκπέμπουν τά σώματά τους μέ τίς επιθυμίες τους. Η άσκηση όμως είναι άσκηση τού νού, είναι άσκηση Μετανοίας, μεταστροφής τού νού, δέν στοχεύει στήν απόκτηση τών αρετών τού σώματος, αλλά καί αυτών, οι οποίες ακολουθούν τίς αρετές τού πνεύματος, τής σωφροσύνης, ταπεινοφροσύνης καί αγάπης.

Θά επισημάνουμε όμως μέ τήν ευκαιρία πού μάς δίνει ο αληθινός χριστιανός, ότι τό παλαιό μιλώντας γιά αίρεση η οποία δέν πλήττει τήν δογματική αλήθεια τών Πατέρων τής εκκλησίας, μείωσε τήν βαρύτητα τής αιρέσεως στήν σωτηρία.Τήν αφόπλισε. Καί αυτή τήν υποβάθμιση τήν συνεχίζει σήμερα τό κίνημα τής αποτειχίσεως, αστοχώντας μέ τήν σειρά του νά καθορίσει τήν δογματική αίρεση η οποία καταργεί τήν σωτηρία αλλοιώνοντας τήν πίστη. Ετσι τώρα πού εμφανίστηκε στ' αλήθεια ο λύκος οι πιστοί αδιαφορούν κουρασμένοι από τήν μάταιη επανάληψη τού συναγερμού. Δέν σκοτώνουμε τούς λαγούς μέ τά κανόνια διότι όταν εμφανισθεί ο στρατός τού εχθρού δέν θά διαθέτουμε πυρομαχικά πλέον. 

Καί λέει ο μορφωμένος:(γιατὶ μπορεῖ νὰ ὑπάρχει καὶ κανένα τελείως ἀγράμματο παπαδάκι, ὅπως ἦταν ὁ παπα-Πλανᾶς ποὺ δὲν ἤξερε ποιὸς ἦταν ὁ πρωθυπουργὸς τῆς Ἑλλάδος, ποὺ νὰ μὴν ἔχει ἀκούσει γιὰ αἵρεση). O ξετσίπωτος, ο αγιομάχος.

Είναι πολλά τά δεινά τής πίστεως πλέον καί εύκολη καί αυθόρμητη άκρη δέν βγαίνει.
Ποιός ακολουθεί τόν παπά γιά νά σωθεί αθεόφοβε;

Αμέθυστος